Klaus (2019)

Misschien had ik niet op een bijkans tropische Hemelvaart na een middag in het park voor deze kerst-animatie moeten gaan. Maar ja, lovende recensies, zelfs in de IMDb Top 250, en dan ook nog eens op Netflix, dan moest het er toch maar eens van komen.

Ik ben bang dat ik de dissonant ben hier, maar ik vond het een dodelijk saai niemendalletje. De tekenstijl is wat hoekig, maar daar was ik snel genoeg aan gewend. Maar voor de rest was hier weinig aan te beleven. Het verhaal was niet leuk. Er was bijna geen grappige situatie te bekennen. De meeste personages waren maar irritant, of nog erger, saai. En de muziek, nait best, vooral dat popliedje halverwege was een ramp. En ik vond het vooral veel braver en kinderlijker, zelfs vergeleken met de Despicable Me's en Wreck-It Ralphs van deze wereld. Misschien dat ik het ooit in een kerstvakantie in passendere sferen wel enigszins kan waarderen, maar hier past voorlopig vooral een Bah! Humbug!

Rond kerst inderdaad nog maar eens kijken!

“A true selfless act always sparks another.” Exact wat kinderen vaker te horen zouden moeten krijgen, niet?

Klaus en ‘Klaus’ – personage én film – dragen het hart alleszins op de juiste plaats. Dat Jesper het gemak van kapitaal en weelde laat schieten in ruil voor een betekenisvol leven, strekt alleszins tot voorbeeld. Net als kerstman die het hoofd niet in verslagen cynisme laat hangen, maar de keuze maakt voor goedheid – en dus niet wacht tot de keuze hem vindt.

Ook – en niet in het minst – vertaalt ‘Klaus’ wat we momenteel in Europa meemaken: dat oudere generaties op basis van traditie en folklore zich nationalistisch en xenofoob gedragen (Brexit, anyone?), waardoor de levens van jongelui worden gehypothekeerd. Het antwoord van Sergio Pablos en de zijnen schuilt niet alleen in onbaatzuchtige goedheid, maar ook in verbeeldingskracht. Via mythes kunnen we onze geschiedenis anders schrijven, lees: kunnen we ons herschrijven.

Graag gezien dus, deze ‘Klaus’, al kreeg ik krampen (van kop tot teen) van het lied van Zara Larsson dat ineens als een smakeloos deken over de animatie viel. Moest dat, heus? Het kost de film wat mij betreft een halve ster.

3,25*

Wat een pareltje van een (kerst)film! Mijn zoon van zes vind hem geweldig, het is zijn lievelings (aldus) hij kijkt hem het liefste elke dag. Nu is elke dag een beetje overdreven, maar wanneer hij kijkt is het geen straf om mee te kijken!

Ik ben nooit fan geweest van de Kerstman, de veramerikanisering van Kerstmis. Klaus zag er mij wat traditioneler uit en de film weet wel wat meer te bieden dan de standaard melige kerstfilm. Een soort originestory van de man met best wel een boeiend verhaal. Zoals het hoort bij een kerstfilm is het een voorspelbaar verhaal met alle clichés, maar er is tussen de drukte door wel genoeg humor. En visueel is het ook niet slecht. Beter dan verwacht eigenlijk.

Klaus is een kerstfilm die mij vooral doet herinneren aan mooie animatie en prachtige muziek. Het verhaal is niet alledaags en daarom ook zo bijzonder. Zeer geslaagde film dit!

Je vraagt je ooit wel eens af waar het verhaal van de Kerstman vandaan komt. Als je de film Klaus gaat kijken denk ik dat je een mooi verhaal hebt over hoe het allemaal is begonnen. Tenminste dat denk ik zelf. Ik wil dit geloven dat het op zo een mooie manier heeft kunnen gebeuren. Dat een postbode alle liefde terug kon brengen aan een dorp.

