Piercing (2018)

Netals Ôdishon (1999) gebaseerd op het boek (zie link boekmeter) hierboven en hier de wikipedia info: Audition (novel).

Mijn vooroordeel dat Patrick Bateman ten tonele zou verschijnen bleek niet geheel terecht. De film begint veelbelovend met beelden van flats en patronen die doen denken aan licht dat door gaten schijnt, aan gaten, piercings. De soundtrack was ook hier weer erg fijn en volgt het wel en wee van de man die de film draagt Christopher Abbott. De cheesy loveboatgeluiden werden afgewisseld met jazzy orgelgeluidjes. Ze pasten uitstekend bij de lachwekkende situaties bij het optreden van het verre van arrogante 'broertje' van Patrick Bateman. Deze man heeft wél deuntjes mee en heeft bovendien het pak, de instrumenten, de strakke badkamers de kamers mee om tekeer te gaan als Patrick! Hij wordt vergezeld door...waar ken ik haar ookalweer van... Mia Wasikowska (Stoker, Only Lovers Left Alive, Alice in Wonderland). Uitstekend acteerwerk. Leentjebuur spelen bij andere films in het genre is aardig gelukt. De humor en het acteerwerk maakte het voor mij een geslaagde film. Eerst eten.

ging bijna over mn nek

Ik heb het ervaren als een ode aan de Italiaanse giallo's.

Geinige poster.

Ik ben benieuwd naar deze. Nog niet echt te vinden zie ik op VOD?

Vermakelijke viezigheid.

Ōdishon is een film die menige cinefiel zal onthouden. Schrijver Ryū Murakami is niet vies van een beetje bloed, zo blijkt ook tijdens zijn laatste boekverfilming: Piercing. Zo sterk als eerder genoemde culttitel wordt het niet, maar ook deze film is bizar genoeg om te blijven hangen. En wederom smerig.

Al vanaf de miniatuur-flatgebouwen tijdens de opening weet je dat je met iets bijzonders te maken hebt. De echte filmfanaat herkent waarschijnlijk al snel de scores van allerlei Italiaanse griezelklassiekers als Profondo Rosso, Tenebre en het obscure Tentacoli. Van cult gesproken.

De film omvat een ijzingwekkend kat- en muisspel tussen de twee goed acterende hoofdrolspelers Christopher Abbott en Mia Wasikowska. De genres vliegen je om de oren, maar het houdt ergens midden tussen een prachtig vormgegeven psychologische thriller en een gitzwarte komedie.

Hoe stijlvol de viezigheid ook in beeld wordt gebracht, het zal niet ieders kopje thee zijn. Daarvoor blijft het allemaal nét eventjes te vaag. Vermakelijk is het hoe dan ook. Wellicht zal deze film met de tijd eveneens een aanzienlijke schare fans voor zich winnen.

***½

Met dank aan PTVD voor het recensie-exemplaar.

Best tof.

Overal wordt verwezen naar het boek van Murakami. Heb het zelf niet gelezen, maar ik had tijdens het kijken toch vooral het gevoel dat Pesce de film volledig naar z'n hand gezet had. Het is toch een film die draait rond stilering en sfeer, filmische elementen die in een boek compleet anders ingevuld worden.

Visueel is het alsof je naar een stop-motion turned live-action setting zit te kijken. Vreemd effect, maar het past wel bij deze film. Verder erg gestileerd, met nadrukkelijk veel oog voor detail. Sterk in beeld gebracht, hoewel daarin niet altijd erg mooi.

Ook de soundtrack is een meerwaarde, acteerwerk vond ik net iets té gemaakt weird. Zowel Abbott als Wasikowska schieten daar een klein beetje tekort. Qua smerigheid hoef je ook echt niet veel te verwachten. Het komt misschien net iets harder aan omdat de rest van de film zo "netjes" is, maar wie hier als horrorfanaat aan begin kan best z'n verwachtingen bijstellen.

Apart filmpje. Af en toe schuurt en kraakt het een beetje, maar het positieve overheerst achteraf wel.

3.5*

Hoogst bizarre en allerminst verheffende film over een man die een vrouw wilt vermoorden. Er wordt van alles in het werk gesteld om er een diepergaand mysterie van te maken, maar overall blijft het op de vlakte en worden er vooral veel onbegrijpelijke handelingen gesteld tot de hele film een vrij ondoorzichtige code wordt. De kijker blijft verbouwereerd achter zoals een museumbezoeker die zich afvraagt of de kauwgom op de grond en het spinnenweb in de hoek bij de "installatie" horen.

