God's Own Country (2017)

Vanaf 22 maart 2018 in de bioscoop (September Film)

in UK en Duitsland al uit op bluray?prachtige indrukwekkende film.

Eind vorig jaar schreef ik nog over The Levelling (2016). Deze in Nederland jammerlijk ondergewaardeerde film viel onder meer op door de ruwe, ongepolijste setting. Personages komen nader tot elkaar in de modder van het Britse platteland, in kille vertrekken waar de gure wind vrij spel heeft. Ook in God’s Own Country speelt de natuur een sleutelrol. Het lege bestaan van boerenzoon Johnny (Josh O’Connor) krijgt een ingrijpende impuls als een Roemeense arbeidsmigrant (Alec Secareanu) de gelederen van het veebedrijf komt versterken.

Debuterend full feature-regisseur Francis Lee presenteert de homoseksualiteit van Johnny vanaf de eerste minuut als een gegeven. God’s Own Country heeft op dat vlak weinig van doen met films als Brokeback Mountain en (recentelijk) Call me by Your Name, waarin de zoektocht naar een definitieve identiteit botst met een tragisch huwelijk of een onschuldige kalverliefde. Al voor de komst van Gheorge wisselt Johnny zijn dagelijkse werkroutines af met rauwe tussendoortjes als veredelde gigolo. Met drank verdrukt en verdooft hij ieder gevoel, terwijl zijn ouders uiteraard in het ongewisse blijven. De conservatieve waarden die zij in harmonie met de buurtbewoners aanhangen worden vooral gecommuniceerd via alleszeggende blikken.

De rijkdom van God’s Own Country zit hem met name in de manier waarop Francis Lee de psychologische ontwikkeling van zijn personages uitwerkt. Johnny’s dominante instinct wordt genadeloos ontwapend door zijn zelfbewuste tegenspeler. Lee begrijpt dat je de kwetsbaarheid die dat naar boven brengt nauwelijks in woorden kunt uitdrukken. Daarom zit de camera de personages vrijwel altijd dicht op de huid, ook als de beelden daar rauwer en (gevoelsmatig misschien) minder esthetisch van worden.

Het is jammer dat de plot van de film op den duur een wat voorspelbare en gestuurde loop neemt. Algemeen geldt dat de mate van intuïtie in het acteerwerk bepalend is voor de geloofwaardigheid. Alle lof gaat dan naar de momenten waarop O’Connor en Secareanu hun dan nog prille relatie verkennen. Beide acteurs halen het allerbeste uit hun beperkte acteerervaring, en slagen er zo in dit op zichzelf conventionele liefdesdrama naar een hoger niveau te tillen.

Steden zien we in God’s Own Country geen moment. Alle personages zitten vastgeroest in tradities, patronen van eenzaamheid. Familiebanden bepalen waar je vandaan komt en waar je naartoe gaat. Of toch niet? In het mooiste shot van de film ligt de toekomst heel, héél even open.

web

De plattelandssfeer en onderlinge eenzaamheid worden subliem in beelden weergegeven. De ontwikkeling van het verhaal met name het slot vind ik persoonlijk wat minnetjes, maar het is wel wat het is: De horkerige Johnny krijgt wel een mooi ‘godsgeschenk’ in handen deze liefdevolle Gheorge en mag deze vergevingsgezinde 'Oost-Europeaan' zeer dankbaar zijn. . Het onderling spel is wel zeer mooi,, het landschap, de omgang met de dieren en het is allemaal naturel en realistisch, heel close, dan weer afstandelijk, aftastend, wantrouwend (de blikken vanuit deze familie), van rauw, hard, zacht, vergevend tot aan teder. Muziek met mate en goed gekozen met o.a. ‘A Winged Victory for the Sullen’.

Mwah

Wanneer boer Martin Saxby [Ian Hart] ernstig ziek wordt, is het aan zijn zoon Johnny [Josh O'Connor] en de ingehuurde migrant Gheorghe [Alec Secareanu] om de boerderij overeind te houden. Johnny's worsteling met zijn identiteit neemt een radicale wending wanneer hij zich aangetrokken voelt tot Gheorghe.

