The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society (2018)

Stijf, toneelmatig, zoet en weinig interessant.

Fijne charmante film. Gedragen door de vertolking van James en leuk ingevulde bijrollen.

Oh ik had me na het lezen van het boek ( ja het is een BOEKVERFILMING) verheugd op de verfilming, maar hield ook mijn hart vast; want hoe verfilm je zo een uiterst origineel geschreven boek?

Naar mijn mening liggen het originele boek en de film behoorlijk uit elkaar en hebben de regisseur en scenarioschrijvers zich behoorlijk wat vrijheden veroorloofd met een hoop eigen bedachte twist, het schrappen van vele personages ( waar is Sophie gebleven, Susan Scott, Remy, Billee Bee Jones, Gilly Gilbert, de plot met de brieven van Oscar Wilde?) en compleet nieuwe gebeurtenissen toegevoegd. Het vlakt het verhaal behoorlijk af en daardoor is de film vele malen minder interessant dan het boek.

In het boek is Juliet een levendig, eigenzinnig vrijgevochten personage met humor die zegt waar het op staat. Sydney komt in de film ook niet zo levendig uit de verf als in het boek. Dat geldt trouwens voor álle personages, ze blijven zo plat. De film volgt de volgorde van het boek niet wat - als je eerst het boek hebt gelezen- voor veel verwarring zorgt. Het voelt niet logisch en er zijn flinke happen uit het originele verhaal genomen.

Het is niet allemaal kommer en kwel hoor, ik ben ook positief! Want het is een prima film! Ik heb me er prima mee kunnen vermaken. Zeker als je het boek nog niet gelezen hebt is het fijn kijken. Alleen niet zo heel bijzonder. En dat is jammer omdat het boek daar en tegen wél bijzonder is. Ai, een gemiste kans wellicht, want het had echt een eigenzinnige bijzondere film kunnen worden.

Ik zou iedereen aanraden het boek erbij te pakken en te lezen, want daar heeft het verhaal zo veel meer diepgang, levendigere (en vooral méér eigenaardige) personages en een andere focus en plot. Doen

Geen inleving zijnde een stijf gedoe; hopelijk is het boek stukken beter...

Ik weet niet hoezo (of wel, iets met gekkigheid natuurlijk), maar het leek me een stoffige, saaie film, alleen door de titel.

Ik zag iets voor me van een stelletje oude mensen (vrijsters) die boeken lazen en die dan bespraken. (en ja, ik heb minstens twee keer de beginscene en een beetje daarna bekeken, dus het kan ook door dat komen dat ik dat bedacht).

Lang, lang geleden namelijk een of andere best wel vergeten film met Kevin Zegers gezien, dus wellicht komt het daardoor.

Goed..

Ik ben nu heul erg benieuwd naar het boek. De film is alvast charmanter dan dus verwacht, met tranentrekkend ontroerend spel van 'onze' Michiel en Lily James, plus van de overige figuren.

Ook uiteraard locatie gewijs, wauw likkebaardend prachtige plaatjes.

Deze recensie verscheen eerst op mijn blog. Deze is offline sinds 1 november 2024. Daarom heb ik alle recensies hiernaartoe verplaatst (om ze te behouden).

The Guernsey Literary Society

The Guernsey Literary Society is eigenlijk slechts een afkorting van de nog langere originele naam: The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society. Dat is een hele mond vol! Hoe de film op mijn radar kwam weet ik niet meer. Maar het feit dat er allerlei fantastische acteurs in meespelen, maakte dat ik heel nieuwsgierig was naar deze film. Toen ik ook een trailer keek, wist ik dat dit de ideale film was om mijn moeder mee naar toe te nemen voor Moederdag. We hebben altijd samen Downton Abbey gekeken, en laten er nou vier acteurs uit die serie meespelen in The Guernsey Literary Society! Maar ook de sfeer die de film in de trailer uitstraalde maakte dat het echt een film voor ons samen was.

Een leesclub tijdens de Tweede Wereldoorlog

The Guernsey Literary Society – de titel waarmee de film in Nederland op de markt is gezet – gaat over Juliet Ashton. Ze ontvangt een brief van Dawson over een leesclub die is ontstaan in de Tweede Wereldoorlog. Uiteraard heeft een film een inleiding nodig, maar natuurlijk zit je meteen te wachten op dat moment dat Juliet afreist naar het eiland Guernsey zodat het échte verhaal kan beginnen. Gelukkig hoeven we daar niet extreem lang op te wachten.