Nou heb je mij helemaal nieuwsgierig gemaak en moet ik de prent zien .

Beetje vreemd, maar wel lekker! Een apart verhaal waarbij je je af blijft vragen hoe het gaat verlopen. De vormgeving in retro stijl is fraai met bijpassende muziek. De cast speelt best leuk.

Toch een gevoel van een grindhousje. Leuk 3*

Een film die goed laat zien wat voor zieke geesten mensen kunnen hebben.
81 minuten is niet veel, maar voor deze film genoeg.

Erg vermakelijk filmpje, dat van mij wel langer had mogen duren.

'Piercing' is de tweede film van Nicolas Pesce, die eerder 'The Eyes of My Mother' maakte. In die eerste film was de cinematografisch zeer fraai en dat geldt zeker ook voor deze tweede. Wederom enorm fraaie cinematografie. Helaas blijft ook hier weer de horror ver achter en richt het zich veel meer op de drama kant. Kortom Arthouse-Horror. Voor deze tweede, koos de regisseur voor een verfilming van de gelijknamige roman uit 1994 van Ryu Murakami, deze was ook verantwoordelijk voor het verhaal van de film ‘Ôdishon’ (verfilmd door Takashi Miike) Echter wat in die film wel werkte, mislukt in deze film. Wat rest is een half nostalgische gevoel, mede opgewekt door de soundtrack van Giallo -klassiekers, halfslachtig sadomasochistisch spel en half thrillereffect, maar nergens is het echt voluit. Wel iets beter dan de vorige film maar ook nu blijkt, dat deze psychologische thriller met erg mooie aankleding en oog voor detail waar maar bar weinig psychologische elementen in voorkomen, niets anders dan mooifilmerij.

Ik denk niet dat de regisseur de bedoelingen had om hier een The Eyes Of My Mother 2 of een Odishon 2 van te maken.
Opvallend bij deze vond ik juist de fijne humor.

Oeps...viel mij dat tegen zeg

Ik had toch heel wat andere verwachtingen bij dit werkje. Veel meer gore en als geheel veel pittiger verwacht. Blijft uiteindelijk buiten een paar scènes erg braafjes en totaal niet verrassend. Buiten de fraaie cinematografie kan ik hier weinig mee. En opeens ook abrupt gedaan, net op het moment dat je denkt dat er nog van alles gaat gebeuren. Geef mij dan maar The Eyes of My Mother. 4/10

Fraaie cinematografie ja.

Maar niet zo goor of ziek als dat de recensies doen vermelden.

Ja, we volgen hier een psychopaat; op zich nog goed neergezet door Abbot, die zijn drang tot pijnigen en moorden niet kan weerstaan, en daarvoor een escort inhuurt... Opmerkelijk is dat de intenties van de man niet bepaald een geheim zijn voor zowel zijn vrouw als de escort (schitterende rol van Mia Wasikowska.) De opbouw is op zich nog goed. De psychologische spelletjes die erop volgen, maar toch... Was dit nou alles?

Bovendien duurt de film maar 71 minuten (!).

Met de montage, en die hallucinatiescenes is er niks mis. Evenals de aanwezige gore... Maar dat wordt pas allemaal in het laatste kwartier gepropt. Zonder dat de film subtiel was gebleven.

Nee, The Eyes of My Mother was wel stukken beter. Ik denk dat er toch wel beter een Japanner op de regisseursstoel had moeten zitten. Miike bijvoorbeeld...

3,0*

kon het niet beter verwoorden , meer dan 2 sterren kan ik ook niet geven.

Ik kan me de lage waarderingen hier uitstekend voorstellen, en ook ik vond Pesces vorige film beter. Maar ik houd wel van dit soort quirky, fucked up horror, en met Abbott en Wasikowska in de hoofdrollen kun je het slechter treffen. Tel daar een lekkere soundtrack bij op en enkele memorabele scènes, en JM is niet ontevreden.

