...And Justice for All. (1979)

Uitstekende film.

Er zit een goed verhaal in, er is een goede wisseling tussen de dramatische, komische en thrilleraspecten, en Al Pacino is wervelend.

Muziek was trouwens wel a-typsch. Heel vrolijk deuntje, ook wel eens tijdens de meer serieuze scènes.

4,0*.

Verbolgenheid en waanzin verpakt in een merkwaardige mix van ludieke humor en bittere ernst. Jewison laat geen spaan heel van het rechtssysteem met een soort alle remmen los-aanpak. De stemming schiet dan ook heen en weer, maar wat blijft staan is het woedende ondertoontje waar Pacino in de persoon van Arthur Kirkland mee aan de haal gaat. Het script draaft uiteindelijk her en der wel wat door in haar doel.

Zo is het weinig subtiel hoe Kirkland's directe omgeving zijn rechtsmoraal op alle mogelijke manieren tart, maar dat zorgt er wel voor dat dé scène tijdens het slotproces precies op z´n plek valt. Pacino mag heerlijk tekeer gaan, maar ook Jeffrey Tambor en Jack Warden staan zich uit te leven. Sowieso heb ik me wel vermaakt met die markante rechter. Niet al te evenwichtig, maar vol overgave gebracht. Topvermaak met een rand.

In mijn ogen schiet het script niet zijn doel voorbij. Het heeft gewoon een beetje een satirische inslag, iets wat ik als prettig ervoer.

Wat een heerlijke vondst om Lee Strasberg de opa van Pacino te laten vertolken

Rechtbankdrama's zijn vaak spitsvondige topfilms. Dat is deze film van Norman Jewison niet.

Zeker, de film is onderhoudend en ook degelijk gemaakt, maar het is niet een echte topper.

Al Pacino is zoals gewoonlijk goed in vorm en ook Jack Warden en Christina Lahti zetten goede prestaties neer.

Maar er ontbreekt naar mijn gevoel iets, waardoor de film minder meeslepend is dan bekende rechtbankfilms als Witness for the Prosecution, Anatomy of a Murder, To Kill a Mockingbird,12 Angry Men, enz.

Doorsnee.

Rechtbankdrama's kunnen me meestal wel bekoren. Helaas, ... And Justice For All. is daar niet helemaal in geslaagd. Naar mijn gevoel probeert de film namelijk net wat teveel te vertellen, maar blijft het op alle aspecten op de vlakte.

De hoofdzaak krijgt slechts weinig aandacht en is zodoende niet interessant genoeg, het satirische einde ten spijt.

Al Pacino mag hier een rol spelen die hem het lijf geschreven is. Hij komt redelijk naturel voor de dag én mag er op het einde op los schmieren - iets wat hij als geen ander kan. Toch komt dit niet in de buurt van zijn topprestaties.

De bijrollen zijn allen redelijk bezet. Het is alleen een beetje spijtig dat Pacino's mentor Lee Strasberg niet wat meer te zeggen heeft.

Doorsnee courtroomdrama dat oog heeft voor meerdere aspecten, maar in geen enkele daarvan uitblinkt.

3

Prima rechtbankverhaal maar had er meer van verwacht. Pacino speelt goed. Een paar andere rechtbankmedewerkers zijn karikaturen maar al met al kijkt het wel lekker weg. Geen film die blijft hangen.

Ben het niet eens met bovenstaand bericht..

Ik kan me vrij goed indenken dat dit soort taferelen wel echt gebeuren, ik zou bijna durven zeggen ook in het nederlands gerechtswezen (met persoonlijke ervaring).

gerecht is gedwongen of bevrijdt door een rechter, en dat zou niet mogen.

zeker niet als het om lichte overtredingen gaat..

een rechts systeem is er om orde te handhaven en te berechten, en zodra regels verwateren door interpretaties dan zijn we ver weg.

Dat zijn geen regels meer, maar gewoon punten van discussie en uitgangspunt.

voor mij een mega goeie film...en ik kan elk moment van frustratie door me heen voelen.

Hoewel het briljant eindigt met een excellerende Pacino in de hoofdrol kan de laatste scène het magere begin niet volledig verbloemen. Prima vermaak, maar ook niet meer dan dat.

3*

Erg matig. De film neemt soms enorme omwegen waar je gewoon niet op zit te wachten, cut the crap! Op sommige momenten kreeg ik het gevoel dat het een luie film was, tempo was zo laag dat het gewoon saai aandeed.

Ik had de film eerder gezien (behoorlijke tijd terug) en meende te weten dat er een moment zou komen dat de film goed boeiend zo worden want alle poes pas erom heen was me maar een doorn in het oog. Maar goed, tenslotte staat er bij gerne ook drama genoteerd en heb dat letterlijk opgevat bij bepaalde passages.

De film wil ons moraal bij de strot pakken maar het daar slaagt het vaker niet in dan wel. Dat vooral veroorzaakt door knullige scenes en slecht acteerwerk en daardoor kan de film niet overtuigen. Pacino probeert het doodgeboren kind nog te reanimeren maar slaagt daar niet in. Dat de film oud is proef, ruik, zie en hoor je aan alles. Men probeert met humor de film wat makkelijk verteerbaar te maken maar dan moet je wel van de flauwe en soms ongeloofwaardige humor houden.

