The Bookshop (2017)

Verfilming van het gelijknamige boek van Penelope Fitzgerald.

Winnaar bij de Goya-uitreiking (beste film, regie & adapted script).

Vanaf 7 juni in de bioscoop (Cinéart)

15 Jaar nadat haar echtgenote sneuvelde op het slagveld van WOII, maakt boekenwurm Florence Green [Emily Mortimer] haar droom waar wanneer ze The Old House in Harborough koopt en een boekenwinkeltje opent. Al snel heeft ze een ongemakkelijke ontmoeting met Violet Gamart [Patricia Clarkson], een welgestelde en zeer invloedrijke vrouw die Florence direct laat weten dat zij graag de boekwinkel zou willen ombouwen tot een Centrum voor de Kunsten. Florence laat zich echter niet uit het veld slaan en daarmee wekt ze de aandacht van Edmund Brundish [Bill Nighy], een rijke man over wie allerlei verhalen de ronde doen en die zich zelden in het openbaar vertoont. Edmund en Florence blijken in ieder geval één ding gemeen te hebben: hun passie voor literatuur.
Regisseur Isabel Coixet bewerkte de bestseller van Penelope Fitzgerald tot een vrij eenvoudig verhaal. Ze neemt de tijd om de karakters neer te zetten en de prachtige locaties en liefdevolle cinematografie van Jean-Claude Larrieu zorgen er ook voor dat je geleidelijk wordt meegesleept in de intrige. Mortimers vertolking is soms een tikje gemanierd, maar het acteerwerk is over het algemeen uitstekend. Honor Kneafsey maakt indruk als Florences jonge assistente en Bill Nighy en Patricia Clarkson zijn niets minder dan subliem. De ontmoeting van Florence en Edmund op een klein strand is een masterclass in acteren en regie, evenals de onvermijdelijke confrontatie tussen Edmund en Violet. En voor wie het boek niet gelezen heeft is er een slimme en bevredigende twist aan het eind.

Een film die tergend langzaam nooit helemaal op gang komt. Het zal de bedoeling zijn om onderhuidse spanning op te bouwen, alleen heb ik dat niet gevoeld. Belangrijkste oorzaak daarvoor is denk ik dat de hoofdpersonen gewoon te weinig interactie hebben met elkaar. Zodat ze bijna losstaande stukken lijken op het acteerspeelveld.

Verder Mooi gefilmd.

Bill Nighy is echt wel heel erg goed hier. Fijn filmpje voor de boekenliefhebbers, terwijl die met The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society (2018) ook al wat te genieten hadden. Het zijn nochtans behoorlijk andere films, die elkaar prima aanvullen wat mij betreft.

Dit is weer zo’n melodramatische, licht sentimentele filmhuisfilm die door de bezoekers veel beter wordt gewaardeerd dan door de critici en ditmaal kies voor ik voor het plebs: de film is niet briljant, had zeker diepzinniger en coherenter gekund en het is misschien zelfs een ongeïnspireerde, slechte verfilming van het boek (ik heb het boek niet gelezen) maar de film kijkt lekker weg, heeft interessante thema’s (zoals het boek als huis en als vriend) en is ontroerend zodat het een fijne ervaring geeft. Tussen de drie-en-halve en vier sterren.

Vooropgezet, het is een feest om naar Emily Mortimer en Bill Nighy te kijken. Ademloos. Bill Nighy is een door mij diep bewonderde acteur, die alles kan spelen en nooit in een typecast gevangen blijft. Emily Mortimer is een enorm onderschatte actrice. Ik heb gekeken naar wat ze hier allemaal laat zien. Zo mooi, dat je er stil van wordt.

De film zelf: na de eerste drie kwartier moest ik denken aan het commentaar van Zeriel, die de zwakke punten van deze film goed verwoord. Maar daarna kreeg de film me toch in z'n greep en heb ik geboeid zitten kijken. Een film voor mensen die van boeken houden.

Platte, eendimensionale karakters, die zo over de top zijn dat het haast een Monty Python sketch wordt, of een over de top uitvoering van Dickens of een Nederlandse film... behalve de rol van Bill Nighy, hij redt de film. Zodra hij pontificaal in beeld komt, na een minuutje of vijfentwintig wordt het interessanter. De enige interessante lijn is die tussen Nighy en Mortimer. Tegenvaller.