3,4*

Knap filmpje met een werkelijk heerlijke giallo vibe. Herkende oa soundtrack uit Profondo Rosso, waar deze film in zijn geheel ook wel wat aan doet denken. Denk bijvoorbeeld aan de setting en het gebruik van split screens. De 'gory' momenten contrasteren sterk met de elegante, stijlvolle esthetiek en Pesce slaagt net als bij zijn vorige film in het creëeren van enkele zeer aparte scenes. Vond hem net iets beter dan The Eyes of My Mother, al krijg ik nu ook wel zin om die eens te herzien. Kleine 4* voor deze.

Leuk.

Mooie beelden, erg knappe cinematografie en een volstrekt absurd verhaal gebracht door twee mooie acteurs. En een bijpassend aparte soundtrack - eindelijk weer eens iets anders dan de gewone afgezaagde jaren-80 troep. Jammer dat het met de gore en de perversiteiten wat braafjes blijft, als je daar aan begint mag het van mij ook wel wat verder over the top gaan. En het einde is een beetje erg abrupt, dat ook. Maar dan komt de aftiteling nog, en dat is dan wel weer een feest om te kijken.

Redelijke film waarin een man alle voorbereidingen treft om een prostituee om het leven te brengen. Een eigenzinnige film die er op zich wel goed uit ziet en een paar aardige horror-momenten. Echter wisten de personages me minder te boeien (voornamelijk omdat het allemaal te vaag is). Dit ligt overigens niet aan de twee hoofdrolspelers die het kat en muis-spelletje nog wel interessant houden. Een nipte 3.0 sterren.

Karma is A Bitch

Ik dacht dat deze kort durende (circa 75 minuten) psychologische Thriller film wel iets voor mij zou zijn, maar daar heb ik me helaas toch wat in vergist, hoewel het zeker geen zeer slechte film is.

"Piercing" (die titel heeft overigens betrekking op een piercing door een tepel, namelijk die van Mia Wasikowska en waarvoor een "body double" werd gebruikt) lijkt een spannend psychologisch gevecht tussen een man en een vrouw, te weten de getrouwde (vrouw en zoontje) zakenman Reed (Christopher Abbott) en escortdame Jackie (Mia Wasikowska). Oftewel een machtsstrijd tussen een moordenaar en moordenares, maar toch wringt de film aan alle kanten.

Zo vond ik het vooral saai (t/m circa de 55e minuut), langdradig (ondanks dat het maar circa 75 minuten duurt) en maf en volgens mij wist regisseur Nicolas Pesce niet welke kant hij moest opgaan met het verhaal. Zo komt Reed's moeder (Maria Dizzia, die ook nog even bloot is te bewonderen) op een gegeven moment voorbij, vrouwlief Mona (Laia Costa) van Reed speelt een belangrijke rol (op aandringen van haar boekt Reed een hotelkamer en prostituee), zien we een bunny girl (Olivia Bond) die overigens geen Playboy Bunny (daar zou ze ook veel te jong voor zijn ) is maar een konijn vermoord met een schaar, zien we een SM neuk scène tussen moeder (gezicht van te zien) en waarschijnlijk zoon (gezicht niet van te zien), zien we een soort van insect uit de toiletpot komen en zien we een incident (vermoorden van moeder met een ijspriem) uit vroegere jaren.

Oftewel het is van alles wat, maar het wordt nergens verklaard en misschien komt dat mede omdat circa 75 minuten misschien wel aan de korte kant is voor deze film. Ook heeft de film eigenlijk geen einde. De intro (die circa 18 minuten duurt en waarin Reed wordt geïntroduceerd) had van mij korter gemogen, maar de scène daarin met een denkbeeldige moord waarin een onzichtbaar slachtoffer door Reed wordt gewurgd en in stukken wordt gesneden en welke voorzien is van passend geluid (o.a. gezaag), mocht er wel wezen. Verder zit er ook een scene in m.b.t. een ziekenhuisbezoek, maar die was wel eigenlijk overbodig en voegde ook niets toe aan het verhaal.

Wel de reden voor het ziekenhuisbezoek mocht er wezen en dan doel ik natuurlijk op de scène waar Jackie zich op de badkamer van een Hotel (Reed heeft haar vanuit daar gebeld en besteld) herhaaldelijk met een schaar in haar rechterbeen steekt en welke fraai (althans voor horrorliefhebbers die niet wegkijken voor wat goor) en bloederig in beeld werd gebracht. Naderhand is er ook nog een heftige scène te zien waarbij Jackie met een blikopener (zeer creatief bedacht en heb ik volgens mij ook nog niet gezien in een film) het gezicht van Reed (o.a. zijn oor) openhaalt.

