Escape Room (2017)

Wat saai. Dan vond ik die andere Escape Room uit hetzelfde bouwjaar toch nog wat leuker omdat die iets brutaler was. Toen ik me op een gegeven ogenblik zelfs aan Skeet Ulrich begon te ergeren wist ik dat het heel erg fout zat. Lelijke belichting waar ze bij The Asylum ook af en toe een handje van hebben en een moordenaar die voor mij totaal maar dan ook totáál geen dreiging of spanning op wist te wekken.

1,5*

Teleurgesteld,

Mijn broertje zei dat Escape Room een leuke film was en toen hij naar de film omschrijving keek dacht hij ook dat het deze film was. Achteraf bleek dit een andere film te zijn dan hij gezien had. Ik gok dat hij die van 2019 heeft gezien en nu ben ik toch weer benieuwd naar die film.

Maar goed, het begin leek een beetje op de film Djumanji met dat kistje daar deed het me in ieder geval aan denken. Dan zag ik toch weer een bekend gezicht uit Scream en begon ik me meteen te ergeren dat hij dat kistje koopt, want wat heb je nou aan één kistje en er wordt zelfs gezegd dat het kistje duister is...

Irritante flitsen ook als ze net de escape room in gaan en op het einde ook vervelend. Nergens vond ik het spannend of eng worden, maar gelukkig is het meeste van de film niet erg saai. Alleen het einde vond ik saai en raar.

Acteerwerk ook matig en vond het ook echt heel irritant dat ze op een gegeven moment de hoop opgaven en ze dan weer verder gingen en dan weer de hoop opgaven en dat sommige personen ook weer heel dom deden.

86 minuten voelden op het einde toch wel echt te lang worden, dus gelukkig is de film niet al te lang. De andere twee Escape Room films ben ik ook benieuwd naar en ik hoop dat die beter zijn dan deze.

Het principe van een film met escape rooms bevalt mij altijd goed. Zelfs als de raadsels niet veel voorstellen, bekruipt mij altijd een benauwend gevoel. De mogelijkheid dat een raadsel niet tijdig wordt opgelost en de personages ten onder dreigen te gaan, is een spannende mogelijkheid. In deze film slaagt regisseur Peter Duke er goed in om de spanning prettig te laten oplopen of te laten sudderen. Ik zal eerlijk bekennen dat ik me er, ondanks de magere raadsels en de matige invulling van de karakters, heel fijn door liet meeslepen.

Een beetje vervelend is dat drie van de vier protagonisten bestaan uit onuitstaanbare zenuwlijers, waarvan een mannelijke horrornerd wel de ergste is. Je weet wel. Zo’ n persoon die geen kans onbenut laat om op een irritante manier zijn horrorkennis te spuien om te laten zien wat voor een ontzettende horrornerd hij is. Ach, prima hakvlees, zullen we maar zeggen. Het enige personage in het bezit van enige karakterbouw is de alleraardigste vriendin van de nerd. Zo heb je toch net voldoende prettige aanwezigheid om je empathische gevoelens op los te kunnen laten.

De aandacht gaat vooral uit naar de hachelijke situatie van de vier in de escape room. Het interessantste karakter bevindt zich echter buiten de escape room. De in geldnood verkerende eigenaar van het spektakel is Skeet Urich, die vreemd genoeg weinig speeltijd krijgt. Een gelaagde tragedie ligt hier voor het oprapen. Zo lijkt de film het in beginsel ook aan te pakken als het eerste deel van de film vooral om hem draait. Blijkbaar besloot Peter Duke dat de psychologische insteek niet spannend of interessant genoeg zou worden, want de camera begeeft zich al snel down to earth naar de escape room en zijn tijdelijke bewoners. Dag Skeet.

Hoewel Duke hier misschien een interessante psychologische draad laat gaan, wordt de kijker goed bedeeld met fijne horror. Dramaturgisch stelt het verhaal misschien niet veel voor, maar het is absoluut spannend in de escape room. En ach, de personages… Een gemaskerde dreiging en domme keuzes bevrijden de kijker langzaam maar zeker van die last. Eind goed, al goed.

Deze komt vandaag (zoals hierboven aangegeven) niet op tv, het is die andere gelijknamige film uit 2017.

Was dit die film waar ook allemaal klokken in de gangen hingen?.

Escape Room (Film, 2017)

Aa ja die had ik al gezien die was niet best misschien is dit wat.