Die link staat er vanzelf toch al,schat.Hoe dan ook:ik heb eveneens wanhopig geprobeerd om Bressoniaanse elementen in deze film op te sporen,maar veel verder dan dat hij ergens begint en ook weer ophoudt, kom ik niet.
Nog sterker:LDDBDB is een typisch voorbeeld van de klassieke cinema waar Bresson later zo van gruwde.De dialogen zijn overvloedig,de acteurs professioneel en niet autistisch overkomend,de decors en kostuums tot in de puntjes verzorgd,de intrige glashelder,de montage vloeiend.
Overigens daag ik iedere beunhaas

uit om uiteen te zetten waarom Diderot,die een verhaaltje uit de roman schreef waarop de film is gebaseerd,en Cocteau niet meer zouden zijn dan simpele verhalenvertellertjes.En wat dan wel een goed verhaal is.
Verder kudoi voor überbitch Casarès die ook goed op dreef zou zijn even later in Orpheus van Cocteau,terwijl haar tegenspeelster me aan Madeline Zima

deed denken,oordeelt u zelf.
Opgemerkt dient te worden dat alles er voor een film die tijdens de oorlog is opgenomen erg somptueus uitziet,al zullen de betrokkenen ongetwijfeld achteraf hebben gejammerd over de omstandigheden

.Waarbij ik toegeef dat een 18-eeuwse setting beter bij de libertijnse thematiek,vergelijkbaar met Les liaisons dangereuses(waarschijnlijk ook een doorsnee k*t verhaaltje dan) had gepast en dat een beperkt budget dit toch onmogelijk maakte.