Unrest (2017)

Heel benieuwd naar deze docu. Met name naar de vooringenomenheid van de makers, of de afwezigheid daarvan. De wetenschap kan geen enkele aanleiding of methodiek vinden die ME ondersteunt, al klinkt het erg medisch.

Wat mij in deze fascineert, is die stem die voor 1 ster gekozen heeft. Op enkele zaken na, is dit een zeer rake docu omtrent deze schrijnende toestand. Op meerdere vlakken. Gaat het dan om een non-believer?

Wat voor mij nog meer naar de voorgrond had mogen treden, is onder meer het verduidelijken van de immense stapel symptomen die hier aan te pas komen. Ik kan mij best voorstellen dat onwetenden nu nog steeds denken dat het niet meer is dan 'gewoon heel moe zijn', wat een ongelooflijk misplaatst understatement is.

En welke ingrijpende gevolgen dit bijvoorbeeld financieel heeft voor de patiënten (en hun familie), zonder de nodige (h)erkenning of enig draagvlak in dat opzicht bij het ziekenfonds. En het feit dat de momenteel toegepaste richtlijnen omtrent behandeling voor mensen met dergelijke diagnose compleet achterhaalde, totaal absurde en ten opzichte van de ernstig ziekte personen zelfs misdadig zijn. Ook bij ons. Om nog maar van de talloze genereerde of onderdrukte bevestigende onderzoeken te zwijgen.

Deze docu focust iets meer op het sociale aspect, wat uiteraard minstens even belangrijk is, de impact op dat vlak is immens. Toch had ik nog wat meer de andere kant belicht zien worden. Het is moeilijk in te schatten, maar ik denk niet dat een kijker die hier nog nooit van hoorde een juist totaalbeeld heeft.

Niettegenstaande een uiterst belangrijke film, dit.

Esteban Mooi verwoord.
Lijkt me een heel interessant onderwerp en je hebt volkomen gelijk i.v.m. de opvatting gewoon heel moe en ziekenfonds. Zit er maar mee.... Ik ken iemand in de familie die dit heeft....dan begrijp je het ook beter denk ik. Opgenomen in mijn watch lijst.

Zeker het bekijken waard, ook al komt lang niet elk aspect aan bod. Het is gewoon uiterst belangrijk dat docu's als deze bestaan en een publiek bereiken.

Er zitten een paar rake quotes in ook. Bijvoorbeeld het feit dat patiënten gewoon langzaam uit het sociale leven verdwijnen, buiten hun wil om, en het zo lijkt alsof deze personen amper bestaan in meerdere opzichten.

Of dat anderen een totaal verkeerde indruk van de aandoening hebben, door het simpele feit dat deze patiënten (geldend voor alle gradaties, wat hier minder naar voor komt) doorgaans alleen nog gezien worden op hun beste dagen. Terwijl de weken of maanden dat de omgeving hen niet ziet, net degene zijn die hun leven bepalen. Maar niemand kent de confrontatie met die overheersende momenten.

Ik hoop het beste voor de persoon binnen jouw familie.

Aardig.

Dit soort docus, waar "ongelukkigen" zelf hun eigen leed documenteren, geven vaak wel een waardevollere inkijk in het leven van een patiënt of gedupeerde. Ook hier krijg je beelden te zien die je van een klassiekere docu niet zou verwachten. In dat opzicht zeker al geslaagd.

Verder worden er wel een aantal interessante zaken aangehaald. Zoals de nood van de mens om dingen een verklaring te geven, zelfs wanneer die nog niet voor handen is (en desnoods maar wat te verzinnen). Of het voor lief nemen van de simpele dingen in het leven, al is dat dan al meer iets wat op tegeltjeswijsheid begint te lijken.

Het nadeel van dit soort docus is dat de patiënt moeilijk objectief kan blijven. Dat hoeft uiteraard ook niet, maar wanneer er dan bepaalde vragen gesteld worden (waarom wordt er niet meer gedaan rond deze ziekte, waarom is er na 30 jaar nog niks van medicijn, ...) dan mist een beetje die objectieve kijk om die vragen ook wat kritischer te benaderen. Met name omdat Brea voordat ze zelf ziek wordt ook geen bal interesse had in deze ziekte, of zelfs maar van het bestaan afwist.

Bij momenten is het intrigerend, op andere momenten net iets te drammerig. Nadeel is ook dat er naast deze nog 100 andere docus bestaan, docus die elks ook een zeer belangrijke ziekte aankaarten. Geen mens die zich met al het leed in deze wereld kan bezighouden. Ik vrees dat dit vooral interessant is voor 90 minuutjes, maar veel impact lijken dit soort docus mij verder niet te hebben. Of je moest inderdaad iemand kennen met de symptomen.

2.5*