Most Likely to Murder (2018)

Een filmkomedie die zich heel onorigineel bezig houdt met de ooit coolste jongen van de klas die na zoveel jaar weer terugkeert naar zijn geboorteplaats en tot zijn verrassing ontdekt dat hij niet meer als cool wordt gezien. Hoe is het mogelijk! Nou dat zit zo. iedereen is volwassen geworden en hij dus niet. Haha. Nou, dat is voer voor een scala aan komische taferelen natuurlijk. Nee dus, want grappig wordt het niet.

De film is wèl het gebruikelijke saaie lesje in zelfinzicht voor de irritante hoofdpersoon. Dat gebeurt met een fantasieloos plot, met hele vervelende personages en met hele flauwe grappen die zijn geënt op de vergane gloriejaren van de hoofdpersoon. Humor zonder glorie en vooral heel belegen. Humor van de veelal seksistische soort. Die laatste vorm van humor kan overigens best grappig zijn hoor, maar dat is hier niet het geval. Echt niet.

Behalve door de humorloosheid onderscheidt de film zich van soortgelijke komedies met een moordmysterie, waarmee het verhaal wordt verrijkt. Een toevoeging, die niet zorgt voor een humoristische overvloed of een spannende explosie. De meerwaarde ervan is misschien wel het grootste mysterie van deze vervelende film.

Schattig

Je pakt een hoop geliefde tv makers(Rachel Bloom), minder geliefde tv makers(Adam Palley wiens werk moeilijk meer dan een pilot krijgt vaak) en zet ze in een charmante komedie van misverstanden met een kleine noir tintje. Totaal onintersant voor mensen die de acteurs niet kennen van hun andere projecten want Most Likely to Murder teert vooral op wat hun series zo geliefd maken. Palley's lamme anti-held persona en Bloom's opgefokte licht (muzikale) komedie spelen hier de hoofdrol in een vermakelijke film waar ik me met moeite 3 weken na kijken nog iets van kan herrineren. Behalve dat het 90 minuten prima vermaak was en is dat niet het doel van dit soort films.