Lees hier mijn beoordeling: review klaus

Uitstekend.

Het is wellicht de beste Netflix-productie die ik tot dusver gezien heb. Op zich biedt het allemaal niets nieuws onder de zon, maar het doet simpelweg alles goed wat het goed moet doen. De film is een warm kerstfilmpje. De gezelligheid druipt ervan af, al ben ik niet zo'n fan van de opzichtige computeranimatie, noch is de stijl mijn ding - vooral de personages dan, de achtergronden vind ik wel geslaagd.

Maar de feel good zit snor, de film verveelt geen moment en ik vermoed dat de meeste kijkers op het einde van de rit wel met een warm gevoel achterblijven. Ik ook alvast. En hoewel ik de kerstperiode wel iets vind hebben, vind ik kerstfilms vaak irritant en fake. Deze niet dus, wat mij betreft een aanrader.

4

Hop hop!

Vakkundig gemaakte Kerstfilm. Met de animatie is niets mis en het verhaal is onderhoudend genoeg. De clichés komen hier en daar wel boven drijven, maar dat heb je in dit genre al best snel. De liedjes zijn wel vreselijk zoetsappig en ze komen ook niet echt uit de verf. Geen topper, maar met de Kerst best een kijkbeurt waard.

Het zijn er niet veel in ieder geval, dat klopt.

Leuke aandoenlijke kerstfilm.

Aardige film over een nietsnut die door zijn vader naar een koud eiland wordt gestuurd om postman te worden. Een alternatieve geschiedenis over het ontstaan van de kerstman. Redelijk voorspelbaar allemaal, maar met de algehele kerstsfeer zit het wel goed hier. De humor had wat scherper mogen zijn, maar het is dan ook een familiefilm.

Erg mooie kerstfilm. Niet vanuit het traditionele oogpunt, maar met een origineel scenario met wat scherpe randje. Raakte me wel, fijn dat je dit tussen alle meuk nog kan terugvinden.

Klaus had na de vele positieve berichten toch wel mijn interesse gewekt. Ik had trailers en omschrijvingen verder ontweken, dus ik wist niet goed wat ik ervan moest verwachten.

De insteek van de film is natuurlijk erg leuk. Je zou het kunnen zien als een soort 'origins' verhaal van de kerstman en de film weet daar creatief op in te spelen. Niet alle vragen worden beantwoord, maar dat mystieke element kon ik eigenlijk wel waarderen. Overigens speelt de kerstman zelf wel tweede viool in deze film; de aandacht gaat voornamelijk uit naar rijkeluiszoontje Jesper, die een beproeving moet zien te doorstaan in de rol van postbode. Dit is een keuze waar ik wel wat moeite mee had. Jesper heeft een hele hoop drukke grapjes die op den duur wat vervelend worden. Mogelijk dat hij bij de jonge doelgroep wel aanslaat, maar ik kon wat minder met hem. Alva vond ik daarentegen wél een erg sympathiek personage dat een mooie ontwikkeling doormaakt.

Veel wordt goed gemaakt door de ijzige setting, het fictieve plaatsje Smeerensburg. De spanningen tussen de inwoners zorgen voor een onvoorspelbaar element in het verhaal. Bovendien kijkt de film gemakkelijk weg. De animatiestijl ligt mij persoonlijk echter wat minder. Ik houd heel erg van traditionele, handgetekende animatie, waardoor ik de achtergronden bij vlagen prachtig vond, maar de hoekige computerpersonages vielen dan weer wat minder in de smaak. Ik vond de combinatie van die twee niet altijd even geslaagd. De stemmencast deed het dan wel weer naar behoren.

Overduidelijk een film met plus- en minpunten, zoals meestal, maar hier houden ze zich voor mijn gevoel in evenwicht. Ik had er stiekem iets meer van verwacht door de positieve kritieken, maar het gaat me te ver om het een teleurstelling te noemen. Klaus is gewoon een prima film voor de feestdagen en zeker geen straf om als volwassene mee te kijken.

