The Big Sick (2017)

Voor de eerste maal herbekeken. Kleine upgrade in waardering want mijn god, deze film snijdt echt wel lastige thema's aan en gaat er fenomenaal mee om. De humor is compleet op mijn maat gesneden en de emotionele momenten zijn niet alleen perfect getimed maar ook zeer krachtig.

Worth every star

Degelijke romcom in een setting van ziekenhuizen en een in coma belande vriendin. Geen alledaags plot, dus bij deze zeker verfrissend. Fijn ook om het zijplot als stand up comedian te mogen zien. Was zeker geslaagd en het was best grappig dat Kumail helemaal niet grappig was. In zijn mopjes tijdens conversaties was het eveneens (glim)lachen geblazen omdat de context steeds zo fout zat.

Het romantische gedeelte was echter te pover. Weinig overtuigend en al helemaal geen echte binding tussen Kumail en Emily. De liefde, de relatie, het ruziemaken ... kwam weinig naturel of spontaan over. De uithuwelijking in Pakistan was wel best interessant en er werd te weinig met dit gegeven gedaan in de film mbt Emily (en haar familie). Ray Romano die vader Terry vertolkte vond ik het meer dan behoorlijk doen. Best interessant en grappig personage.

Door verschillende genres door elkaar te gebruiken, wist ik niet goed waar de film heen wilde. Beetje dit en een beetje dat zonder echt overtuigend over te komen. Maar aangenaam was het wel. Het typische feel good einde moet je dan mqar voor lief nemen.

“It’s okay, we hate terrorists.”

The Big Sick is gewoon een heel erg geestige film. Zelfs de ruzies - doorgaans de meest tenenkrommend momenten in romcoms - vond ik best onderhoudend.

Met verhalen over cultuurclashes, levensbedreigende aandoeningen en - nog erger - bemoeizuchtige ouders win je vandaag geen originaliteitsprijs meer, maar The Big Sick brengt het wel gevatter dan de meeste genregenoten.

Naar het einde toe wordt het uiteraard allemaal wat ernstiger (lees: meliger). Alle klassieke elementen voor een Hollywood-dramedy passeren de revue, al bleef het wel binnen de perken. En een sterk acterende Kumail Nanjiani houdt de film constant op het goede spoor.

The Big Sick is geen mijlpaal in de filmgeschiedenis, maar je zult je wel amuseren. Zo simpel kan het soms zijn. 4*

Het toeval en de onwaarschijnlijkheden (de ex die als eerste gecontacteerd wordt bij ziekenhuisopname en beslissingen moet nemen ?) waren iets te talrijk aanwezig, en zorgden voor lichte irritatie. (Misschien toch beter iets dichter bij the real story gebleven ??)

Vooral Kazan en Romano duwen de film net boven de middelmaat. Ook Hunter doet het degelijk; desalniettemin zie ik in veel van haar rollen teveel gelijkenissen - wat dan ook weer voor een beetje ergernis zorgt.

Luchtig en ontspannend, ondanks een aantal relatief zware momenten in het verhaal.

Fijn.

Degelijk filmpje, maar niet zo heel veel meer dan dat. De combinatie van drama, romantiek en humor voelt nogal effen aan, weer zo'n filmpje zonder al te veel pieken of dalen waar je achteraf vooral iets memorabels en/of eigens mist. Heb je wel vaker bij films die iets te veel genres willen balanceren.

Wel leuk natuurlijk dat het op het leven van Nanjiani gebaseerd is. Dat geeft de film net een beetje extra. Anderzijds is het daarom misschien ook net wat te lang geworden, en allicht ook net niet grappig genoeg. Want ondanks dat hier weer comedy vooraan staan, is het toch vooral een romantsch drama met hier en daar wat humor tussengegooid.

Verder ook wat onnodig klassieke themas, met de immigrantenjongen en de culturele clash met z'n ouders. Dat soort dingen zijn ondertussen ook wel al voldoende gedaan, het enkel aanstippen is niet meer interessant an sich. Nogal wat schoonheidsfoutjes dus, verder is het wel een aangename film, die ook best oprecht aanvoelt, heel memorabel is het alleen niet.