De motieven van de personages missen wat vernuft, wat de film een beetje vlak maakt. Daarnaast is het soms wat karikaturaal, met name bij het direct sluiten van de winkel, al blijkt hier later wel meer aan de hand en is het dus niet enkel een karikatuur van een luie werknemer...

Toch als geheel wel sfeervol en onderhoudend

Een film die op een leuke en originele manier is uitgewerkt, door de voice over krijg je het idee een boek te lezen.
Emily Mortimer is natuurlijk een prachtige vrouw met een zachtaardige en lieve uitstraling en je hoeft daarom ook niet veel moeite te doen om je in te kunnen leven in haar personage.
De film lijkt soms een beetje een toneelstuk, maar dat vond ik er juist wel bij passen.

het einde had ik totaal niet zo verwacht en heeft mij echt weten te verrassen, het past perfect bij de film en laat je met een erg dubbel gevoel achter.

The Bookshop is zeker de moeite meer dan waard, heb mij in deze bijna 2 uur durende film zeker niet verveeld. De voice over had wat mij betreft nog wel vaker mogen zijn, het deed de film zeker goed.

3,5*

Een teleurstellende film. Vooropgesteld: ik heb het gelijknamige boek van Penelope Fitzgerald niet gelezen en heb daarmee geen oordeel over de vraag of het boek al dan niet goed is verfilmd. Ervan uitgaande dat de film in grote lijnen de gebeurtenissen uit het boek volgt, vraag ik mij af waarom dit in hemelsnaam verfilmd moest worden: een erg dun scenario wat mij betreft met stuk voor stuk platte karakters, die maar niet interessant willen worden. En als eventuele reclame voor het boekenvak of om mensen te verleiden eens een boek te lezen, komt de film ook niet bepaald goed uit de verf: het steeds sec tonen van een collectie boeken en die liefdevol afstoffen met een plumeau doet mij niet naar de boekhandel snellen. Waarom niet meer ingegaan op de vraag wat bepaalde boeken die de revue passeren zo goed of lezenswaardig maakt? Dan is daar nog de kinderlijke en storende voice-over en het rechtstreeks aanspreken van de kijker door Bill Nighy, keuzes die ik niet zo goed vind uitpakken. Is er dan niets goed aan The Bookshop? Jawel: er wordt best fijn geacteerd (door met name Emily Mortimer en Bill Nighy) en de film 'kijkt lekker weg', al zegt dat laatste wat mij betreft ook iets over het niveau van deze film.

Zo is dat, Mescaline en dat is ook helemaal oké

Een typisch Engelse plattelandsfilm met een boeiend verhaal, fraaie cinematografie en uitstekend acteerwerk van Emily Mortimer en uiteraard Bill Nighy (die verzaakt immers zelden of nooit). Andermaal een klein pareltje van Isabel Coixet, inmiddels een van mijn favoriete regisseurs. Intrigerend en sfeerrijk. Sober en erg mooi.

Redelijke film over een oorlogsweduwe die een boekwinkel wil openen, maar wordt tegengewerkt door de lokale bevolking. Het duurt even voordat de film goed op gang komt. De film heeft een traag tempo en er gebeurd ook niet al te veel. Wel een aantal mooie, serene dialoogscenes, een mooi einde en ingetogen rol van Emily Mortimer.

Ik verwachtte niet dat ik deze film geweldig zou vinden, maar ik was wel benieuwd. De beelden vind ik mooi en het is sfeervol, maar verder heb ik er weinig mee. Het verhaal boeide mij niet. Op een gegeven moment keek ik haast niet meer. Ik kon mijn gedachten er niet bij houden. Het acteerwerk vind ik goed, maar ik had weinig met de personages. 2,5*

Deze verfilming van Penelope Fitzgeralds gelijknamige roman heeft een Spaanse producent en regisseur, maar verder is de film zo Brits als wat. De boekhandel die Florence Green (Emily Mortimer) wil openen is niet veel meer dan een MacGuffin om de strijd tussen de gegoede klasse, die in het Groot-Brittannië van 1959 nog aan de touwtjes trekt, en de opkomende gewone man, die een steeds belangrijke rol in de maatschappij heeft, aan te tonen. Het boek is een laagdrempelige kunstvorm waarvan iedereen kan genieten en waar de elite niets van moet hebben. Echter is het ook een luie verfilming waarin alles wordt gezegd en niets wordt getoond. Dat het huis krakkemikkig is, zie je geen moment. Waarom de personages doen wat ze doen? Het wordt niet duidelijk. Regisseur Isabel Coixet weet de sfeer van een naoorlogs vissersplaatsje in Engeland nog wel goed te treffen en Emily Mortimer en Bill Nighy maken er nog iets van (de meest interessante scènes zijn die tussen hen) maar kunnen verder ook niet voorkomen dat het vooral een brave film is zonder veel pit.