Twee uur lang durende zit, het was mijn tijd absoluut niet waard en snap de `hoge` waardering op MM en IMDB dan ook totaal niet want ik heb niets bijzonders ontdekt in de film. Maar dat geeft niet, ieder zijn eigen zeg ik dan maar weer.

2.5 kleine sterretjes voor dit ongeloofwaardig stukje vervuild celluloid. Dwaling en corruptie hadden veel leuker,beter uitgewerkt kunnen worden.

Pas op het einde werdt het allemaal wat beter maar de schade was al aangericht.

Het boeiende, effectieve gerechtsdrama was een tikje zwaar op de hand (of melodramatisch), maar kwam geloofwaardig over. En het verhaal over een jonge idealistische advocaat in samenhang met een corrupt rechtssysteem bood genoeg inwendige spanning. Wel jammer van een aantal onnodige slapstickachtige scènes die het geheel geen goed deden.

Eigenlijk wilde ik een 3,5* geven voor deze film maar de laatste 10 minuten maakte Pacino er bij mij een 4* van!

Niet slecht maar de rol van Jack Warden vond ik slecht.....

Voor een geslaagd rechtbankdrama is deze film bij lange na niet serieus genoeg. Een rechter die orde in de rechtszaal wil krijgen door een schot te lossen, is daarvan het meest duidelijke voorbeeld. De film probeert echter wel een wat serieuzere toon aan te slaan, zodat de komische elementen nog minder uit de verf komen. Een bijzonder zwak plot dus, dat er in het geheel niet in slaagt om de boodschap van de film op overtuigende wijze over te brengen. Het acteerwerk is ook niet best, veel overacting. Al Pacino onderscheidt zich met zijn acteerwerk nog wel in positieve zin van de rest van de cast.

De flauwe, misplaatste humor en onnodige karakters zorgen ervoor dat deze film niet helemaal aanslaat bij me.

Nee, dat is 'm niet. Het hangt op twee gedachten: een moralistische aanklacht tegen het Amerikaanse rechtssysteem, dik aangezet en tenenkrommend, aan de ene kant, en een heel flauwe komedie aan de andere.
Slechte editing af en toe, waardoor gevoelens opeens lijken te exploderen terwijl normaal het tempo juist vrij laag ligt. Overigens: ik kan prima tegen een laag tempo, maar hier werd toch wel de tijd genomen voor zaken die nauwelijks iets met het plot te maken had (de helicopterscène, bijvoorbeeld). Ook het acteerwerk van Pacino had hier onder te lijden, want dat was op het randje van over the top, en door die slechte editing werd het soms over het randje heen geduwd (bijvoorbeeld de plotselinge tranen in de eindscène). Op de een of andere manier ontstond er soms een soap-sfeertje, terwijl het toch een serieuze film had moeten zijn.

Pacino en zijn tegenspeelster deden het verder behoorlijk goed, Forsythe net zo vlak als later in wat was het Dynasty? Dallas? De rest van de cast had een komische rol of bakte er niet veel van.
Al met al, tsja, eigenlijk alleen interessant als een statement over hoe er in populaire cultuur van eind jaren zeventig gedacht werd over rechtvaardigheid.

Arthur Kirkland (een mooie rol van Al Pacino) is een advocaat die een corrupte rechter verdedigt, die terechtstaat wegens verkrachting. Kirkland weet dat de rechter schuldig is, en hier ontstaat een moreel dilemma: moet hij de rechter ondanks zijn morele bezwaren verdedigen, of doet hij dit niet en zet hij zijn carrière op het spel?

...And Justice for All. is een prachtig rechtbankdrama, met een prima Al Pacino en tot het einde toe spannend. 4*

Pacino op z'n best!

Mij viel de film duidelijk beter mee dan gevreesd. De acteursprestatie van Al Pacino alleen al maakt het de moeite waard om te kijken. Vraagje; wie kan het kwaadst worden Jack Nicholson of Al Pacino? Beiden hebben toch het summum afgeleverd in kwaad worden....De komische elementen zijn niet heel storend, maar hadden voor mij gerust vervangen kunnen worden door de deleted scenes, die ik gezien heb. De regisseur zegt in een interview dat humor ook bij het leven hoort, maar haalt je toch vaak uit de focus op de film, als die eerder tot de dramasoort hoort.

De muziek past wel vaak gewoon niet bij deze film. Meestal vrij vrolijk als het niet vrolijk is.

In de zeventiger jaren zijn er toch een pak geweldige films gemaakt, waarin de acteursprestaties echt wel voorop staan.

Prima.

Via Film1 eens meegepakt. Mede omdat de TV-gids hem 5 sterren gaf, en dan is een film het proberen wel waard. Dat een TV-gids niet meteen de meest betrouwbare recensies en beoordelingen verschaft ben ik me van bewust. Ik vind het echter een leuke inkijk om andermans smaken.

