Marrowbone (2017)

Van de scriptschrijver van o.a. El Orfanato (2007) en Lo Imposible (2012) die hiermee als regisseur debuteert.

Lijkt mij een wel iets tofs dit.

Van de scriptschrijver van o.a. El Orfanato (2007) en Lo Imposible (2012) die hiermee als regisseur debuteert, op het grote doek wel te verstaan want hij heeft al een TV-film op zijn naam staan. Visueel en qua stijl en sfeer is het niet verwonderlijk dat er veel raakvlakken zijn met El Orfanato (2007), daar lijkt hij wel de meeste ervaring te hebben opgedaan om zich nu in het regisseursberoep te storten. De film werd aanvankelijk met gemengde gevoelens ontvangen, hierdoor waren mijn verwachtingen zowel hooggespannen als voorzichtig.

De film volgt een gezin bestaande uit tieners die terugvlucht naar het al 30 jaar verlaten huis van hun moeder. Daar willen ze het verleden, en de monsters uit hun verleden, achter zich laten. Iets wat uiteraard niet gaat lukken. Al snel merken we dat in het huis met afgedekte gebroken spiegels, dichtgemetselde deuren en krakende vloeren en plafonds iets niet pluis is. Een mysterie dat, in de woorden van de regisseur, als een ui laagje voor laagje wordt ontrafeld. Dit heeft twee nadelen: we weten aanvankelijk te weinig af van de personages om echt met ze mee te leven, en als tweede: je krijgt een spoilergevoelige film.

Het zal vooral die mensen goed bevallen die nog niet heel veel horrorfilms hebben gezien en van een subtiele horror houden die zich zonder gore of jump scares rustig opbouwt. De regisseur lijkt met deze film te willen proberen om op hetzelfde niveau te beginnen als wat de gevestigde Spaanse horrorregisseurs na een carriere van vele jaren hebben opgebouwd, en dan loop je als beginnend regisseur veel te hard van stapel. De film is in het prachtige bergachtige Asturias in het noorden van Spanje opgenomen, een mooie omgeving die met o.a. mistige valleiën genoeg ruimte biedt voor mysterie maar die deze regisseur helaas niet heeft weten uit te buiten. Al snel miste ik iets in de film wat lastig te benoemen was en uit meerdere kleine gebreken bestaat, naast de al genoemde gebreken heeft het teveel weg van een TV-film, ook ontbreekt er een dreiging die onder de huid kruipt. Het lijkt wel of de regisseur zich teveel in het script heeft verloren met minder oog voor andere details, al is het qua omgeving en decors wel heel fraai. Een beetje teleurgesteld maar ik heb zeker geen spijt dat ik deze subtiele Spaanse horror heb gezien. 2,5* a 3*.

Een belangrijke waarschuwing voor wie deze film wil zien, hou het op het bekijken van de trailer en ga geen recensies lezen. Helaas las ik diverse professionele recensies van mensen die het op festivals hadden gezien en die recensies hebben het kijkplezier zwaar verpest. Die recensenten hebben het niet kunnen laten om deze spoilergevoelige film, zij het heel subtiel, bijna volledig te verpesten.

Lekkere titel.

Reeds jaren lid op jullie prachtige site, en nog nooit iets gepost. Ik ben immers altijd in de wolken van de recensies. altijd prachtig neer gepend door o.a. Onderhond en Arno74 en zovele anderen.
gewoon een pluim voor jullie allen. Wou ik toch even kwijt.

Een zeer mooi gefilmd liefdesverhaal, waarbij er ook wat spoken uit de kast komen.

Het is een film met spookverhaal dat waarschijnlijk aangenamer is voor mensen die meer van een art-house-stijl houden dan van doorsnee horror. Stijl -en sfeervol is de film zeker, bijna elk beeld is spookachtig mooi. Ik probeer zo voorzichtig mogelijk omschrijvingen over het plot te mijden want hoe minder je van de film weet des te beter het is. Al moet het wel van mijn hart dat de schrijver van een paar succesvolle films Sergio G. Sánchez het geven van de film Where the Lilies Bloom (1974) combineert met ... Pas op een grote spoiler The Others

Als beginnend regisseur levert hij een goed gemaakte film maar wel één met een stel haperingen. Het is ook wel een beetje ironisch dat een van de weinige negatieve aspecten dan ook het script is. Het is lastig uit te leggen maar de film probeert je vanaf het begin op het verkeerde been te brengen, maar raakt vaak verstrikt in zijn eigen twists of veranderingen. Daarnaast hadden waarschijnlijk een paar sub-plots minder ook meer recht gedaan aan de film. Hierdoor had het geheel veel meer gestroomlijnder geweest bij bepaalde punten.

