Hannie Caulder (1971)

Dit vond ik in het begin van mijn tienertijd een coole film. Welch zag er ontzettend knap EN stoer uit.

Het verhaal en acteren stelt niet zo veel voor, de geloofwaardigheid ook niet, maar de amusementswaarde is voldoende aanwezig.

Culp is de onverwachte gunslinger en leermeester en Lee in een voor hem ongebruikelijke sympatieke rol aan de goede kant van de wet. Verder een aantal bekende koppen in de bijrollen: Jack Elam, Strother Martin EN Ernstborgnine als het schurkendrietal.

Nergens echt bijzonder, maar wel leuk: een zeven, oftewel 3,5 ster.

Lang geleden dat ik deze film in de bioscoop zag.

Daarna nog maar één keer op TV zien langskomen.

Maar gisteren dan eindelijk nog een keer op DVD (en als het aan mij ligt zeker niet de laatste keer)

Ik had de film wel positief in herinnering.

Maar dat hij mij bij de hernieuwde kennismaking nóg beter zou bevallen had ik niet meteen verwacht eerlijk gezegd.

Wat een mooie western is dit toch.

Een Engelse productie met een hele laag 'spaghettisaus', en naar recept-tips a.h.w. van Sam Peckinpah.

De Italiaanse invloed is overduidelijk.

De tomatenketchup (lees: het bloed) vloeit rijkelijk in de rauwe schietpartijen.

Maar de ervaren Amerikaanse western-regisseur Burt Kennedy (niet de minste!)tilt het geheel toch naar een hoger niveau dan de meeste Spaghetti westerns.

Daarbij kreeg hij steun van een geweldige cast.

Robert Culp speelt hier de beste rol die ik ooit van hem zag.

Christopher Lee in een western is, op zijn zachtst gezegd, nogal ongebruikelijk.

Iets geheel anders dan men van hem gewend is.

Maar hij brengt het er uitstekend vanaf.

Raquel Welch mag dan geen sterk actrice zijn, maar hier is zij de juiste vrouw op de juiste plaats.

Oogverblindend mooi, en belust op wraak.

Maar dat is nog niet alles.

Dé knaller van de film is een van de meest onvergetelijke bandieten trio's die ooit in een western te zien waren: Strother Martin, Ernest Borgnine en Jack Elam.

Alle drie ook in fims van Peckinpah te zien geweest.

Dat zij gekozen werden voor de rollen die ze in 'Hannie Caulder' spelen lijkt mij zeker niet toevallig, gezien de aard van de film.

De drie zijn gewoonweg hilarisch, afgezien van het feit dat het (in de film)ook gore smeerlappen zijn natuurlijk.

Op momenten doen ze denken aan de Daltons uit de Lucky Luke stripverhalen, vooral door hun onderlinge gekibbel.

Martin is daarin het sterkst.

Verder zijn er nog kleine rolletjes voor Diana Dors, als hoerenmadam( op haar lijf geschreven)en Stephen Boyd, als een geheimzinnige revolverman.

(Boyd heeft zelfs geen tekst)

Het geheel is mooi in evenwicht, want buiten de actie is er ook plaats voor rustpunten, die echter nooit langdradig worden.

Neem daarbij de uitstekende fotografie en locatie's, en de prachtige muziek van Ken Thorne.

Die muziek doet denken aan de scores van de grote Amerikaanse westerns uit de jaren zestig, en heeft soms ook iets van de sfeervolle muziek die Martin Böttcher voor de Karl May films componeerde, met hier en daar een 'Spaghetti-westernmuziek' accentje.

Ik kom tot de slotsom dat een van de beste 'Spaghetti' westerns niet uit Italië, maar uit Engeland kwam.

Aanrader!

Waar blijft de Nederlandse DVD release?

* DVDreview: niet gerestaureerd.

Dank voor de link Dogie.

Vanaf de site van DVD Beaver is het mogelijk om besprekingen van andere DVD versies van deze film te vinden.

Heel interessant.

Ik ben echter blij dat ik de R2 versie van Odeon (GB) gekocht heb.

Prima beeldkwaliteit en kleuren (wide-screen) en goed geluid.

En bovendien een voordelige prijs.