Het is vrij snel duidelijk in welke richting het gaat, maar regisseur/scenarist Francis Lee doet er een eeuwigheid over om de (geslachts)daad bij het woord te voegen en heeft vervolgens niet zo gek veel meer toe te voegen. Het is allemaal best aardig geacteerd, maar ik kon mijn aandacht er te vaak niet bijhouden. Een trage film zonder verrassingen die wel een flink aantal prijzen in de wacht sleepte, vooral voor Josh O'Connor en Francis Lee, maar het is nauwelijks door te komen. Voer voor de liberale VPRO-navelstaarder, maar toch niet voor liefhebbers van boeiende verhalen.

Gewoon 'tussendoortjes', niet als (veredelde) gigolo. Hij vraagt er geen geld voor toch?

Zijn vader en oma

Ik heb er enorm van genoten in elk geval. Maar ik hou dan ook van dit soort trage films

aerodynamic jup, dank voor de correctie. Kan ik helaas niet meer wijzigen hier op mm.

Johnny lijkt in die onderonsjes vroeg in de film telkens de dominante partij te zijn, de zekere alfa die de behoeften van meer onzekere jongens uit de omgeving kent. Voor mij insinueerde dat destijds dat Johnny mogelijk wél betaald kreeg, maar als ik het me goed herinner heb je gelijk dat dat nergens direct bevestigd wordt.

Het was de enige manier waarop hij kon communiceren blijkbaar: rauw en zonder emotie (dus als een alfa-mannetje)

Een mooie, ontroerende film. Een beetje de working class tegenhanger van het begin dit jaar verschenen Call me by your name, al vond ik die laatste nog mooier. Desondanks mag deze film er dus zeker zijn, vooral ook door de mooie karakters en de karakterontwikkeling (met name de emotionele ontwikkeling van Johnny, geholpen door Gheorghe), het ruige landschap dat mooi in beeld is gebracht en, zoals eerder genoemd, de omgang van mens met dier. In die zin is er veel te zien in deze film.

Ik zag geen worsteling met zijn identiteit. Wel met zijn emoties, maar dat heeft niks met z'n identiteit te maken. Dat hij op mannen valt is gewoon een gegeven. Er is daarin ook geen radicale wending.

Brokeback mountain was tot nu toe mijn enigste filmervaring binnen de romantiek tussen 2 mannen. God's Own Country deed voor mij bijna niet onder. Het verhaal over de geïsoleerde jonge schapenboer wiens leven drastisch verandert wanneer er een Roemeense werknemer op de boerderij van zijn vader komt werken is een mooi meeslepend verhaal. De kracht van het verhaal zit hem in de ruwheid en tederheid wat mede vorm krijgt door zeer goed acteerwerk.

Prachtige film. Mooie locaties. Koud, grillig en kil, maar toch ook echt een prachtige omgeving. Soms komt er ook nog eens mooie muziek bij kijken. Helaas niet zo vaak. Ik ga de soundtrack nog eens beluisteren. De acteurs spelen allemaal erg goed. Vooral de conversaties tussen zoon, oma en pa zijn geweldig om naar te kijken. Ik vond eigenlijk Gemma Jones het beste spelen. Wat een actrice. Ze speelt de oma. De rest is ook fantastisch. Echt de moeite waard om de te kijken deze film. Wat een klassieker in zijn genre.

Mooi in beeld gebracht, maar ik ben niet verrast. Ik heb (homoseksuele) films gezien met een soortgelijk verhaal en deze kon mij niet erg boeien. Niet dat ik er echt niks mee had. Ik houd van de landschappen, van de lammetjes en de rust, en het acteerwerk vind ik erg goed, maar het verhaal miste voor mij wat kracht en impact. Misschien ook doordat ik dergelijke films al heb gezien. Voldoende. 3*

Met het realisme van het harde boerenleven (knappe schets en sfeerschepping) op de achtergrond, een mooie film over hoe leegheid, onverschilligheid en brutaliteit kan worden omgezet in belangstelling, genegenheid en respect en hoe een aanmoediging meer effect heeft dan barse bevelen.

De mij onbekende hoofdacteurs vullen hun rol op sobere en overtuigende wijze in terwijl regisseur Francis Lee voor dit debuut mag gefeliciteerd.

Knappe cinema en, is er weinig muziek, als ze er is, is het heel mooi.