De cast met jong talent zoals; Jack (George MacKay, Captain Fantastic ), Billy (Charlie Heaton,Stranger Things binnenkort The New Mutants), Jane (Mia Goth, A Cure for Wellness, binnenkort Suspiria), Sam (Matthew Stagg) en buurmeisje Allie (Anya Taylor-Joy,The Vvitch, Split en binnenkort The New Mutants) presenteert zich erg goed met hun acteerwerk.

Ik vind dat de film eigenlijk ook verkeerd gepromoot wordt want waar nu ingezet wordt op horror is dat veel minder de kern van de film. De film bezit twee jump-scares maar juist die voegen maar weinig toe aan de film en zijn zelfs een beetje misplaatst. Al met al is het wel een goed mysterie/drama-film die me heftig laat twijfelen of ik hem toch niet een halve punt meer moet geven.

Het is wellicht het meest uitgekauwde subgenre dat er is, ‘haunted hause’, maar soms kan het toch nog verrassen. Marrowbone doet dat wat mij betreft niet, ondanks dat het een aantal dingen wel degelijk anders probeert te doen. Sergio G. Sánchez is de screenwriter van The Orphanage en Lo Impossible, maar wat hij hier doet werkte voor mij niet helemaal. Thema’s als verlies, liefde en verdriet mengen goed in een film als dit, maar een film The Babadook deed dat voor mij veel beter: het voelde hier niet echt in balans, en dan blijf je als kijker onaangedaan achter. Eng werd het evenmin. Maar er was Anya Taylor-Joy. Dus alsnog geen straf.

3*

Echt slecht vond ik deze film toch ook niet. Het is inderdaad een thema wat we zo langzamerhand wel kennen, maar toch zag het er niet slecht uit. De film is wel vrij traag maar ondanks dat bleef ik toch kijken en moet toegeven dat ik genoeg slechtere heb gezien in dit genre.

Redelijk filmpje!
Kwa sfeer zit het wel goed en audiovisueel ook een aanrader.
Het verhaal is aardig alleen de uitwerking valt ietsie tegen....het mag allemaal wat meer zijn kwa spanning etc.
Acteerwerk is prima.

Fijne film waarbij een kwade genius uit een naastgelegen dorp probeert beter te worden van de ongelukkige situatie waarin het deel van dit gezin leeft. En dan speelt in eerste instantie ook nog de kwaadaardige vader die het gezin in een houdgreep had met zijn smerige streken, een grote rol.

Matig einde.

Hoewel de film een totaal Engels/US cast heeft, is dit zeker zo een horror die qua sfeer bij het Spaanse clubje thuis hoort. Platteland, niet helemaal goed meer onderhouden huis, speelt zich ook wel vaker tijdje terug af. Grootste gedeelte van de speelduur is het dan ook redelijk goed te doen. Ook typisch Spaans om leuk genoeg te zijn maar nergens erg te exileren.

Hoewel de film in een (inmiddels ook wel weer) horror cliche trapt. Zijn het nou geesten ja of de nee. Is dat niet het ergste aan het einde. Dat zit hem vooral in de vader. Dat was mij net iets te veel van het goede. Ze wonen in een oud huis en hij weet nooit weg te komen uit die zolder? En dat stukje dat hij zijn vader omduwt en dat hij daarna boven staat. Meh, het werkte allemaal totaal niet. En bracht voor mij net een iets te groot deukje voor een voldoende.

2.5 sterren.