3.0*

Leuke film. Ik vond ‘m grappig, deze humor is mijn ding, ik heb soms echt gelachen en het verhaal boeide mij genoeg. Ik vind het mooi en bijzonder dat het gebaseerd is op wat Kumail werkelijk heeft meegemaakt, en dat hij persoonlijk de hoofdrol speelt. Fijn gespeeld en mooi, helder in beeld gebracht. Hij duurt lang, maar verveelde mij niet. Een 7. 3,5*

Ik vond het een mooie en interessante film en bijzonder dat het gebaseerd is op het leven van de acteur zelf. Serieuze maar relevante onderwerpen van het leven worden aangesneden en de relaties vindt ik mooi neergezet. De cultuurclash tussen zijn ouders en zijn Amerikaanse omgeving vind ik juist sterk van de film. De humor die vaak terugkomt bij de hoofdrolspeler maakt de film fijn en realistisch om naar te kijken. De film voelde écht aan in tegenstelling tot de meeste romantische komedies. Ik vind de film eerder een (soms komisch) drama over familie, vriendschap en liefde.

Leuk.

Ik hou er wel van, komedieacteurs die een dramafilm op zich nemen. Dan zie je vaak ook een laagje die laat zien dat ze meer kunnen doen dan enkel flauwe grapjes maken en ook echt het podium verdienen waar ze op mogen staan. In dit geval is Nanjiani aan de beurt.

Ik kende de film al langer maar had hem nooit opgezet. De speelduur was toch wel redelijk afschrikkend, 2 uur voor een komediefilm. Nu had ik ook niet meteen verwacht dat het eigenlijk meer een dramafilm zou zijn met wat flauwe humor tussendoor en wat romantiek in de eerste helft van de film.

Nanjiani doet het erg goed. Van zijn humor ben ik iets minder fan maar gelukkig staat Burnham naast hem die dat gedeelte vervolgens ruim weet te vervullen. Ook Kazan speelt erg sterk, ik had haar nog niet zo vaak gezien in films maar met deze rol bewijst ze dat ze het meer dan waard is om meer van te zien.

Verhaaltje is verder redelijk standaard en soms voorspelbaar maar het wordt toch aardig uitgewerkt. De combinatie tussen komedie en drama is redelijk onrustig, soms wordt er heel er ingegaan op komedie en de andere keer weer drama. Dat blijft elkaar sterk afwisselen maar de voeling is een ruim voldoende voor beide genres.

Emotie is vaak voelbaar en de film voelt humaan aan. Dit zorgt ervoor dat de 119 minuten geen zware opgave zijn en dat de minuten toch wel degelijk worden volgemaakt. Het kent enkele sterke momenten, en soms wordt het wat onderbroken door geforceerde komedie. In het algemeen is het toch wel een goed resultaat met voldoende menselijkheid en emotie. Ik heb best genoten. Meer heb ik er eigenlijk ook niet over te zeggen.

Jammer dat Moviemeter je met bovenstaande tekst je op het verkeerde been zet. Okay het komt deels aan bod maar het waargebeurde verhaal wat schommelt tussen drama met komische noten gaat veel meer tussen de zieke Emily en de stand comedian Kumail. Daarbij is hij zelden echt grappig en zien we niet de echte vonken tussen hem en haar. Nu blijkt het een waargebeurd verhaal te zijn geweest, anders had ik de film heel anders aangepakt. Pakistani wil relatie met Amerikaanse maar familie wil 'm niet. Dan kun je nog wachten op een hele leuke ontmoeting maar die komt er nooit omdat de weg naar het ziekenhuis wordt bewandeld. Gek genoeg zijn de rollen van Emily's vader en moeder het sterkste in deze film. Zij dragen de film het meeste! De ziekte Still komt in de film wat vreemd geforceerd over. Zover ik gelezen is het meer een soort van allergische reactie met reumatische klachten.

Ik vind Big Sick zeker geen verkeerde film maar waar ik op hoopte; de confrontatie is er nooit van gekomen.

Zoe Kazan.

Verder een prima film die wat te makkelijk verloopt op het einde, maar swa.