Van Gogh (1991)

Aardige film over de laatste 70 dagen van het leven van Van Gogh.

In het kader van het Van Gogh-jaar (1853-2003) heb ik deze film maar even gehuurd. Daar de Nederlandse omroepdiensten hebben verzuimd om een film over Van Gogh te vertonen, moest ik hier zelf maar achter aan gaan.

Dit Franse Van Gogh is een behoorlijk serieuze film met een lengte van 158 minuten. Het leven van de kunstenaar wordt aan de hand van de laatste maanden in Auvers-sur-Oise doorbrengend in de herberg van Doctor Gachet uit de doeken gedaan.
We zien zijn moeizame worstelingen met de schilderkunst, drank, vrouwen (Marguerite Gachet), zijn relatie met zijn broer Theo en zijn migraine de revue passeren.

De film kabbelt langzaam voort, maar over het algemeen kan het mij blijven boeien. Toegegeven, als een in de lentezon op een bankje van het uitzicht genietend ouweheertje dommelt het soms wat in, maar eenmaal wakker geschudt, ontvouwt zich een mooi on-sentimenteel drama voor de ogen van de lome, voldane kijker.
We zien hem werken in de tuin, visite krijgen van Theo en zijn vrouw, en Parijs bezoeken.

Ik kan me voorstellen dat kijkers deze film als onemotioneel beschouwen, en dat is ergens wel logisch. Van Gogh wordt hier immers niet voorgesteld als een romantische gekwelde ziel, zoals de mythe ons doet denken en zoals hij in ons aller collectief (on)bewuste gegrift staat.
De Van Gogh in deze film is veel realistischer neergezet- als een gevoelsarme, ietwat misantrope man. Inleven in en meevoelen met Van Gogh is daarom moeilijk. Toch is het geen emotieloze film. De liefde van de regisseur voor de kunsten (hij is zelf schilder en schrijver geweest) is zichtbaar. De kwelling van de metgezellen van Vincent, die tegelijkertijd medelijden en (ver)achting voor hem hebben, wordt eveneens duidelijk.

Cinematografisch ziet het er goed uit, zoals serieuze Franse cinema er uit moet zien. Het rustieke, verstilde boerenleven van het platteland, van Auvers, de korenvelden en de omgeving van Auvers-sur-Oise, het wordt mooi weergegeven.

Al met al een interessante film, die op lome wijze een heldere, realistische blik werpt op de laatste levensdagen van en op het karakter van Vincent Van Gogh.

Voor wie meer wil weten over en zien van Van Gogh: Van Gogh compleet. Alle werken, brieven en andere info.

Inderdaad. Waarom besteden ze niet veel meer aandacht aan grote Nederlandse kunstenaars.?


Hele mooie site over de werkstukken van Van Gogh.

Zo lees ik dat Portret 753 Portrait of Doctor Gachet in 1938 in handen was van Hermann Göring, die het doorverkocht aan Franz Koenigs die het op zijn beurt verkocht aan Siegfried Kramarsky.

Komt 4 juli uit op dvd

Zag deze in de bieb liggen en leek me wel leuk, een film over het leven van Van Gogh.

Bleek het alleen over zijn laatste 2 maanden te gaan. Daarvoor was 158 minuten toch wel wat veel tijd, want zo heel interessant vond ik het allemaal niet.
Graag had ik een film over het hele volwassen leven van Van Gogh gezien.

Nu was dit ook geen slechte film, dat niet, maar gewoon erg saai, voortkabbelend.

2 sterren.

Prachtfilm, ondanks lange speelduur en feit dat het alleen over de laatste periode van zijn leven gaat. Wat me vooral boeide is het feit dat er verschillende verhaallijnen vloeiend met elkaar zijn verweven: de breekbare relatie van Vincent met de dochter van de arts, het wilde leven van Vincent met drinken en hoeren en zijn leven als artiest. Hij alterneert tussen een breed scala aan gevoelens en emoties, wat was Vincent Van Gogh een onberekenbare en egoistische man, dit komt goed naar voren in deze film. Er zit ook veel sfeer in deze film met mooie landschappen en interessante menselijke interacties, vooral tussen Vincent en de arts maar ook met de hoeren, dat is dan toch wel even een andere Vincent dan degene die in de Borinage de mijnwerkers mentaal ondersteunde met Bijbelse taal!