Enorme verrassing deze "Marrowbone".
De film herbergt heel veel genres die samen komen in de gedurende 2 uur speelduur.
Het is een combinatie van griezel, psychologische thriller maar met een flinke dosis drama.
Ook weet "Marrowbone" de kijker een aantal keren behoorlijk op het verkeerde been te zetten door middel van verrassende plotwendingen. De settings zijn sfeervol en er wordt ook nog eens uitstekend geacteerd. Fascinerende film.
4*

Ik geef zo'n films meestal een 1/5 maar deze vond ik best te pruimen.

Deze ''Marrowbone'' heeft me wel kunnen vermaken, prachtig camerawerk en goed acteerwerk.

Het verhaal is mooi uitgewerkt en er zit een goede spanningsopbouw in de film.

“Once you cross that line, there'll be no memories.
Our story begins here.”

Hou je wel eens van een degelijk spookverhaal? En is het onderwerp over een traumatiserende ervaring die effect heeft op de menselijke psyché van een individu iets dat je nieuwsgierigheid prikkelt? Dan is “Marrowbone” zeker een gepaste film voor je. Laat je echter niet afschrikken door het label horror, want dat is het zeker niet. Er was welgeteld één moment waarbij ik eventjes opschrok. De rest van de film is een geslaagd portret over emotionele pijn, het verwerkingsproces na het verlies van dierbaren en een zwaar verleden vol misbruik en schaamte. En dit immens leed wordt dan verzacht door een prille verliefdheid. En uiteindelijk vraag je je af welke geestverschijning de jonge Jack het leven zuur maakt.

Ik ga bewust niet meer uitweiden over deze film, daar ik zonder twijfel de suspense en uiteindelijke ontknoping op één of andere manier zal verklappen. Neen, ik stel voor deze film een kans te geven en zelf een oordeel te vellen of het al dan niet een geslaagde film is. Waar deze film echt in uitblinkt, is de wijze waarop belangrijke feiten mondjesmaat onthult worden. Het blijft allemaal mysterieus tot aan het einde. En meermaals zit je als kijker te gissen wat er nu uiteindelijk echt aan de hand is. Ben je wel wat horror gewend en heb je al gelijkaardige films gezien, dan zal je al snel kunnen raden hoe de vork aan de steel zit. Misschien dat voor sommigen het tempo wel enerverend laag ligt. Ik daarentegen vind zo’n rustige opbouw schitterend.

Wat ook opviel was de prachtige omkadering van de film op zich. Het vervallen huis waar de familie zich in teruggetrokken heeft, na het bekend raken van de vreselijke feiten over hun vader, wordt schitterend in beeld gebracht. Een oud, bouwvallig huis vol duistere, stoffige plekken en onheilspellende, enge geluiden. Een echt spookhuis als het ware. Niet zo schitterend en majestueus als het imposante landhuis in “Crimson Peak”, maar het voelt hetzelfde aan. Ook de buitenopnames zien er prachtig en idyllisch uit.

De vertolkingen zijn bewonderenswaardig. Allereerst mag het acteerwerk van Matthew Stagg indrukwekkend genoemd worden (ook al beperkt het zich tot het uitbeelden van kinderlijke verwondering en angst). George “How I live now” MacKay toont op een overtuigende manier hoe hij als oudste de verantwoordelijkheid op zich neemt en tegelijkertijd zien we het lijden van een gekwelde en getormenteerde ziel. Tot het moment dat hij zich in het gezelschap bevind van het bescheiden buurmeisje Allie (Anya Taylor-Joy) die van meet af aan gecharmeerd is door dit jeugdige gezinshoofd. Anya Taylor-Joy is een en al mystiek en geheimzinnigheid. Die grote starende ogen zouden mij ook in verwarring brengen. En blijkbaar houdt deze actrice van films (zoals “Split”, “Morgan” en in mindere mate “The VVitch”) waarin de spanning te snijden is.

Simplistisch kan je deze film niet echt noemen. Telkens als je denkt te weten waar het om draait, is er weer een wending en lijkt alles weer anders. Dit in combinatie met de trage opbouw, zou wel eens te veel kunnen zijn voor velen. En wie de trailer heeft gezien, zal ook met andere verwachtingen gezeten hebben. Ik vond het echter een fascinerende film met enkele spannende momenten (bij de afgedekte spiegels hoopte ik op een soort “Oculus” moment) en gedompeld in een unheimische sfeer. Het is zeker geen baanbrekende film maar toch de moeite waard om eens te kijken.