3*

Saaie EO film. Dat liedje halverwege was tenenkrommend. Ik heb ook niks met de kerstmoraal. 1*

Zeker één van de betere kerstfilms! Ik maak een diep buiging voor Sergio Pablos: wat een originele prequel op alle andere kerstverhalen die over de kerstman gaan. Dit verhaal gaat over de ontstaansgeschiedenis van de dikke in rode kleding gehulde weldoener. Als je deze film puur als willekeurige animatie film bekijkt, steekt deze waarschijnlijk niet boven het gemiddelde uit, maar kan prima mee doen: leuk verhaal, leuke personages, veel ontwikkeling in de karakters, grappig, serieuze ondertoon/thema's. Ook de dialogen waren sterk en gevat. De film is voor zowel kinderen als volwassen leuk om te kijken. Zoals gezegd: een prima animatiefilm, maar ik geef dit keer een ster bonus als kerstfilm en voor de originaliteit. Als je een goede, originele kerstfilm wilt zien en geen trek hebt in de kleffe, romantische hallmark creaties, is dit een prima keuze.

Dan snap ik echt niet waarom je überhaupt een kerstfilm zou kijken? Het lijkt me logisch dat het moraal van kerst voor komt in een film als dit, dat had jou tijd bespaard voor eventueel een andere film en de film die één ster bespaard.

De hoge beoordeling hier en op IMDB hebben me aangezet de film te kijken. En wat onzin dat elke kerstfim deze dik opgelegde kerstmoraal zou hebben. Maar het is inderdaad niet mn lievelingsgenre.

Dat heb ik nergens gezegd. Maar het lijkt me toch vrij logisch? Waarom zou je anders een kerstfilm maken als je het moraal van kerst er niet in verwerkt, dat niet elke film er dik boven op ligt is wat anders, dat vond ik bij deze film overigens ook niet zo extreem.

Het is anders als je naar films als 'Die Hard' gaat kijken, en er dan zo'n moralistisch verhaal bij zit, dan snap ik dat je er van op kijkt en het niet verwacht maar, hier was het overal wel te verwachten. Dat kun je alleen al lezen aan het plotomschrijving en wellicht meningen die hier op de site staan.

Ik lees nooit plotomschrijvingen of reacties voordat ik een film zie. Ik laat me graag verrassen.

En de kerstmoraal hoeft er van mij niet zo dik op te liggen. Minder of subtiel is mn voorkeur, dan hoef ik me er niet aan te ergeren.

Na negen maanden lanterfanten op de Royal Post Academy, is het geduld van zijn vader (en baas) [Sam McMurray] op. Hij stuurt Jesper naar Smeerensburg, een spookstadje dat binnen de poolcirkel ligt, waar hij een jaar krijgt om ervoor te zorgen dat er minimaal 6000 brieven worden verstuurd. Niet gemakkelijk, want in Smeerensburg wonen twee families die constant bezig zijn elkaars leven zuur te maken. Maar nadat Jasper gezien heeft hoe een vriendelijke daad van de norse houthakker en speelgoedmaker Klaus [J.K. Simmons] de kinderen van de families bij elkaar brengt, verandert de sfeer in Smeerensburg. En dat is niet naar ieders zin. Een vermakelijk verhaal met een positieve boodschap voor jonge en oud, maar de overdreven expressie van een aantal personages en de zo nu en dan wat irritante Schwartzman weerhouden dit van de klassieke status.

Wat een hartverwarmende ervaring. Het vulde mijn hart echt met liefde en vriendelijkheid - wie wist dat dat mogelijk was?

Ik hield van de animatie, vond de kleuren prachtig, was verrukt over het originele verhaal, moest lachen om de af en toe duistere grappen, had plezier met de stemmencast en werd uiteindelijk door alles meegesleurd.