Tjonge, wat een film! Een uitgeklede psycho-seksuele thriller die uitmondt in horror en een Lovecraftiaans einde. In 2015 verscheen de debuutfilm
Baskin (2015) van Can Evrenol. Zoals iedereen die hem gezien heeft kan getuigen is dat misschien wel één van de vreemdste en groteske horrorfilms van dat jaar. Het was niet ieders cup-of-tea en had ook zo zijn gebreken, maar het bewees dat de regisseur iemand was waar we nog wat van konden verwachten. Nu drie jaar later is het dan zover! En hoe? Al zal dit absoluut wederom niet iedereen behagen. Ook Gore-hounds komen minder aan hun trekken. Het is bijna het tegenovergestelde van het eerste werk. Baskin was donker, verdorven, en gevuld met bloed en gore. Housewife is meer luchtiger en vertrouwt op een handvol schokkende momenten in plaats van voortdurend geweld om aandacht te trekken.
Holly was op zevenjarige leeftijd getuige van de gewelddadige dood van haar zus en vader gepleegd door haar moeder. Haar jeugd was dus nogal onstuimig. Twintig jaar later is Holly (Clémentine Poidatz) een volwassen vrouw, getrouwd met Timusin (Ali Aksöz), een occulte schrijver en schilder. Ze leeft nog steeds met de trauma's van haar jeugd-nachtmerrie en is op haar hoede voor toiletten en terughoudend om eigen kinderen te hebben. Dan verschijnt een oude vriendin en introduceert Holly bij haar ‘cult’ (bewust geen sekte), Umbrella of Love and Mind. Na kennis te hebben gemaakt met Bruce O’Hara (David Sakurai) de charismatische leider die veel over haar verleden lijkt te weten, begint Holly langzaam haar greep op de werkelijkheid te verliezen, en is het onduidelijk wat een droom en wat echt is.
Het is wel even wachten voordat er naar de opening weer wat gebeurd. Al hoef je eigen niet te vervelen met scenes die zo in Zalman Kings Red Shoe Diaries paste. Maar met het tweede gedeelte wordt het raar en niet gemakkelijk, een psychologische labyrint, want wat is de waanzin van Holly's ontrafelende geest en wat is werkelijkheid. Is er een of andere droom-realiteit of bestaan de trans-dimensionale bezoekers echt? Het is waarschijnlijk het beste om het bij Bruce uitspraak tegen Holly te houden als hij zegt: "Accepteer het mysterie"
Vermoedelijk door en voor internationaal succes is de voertaal ditmaal Engels (Iets waar niet iedereen even blij mee zal zijn) Ook de hoofdrolspelers zijn niet Turks en dus anders talig want Clémentine Poidatz is een Française en David Sakurai een Deen. Visueel is de regisseur zeker erg gegroeid want het ziet er allemaal erg goed uit. De sterke invloeden uit de horror-voorbeelden uit de late jaren '60 en de vroege jaren '70, met name dan de Giallo zijn gebleven of zelfs nog nadrukkelijker aanwezig. Evenals de synthesizermuziek.
De film is bijna geheel anders dan zijn debuut en daarmee laat Evrenol zien dat hij meer is dan een eendagsvlieg of one-hit-wonder. Housewife is een intrigerend en vreemd sensueel verhaal over onverwerkte trauma's die ontsporen in gekte. En met deze tweede film is hij denk ik één van de meest interessante genre-regisseurs geworden. Het is gewoon jammer dat we weer moeten wachten!