Piercing (2018)

Netals Ôdishon (1999) gebaseerd op het boek (zie link boekmeter) hierboven en hier de wikipedia info: Audition (novel).

Mijn vooroordeel dat Patrick Bateman ten tonele zou verschijnen bleek niet geheel terecht. De film begint veelbelovend met beelden van flats en patronen die doen denken aan licht dat door gaten schijnt, aan gaten, piercings. De soundtrack was ook hier weer erg fijn en volgt het wel en wee van de man die de film draagt Christopher Abbott. De cheesy loveboatgeluiden werden afgewisseld met jazzy orgelgeluidjes. Ze pasten uitstekend bij de lachwekkende situaties bij het optreden van het verre van arrogante 'broertje' van Patrick Bateman. Deze man heeft wél deuntjes mee en heeft bovendien het pak, de instrumenten, de strakke badkamers de kamers mee om tekeer te gaan als Patrick! Hij wordt vergezeld door...waar ken ik haar ookalweer van... Mia Wasikowska (Stoker, Only Lovers Left Alive, Alice in Wonderland). Uitstekend acteerwerk. Leentjebuur spelen bij andere films in het genre is aardig gelukt. De humor en het acteerwerk maakte het voor mij een geslaagde film. Eerst eten.

ging bijna over mn nek

Ik heb het ervaren als een ode aan de Italiaanse giallo's.

Geinige poster.

Ik ben benieuwd naar deze. Nog niet echt te vinden zie ik op VOD?

Vermakelijke viezigheid.

Ōdishon is een film die menige cinefiel zal onthouden. Schrijver Ryū Murakami is niet vies van een beetje bloed, zo blijkt ook tijdens zijn laatste boekverfilming: Piercing. Zo sterk als eerder genoemde culttitel wordt het niet, maar ook deze film is bizar genoeg om te blijven hangen. En wederom smerig.

Al vanaf de miniatuur-flatgebouwen tijdens de opening weet je dat je met iets bijzonders te maken hebt. De echte filmfanaat herkent waarschijnlijk al snel de scores van allerlei Italiaanse griezelklassiekers als Profondo Rosso, Tenebre en het obscure Tentacoli. Van cult gesproken.

De film omvat een ijzingwekkend kat- en muisspel tussen de twee goed acterende hoofdrolspelers Christopher Abbott en Mia Wasikowska. De genres vliegen je om de oren, maar het houdt ergens midden tussen een prachtig vormgegeven psychologische thriller en een gitzwarte komedie.

Hoe stijlvol de viezigheid ook in beeld wordt gebracht, het zal niet ieders kopje thee zijn. Daarvoor blijft het allemaal nét eventjes te vaag. Vermakelijk is het hoe dan ook. Wellicht zal deze film met de tijd eveneens een aanzienlijke schare fans voor zich winnen.

***½

Met dank aan PTVD voor het recensie-exemplaar.

Best tof.

Overal wordt verwezen naar het boek van Murakami. Heb het zelf niet gelezen, maar ik had tijdens het kijken toch vooral het gevoel dat Pesce de film volledig naar z'n hand gezet had. Het is toch een film die draait rond stilering en sfeer, filmische elementen die in een boek compleet anders ingevuld worden.

Visueel is het alsof je naar een stop-motion turned live-action setting zit te kijken. Vreemd effect, maar het past wel bij deze film. Verder erg gestileerd, met nadrukkelijk veel oog voor detail. Sterk in beeld gebracht, hoewel daarin niet altijd erg mooi.

Ook de soundtrack is een meerwaarde, acteerwerk vond ik net iets té gemaakt weird. Zowel Abbott als Wasikowska schieten daar een klein beetje tekort. Qua smerigheid hoef je ook echt niet veel te verwachten. Het komt misschien net iets harder aan omdat de rest van de film zo "netjes" is, maar wie hier als horrorfanaat aan begin kan best z'n verwachtingen bijstellen.

Apart filmpje. Af en toe schuurt en kraakt het een beetje, maar het positieve overheerst achteraf wel.

3.5*