3.5*

Eigenlijk toch een sterke film hoor. Ik denk dat als je van een film als The Ophanage houdt en dus van de stijl van regisseur A. Bayona dit ook wel iets voor jou kan zijn. Het tempo ligt zeker laag maar het einde was de trage opbouw meer dan waard. Ik vond het even zelfs lekker verwarrend. Billy, Sam en Jane waren toch dood, maar dan waren ze er weer of alleszinds zag Jack ze. Dat vond ik best verwarrend omdat het toen nog niet duidelijk was dat hij aan meerdere persoonlijkheden leed. Al had ik tijdens de film wel het gevoel dat zijn familie eigenlijk dood was.

De film speelt dus wel een beetje een mindfuck spelletje met de kijker en hoewel je dat tijdens een eerste kijkbeurt pas heel laat beseft, gaat dit zeker de waardering sterk verhogen. Het script zit, volgens mij dus, straf in elkaar en de twist(en) zag ik slechts gedeeltelijk aankomen. Zoals joolstein al schreef, kan je hier best zo blanco mogelijk in gaan. Ik ga hier dan ook niets verder aan toevoegen want je moet het zelf eens proberen. Ligt het je niet, geen probleem maar je mist een prima film die meer kijkers verdiend.

Aangenaam verrast door deze film die in mijn ogen op alle vlakken ten minste een voldoende scoort. Ik snap de vele negatieve reviews van professionele recensenten dan ook niet. Zeker niet wanneer ik lyrische reviews lees over soortgelijke films.
Dat de gemiddelde kijker minder gecharmeerd is van deze wat trage film kan ik me dan weer beter voorstellen. Hij zal niet voor iedereen weggelegd zijn, en met name een verkeerde verwachting vooraf kan zorgen voor een tegenvallende ervaring.
Ik zou hem kijkers die zich niet alleen toeleggen op makkelijk en toegankelijk kijkvoer absoluut aanraden.

Sfeervolle thriller waarbij het dramatische verhaal een rustige aanloop heeft die geleidelijk aan zijn geheimen prijs geeft. Het verhaal is niet te voorspellen en heeft heel wat mysterie voor de kijker. Er gebeurt niet zo veel, maar toch heeft de film voldoende spannende momenten. De cast speelt prima met in het bijzonder Anya Taylor-Joy die net zoals in The Witch en Split haar rol goed weet in te vullen. Mysterie en geheimzinnigheid troef in deze thriller. 7/10

Boeiende en mysterieuze thriller met een leuke twist op het einde.

Wat een aangename verrassing! Prachtig en spannend verhaal, schitterende fotografie, fijne casting; er valt verdorie niks op aan te merken, haha. De film wordt nergens kitsch of plat of goedkoop. Acteurs spelen de sterren van de hemel; het drama is echt en de catharsis werkt. Marrowbone is van begin tot eind een super film die langer blijft hangen dan de aftiteling. Sergio G. Sánchez rocks! Had ik al gezegd dat horrorfilms zuigen?

Een slimme film : ik was zó bezig met het leggen van de puzzelstukjes (waar is de vader, wat is percies de achtergrond van het gezin, gaat het nou om een ècht spook?) dat ik niet eens nadacht over de mogelijkheid van de centrale gimmick – de "onbetrouwbare" verteller. Uitstekend gedaan en van begin tot einde boeiend.

ik wil even zeggen dat dit geen spookverhaal is

Euh oké maar waar gaat het dan over? Want ik denk dat ik dan iets gemist heb?

Goede thriller. Zeker geen horror. Wel mysterieus. Je blijft je lang afvragen hoe nou de vork in de steel zit, hoewel ik het op gegeven moment wel door had.. een half uur voor het einde ongeveer. De film was goed gefilmd. Goed acteerwerk met mooie beelden. Sfeer was erg goed, en bij vlagen best spannend. Goed verhaal!
4 sterren

Ik kan de film verkeerd begrepen hebben, maar de hoofdrolspeler, die jongen dus, is gewoon ziek. Bij een trauma, waar zijn vader zijn zus en broers vermoord, op zolder. De jongen bouwt een muur voor de zolder deur, zodat zijn vader daar niet meer uitkomt en blijft leven van regenwater en wat daar nog meer rondloopt, waaronder die wasbeer. De zus en broers blijft in de hoofdrolspeler zijn hoofd leven en krijgt daardoor meerdere persoonlijkheidsstoornis. Dus de zus en broers zijn gewoon dood, maar geen spoken.

rondh

Ah ja zo had ik het niet bekeken, maar dat zal inderdaad wel een goede uitleg kunnen zijn!

