Malevolent (2018)

Het is een inschatting.Maar mogelijk heb je gelijk ( wat je ook wilt......Graag gedaan)...

O....mijn zonen, die toen in die leeftijd waren, gingen uit hun dak bij zo'n film ""'Pa, goede film gezien, moet je ook zien..spannend" En dan keek ik als liefhebbende vader een VHS of dvd en zei"""Ja heel goede film....spannend"

Kan me redelijk bij OH voegen.

Ik kijk uit naar wat Pugh nog meer gaat doen. Die komt er wel, denk ik.

Aardige film maar wat mij betreft iets te traag en wat te veel om de randzaken die aandacht krijgen maar m.i. niets noodzakelijk waren. Film beging 2de helft pas de aandacht te trekken.

Een beetje horrorbingo spelen tijdens een horrorfilm is wel leuk, maar niet als je de kaart al na 30 minuten vol hebt niet. Film weet weinig te boeien en de plottwist zie je al van verre aankomen. Niet het herkijken waard.

En dat einde weer hè .... zucht ...

Wat is dit nu voor einde daar in dat ziekenhuis??

Wie heeft ze aan de telefoon?

En welke donkere schaduw verschijnt er boven haar terwijl ze zegt “I’m not alone” en EINDE...

Vreemd...

Maar Jackson is dus dood en zijn vriendin Beth ook, oké zover had ik hem door.

Nou, ik vond dit zelfs een goede film rond geesten die op de één of andere manier wist te boeien tot het einde. Ik ga mijn positieve ervaring proberen te staven. Om te beginnen is het misschien wel een simpel verhaal, maar de uitwerking is toch anders dan menig andere spookhuis verfilmingen. Weinig schrikeffecten, maar wel heel veel sfeer en een leuk weliswaar simpel gegeven rond een moordenaar die rondom het huis vertoeft. Het schrikmoment in begin van de film had me wel beet. Daarbij de overtuigende rol van Florence Pugh, wat een natuurlijke beauty. Daar gaan we nog meer van horen. 7/10

“None of the dead come back. But some stay…”

Niet slecht. Dit soort horrorverhalen over ghostbusters zijn natuurlijk al ontelbare keren gedaan, maar het acteerwerk van vooral Florence Pugh zorgt ervoor dat Malevolent interessant blijft om naar te kijken. Niet echt spannend en soms matig uitgewerkt, maar als horrorfilm voldoet het allemaal wel. Dat alles bij daglicht is gefilmd is wel een groot minpunt, want dit soort films wil je toch het liefst in het donker gefilmd zien. Met natuurlijk ook weer een oud krakend huis, en wat martelpraktijken.

Niks aan.

Het begint nog enigszins aardig maar veranderd al snel in een goedkoop, vreselijk saai en standaard horror werkje.

Niet spannend en een slap verhaal.

1,5*

Wauw, super slechte actrice! Hij duurde heel lang maar blijkbaar duurde het maar een uurtje.

Redelijke thriller die echter niet zoveel horror bevatte.

Minpunt aan de film is dat vele scènes te donker zijn opgenomen waardoor je een heel deel van de actie en verhaal mist.

Maar is toch beter dan ik had verwacht.

Aardige horrorfilm, ofschoon een zich ietwat traag ontwikkelend verhaal. De hoofdrolspeelster acteert goed en heeft een mooie, diepe stem. Maar het mooiste vond ik de mannenstemmen, die steeds luider een fascinerend lied zongen. Heb het vaak afgespeeld om de tekst goed te horen, maar dat lukte niet helemaal.

Een horrorfilm zoals er wel meer zijn, maar als het goed gedaan is hoor je mij niet klagen. Een Britse film met een IJslandse regisseur, dat geeft al een heel andere insteek dan de Amerikaanse films. Je weet misschien wat je kan verwachten, het is toch best wel sfeervol.

Ik zag de film omdat ik het palmares zat te kijken van Florence Pugh, een actrice die me tot nu toe nog niet heeft teleurgesteld en een mooi arsenaal aan films heeft op een toch vrij korte tijd. En ook hier kan ze met gemak de film dragen. Een wat typische aanvulling in de rest van het team, maar ook weer niet dat het een parodie wordt. Opvallend is wel de heerlijke muziek van Al Hardiman. Nog geen grote naam, maar hij mag wel meer films voorzien van een score.