Brokeback Mountain op zijn Engels zullen we maar zeggen, een erg overgewaardeerde film als ik de scores zie. Matig gedoe, lijkt er op dat als er een film over herenliefde wordt gelanceerd we dit bijna automatisch goed of baanbrekend willen vinden, maar ik had, en kreeg er tijdens het kijken ook, helemaal niets mee. De twee hoofdpersonen zijn zo introvert en vlak dat het je nauwelijks kan boeien hoe hun affaire verloopt, de vader en moeder zijn zo stereotype als maar zijn kan, subtiliteit is aan deze Lee in ieder geval niet besteed. Mooie beelden van het platteland, dat zeker, maar een film die vooral op zoek is naar te makkelijk effectbejag. En dan doel ik, meer nog dan de uitvoerig in beeld gebrachte en uitsluitend op lust gebaseerde vrijpartijen, ook op een aantal nutteloze beelden aangaande het slachten en mishandelen van dieren. Ben geen lid van de partij van mevrouw Thieme maar dit ging echt te ver. Foei.

Goede regie en goed spel van de acteurs. De emotionele ontwikkeling van Johnny Saxby is mooi in beeld gebracht door Josh O'Connor. De film vind ik er niet direct uitspringen qua plotvertelling over hoe twee mannen langzaam tot elkaar komen - fysiek en emotioneel - in hun nog enigszins ogende worsteling met hun homoseksualiteit, maar zeker is de film de moeite waard om bekeken te worden. Het verhaal van hoe het leven soms kan zijn op een plattelandsboerderij, waarbij een jongeman vast lijkt te zitten in een situatie zonder schijnbaar vrolijk uitzicht, is volgens mij uitstekend verhaalt. Het leven op het platteland is romantisch verfilmt, ook al lijkt niet alles rooskleurig.

Prachtige film op het platteland van Engeland, het boerenleven is hard en weinig afwisselend, maar door de komst van Gheorge verandert Johnny zijn kijk op het leven en het werken op de boerderij. De film verloopt traag, er wordt niet veel gesproken, maar toch gebeurt er veel. Aan het einde mooi dat Gheorge Johnny zijn misstap vergeeft, dat Johnny zijn gevoel uitspreekt en dat de jongens tot elkaar komen. Zeker een aanrader, misschien niet voor iedereen, want je moet wel van dit genre houden. Het spreekt mij in ieder geval wel aan, de film is vergelijkbaar met Land of Storms, ook al zo mooi......

Deze lag in de bib en eens geprobeerd. Ik kende de film niet, maar het was toch minder m'n ding. Qua verhaal gebeurde niet zo veel in. Gelukkig deed de cast het wel goed en kwam het wel naturel en overtuigend over.

Heb hem uit gekeken, maar hoef deze niet meer terug te zien.

Ik heb deze film een aantal keren (in delen terug) gezien en toen zag ik gaandeweg steeds meer de gelaagdheid erin, met name in de uitwerking van de karakters. Omdat er relatief weinig in gesproken wordt moet alles tot uitdrukking komen in de beelden. Over elke scene is nagedacht en elk beeld vertelt een deel van het verhaal. Wat me het meest geraakt heeft is de emotionele ontwikkeling die Johnny doormaakt, hoe hij dat oppakt en de rol die Georghe hierin speelt. Gewoon een mooi uitgewerkt verhaal, heerlijk.

Er zitten beslist mooie momenten in de film, maar meestentijds vond ik het niet te harden: het omgaan met de dieren en de koude communicatie van de mensen op de boerderij. Dat was het merendeel, dus.

Onverkwikkelijke scènes zaten ertussen en ik keek, omdat de film hoge ogen had gegooid in de Vara-gids. Dat pakte anders uit.

Ik vroeg me af, waarom sommige makers die homo-films maken (goed en nuttig, ook in deze tijd) vaak zo'n macho-cultuur erom heen bouwen, cowboys of veeboeren. Voor mij geen vereiste.

Johnny groeit in een liefdeloze omgeving op, geen wonder dat hij op Georghe valt. Hoef de film ook nooit meer te zien.

Toch een film die ontegensprekelijk veel weg heeft van de Amerikaanse Brokeback Mountain waarbij 2 schapenhoeders in dit geval op afzondering trekken om de beesten te verzorgen. Daar waar Brokeback Mountain ook nog verhaalt over het leven na die periode beperkt deze film zich over deze tijdspanne.