De Duitse versie (met Engelse soundtrack) lijkt ook een redelijk goede keuze.

OK. Gezien de matige transferkwaliteit de R-1 geannuleerd en bij Play de R-2UK besteld. (Is in de EU monenteel de goedkoopste).

PS

IMDb noemt deze film een komedie.

Lijkt mij een goede zet Dogie.

Zoals in mijn bericht over de film ook aangehaald zitten er wat comedy elementen in de film.

De dialogen tussen Martin, Elam en Borgnine zijn soms hilarisch.

Maar door hetgeen ze verder uitvreten zijn het beslist geen lieve jongentjes.

Het is juist het gemak waarmee ze afschuwelijke dingen als de gewoonste zaak van de wereld beschouwen, ja, er zelfs mee kunnen lachen, die schokkend overkomt op de kijker.

Ik las een aantal reviews die dit als een van de bloederigste westerns ooit bestempelden.

Dus zó grappig kan het allemaal niet zijn.

Dat IMDb dit een komedie noemt vind ik flink de plank mis slaan.

Dat IMDb dit mede een komedie noemt is niet zo verbazingwekkend. Als er elementen van een bepaald genre in zitten, dan benoemt IMDb die. Zo bestaat deze film uit 4 genres volgens IMDb.

God, wat was Welch een vrouw zeg. Zo worden ze nu echt zelden gemaakt, wat een plaat!

Redelijk goede western.

Deze zaterdag avond op blu ray zitten kijken (Duitse uitgave). Leuk om weer eens terug te zien!

Was compleet vergeten dat ook Stephen Boyd hier in zit in een soort van cameo, hoewel daar de rol dan eigenlijk net weer iets te groot voor is. Speelt ook een vrij vage rol, zonder tekst. Denk dat hij een soort van collega/concurrent van Culp was, die uiteindelijk ook diens rol van leermeester en beschermer voor Welchs karakter over lijkt te nemen, gezien de laatste scene.

Matige film waarin een vrouw wraak neemt op drie mannen die haar man hebben vermoord en haar hebben verkracht. Een vrij standaard spaghetti-achtige western met een vrij standaard wraak-verhaaltje met ditmaal een vrouw in de hoofdrol (de appetijtelijke Raquel Welch). Hier en daar wel vermakelijk, maar meer ook niet. Het bloed ziet er wel leuk uit.

"Win or lose, you lose, Hannie Caulder."

Ik wou de film naar een paar minuten eigenlijk uitzetten. Dat schurken drietal (het lijken wel een paar dikke bejaarde Daltons) was zo ontzettend flauw en dom. Maar gelukkig werd de film toen een stuk harder en serieuzer. Toen we Hannie samen met premiejager Thomas Luther Price zagen was ik erg blij dat ik hem niet af had gezet. Erg leuk om te zien hoe ze moet leren schieten en er een echte band tussen de twee ontstaat.

De mooie Raquel Welch zet hier een erg stoere rol neer en doet het naar mijn mening best goed. Robert Culp vond ik toch echt het beste als de premiejager, geweldige rol en bijzonder sympathiek. Verder moet nog vermeld worden dat dit de eerste en enige Western is in de carriere van Christoper Lee. Die overigens qua uiterlijk perfect in de film paste maar toch echt een te zuiver Engelse stem had om voor een Mexicaan door te gaan, ze hadden hem beter een Engelsman kunnen laten spelen.

Vind het altijd grappig hoe de Europese westerns eigenlijk leuker zijn dan de echt Amerikaanse. Burt Kennedy is weliswaar een amerikaan, maar deze film is opgenomen in een Studio in Engeland en op locatie in Spanje (precies de zelfde als voor The Good, The Bad and the Ugly) . Daardoor had de film al een beetje een Spaghetti-achtige uitstraling, dit werd echter nog versterkt door de prachtige opnames die qua cinematografie duidelijk door de Sergio Leone films zijn beïnvloed (en dan met name Once Upon A Time in the West).

Ook de muziek was erg sterk. Ken Thorne imiteert weliswaar Elmer Bernstein's en Ennio Morricone's stijl (tegelijk) maar daardoor vind ik het juist geweldig. De lekker dramatische muziek helpt de film in ieder geval enorm.