Nobele poging van Pialat om de mythe rondom het Grote Gedoemde Romantische Genie van Gogh te ontmythologiseren/deconstrueren.
Dit levert een film op zonder de bekende campy midbrow parafernalia zoals we die kennen uit bv lust for life met Kirk Douglas, maar die af en toe wel de neiging heeft wat in te dutten. Van Gogh
/Dutronc loopt hier dus niet hysterisch rond als een Martelaar van de Kunst, maar eerder als een soort chagrijnige proletariër op maandagmorgren die last heeft van een kater. Er wordt verder geen enkele poging gedaan om de kijkertjes te laten empatheren met de anti-held.
Zeer Franse film ook: wie dacht dat van Gogh een Hollandse jongen was zit er volkomen naast, hij was natuurlijk een 100% Fransoos, net als Picasso, Modigliani enz. Ach, de ziekeijke eigendunk van dat volk kennen we. Onverbeterlijk.
Bovendien zeer Frans in dier voege dat het een soort hommage is aan het Franse impressionisme , zoals uit de fotografie blijkt. Lijkt wel eerder een Renoir biopic . Bovendien ook een eerbetoon- in het verlengde daarvan-aan het zgn. poëtisch realisme van de Franse cinema met een onvermijdelijke picnic aan de rivier en een nog onvermijdelijker french cancan sequentie.Over Renoir gesproken.
Overigens zou je kunnen zeggen dat de film minstens evenveel over de dochter van Gachet gaat als over van Gogh, al vond ik London niet zo sterk.
Ook het befaamde einde van het Genie wordt understated en bijna de trivialiteit van een zelfmoord benadrukkend ( niet) in beeld gebracht.
Een non-diegetische soundtrack is practisch afwezig, wel plenty diegetische muziekbeoefening. Dit verlaagt de kitsch waarde nog meer, en Don Mac Lean tifosi kunnen dit filmpje dan ook gerust overslaan.

Mooie film over de laatste 70 dagen van Vincent van Gogh.

Maurice Pialat heeft de acteurs en actrices alle ruimte gegeven, waardoor de historische en culturele waarde groot geworden is, maar het is wel jammer dat de film een beetje aan de lange kant is.

Ned. ondertiteling ontbreekt na een goed uur bij de Homescreen-uitgave, helaas...

En vandaag: subs opnieuw ingesteld en op dezelfde plaats in de film werken ze weer wel...

Ontmythologiserende verfilming van het laatste stuk leven Van Gogh. Weinig scenes waarin hij schildert, veel met de mensen om 'm heen, niet een portret van iemand die donker-romantisch voor de kunst sterft. Meer een man die niet kan omgaan met zichzelf en met de mensen om zich heen. En juist als hij schildert lijkt hij stabieler.

Dit is pas mijn tweede Pialat en hoewel er 23 jaar tussen die twee films zit zie ik wel overeenkomsten, maar ik heb nog te weinig beeld van hem. Maakt me wel nieuwsgierig naar meer.

3.5*

Bwah mooiste scene was echt het "militaristisch" dansen in Parijs, top scene

Mooi qua sfeerbeeld, maar oersaai en veel te lang.
De acteurs doen het over het algemeen wel goed, maar er gebeurt te weinig dat de aandacht weet vast te houden, gezapigheid troef.
Teveel aandacht voor de dochter van Gachet.
Hoe vaak die bezig is met open en dichtknopen van haar blouse...

De mooie plaatjes trokken mij er doorheen, al was het niet zonder indut momenten.

Hier is de brief die JLG aan Pialat heeft geschreven .

JLG : " My dear Maurice, your film is astonishing, totally astonishing; far beyond the cinematic horizon covered up until now by our wretched gaze. "