Het is me ook niet tegengevallen, of meegevallen. Ik had vooraf gehoopt op een optimaal boeiend rechtbankdrama die zich dan ook voornamelijk in de rechtbank af zou spelen. Maar qua rechtbankgebeuren valt er weinig te zien, buiten de slotfase, en is de film toch een wat omslachtig drama.

De satire mag er zeker zijn, maar ik vind het er allemaal net te sterk bovenop liggen. Er worden meerdere punten gemaakt over het corrupte en oneerlijke rechtbanksysteem in Amerika, maar alleen worden ze er nogal vluchtig in gemengd waardoor ze nooit echt indruk weten te maken. De meesten zijn echter ook nogal voorspelbaar, zoals de jongen die mishandeld wordt in de gevangenis terwijl hij onschuldig is.

Buiten Pacino om zie ik ook weinig interessante of goede rollen. Pacino is echt de enige die ik ga onthouden uit deze film. En waarom er altijd een love-interest in moet snap ik ook niet helemaal. Zeker in dit geval voegt het heel weinig toe. Een paar extra minuten wellicht.

Soundtrack dreunt ook weleens iets te veel door, en de film is nooit optimaal boeiend of interessant omdat ik de vormen van satire niet echt serieus kan nemen. Net toen ik begon te twijfelen of ik dit niet beter een onvoldoende kon geven kreeg ik een zeer leuke slotfase voorgeschoteld, met een opvallend sterk acterende Pacino. De allerlaatste scenes vallen dan weer uit de toon met de rest van de film, maar het is wel komisch.

De film maakt echter wel een goed punt, en dat wordt soms goed weergegeven hier. Maar goed, duidelijker dan hier kan het ook niet. De film lijkt je soms weleens letterlijk bij de strot te grijpen om zijn boodschappen erdoorheen te proppen. Saai is het in ieder geval niet, en Pacino speelt zijn rol met verve. In de tweede helft gebeurt er ook een hoop, dus het staat wel garant voor een vlotte filmervaring.

Een verbeten film over de moeilijkheden die een strafpleiter ondervindt als hij de stelregel dat iedereen recht heeft op een fair proces hartstochtelijk toepast. De begrippen ‘iedereen’ en ‘fair‘ blijken nogal rekbare begrippen te zijn. De film is een satirische vingerwijzing naar de rechtstaat waar willekeur, dubbele moraal, machtsmisbruik, gekonkel en zelfingenomenheid de dienst uitmaken.

De hoofdrol is voor al Pacino die te midden van alle schone schijn heerlijk temperamentvol laveert tussen koele beheersing en uitgesproken drift. De regisseur is Norman Jewison die zijn film heel losjes en amusant begint. De satirische insteek wordt in beginsel overdreven aangezet en is gemakkelijk te herkennen in het handelen van de personages. De vertegenwoordigers van het recht zijn lachwekkende en surrealistische karakters met bijzondere eigenaardigheden. Sommige scènes kijken als pure komedie. Pas in het verloop ontdek je dat de schijnbare surrealiteit gewoon de werkelijkheid is. De waanzin is echt. De absurd aangezette personages zijn echt. De dagelijkse gekte waarvan je dacht dat die overtrokken werd weergegeven is echt. De komische taferelen die zich in het gerechtsgebouw voordoen krijgen opeens een wrange bijsmaak.

De toon wordt ernstiger en bitter. De doldwaze gebeurtenissen blijven, maar worden aangevuld met reflectief drama dat een sinistere laag in de film aanbrengt. De praktijken in de achterkamertjes zijn niet fris. Daar wordt gedraaid, gekeerd, glad gestreken en met twee maten gemeten. Mensen worden strategisch gebruikt en keihard opgeofferd om de belangrijke spelers in het justitiële apparaat te ontzien.

Al Pacino is geweldig. Nu eens bedachtzaam dan weer hartstochtelijk impulsief, beweegt hij zich door deze justitiële hel. Zijn slotpleidooi dat uiteraard niet mag ontbreken in een rechtbankdrama is wellicht wat overdreven dramatisch aangezet, maar getuigt van groot acteertalent. Ook leuk is Jack Warden als heerlijk doorgedraaide rechter. Een soort verpersoonlijking van de gekmakende onmacht om met eerlijke rechtspraak een maatschappelijk verschil te maken. Volgens de film een illusie. Volgens mij als kijker ook.

…And Justice for All is een indrukwekkende satire, die ernstige misstanden in het Amerikaanse justitiële apparaat consequent voor het voetlicht brengt. Hier en daar wat springerig, waardoor niet elk potentieel kruitvat effectief tot ontploffing wordt gebracht, maar wel steeds losgeslagen komisch en schrikwekkend dramatisch. Fijne film.

moviemeter maakt echt gebruik van een slechte zoekmachine sorry

3... voor de film?

goeie film,bijna een 4 maar dat kan ik niet geven

geeft een goed beeld over bepaalde advocaten,de ene geeft om zijn client de ander totaal niet,money makes the world go around.

sommige rechers geven alleen om het geld en de macht ook leuk om mr dallas te zien.