Wat dus wel beter had gekund waren die drie schurken. In plaats van dat beetje komedie had de film wat harder gemogen. Gewoon drie harde jonge kerels, en wat brutere moorden. Dat helpt ook voor het gevoel van gerechtigheid aan het einde.

Kijk Quentin Tarantino, dit is nou hoe je een wraak-film maakt die WEL vermakelijk is. Blijkt dat deze film ook als inspiratie heeft gediend voor Kill Bill, Tarantino heeft duidelijk niet goed opgelet. The Hatefull Eight vond ik trouwens wel zeker niet slecht (daar was trouwens ook echt gevoel voor gerechtigheid).

Al met al is Hannie Caulder een erg vermakelijke en leuk opgenomen Western.

baspls

Ik quote mijn eigen berichtje (van 2010) nog even, als reactie op jouw opmerkingen betreffende het drietal schurken.

Niet om jouw mening teniet te doen, ieder heeft recht op de zijne natuurlijk, maar in mijn beleving voelde het anders aan.

Ik vind het inderdaad ook echt geen komedie. In de eerste paar minuten van de film leek het er alleen een beetje op. Ze zijn inderdaad ook best bruut hoor, hoe ze al die lui overhoop schieten. Maar de humor werkte voor mij niet zo. En Ernest Borgnine was ook heus zo slecht nog niet.

'Jane got a gun' (2016) is een zeer vrije remake van deze film.

De aanduiding 'komedie' op Imdb is inmiddels aangepast tot 'Crime, Drama, western'en dat lijkt mij meer op zijn plaats.

Prima western met een mooie zwijgzame cameo van Stephen Boyd. Begrijpelijk dat deze film op Imdb als komedie werd aangeprezen. De film bevat voor het overgrote deel een humoristische ondertoon. Onlangs als heel vrije remake verschenen onder de titel ‘Jane got a gun’ (2016), maar het enige dat beide films gemeen hebben is een protagoniste die meedogenloos wraak neemt. Voor de rest hebben de films weinig met elkaar te maken.

Alleen al door Martin, Elam en Borgnine samen in een western te zien is deze film de moeite waard om te kijken.

Alle drie hebben ze hun sporen in het western wereldje al verdiend voordat ze aan deze film begonnen .

En dat ze op de automatische piloot acteren is niet erg, want wie anders had deze klungelige broers zo goed weten neer te zetten .

Alle drie hebben ze een uitstraling of ze al jaren niet meer in bad zijn geweest.

Het is dan ook vermakelijk om deze drie tegen elkaar te keer zien gaan .

De mooie Raquel Welch vond ik redelijk acteren.

Opvallend vind ik het wel nadat ze zo wreed is aangepakt ze er zonder schrammetje vanaf komt.

Na ze de schietkunsten beheerst en met de mannen gaat afrekenen .

Zie ik toch wel wat gelijkenis met Eastwood in westerns allebei een poncho.

Maar net als Eastwood is Welch ook niet zo spraakzaam en wat ze zegt is net als Eastwood van die

rake oneliners .

Dan is er zelfs nog een vreemde vogel die we niet zo gauw in westerns verwachten namelijk Mr Dracula .

En toegegeven Christopher Lee brengt het er goed vanaf met een rol die eigenlijk prima bij hem past.

Het verhaal is vrij magertjes maar dat is niet western vreemd.

De film zelf heeft genoeg te bieden een hoop actie in spaghetti western stijl .

Er zit verder nog wat komische elementen maar dit moet je wel liggen .

De soundtrack mag er overigens ook best wezen even als de mooi aankleding.

Kortom een vermakelijke western .

Leuke western, vooral de samenwerking tussen Hannie Caulder & Thomas Luther Price vond ik leuk en interessant om te zien. Wat mij dan weer tegenviel zijn de schurken die neergezet werden als The Three Stooges. Ondanks dat toch een hele mooie western met mooie beelden & ook een erg mooie soundtrack!

redelijke western jammer van die paar acteurs die met een goede acteur weken

want ernest borginie is een goede acteur de andere twee die hadden ze beter vervangen.

dan was de film meer tot zijn recht gekomen

Ik vondt het een beetje een kinderfilm. Met Bassie en Adriaan boeven en een plot die nergens boven de beschrijving uitstijgt. Zelfs de poster belooft meer Welch dan je te zien krijgt. Dat laatste is wel erg plat, maar veel meer heeft deze film ook niet voor zich lopen.

