Piercing (2018)

Netals Ôdishon (1999) gebaseerd op het boek (zie link boekmeter) hierboven en hier de wikipedia info: Audition (novel).

Mijn vooroordeel dat Patrick Bateman ten tonele zou verschijnen bleek niet geheel terecht. De film begint veelbelovend met beelden van flats en patronen die doen denken aan licht dat door gaten schijnt, aan gaten, piercings. De soundtrack was ook hier weer erg fijn en volgt het wel en wee van de man die de film draagt Christopher Abbott. De cheesy loveboatgeluiden werden afgewisseld met jazzy orgelgeluidjes. Ze pasten uitstekend bij de lachwekkende situaties bij het optreden van het verre van arrogante 'broertje' van Patrick Bateman. Deze man heeft wél deuntjes mee en heeft bovendien het pak, de instrumenten, de strakke badkamers de kamers mee om tekeer te gaan als Patrick! Hij wordt vergezeld door...waar ken ik haar ookalweer van... Mia Wasikowska (Stoker, Only Lovers Left Alive, Alice in Wonderland). Uitstekend acteerwerk. Leentjebuur spelen bij andere films in het genre is aardig gelukt. De humor en het acteerwerk maakte het voor mij een geslaagde film. Eerst eten.

ging bijna over mn nek

Ik heb het ervaren als een ode aan de Italiaanse giallo's.

Geinige poster.

Ik ben benieuwd naar deze. Nog niet echt te vinden zie ik op VOD?

Vermakelijke viezigheid.

Ōdishon is een film die menige cinefiel zal onthouden. Schrijver Ryū Murakami is niet vies van een beetje bloed, zo blijkt ook tijdens zijn laatste boekverfilming: Piercing. Zo sterk als eerder genoemde culttitel wordt het niet, maar ook deze film is bizar genoeg om te blijven hangen. En wederom smerig.

Al vanaf de miniatuur-flatgebouwen tijdens de opening weet je dat je met iets bijzonders te maken hebt. De echte filmfanaat herkent waarschijnlijk al snel de scores van allerlei Italiaanse griezelklassiekers als Profondo Rosso, Tenebre en het obscure Tentacoli. Van cult gesproken.

De film omvat een ijzingwekkend kat- en muisspel tussen de twee goed acterende hoofdrolspelers Christopher Abbott en Mia Wasikowska. De genres vliegen je om de oren, maar het houdt ergens midden tussen een prachtig vormgegeven psychologische thriller en een gitzwarte komedie.

Hoe stijlvol de viezigheid ook in beeld wordt gebracht, het zal niet ieders kopje thee zijn. Daarvoor blijft het allemaal nét eventjes te vaag. Vermakelijk is het hoe dan ook. Wellicht zal deze film met de tijd eveneens een aanzienlijke schare fans voor zich winnen.

***½

Met dank aan PTVD voor het recensie-exemplaar.

Best tof.

Overal wordt verwezen naar het boek van Murakami. Heb het zelf niet gelezen, maar ik had tijdens het kijken toch vooral het gevoel dat Pesce de film volledig naar z'n hand gezet had. Het is toch een film die draait rond stilering en sfeer, filmische elementen die in een boek compleet anders ingevuld worden.

Visueel is het alsof je naar een stop-motion turned live-action setting zit te kijken. Vreemd effect, maar het past wel bij deze film. Verder erg gestileerd, met nadrukkelijk veel oog voor detail. Sterk in beeld gebracht, hoewel daarin niet altijd erg mooi.

Ook de soundtrack is een meerwaarde, acteerwerk vond ik net iets té gemaakt weird. Zowel Abbott als Wasikowska schieten daar een klein beetje tekort. Qua smerigheid hoef je ook echt niet veel te verwachten. Het komt misschien net iets harder aan omdat de rest van de film zo "netjes" is, maar wie hier als horrorfanaat aan begin kan best z'n verwachtingen bijstellen.

Apart filmpje. Af en toe schuurt en kraakt het een beetje, maar het positieve overheerst achteraf wel.

3.5*

Hoogst bizarre en allerminst verheffende film over een man die een vrouw wilt vermoorden. Er wordt van alles in het werk gesteld om er een diepergaand mysterie van te maken, maar overall blijft het op de vlakte en worden er vooral veel onbegrijpelijke handelingen gesteld tot de hele film een vrij ondoorzichtige code wordt. De kijker blijft verbouwereerd achter zoals een museumbezoeker die zich afvraagt of de kauwgom op de grond en het spinnenweb in de hoek bij de "installatie" horen.