Goed.

Ik had dit niet meteen verwacht, maar dit is toch wel een erg goede film geworden die me toch wel eventjes aan het denken heeft gezet. Misschien is dit niet een volbloed horror, maar de akelige scenes en sfeervolle momenten mochten er zeker zijn.

Vooral enkele scenes blinken uit in spanning, puntje van je stoel momenten mogen er ook zijn. Het blijft vrij rustig en het is zeker niet schrik na schrik moment maar de akelige soundtrack en akelige momenten kwamen verrassend goed uit de hoek.

De dialogen waren niet al te best dat een hoop sympathiek doet verdwijnen, het leek af en toe wel alsof ik naar FSOG aan het kijken was. Gelukkig duren deze momenten niet al te lang. Het acteerwerk is uitstekend, vooral voor die leeftijden doet elke acteur het erg netjes.

De ontknoping zag ik ook niet aankomen, deze film heeft me positief verrast en krijgt van mij dus ook een ruime voldoende. Ik vond het soms toch wel aardig veel op horror lijken, ondanks het misschien niet echt een horror is.

Gemiddelde spookhuisfilm, haalt het wel bij lange niet bij mijn favoriete Spaanse producties in dit genre. Derhalve vooral interessant voor degene met weinig kijkervaring aangaande dit type films, die zullen zich er niet aan storen dat het eigenlijk meer drama dan gericht griezelwerk is. De verassend bedoelde wendingen aan het einde werkte redelijk, alhoewel ik ze toch zag aankomen(lijkt ook wat te veel op de ontknoping in Shutter Island), overdonderd erdoor word je in ieder geval niet. De jonge Mackay heeft een goede kop voor dit soort films, maar enige nuancering bij zijn vertolking had geen kwaad gekund: die continue blik van waanzin in zijn ogen gaat na verloop van tijd behoorlijk irriteren.

Geen bal aan

Goed, maar net iets te degelijk.

Ondanks de Brits/Amerikaanse cast voelt de film gewoon érg Spaans aan. Minutieus en erg verzorgd in beeld gebracht, zonder iets te willen rushen, met een goede mix van horror/thriller en drama. Er zijn al een aantal van dit soort films gepasseerd de laatste jaren, dat maakt Marrowbone ook meteen net wat minder speciaal.

Verder werkt het thriller gedeelte best goed, al blijft het erg beperkt. Het drama overheerst en dat is jammer genoeg van een iets lager niveau. Het ligt niet echt aan de acteurs, die doen het best goed, maar het wordt gewoon net wat te melig neergezet. Iets té aangedikt. Ook de twists op het einde hadden best wat strakker gemogen trouwens.

Uiteindelijk voelde het mij net wat té vertrouwd aan. Ik hou wel van het stijlvolle, maar niet zozeer het stoffige van dit soort films. Iets meer schwung mag wel, net wat minder veilig en met iets meer durf. Maar voor een keertje zeker niet slecht, al is het geen film die erg lang zal blijven hangen vrees ik.

3.0*

Prima!

Een mooie film die vooral erg sfeervol is en een goede opbouw weet van zowel spanning als verhaal.
Waarbij je tijdens het kijken het gevoel heb dat het gewoon een redelijk straight forward verhaal is, is dit niet het geval. Dan tegen het laatste half uurtje komt er best een leuke en redelijke goede twist die ik ook zeker niet had verwacht en zag aankomen. Ook is het acteerwerk prima van de cast.
Leuke verassing dit werkje, ik heb er van genoten. Ook wist de speelduur mij niet te storen terwijl het een vrij rustige film is die zeker zijn tijd neemt.
Verwacht gewoon geen horror maar een drama/thriller en je heb een avond goed vermaak.

Kleine 3,5*