Opzich geen slecht filmpje en sfeervol neergezet, maar verder is het allemaal vrij flauwtjes uitgewerkt.

Vondt de hoofdrolspeelster Pugh toch ook niet zo bijzonder en acteert ook al niet met veel overtuiging.

Maar zou ik zo'n twintig jaar jonger zijn geweest had ik 'm waarschijnlijk zomaar een sterretje hoger kunnen waarderen.

Ik vond de film best spannend, heb me er aardig mee vermaakt.

Middelmatig.

Vooropgesteld dat ik verre van de grootste horrorfan ben, kan dit er nog best mee door. Men verzandt gelukkig niet in huizenhoge clichés zoals jump scares onder een oorverdovende volumeknop. Niet dat men alle clichés vermijdt; die kinderen bijvoorbeeld vind ik niet echt een geweldige keuze.

Maar al bij al goed verteerbaar. De film duurt niet echt lang waardoor het vrij compact blijft. Men teert veelal op sfeer, en men weet die ook deftig neer te zetten. De uiteindelijke ontknoping is vrij tam en helaas niet verrassend. De cast acteert overwegend solide, met uitzondering van Florence Pugh, die doet het beter dan 'solide'.

2,5

Men neme een slap ongeloofwaardig flutverhaaltje, een handvol derderangs acteurs, een paar flessen ketchup en voilà hier hebben het zoveelste Netflix wanproduct dat voor een horrorfilm moet doorgaan.

Snel vergeten dit.

Leuke rol van Florence Pugh, die een getraumatiseerde vrouw speelt die de dood van haar moeder niet heeft verwerkt. Met de trauma’s van andere mensen verdient zij haar geld. Meer specifiek verdient zij haar geld met het oplichten van mensen met een eenzelfde trauma als zij zelf. Dat doet zij door met een clubje mensen gestorven geliefden op te roepen en boze geesten uit te drijven.

Een andere leuke rol is er voor de veterane Celia Imrie, die het clubje inhuurt om in haar huis geesten uit te drijven. Ze speelt een oudere dame die niet zo gemakkelijk voor de gek is te houden. Een vinnig uit de hoek komende scepticus. De manier waarop zij haar personage gestalte geeft is erg amusant.

Met de verwijzing naar deze twee personages zijn de grote pluspunten uit de film wel benoemd. De rest is standaardkost. De beste momenten zijn de momenten waarop Pugh in het duister door de gangen van het huis sluipt op zoek naar geesten. Sfeervol gedaan. Van het interieur van het huis met zijn vele kamers, trappen en verborgen hoekjes wordt goed gebruikt gemaakt. Dit alles wordt verfraaid met een incidentele jumpscare, die overigens niet altijd verrassend is.

Door toedoen van Imrie wordt de finale een hectische bedoening met veel bloedige actie. Misschien wat veel en misschien wat overtrokken, maar de afsluiting is er wel eentje die in de herinnering blijft hangen. En zo is Malovent een doorsneefilm die af en toe plezierig piekt.

Malevolent is geen hoogvlieger, maar is wel een verdienstelijke poging van Netflix om een degelijke horrorfilm uit de hoed te toveren. Een groepje jongeren voert voor geldgewin zogenaamde spookuitdrijvingen uit, want veelal simuleren ze hun acties, totdat ze natuurlijk te maken krijgen met échte spoken.

Absolute meerwaarde is de aanwezigheid van Florence Pugh, een topactrice. Iemand die ik ook graag aan het werk zie en voor mij ook één van de voornaamste redenen was om de film te zien. Pugh ontgoochelde niet, integendeel. Gelukkig was zij er nog om de film enigszins te dragen. Haar karakter zorgde ervoor dat ze ervoor kon gaan: Een schijnbaar zelfverzekerde vrouw die eveneens worstelt et onverwerkte trauma’s.

Zo interessant Malevolent klinkt en oogt, zo gladjes en bloedeloos is de uitwerking.

Verder best sfeervol en spannend, maar niet iets waarvan ik vanonder de indruk was. Vrij standaard en weinig vernieuwend allemaal. Maar altijd goed om eens mee te pikken natuurlijk.