Mrs. Doubtfire (1993)

Na lang niet gezien te hebben daarjuist nog maar eens gekeken. Blijft een zeer leuke vermakelijke komedie. Die nergens verveelt. De 2 uur vliegen dan ook zo voorbij. Cast doet het ook goed. Natuurlijk vooral Williams steelt de show die wel bijna altijd leuk is om bezig te zien. Krijgt van mij een verdiende 7/10

Fijne film uit een tijdperk dat komedie het hoofdzakelijk nog moest hebben van ongemakkelijke momenten of dol dwaze en vreemde situaties. Heel anders dan het gros van de komedies die we tegenwoordig voorgeschoteld krijgen. Deze film heeft geen vuilbekkerij of lompe grappen nodig om geestig te zijn. Leuk bedacht en prima uitgevoerd.

Mrs. Doubtfire is een klassieker in zijn genre. Ontelbare keren op tv geweest en de grijs gedraaide plaat kan haast wedijveren met de herhalingen van FC De Kampioenen. Jeugdsentiment ook en één van dé familiefilms van de jaren 90. Redelijk amusante film over een eigenlijk niet zo'n fijn thema. Een heerlijke Robin Williams in the role of his life (net als in Patch Adams en het serieuzere Good Will hunting)!

Uiteraard zeer zoet en sentimenteel gebracht. En de moraal loert ook steeds om de hoek. Desondanks blijft het een feel good movie bij uitstek. Beetje simpel ook wanneer Daniel die 'niet het toonbeeld van een voorbeeldige echtgenootis ' ineens een keukenprins wordt en Mr. Proper himself is. De film blijft desalniettemin catchy met enkele leuke scènes. Vooral de droge uitspraak: "I'm cleaning houses. Not mine" vind ik schitterend wanneer zijn ex zijn appartement ziet en vraagt wat hij nu doet voor de kost. Brosnan vind ik een beetje miscast, maar het gewedijver tussen hem en Williams werkt wonderwel. Sally Field daarentegen zal nooit mijn favoriete actrice worden met haar vervelende stem, ooggerol en mimiek.

Dit is een familiefilm met een typisch sentimenteel Amerikaans sausje. Hier moet je niet teveel analyserend over doen. Robin Williams draagt de film en doet dat prima. Brosnan en Field doen het wat minder.

Prima film om met het gezin naar te kijken.

De film die aan het lachen moet maken... Maar om de één of andere reden deprimeert het me om Robin Williams tiepetjes te zien spelen. En iets zegt me dat Williams dat zelf ook vindt. Toen ik 'm indertijd in de bios zag, kon er een flauwe glimlach van af.

Hilarische film , steeds dat omkleden van man naar vrouw ,wat soms ook helemaal verkeerd ging , ik kon er wel om lachen.

De film zat vol met vrolijke momenten , helaas was het eigen leven van Robin verre van vrolijk... jammer , ik vond het een geweldige acteur

Touch me again and I'll drown you, you bastard.

Mrs. Doubtfire is een prachtige komedie/drama die naar mijn mening op moviemeter ondergewaardeerd is. Zelden worden zulke mooie, hartverwarmende komedies meer gemaakt. Chris Columbus weet weer (net als in Home Alone films) een mooie sfeer te creëren. De film speelt zich af in het stralende- zonnige San Francisco. Mooie beelden zien we zo nu en dan voorbijkomen van deze mooie stad. Na Williams zijn dood, kwamen veel mensen naar het huis (waar de film zich veel afspeelt) en legden bloemen neer op de stoep van het inmiddels 'bekende' huis.

Wie had beter de rol kunnen vervullen van Mrs. Doubtfire dan Williams? Een rol die op zijn lijf geschreven was. Geniaal en erg dynamisch was zijn stem en in de film is hij als beroep een stemacteur Daarnaast was het gewoon een hele goede acteur. Hij kon je het stuipen op het lijf jagen in films zoals One Houre Photo en Insomnia maar kon ook heel erg vriendelijk zijn zoals in deze film, of Patch Adams. De kinderen acteren ook ruimschoots voldoende. Vooral 'Matilda' Wilson. Jammer dat ze later niet meer in (grote) films speelde.

Het verhaal, een (vecht)scheiding, het touwgetrek tussen de kinderen, kinderen beperkt mogen zien is niet echt om vrolijk van te worden. Maar Columbus was Columbus niet geweest als hij hier een komische wending aan kon geven en een perfecte balans tussen komedie en drama weet te smeden. Want dit blijft in mijn ogen toch meer een komedie/familiefilm en dat is uitstekend gedaan. Natuurlijk zitten er een paar drama elementen erin, kon ook niet anders, maar deze worden overruled door komische elementen. Ik heb een paar keer dubbel gelegen. Die keer bij het zwembad, als Mrs. Doubtfire een appel op onze charming Stuart 'Stu' Dunmeyer (Brosnan) afvuurt. Hilarisch! En de scene in het restaurant is en blijft geweldig. Omkleedpartijtjes, van de ene naar de andere tafel, lippenstift vergeten , ga zo maar door. Chaos!