Vandaag weer eens bekeken, maar nu via de Duitse Blu-ray release van 2016 (een aanrader)

Die ziet er echt oogstrelend uit.

Toch is dat niet de reden waarom ik de film nu nog een halve ster meer toeken.

Ik heb er in de loop der jaren steeds meer waardering voor gekregen.

Mocht ik hem alleen beoordelen als "non-US western", dan zou ik hem nog hoger inschatten, want hij laat de meeste van die producties achter zich.

Maar dat ga ik niet doen.

Wat mij deze keer extra opviel was de schitterende score van Ken Thorne, die wist mij erg te raken.

Voor het onderling kibbelende bandietentrio, waaronder minsten één psychopaat ( gespeeld door Strother Martin) kon ik deze keer zelfs geen glimlach meer opbrengen.

Vreemd hoe je perceptie kan veranderen in de loop der tijd.

Het maakt de film wel nog wat grimmiger in mijn beleving.

Ik heb het al eerder gezegd, Robert Culp speelt de sterkste rol die ik ooit van hem zag.

Wat een genot hem zo bezig te zien.

De prachtige landschapsopnamen komen via de Blu-ray nog beter tot hun recht.

Deze komt nog wel vaker in de speler terecht (bij leven en welzijn )

Deze film verraste ons! We hadden gewoon weer eens zin om een western te bekijken en kwamen deze in de lijst tegen van films die we nog niet gezien hebben.

Raquel Welch staat meestal wel garant voor een redelijk goede film als zij haar medewerking eraan verleend heeft en ook Robert Culp en Christopher Lee zijn vaak van de verhalen op niveau.

Gelukkig bleek dat dus ook met deze "Hannie Caulder" uit te komen.

Een goed verhaal wat gelijk bij ons aansloeg, ook vanwege de (soms flauwe) humor die de "gebroeders Bandiet" uitdroegen. Zoals gezegd, een goed verhaal, mooi gefilmd en de juiste personages op de juiste plaatsen. Jammer is alleen dat het zo kort duurt, na nog geen anderhalf uur valt het doek al weer.

Onze waardering: een 7+.

De cow-boyfilm is vooral gedomineerd door mannelijke figuren. Dat is ergens ook wel logisch, cow-girls waren immers veel dunner gezaaid.Vermits ik dus geen fan ben van al dat mannelijke testosteron geknal, heb ik deze gekozen. Verhaaltje is simpel, standaard revenge maar dan met een leading lady die het revolver wil hanteren. De film is eigenlijk meer opbouw en het hele wraakgedeelte is amper 10 minuten. De vuurgevechten zijn aardig en bij momenten bloedig. Maar zoals Brix al aangaf lijkt het verdacht veel op ketchup al lijkt spaghettisaus eerder van toepassing. Veel meer kan ik er niet over zeggen, leuk voor een keer maar zoals andere cow-boyfilms laat het mij onverschillig.

Hannie Caulder werd geproduceerd door de (in horror gespecialiceerde) Tigon-Studio uit het Verenigd Koninkrijk. Die gerenommeerde naam is goed voor een bekende regisseur (Burt Kennedy) en voor bekende acteurs (waaronder horroricoon Christopher Lee) en is misschien ook de reden dat bij de schietpartijen ruimschoots bloed vloeit.

De leuke hoofdrol is voor Raquel Welch die vijf jaar daarvoor groots doorbrak in One Million Years B.C. (1966). Afwisselend stoïcijns, verbaal bijtend en opwindend stoer, slaat zij zich overtuigend door de film. Daarbij ondersteund door premiejager Robert Culp die haar op Karate Kid-achtige wijze de kneepjes van het scherpschuttersvak bijbrengt. Hij doet dat inclusief de filosofische kadertjes die daar natuurlijk bij horen. Ik vond het wel vermakelijk.