Deze eens geprobeerd, maar ben niet direct van m'n sokken geblazen. Een rustige film waar er niet zo heel veel in gebeurde. De cast deed het nochtans niet slecht, maar het verhaal sprak me gewoon minder aan.

Weduwe Florence Green (Emily Mortimer) strijkt neer in een Engels gehucht aan zee waar zij een boekenwinkel opent; heel het dorp op z'n kop haha... Grote onzin natuurlijk, maar dat neemt niet weg dat ik erg van deze film heb genoten. Het verhaal speelt zich af ergens in de jaren vijftig. De muziek is af en toe wat oubollig, maar had soms ook iets weg van de muziek uit The Piano en op die momenten vond ik het wel mooi. Het constante waaien; wuivende boomtoppen, golvend graan, een hoofddoekje dat wappert in de wind; een heel groot filmcliché natuurlijk maar wel een heel aangenaam cliché dat mij nooit verveelt. De kleuren zien er vrij hard en fel uit, alsof iemand iets te enthousiast aan de kleurenfilterknop heeft zitten draaien.

Net als Mortimer zet ook Bill Nighy een erg mooie rol neer als de eenzame misantroop Edmund Brundish wiens liefde voor boeken even groot is als zijn hekel aan zijn medemens. Ik kon me wel met hem identificeren, daar ik zelf ook liever mijn neus in boeken steek dan in andermans zaken. En dan is er nog Violet Gamart, gespeeld door Patricia Clarkson, een steenrijke harpij die alles op slinkse wijze zit tegen te werken. Ook al zo subliem neergezet, maar eigenlijk is iedereen wel goed op dreef.

Het boekenwinkeltje had van mij nog wel iets romantischer gemogen; het ziet er allemaal net iets te strak en geordend uit. Ik had dan liever een oud en stoffig boekenwinkeltje gezien waar je letterlijk wordt bedolven onder de boeken en waar slechts twee keer per dag een belletje rinkelt, met bij het raam dan een dikke chagrijnige kat.

Fahrenheit 451 - Ray Bradbury (1953) - BoekMeter.nl, toch maar eens gaan lezen.

The bookshop is een idyllische typische Engelse plattelandsfilm die me gezien sfeer en decor wat deed denken aan het betere The Patato Pealing Pie Society. Jammer genoeg zal deze film snel uit de herinneringen verdwenen zijn. Vrij fletse film met weinig hoogtes of memorabele momenten. Je hebt al het cliché tegen dat een film over boeken niet spetterend is, maar dat het zo’n suffe bedoening zou worden, bevestigt dat cliché alleen maar.

Weinig opvallende personages (wel degelijk geacteerd), irritante voice-overs, monologen in de camera, opgeklopt sentiment en bovenal een verhaal op slakkentempo. Weinig bezieling, geen humor, neen, niet goed. Een film die duidelijk schwung miste. Wel genoten van sfeer en decor, maar dat is het dan ook.

De Spaanse Isabel Coixet (altijd goede films!) brengt hier het beeld van een ingedut Brits dorpje dat beheerst wordt door een machtige dame gevolgd door een corrupt, kruiperig kliekske die het leven van een tedere, vredelievende, kunstminnende vrouw ondraaglijk maken.

Film toont hoe onrechtvaardig macht kan zijn. Het moest niet per se een bookshop zijn, om het even welk initiatief kon niet zonder de goedkeuring van mevrouw Violet.... Some people get their kicks stepping on dreams...

Schitterende casting, volop eer aan gedaan door het trio Mortimer-Nighy-Clarkson.

Knappe, vaak idyllische fotografie. De beelden aan de kust zijn extreem mooi en vaak lieflijk.

Verdient wel een betere kwotering, alom.

teleurstellend.