Ik moet ook vermelden dat de make-up ook geweldig is. Onherkenbaar is Williams geworden na de transformatie als een oudere dame. En deze werd dan ook bekroond met een Oscar. Mijn complimenten gaan ook uit naar Howard Shore, de componist. Heerlijke melodieën, die goed worden toegepast bij de scènes. Een paar zijn zelfs zo prachtig, dat deze nog steeds in mijn geheugen gegrift staan.

Heerlijke film, die ik keer op keer kan kijken en gewoon niet gaat vervelen ****

In mijn herinnering lag Mrs. Doubtfire meer in de lijn van een Bad Grandpa, die film waarin Johnny Knoxville stunts doet als een oude man. Maar opvallend genoeg is maar een klein deel van Mrs. Doubtfire gebaseerd op fysieke humor. Er zijn een paar scènes waarin Robin Williams rondspringt en danst als oude dame, maar de film is over het algemeen vrij ingetogen. Zoals veel Robin Williams komedies is een deel juist flink aangezet familiedrama. Dus tussen de ongein door zet Williams zijn grote puppy-ogen op en krijgt de volumeknop met vioolmuziek van Howard Shore een flinke draai. Het wordt soms wel erg zoet en dramatisch, maar gelukkig houdt regisseur Chris Colombus het geheel wel vooral komisch. En als komedie werkt Mrs. Doubtfire prima.

De ster van de show is natuurlijk Williams, maar het valt op dat de rest van de cast hier ook erg goed werkt. Sally Field bewijst een erg sterke - en vooral komische - tegenspeler te zijn. Ook Pierce Brosnan is een fijn ‘slachtoffer’ als rijke gladjanus, maar vooral fijn dat hij niet een typische onsympathieke schurk is. Alsnog is de rivaliteit tussen hem en Williams als oude dame erg geestig. Verder komen er wat van die typische jaren 90 komedie-acteurs in een bijrol voorbij, zoals Harvey Fierstein, Anne Haney, Martin Mull en William Newman. Het script van Mrs. Doubtfire is simpel en doeltreffend en de speelduur van twee uur voel je amper, de film heeft een fijn tempo. Williams als Daniel Hillard is niet zo uitzonderlijk, hij speelt gewoon zichzelf; een man met allerlei stemmetjes die op den duur wel wat op de zenuwen kan gaan werken. Het is ook niet moeilijk om de motivatie van Sally Field te snappen. Maar Williams is voortreffelijk als de oude, keurige, Britse dame. Hij is oprecht bijna onherkenbaar, niet alleen door de make-up, maar ook omdat zijn energie als Doubtfire een stuk lager ligt. En dat is prettiger en langer vol te houden dan twee uur kijken naar Williams de stuiterbal.

3,5 sterren.

Een absoluut geweldige film. Dat had ik totaal niet zien aankomen. Ik dacht altijd van die film gaat over een man die zich in een vrouw verkleed. Zal wel iets vreemd en stom zijn. Niets is minder waar, het is een hilarische komedie met ook heel wat ingetogen, familiale momenten. Erg goede chemie ook tussen de kinderen, de moeder en Robin Williams. De soundtrack is van Howard Shore dus dan weet je dat de muziek top is.

Sally Field speelt erg geloofwaardig haar rol. Ze staat op haar strepen maar natuurlijk heeft ze ook een hart. Ik snap haar volledig en eigenlijk doet ze niet direct iets verkeerd, maar het is gewoon erg jammer hoe het allemaal verloopt voor de vader. Ik veronderstel dat het voor velen ook wel een herkenbaar thema is. Scheidingen tussen ouders gebeurt nog steeds dagelijks in ontzettend veel gezinnen. Ik heb zelf geen gescheiden ouders maar toch leek dit me een realistisch beeld van een scheiding. Scheiden doet lijden, maar er is vast ergens een gulden middenweg.

Niet veel mis met deze komedie over een man die in een echtscheiding zit en zich vermomt als nanny om vaker zijn kinderen te kunnen zien. Heel klassiek opgezet eigenlijk, want bepaalde scènes rakelen heel wat herinneringen op aan oude films met De Funès; zou helemaal iets voor de Franse komiek geweest zijn. Vooral de hilarische scène in het chique restaurant waar hij twee afspraken tegelijkertijd heeft is daar een mooi voorbeeld van. Anderzijds speelt Mrs Doubtfire ook met klassieke cliché moppen en een kinderlijke benadering van scheiden, wat de film niet echt innovatief en origineel maakt. Toch voelt de film écht aan door de doorleefde acteerprestaties : Williams zet hier één van zijn bekendste rollen neer en heel wat opeenvolgende scènes zijn werkelijk amusant.. Ik was ook vergeten dat Pierce Brosnan hierin te zien was : komedies gaan hem doorgaans niet goed af want daar heeft hij gewoon het talent niet voor, maar zolang hij het slachtoffer is van de pijlen van Mrs Doubtfire mocht hij er wel zijn. Williams heeft me altijd wel gelegen .. Ligt bij mij ergens tussen 3,5* en 4*.