Sowieso interessant om zien was de wijze waarop de schapen gehoed werden en hoe er met pasgeboren lammetjes omgegaan werd. Het leek idyllisch al kwam het boerenleven ook hard en vooral eenzaam over. Het grauwe grijze Britse versterkte dat alleen maar. Het is Johnny die het moeilijk heeft om zich over te geven aan de boerenstiel. Het harde leven strookt niet met zijn levensvisie en hij kan het moeilijk verkroppen als anderen blijkbaar wel tijd hebben om te feesten of te studeren.

Johnny evolueert beetje bij beetje in de film wanneer hij Gheorge ontmoet. Hij wordt openen, praat over zijn gevoelens en geeft zich tenslotte over. Acteerprestaties waren prima, sober en overtuigend. Fijn om eens gezien te hebben.

prachtige beelden van het ruige leven van een schapenboer in yorkshire

een lovestory met een hele andere setting

prachtig verfilmd!!

schitterend gedeelte van engeland !!

Brokeback Mountain verhaal op de boerderij met o.a. schapen, lammetjes en koeien erbij. Zonder enige twijfel prachtig gefilmd en mooi verhaal ondanks dat er weinig wordt gecommuniceerd, maar dat is juist de kracht van het verhaal. Met de komst van een roemeen op de boerderij verandert er het nodige en krijgt het verhaal een hele andere wending. Mooie film en heb er echt van genoten.

Mooi gefilmd met veel gevoel, en ook prima acteerwerk van de cast. Blijft boeiend ondanks het gebrek aan echt bijzonder verhaal.

Uitstekende film over een boerenzoon die tijdelijk hulp krijgt van een gastarbeider op de boerderij. Het boerenleven is rauw en realistisch in beeld gebracht, maar ook met genoeg schoonheid. De invloed van de ontluikende relatie op de houding en gedrag van het hoofdpersonage wordt goed neergezet door Josh O'Connor. Mooie film.

Brokeback Mountain Europe style. Op de gok maar eens geprobeerd, ook NPO zend de laatste tijd uitstekende films uit, en niet van die hap klare brokken maar films die je even moet aftasten, en over na moet denken.

God's Own Country vertoont toch wel ontzettend veel parallellen met Brokeback Mountain. Toch begint de film op geheel eigen, en vooral sobere wijze met de jonge John die zich vooral onbegrepen voelt in een situatie die aan elkaar hangt van frustratie rond vaders fysieke onmacht. Het is nooit genoeg wat hij doet, en wat hij doet is niet goed genoeg. In een dergelijke niet motiverende omgeving is het ook moeilijk hart te tonen en je niet laveloos te zuipen. Maar de komst van Georghi brengt verandering hoewel dat met de nodige stuiptrekkingen gaat.

De episode waar de twee jonge mannen elkaar vinden lijkt toch vooral een één op één kopie van Ledger en Gylenhaal, en in de volgende fase daarna is het dan ook de vraag wat er nog meer gekopieerd wordt. Maar mede door de veranderende tijd, de jaren '60 versus nu, krijgt de film dan toch ook echt zijn eigen smoel en komen er andere issues aan bod dan in Brokeback Mountain. Boeiend is dan toch wel de groei en verandering van Johnny tot een betrokken iemand die niet langer weerstand en alcohol als enige antwoord heeft.

Boeiend, ja, interessant, ja, iets explicieter dan zijn Amerikaanse voorganger, ja, mooi landschappen in dat Yorkshire, nog een keer ja, en vooral een fraai beeld van het harde leven als boer. God's Own Country is een prima film, maar mijn voorkeur gaat toch uit naar Brokeback Mountain die mij toch iets meer aangrijpt.

Niet zo goed als call me by your name of brokeback mountain, maar wel leuk dat het een goed einde heeft.

zaterdag 2 oktober 2021 om 22u10 te zien op CANVAS.

Stereotiep en onwaarschijnlijk tegelijk, dus voor mij niet overtuigend.

Of wat liefde met een mens kan doen... 5 welverdiende sterren!

Sterk gespeeld en prachtig in beeld gebracht sober plattelandsdrama, met minimale dialogen maar maximale sfeer. De film weet op overtuigende wijze veel te vertellen door weinig te tonen. Zodra het script vervalt in een meer conventionele structuur, zoals het einde, waarbij dialogen de overhand hebben, verliest de film direct een beetje aan impact. Maar tot die tijd is dit een indrukwekkend debuut van regisseur Francis Lee.