Nou heb je mij helemaal nieuwsgierig gemaak en moet ik de prent zien .

Beetje vreemd, maar wel lekker! Een apart verhaal waarbij je je af blijft vragen hoe het gaat verlopen. De vormgeving in retro stijl is fraai met bijpassende muziek. De cast speelt best leuk.

Toch een gevoel van een grindhousje. Leuk 3*

Een film die goed laat zien wat voor zieke geesten mensen kunnen hebben.
81 minuten is niet veel, maar voor deze film genoeg.

Erg vermakelijk filmpje, dat van mij wel langer had mogen duren.

'Piercing' is de tweede film van Nicolas Pesce, die eerder 'The Eyes of My Mother' maakte. In die eerste film was de cinematografisch zeer fraai en dat geldt zeker ook voor deze tweede. Wederom enorm fraaie cinematografie. Helaas blijft ook hier weer de horror ver achter en richt het zich veel meer op de drama kant. Kortom Arthouse-Horror. Voor deze tweede, koos de regisseur voor een verfilming van de gelijknamige roman uit 1994 van Ryu Murakami, deze was ook verantwoordelijk voor het verhaal van de film ‘Ôdishon’ (verfilmd door Takashi Miike) Echter wat in die film wel werkte, mislukt in deze film. Wat rest is een half nostalgische gevoel, mede opgewekt door de soundtrack van Giallo -klassiekers, halfslachtig sadomasochistisch spel en half thrillereffect, maar nergens is het echt voluit. Wel iets beter dan de vorige film maar ook nu blijkt, dat deze psychologische thriller met erg mooie aankleding en oog voor detail waar maar bar weinig psychologische elementen in voorkomen, niets anders dan mooifilmerij.

Ik denk niet dat de regisseur de bedoelingen had om hier een The Eyes Of My Mother 2 of een Odishon 2 van te maken.
Opvallend bij deze vond ik juist de fijne humor.

Oeps...viel mij dat tegen zeg

Ik had toch heel wat andere verwachtingen bij dit werkje. Veel meer gore en als geheel veel pittiger verwacht. Blijft uiteindelijk buiten een paar scènes erg braafjes en totaal niet verrassend. Buiten de fraaie cinematografie kan ik hier weinig mee. En opeens ook abrupt gedaan, net op het moment dat je denkt dat er nog van alles gaat gebeuren. Geef mij dan maar The Eyes of My Mother. 4/10

Fraaie cinematografie ja.

Maar niet zo goor of ziek als dat de recensies doen vermelden.

Ja, we volgen hier een psychopaat; op zich nog goed neergezet door Abbot, die zijn drang tot pijnigen en moorden niet kan weerstaan, en daarvoor een escort inhuurt... Opmerkelijk is dat de intenties van de man niet bepaald een geheim zijn voor zowel zijn vrouw als de escort (schitterende rol van Mia Wasikowska.) De opbouw is op zich nog goed. De psychologische spelletjes die erop volgen, maar toch... Was dit nou alles?

Bovendien duurt de film maar 71 minuten (!).

Met de montage, en die hallucinatiescenes is er niks mis. Evenals de aanwezige gore... Maar dat wordt pas allemaal in het laatste kwartier gepropt. Zonder dat de film subtiel was gebleven.

Nee, The Eyes of My Mother was wel stukken beter. Ik denk dat er toch wel beter een Japanner op de regisseursstoel had moeten zitten. Miike bijvoorbeeld...

3,0*

kon het niet beter verwoorden , meer dan 2 sterren kan ik ook niet geven.

Ik kan me de lage waarderingen hier uitstekend voorstellen, en ook ik vond Pesces vorige film beter. Maar ik houd wel van dit soort quirky, fucked up horror, en met Abbott en Wasikowska in de hoofdrollen kun je het slechter treffen. Tel daar een lekkere soundtrack bij op en enkele memorabele scènes, en JM is niet ontevreden.

3,4*

Knap filmpje met een werkelijk heerlijke giallo vibe. Herkende oa soundtrack uit Profondo Rosso, waar deze film in zijn geheel ook wel wat aan doet denken. Denk bijvoorbeeld aan de setting en het gebruik van split screens. De 'gory' momenten contrasteren sterk met de elegante, stijlvolle esthetiek en Pesce slaagt net als bij zijn vorige film in het creëeren van enkele zeer aparte scenes. Vond hem net iets beter dan The Eyes of My Mother, al krijg ik nu ook wel zin om die eens te herzien. Kleine 4* voor deze.