De drie boeven in de film zijn sadistisch ingestelde tegenstanders. Dat blijkt duidelijk uit de wrede en ongevoelige manier waarop zij hun daden volvoeren. Doordat ze gedrieën echter eveneens erg klunzig overkomen, raakt de ernst van hun wrede daden enigszins overschaduwd. De acties van de gevaarlijke heren zouden op vele momenten in een slapstick niet misstaan. Het tast hun geloofwaardigheid dusdanig aan dat ik moeite had om in de heren een heuse bedreiging te zien. Het gehalte aan slapstick is daarvoor te hoog. Hannie Caulder vediende serieuzere tegenstanders.

De film bezit een wat wilde ongecontroleerde structuur. Scènes sluiten springerig op elkaar aan en zijn gevoelsmatig niet altijd innig verbonden. In eerste instantie is dat wat irritant, maar uiteindelijk is het ook wel weer goed voor de afwisseling. Zo zit je het ene moment midden in een bloedige schietpartij om het volgende moment getrakteerd te worden op onbarmhartig melodrama of te worden overrompeld door een amusant stekelige dialoog. Het is even wennen, maar de wilde bewegingen die kriskras door diverse genres reizen, werken uiteindelijk niet vervelend.

Bovendien is er altijd nog een continue factor in de vorm de mooie Raquel Welch in een opwindende outfit. Ach ja, Hannie Caulder is eigenlijk wel een leuke film.

Ik wil iedereen bedanken voor de reviews.

Het heeft mij echt geholpen om deze leuke film te zien.

En nu heb ik trek in een hamburger met ketchup...

Merkwaardige western. Geproduceerd door het Britse Tigon Producties, (o.a. Witchfinder General en The Blood on Satan's Claw) het bedrijf dat begon als concurrent van Hammer Horror maar langzaam opschoof naar de productie- en distributie van goedkope sexploitation...tja een kwestie tussen kwaliteit of de weg van het makkelijk geld..? De film werd opgenomen in Spanje en werd geregisseerd door de Amerikaanse western-regisseur Burt Kennedy. De film begint geweldig door een ​​bankoverval te bekijken: via de lopen van een geweer! De overvallers zijn de Clemans Broers-bende en na de overval stoppen ze bij een tussenstation. Hier vermoorden ze de stationsmanager, verkrachten zijn vrouw en steken het huis in brand. Raquel Welch als Hannie Caulder, wikkelt zichzelf in een deken die de brand heeft overleefd, begraaft haar man en gaat op wraaktocht. Het verhaal is natuurlijk niet ingewikkeld, het is vanaf het begin duidelijk waar het eindigt. Welch is een lust om naar te kijken, en Robert Culp als premiejager Thomas Luther Price is een uitstekend tegengewicht. En omdat het een Britse film is zie je Christopher Lee in een cameo als wapensmid Bailey met meer kinderen dan je kunt bedenken. (de enige western waar hij in speelde!) Het is dan misschien niet een van de beste westerns die ooit is gefilmd, maar het is zeker een pittige kleine western uit de jaren '70.

Een heerlijk rustige en trage western - haast vreemd vredig gezien het onderwerp en wraakmotief, maar er is iets enorm kalmerends aan. Wellicht door het fijne spel van de perfecte cast, met voorop natuurlijk de mooie Welch maar ook de professorachtige Culp, en een mooi klein rolletje voor Christopher Lee die - ook al - in een soort oase van rust middenin de kalmte van de film voorbij komt.

Regisseur Burt Kennedy heeft zo’n beetje zijn hele leven lang de ene na de andere western gemaakt, en aan deze film kan je wel zien dat hij het onder de knie had. Iets minder indrukwekkend is de DoP, want het openingsshot met een troep half doormidden geknipte paarden zet de toon voor de hele film. Zelden zo’n gebrek aan gevoel voor compositie gezien.

Gelukkig doet het niet echt af aan de entertainment value van de film, en dat is wellicht vooral aan de acteurs te danken die er kennelijk zin in hadden er wat van te maken. Het verhaal is verder een keurige checklist van alle verplichte items voor een western, maar dat hoort ook een beetje bij het genre. Het grote avontuur in het wilde westen is op zich al genoeg, verrassingen worden daarbij niet op prijs gesteld, zo lijkt het tenminste.