Uitmuntend acteerwerk

Hoewel je zeker kunt zeggen dat The Guernsey Literary Society voorspelbaar kan zijn, is het verhaal prachtig. Maar aan een prachtig verhaal alleen heb je niet zoveel. De acteurs moeten er vervolgens ook nog iets moois van maken. En laat me je zeggen dat ze dat absoluut doen! De chemie tussen alle personages is duidelijk aanwezig. Ze weten het verhaal goed over te brengen en op je emoties in te spelen. Het acteerwerk is uitmuntend. Maar dat kun je ook wel verwachten van mensen als Penelope Wilton (Downton Abbey), Jessica Brown Findlay (Downton Abbey), Lily James (Downton Abbey) en Michiel Huisman (The Age of Adaline).

Mooie opbouw en interessant mysterie

Alle personages hebben in elk geval een soort van diepere laag. Dit maakt dat ze allen interessant zijn om te volgen. Ook de aandoenlijke oudere man in het gezelschap weet op de emoties in te spelen, en zorgt af en toe voor een komische noot. Het verhaal wordt mooi opgebouwd, en weet je, dankzij onder andere een interessant mysterie, geboeid te laten blijven kijken. De film wist uiteindelijk ook mijn traanbuisjes open te zetten. Ja, meeleven, dat deed ik zeker.

Conclusie

The Guernsey Literary Society is een prachtig verhaal over een schrijfster die zelf alles heeft verloren en op bezoek gaat bij een groep mensen die in een vreselijke periode heil zochten bij elkaar. Het is op enkele vlakken niet moeilijk voor te stellen hoe het verhaal verder zal verlopen, maar wanneer dit ondersteunt wordt door een fantastische cast en goed acteerwerk, dan let je daar eigenlijk totaal niet meer op. De acteurs en het verhaal weten op je emoties in te spelen en je verlaat de bioscoop met een fijn gevoel. The Guernsey Literary Society is een prachtige film.

Een prima chicklit verfilming. Natuurlijk weet je al snel hoe het romantisch deel zich gaat ontvouwen. Het verhaal achter de book club en 'het geheim' waar iedereen omheen praat maakt dat de film niet wat beter is dan de gemiddelde chicklit. Acteerprestaties zijn gemiddeld, maar zeker niet goed. En zoals al door meer reviewers opgemerkt blijft het allemaal wat aan de oppervlakte en wat vlak. Zeker het eerste uur is ronduit saai. De film leek op 2 sterren af te koersen. Het eerste uur had in 30 of 40 minuten verteld moeten worden. Het 2e deel van de film is stukken beter en brengt de film alsnog naar 3 sterren. Het begint meer te sprankelen en het verhaal krijgt iets meer vaart. En de beelden van de kust van zuid Engeland helpen ook mee (ja, de film is niet geschoten op het eiland zelf maar op locaties in South West England).

Ach, er zijn heel veel van dit soort eenvoudige romantische drama's verfilmd en deze gemiddeld of misschien net wat beter. Als je daar van houdt én ervoor in de stemming bent én bereid bent om je door het eerste uur te worstelen, dan heb je hier een prima film aan. Zoals gezegd: 3 sterren.

"Juliet, the dice were loaded from the start, I love you like the stars above, I love you till I die. When we made love you used to cry. Juliet." Dit zong Mark Knopfler over een andere Juliet, maar had evenzo goed over deze kunnen gaan. Wow, die Lily James is wel een verschijning zeg hé. Afijn dit liefdesdrama was mierzoet, maar tevens om door een ringetje te halen. Heads off !

Met heel veel plezier gekeken, hoewel het eerste half uur een beetje taai is: dan zien we de zelf benoemde upper-class van Londen op een feest, waar ook journalist Juliet, een van de hoofdpersonen, bij aanwezig is.

Jarenlang deze film uitgesteld, omdat hij ouderwets en stoffig leek in mijn ogen en daar zijn we niet van!

Weldra zien we prachtige beelden van de natuur en ontwikkelt zich een prachtig verhaal, waarbij mensen meerdere lagen en verdriet met zich mee blijken te dragen. Ik vond vooral Michiel Huisman een openbaring: in onberispelijk Engels speelt hij een buitenman, die zich over een klein schattig meisje heeft ontfermd nadat haar moeder door de Duitsers is weggevoerd. Het is dan in de nadagen van de oorlog en daar hebben deze eilandbewoners enorm onder geleden.

Hun leesclub is daarom zeer waardevol als ontspanning en ondersteuning. Alles in deze film gaat vrij rustig en Zuid-West Engeland waar het is opgenomen, is prachtig, zo weten we uit eigen ervaring.