Films die zich afspelen in idyllische dorpjes wekken altijd wat mystiek op, maar hier gebeurt er te weinig .

Ik had iets verwacht zoals " CHOCOLATE" maar echte karakters kwamen hier niet in voor.

Nee, dit boek hoef ik niet te lezen.

Understanding makes the mind lazy

En dat lijken de makers zich vooral ook ter harte genomen te hebben bij het uitwerken van het script, want aan het einde van de film is me echt niet duidelijk wat het motief achter het verhaal is - waarom moest dit verteld worden, waar gaat de film over, wat is de boodschap. Ergens tussen nihilisme en zwartkijkerij lijkt het mij. Drama als genre, dat past best goed.

Maar er is ook wel wat positiefs te melden. Drie erg goeie acteurs die een serie erg mooie scenes neerzetten bijvoorbeeld, en mooie plaatjes van het dorpje. Er zijn toch zat films die daar lang niet in de buurt komen. En behalve dat, het is ook wel eens verfrissend om een film te zien die niet het standaard patroon van Hollywood volgt.

Genoten van begin tot eind, helemaal mijn soort film. Boeken, pittoreske Engelse dorpjes en fijne acteurs: meer had ik niet nodig. Bill Nighy is al lange tijd een van mijn favoriete acteurs en zijn duetten met zowel Patricia Clarkskon als met Emily Mortimer waren pure kippenvel.

Onwaarschijnlijk mooi.

4,5*

The Bookshop is een beetje een film met een identeitscrisis. De voice-over laat het allemaal klinken als een sprookje, maar eigenlijk is het 1 bak ellende wat je over je heen krijgt. De hele toon van de film is ook luchtig, terwijl er eigenlijk een complete hetze is om een onschuldige vrouw uit het dorp te jagen met haar boekwinkel. Het contrast tussen het audiovisuele aspect en de toon en het daadwerkelijke plot is waarschijnlijk bewust zo gedaan, maar het zorgde bij mij ook voor een afstandelijkheid waardoor ik nou niet wist of ik moest meeleven of het net zoals de Mortimer's personage moest weglachen. Uiteindelijk eindigt het allemaal ook niet goed en schakelt de film daarna over naar de dochter die de voice-over verzorgt.

Je blijft inderdaad achter met de vraag: wat was nou het doel van de film? En dat is toch jammer, want ik heb verder wel 100 minuten genoten van het dorpse sfeertje, het prachtige dorpje en de mooie omgevingen. De acteurs hebben ook allemaal potentie om een toprol neer te zetten en dat doen ze ook. Maar het voelt allemaal net niet gewichtig genoeg waardoor elk personage niet verder dan de oppervlakte komt en het een beetje blijft borrelen.

Ze hadden hier echt volop voor de zwartgalligheid moeten gaan of toch een wat meer positief verhaal eruit moeten persen. Nu valt het tussen wal en schip.

3,0*

Het boek waarop deze film is gebaseerd, ken ik helemaal en is oorverdovend SAAI! Zeldzaam onbenullig, dus deze film? Als het op een dag buiten heel hard stormt, regent, sneeuwt enz. dan gaan we hem bekijken.

Het boek vond ik heel traditioneel, cliché (de Engelse klassenmaatschappij en alle vooroordelen die erbij horen) en wat suikerzoet. Het lijkt gedurfd, een boekhandel beginnen als vrouw in de 60-er jaren vorige eeuw, maar alle stereotypen zijn juist aanwezig.

Ik vond dit wel een prettige film, ook al gebeurd er niet bijster veel. Florence Green opent een boekwinkel en wordt daarbij dwars gezeten door een aantal personen. Het verhaal wordt verteld en je weet pas op het einde wie het vertelt. Verwacht geen actie, spanning, maar zeer gedegen acteerprestaties. Misser van deze film is dat het script wel wat levendiger zou mogen zijn. Toch heb ik me geen minuut verveeld. Echt een filmhuis film. 3,5*

een aangename film in een rustig tempo. Kern van het verhaal is een droom die nagejaagd wordt en de kleinzielige tegenwerking van een invloedrijk iemand in het dorp. Zal niet iedereen aanspreken maar ik heb me er wel mee vermaakt. Het had wel iets spannender gemogen en iets meer actie, maar dat is een keuze. 3*