Wel is het leuk om te zien dat regisseur Nicolas Pesce oog voor details heeft, want zo krijgen ouderwetse telefoons, een espressoapparaat, slippers, scharen en een ijspriem (waarmee Reed van plan is om Jackie mee te vermoorden) de nodige aandacht. De cast bestaat eigenlijk maar uit twee personen, te weten Christopher Abbott, Mia Wasikowska, en die deden het best verdienstelijk als gestoorde mensen (zo wilt Reed het liefst zijn pas geboren zoontje vermoorden, te zien tijdens de eerste paar minuten, waar hij een hekel aanheeft) met moorddadige gedachten. Er speelt wat tussen Reed en Jackie, maar wat blijft een mysterie. Verder waren de decors (o.a. de hoge flatgebouwen), soundtrack, geluidseffecten en montage dik in orde.

Maar al met al is "Piercing" een zeer wisselvallige film, die niet echt voor mij is weggelegd.

Mwa.

Een beetje een wisselvallige film inderdaad, met enkele elementen die ver bovengemiddeld zijn, maar ook enkele die ondergemiddeld zijn. Het is wel duidelijk dat dit een apartere horrorfilm is en dat lijkt Pesce ook wel te willen.

Om te beginnen met het acteerwerk. Abbott vond ik best leuk. Een soort verlegen Patrick Bateman eigenlijk. Het was een lekker gek figuur met charme. Echter vond ik Wasikowska wat minder. Bovendien paste ze ook totaal niet in deze film en was eigenlijk irritant.

De sets zijn erg knap. Deed me denken aan sommige David Lynch-achtige sets. De hotelkamer heeft echt maximale charme. Heerlijk donker, fantasierijk en eigenlijk haast sprookjesachtig. Met ook nog veel detail is het duidelijk dat Pesce een verzorgd werkje kan afleveren.

Wat minder was was dat Pesce zijn klusje niet lijkt af te maken. De soundtrack is flut, en het camerawerk had ook wel wat energieker gemogen. Bovendien is het zeer trage tempo ook niet passend bij een setting als deze, want dit hoort een energieke, vermakelijke film te zijn.

Kleurgebruik was wel goed, maar ik heb al eerder genoemd dat de hele setting bovengemiddeld zijn. Het eerste deel is wel een stuk beter dan het tweede deel, want waar het in het tweede deel echt zou moeten scoren, gebeurd het gewoon niet echt.

Jammer, want dit had alle potentie om een hele gave horrorfilm te kunnen zijn.

Macaber filmpje. Geniaal gestoord. Een heerlijke kat en muis spel waarvan al snel duidelijk word dat de muis gewoon ook een kat blijkt, rustige sfeer die toch ijzingwekkend beklemd. Kort maar krachtig en zeer de moeite waard, vond hem leuk !

Ik heb me prima vermaakt met dit filmpje, vol met zwartgallige humor en waar je tijdens de film toch regelmatig verrast wordt en op het verkeerde been wordt gezet. Het verhaal lijkt simpel, waarbij Reed een soort van nerderige versie van Patrick Bateman is die een prostituee wil vermoorden - maar de prostituee in kwestie blijkt vergelijkbare sadistische plannen te hebben en een tandje doortastender te zijn. Maar onder het oppervlak is er meer aan de hand - wat is precies de rol van de vrouw van Reed die uitgebreid op de hoogte is van de moordplannen van Reed en hem met advies bijstaat, en waarom weet het escortbureau/hotel van zijn moorddadige intenties, en vinden ze dat niet erg? Of is Reed een nog wat onbetrouwbaardere verteller dan het lijkt?

Geen topper in het genre misschien, maar de film blijft vermakelijk, ook door z'n compacte speelduur. Visueel is er ook weinig mis mee, met een leuke cast waar Abbott erg fijn is en Wasikowska ermee door kan, al is ze af en toe wel wat irritant. Als het nog een tandje of twee consistenter los had gegaan in plaats van in korte fases kwam Piercing echt in aanmerking voor een hoge score, maar alsnog was dit een tof stukje film.