Robin Williams kan toch wel beter dan dit erg melige gebeuren. Een enkele keer valt er wat te lachen, maar het is veelal te onnozel om leuk te zijn. Het familiedrama tussen twee gescheiden ouders en hun kinderen komt door deze insteek ook niet goed uit de verf, al probeert men die invalshoek hier en daar nog wel (weinig subtiel) naar voren te brengen.

Robin Williams is sowieso een fantastische acteur, maar in deze film laat hij zich echt van zijn beste kant zien. Zo veel leuke scènes… te veel om op te noemen. Een paar voorbeelden: de scènes met de buschauffeur, al die momenten die je ziet als ze Dude Looks Like A Lady draaien, de momenten met Mrs. Sellner… De kinderen zijn ook erg goed neergezet. Eigenlijk acteert iedereen goed.
De muziek is ook leuk uitgekozen.
Pierce Brosnan als Stuart is ook erg leuk. Hij bedoelt het op zich allemaal goed… Ik vraag me alleen af waarom we na het etentje niets meer van hem vernemen.

Ik vraag me ook af of die stofzuiger scène een parodie op I Want To Break Free van Queen is.

Een van de beste komedies ooit gemaakt wat mij betreft!

Wat moet je nou eigenlijk met deze film aan? Hij holt alle kanten op. Het is super Amerikaans en clichématig. Moraal gezeik en meer van dat soort bla bla. Een rechtbankdrama over een ongeloofwaardige echtscheiding. Het is een banale klucht met verkleedpartijen. Hij is soms ook erg grappig. En daarna moet je weer huilen omdat er valse emoties opgewekt moeten worden. Alles wat je maar kan bedenken hebben ze in deze film gepropt. Een film die ook nog eens speciaal geschreven lijkt te zijn om maar het maximale uit de talenten van Robin Williams te persen. En hij krijgt daar dan ook de vrije loop in. Nee, dit is duidelijk allemaal veel te veel van het goede totdat het gewoon explodeert. De film slaat helemaal de plank mis. Maar ja, hij kijkt toch ook lekker weg en het verhaal is op zich ook best origineel en grappig. En daarnaast is het toch een genot om Robin Williams aan het werk te zien en te zien wat hij allemaal kan. Dus ja, een onvoldoende kan ik deze film toch ook weer niet geven. Ik zou eigenlijk liever een Europese versie van deze film willen zien. Een film die niet alle grenzen van het ontoelaatbare opzoekt, maar die gewoon integer is en visie heeft. Misschien is er al een Europese remake van deze film gemaakt. Of nog beter; is deze film een slechte remake van een veel beter Europees origineel. Dan zou ik echt iets hebben om naar uit te kijken. Het is toch altijd weer jammer om te zien hoe de Amerikanen iets potentieel moois weten te verzieken.

Best mooi filmpje nog. Blijft beter overeind dan ik had verwacht eigenlijk. Hoewel wat grappen nu echt gedateerd zijn is het geen platte komedie of zo, en het scheidingsdrama wordt op een verrassend oprechte manier afgehandeld. Het verhaal eindigt niet simpelweg met de familie die als vanouds herenigd wordt. Wel vond ik dat het nog beter had gekund met een betere casting van de moederrol. Sally Fields heeft niet echt chemie met Williams.

Af en toe is de film iets teveel een podium voor Williams zijn kunstjes, maar over het algemeen valt dat nog best mee eigenlijk. De hoogtepunten van de film zijn die scènes met snelle verkleedpartijen. Al die bijrolletjes worden over het algemeen ook leuk ingevuld.

Mrs. Doubtfire is een leuk verhaal wat erg goed aan de man wordt gebracht. Humor waarbij niet veel nodig is maar wat altijd zal werken. Ergens moet het oppassen niet te zoet en sappig te worden dat is enige. Over het algemeen gezien zeker wel geslaagd.

Jeugdsentiment..

Was laatst weer op tv te zien. Heerlijk genoten van begin tot eind. Robin Williams blijft komisch vanaf de eerste scène.

Maar ik merk wel dat de jeugd van tegenwoordig (mijn tienerkinderen) ander humor hebben. Ze vinden de film maar saai.. onbegrijpelijk hahah.

Een van de grote juwelen uit de Cinema.

Robin Williams blijft een van de meest bijzondere en beste acteurs ooit.

Een gemis hij niet meer onder ons is.

Hulde aan deze man.

En dat we nog steeds zo kunnen genieten.

Van zijn films.

En dit blijft ook een masterpiece op komedie gebied.

Heerlijke tijdloze feel good film.