... Dankzij de corona konden wij op het werk met Film 1 deze film kijken, niet wetende dat de gratis Film 1 week tijdens deze film zou stoppen en wel vermoedelijk tien minuten voor het einde! Erg balen vond het wel een vermakelijk filmpje, voor mij een compleet nieuw genre, geen echte horror en voor een thriller te weinig spanning en schrik momenten, de zwarte comedy kon ik erg waarderen

Regisseur Nicolas Pesce maakte grote indruk met The Eyes of My Mother (2016). Een eigenzinnig maaksel in zwart-wit vol prachtige beeldspraak met een verontrustend verhaal en een poëtische verteltrant. Geen wonder dat ik reikhalzend uitkeek naar zijn tweede langspeler. Piercing heet ie.
Piercing is op het eerste gezicht de absolute tegenpool van zijn eersteling. Bonte kleuren. Geen diepzinnige beeldspraak. Een gemakkelijk te verorberen score. Absurdistische humor. Het moge duidelijk zijn dat Piercing een nieuw probeersel is maar gelukkig geen complete tegenpool. De film doet geen afbreuk doet aan de psychologische fascinaties van de regisseur. De film is stevig gekruid met een herkenbaar basisingrediënt uit de eersteling.
Zijn blijkbare fascinatie voor de diepe afgronden waarnaar de menselijke geest kan afglijden, is gebleven. In deze film worden de diepten door twee personages gepeild. Twee personages die allebei worden gedreven door een extreme zucht naar allerhande vormen van gewelddadigheid. De speurtocht naar de diepe krochten van hun behoefte levert een verontrustende film op die zich prettig contrasterend in een humoristisch laagje van zwartgalligheid en absurdisme koestert.
Wat eigenlijk meteen opvalt is de ingetogen cinematografie. Die is behoorlijk tegengesteld aan The Eyes of My Mother, waar bijna alleen maar cinematografische hoogstandjes werden vertoond. De cinematografie valt hier op door zijn ordinaire kleurgebruik, weinig subtiele lichtval en een paar geslaagde splitscreens. Vooral erg degelijk, weinig sfeergevoelig en dienstbaar aan de handeling.
Dat biedt acteurs Christopher Abbott (prima) en Mia Wasikowska (prima) veel ruimte om op de voorgrond te treden. Dat komt goed uit want Piercing raakt soms op een groteske manier voorzichtig aan het romantische genre. Dat gebeurt als de twee personages parallellen ontdekken in hun bizarre gedrag en zich een wederzijdse aantrekkingskracht ontplooit. Het vraagt wat acteertechnische interactie en dat levert aardig tekstueel materiaal op.
De speelduur is kort. De film is in die tijd niet steeds even boeiend. Na de fantastische setup neemt het verhaal onnodige omweggetjes en kabbelt de film op teveel momenten maar wat voort. Dat is jammer. Gewelddadige en acteertechnische oprispingen passeren gelukkig ook nog steeds maar worden te weinig uitgespeeld.
De concentratieboog gaat op en neer. De fijne vertelcadans raakt zoek.
Na afloop ontwikkelt zich een klein katertje.
Ondanks de tekortkomingen bewijst Nicolas Pesce met Piercing nog steeds een spannende nieuwe stem aan het horrorfirmament te zijn. Zijn volgende film The Grudge (2020) zal dat moeten bevestigen. Ik vrees het ergste.

Geen horror meer drama ofzo? Geen idee in welk hokje ik dit moet plaatsen. Ik heb me niet verveeld en zaten leuke stukken in zoals de geluidsefecten tijdens de voorbereiding, de moeder (?) in de flashbacks etc. maar al met al, niet heel erg bijzonder.. sommige stukken zag ik aankomen zoals dat zij hem zou drogeren met de soep.

Waarom moet deze film in hokjes geplaatst worden?
Het is een beetje drama, thriller, horror, maar vooral komisch.
Iedereen op deze site is zo gefocust op het genre, staat er horror dan moet het vol zitten met gore... Zo niet dan een dikke onvoldoende. Wat maakt het nou uit, het boeide en was erg vermakelijk, dus een prima filmpje, voor mij althans. Je moet wel gevoel voor dit soort humor hebben natuurlijk.
En vind ik het juist weer leuk dat deze regisseur ook iets totaal anders kan maken dan een Eyes of My Mother 2 bijv.