Serendipity (2001)

Een romantische film die je niet met een kritische blik mag bekijken 'k vrees dat deze film dan ook eerder een vrouwelijk publiek zal charmeren.

De cast deed het goed, vooral John Cusack speelde heel sereen.

Het zal niet m'n favoriete film worden, maar 't was eens leuk om te zien.

Een tip voor Valentijn.

Matig

Heel erg innemende romcom. Het onwaarschijnlijke verhaal maakt het extra verrassend en leuk. Uitstekend geacteerd door John Cusack en Kate Beckinsale: de vonken springen er af.

Verhaal vertoont veel gelijkenis met het veel mindere A Lot Like Love (2005).

Ik ga er geen complete review over schrijven maar ik haathaathaat romcoms, ik ben bepaald niet dol op John Cusack (maar des temeer op Kate) en ik geef deze film een voldoende.... Ik heb hem zelfs twee keer met redelijk plezier gekeken in de loop der jaren.

Voor een romcom dus uitstekend te doen

Aardig, lief en vriendelijk. Niets meer, niets minder. Geen verwachtingen hebbend en gewoon een beetje willen chillen al dan niet met partner op schoot. Dan is-ie erg aangenaam.

Weinig vernieuwende romantische komedie met wel een leuk concept (het lot) en 2 hoofdrolspelers die konden overtuigen, maar die gebukt gaat onder de slechte regie. Het wordt nergens betoverend maar eerder voorspelbaar en flauwtjes, op het randje van irritant.

Leuke Romantische film. Het is wel heel voorspelbaar allemaal. & er zijn al een aantal films die overeen komen met deze maja als je van Romantische liefdes films houd vind je deze ook leuk..

John Cusack moet het inzake "romantic look" misschien wel afleggen tegen Hugh Grant, maar samen met Kate Beckinsale brengt hij het er toch wel goed vanaf in deze romantische komedie, waarbij ge het plot niet al te streng moogt ontleden maar, waarbij toch niemand er een kregelig gevoel aan overhoudt. Vlot, sympathiek en "smooth"; zelfs Armstrong's stem klinkt minder schor dan gewoonlijk.

Prima romcom alleen konden ze er mee uit halen.

Best een miskoop dit. Laatste half uur vond ik ook vrij pijnlijk.

De film wordt een RomCom genoemd, maar het Comedy aspect heb ik niet echt gezien. Het Romantische aspect spat echter wel van het scherm af. De zoektocht van Jonathan en Sara is hier een voorbeeld van. De muziek in de film draagt bij aan het romantische aspect en zorgt voor een romantische sfeer. Evenals de tijd wa arin het speelt, in de winter, rond de kertsdagen, met sneeuw, wat bij de meeste mensen romantische gevoelens oproept.

Is de film een aanrader? Mwa. Je mist niets als je de film niet gezien hebt. De film blijft erg oppervlakkig. Dit geldt voor zowel het verhaal als de personages. De film duurt 90 minuten en dat is eigenlijk wel lang genoeg. Omdat het script geen diepgang lijkt toe laten had de film van mij wel wat korter gemogen. Het kostte mij soms moeite om mijn aandacht bij de film te houden,. Maar verwacht je niet teveel van een film en vind je het prima om een oppervlakkige Romantische film te zien? dan is Serendipity best vermakelijk.

De oppervlakkigheid geldt zoals gezegd ook voor de personages. De acteurs zijn niet bij machte om mij mee te slepen in het verhaal en kunnen de diepgang in hun personage niet vinden. Persoonlijk houd ik meer van films waarbij de personages meer ''gevormd'' worden. Een voorbeeld hiervan is bijv. de notebook.

2 sterren

“You are a strange and interesting woman.”

Een zwijmelfilm die ik aantal keer "verplicht" heb moeten kijken. Maar eigenlijk is het geen moetje meer en is het best een vermakelijke film. Het is niet echt een komedie maar de romantiek straalt er aan alle kanten vanaf.

Alhoewel Cusack en Beckinsale weinig screen time hebben samen, zijn ze in hun gezamenlijke scènes aan het begin en einde van de film erg goed op dreef en hebben ze een aangename chemie. De film voelt op sommige momenten wat stroperig aan en de bijpersonages zijn zo onbeduidend, dat je eigenlijk smacht naar het moment dat Beckinsale en Cusack eindelijk weer samen komen. Zeker geen slechte film voor een avondje romantiek en als man is er ook nog altijd Beckinsale. Kate maakt alles beter.

Helemaal mijn ding niet deze film.

Ik had er ook meer van verwacht met Kate Beckinsale in de hoofdrol.

Mja, uitgangspunt is nogal gekunsteld, iets dat mensen alleen in films doen en overkomt, maar dat valt te verwachten natuurlijk. Maar ook ook later in de film blijft het allemaal wat flauw en geforceerd met van die net-niet ontmoetingen en suffe humor en wat onleuke ongeloofwaardige personages (en een vervelende soundtrack!)

John Cusack en Kate Beckinsale zijn allebei behoorlijk jammerlijk gecast, want ze halen de film bepaald niet omhoog. Vooral Cusacks kapsel niet.

Wel uit te kijken, want gelukkig is het niet al te lang, en hier en daar is het qua shots en montage wel leuk gedaan, maar verder zeker geen uitblinker.

Wel grappig/confronterend om te merken dat 2001, hoewel het korter voelt, inmiddels ook alweer 18 jaar geleden is. Er is in een kleine 20 jaar toch alweer behoorlijk wat veranderd, vandaag de dag zou een film als deze niet eens meer gemaakt kunnen worden aangezien je met één ronde Googelen iemand direct zou terugvinden.

2,5*

Tja... de hoofdpersonen ontmoeten elkaar en brengen één avond samen door, en daarna blijven ze járenlang naar elkaar smachten – is dat romantisch of pathologisch? In de tussentijd volgen we van ieder de eigen levenswandel, en daarbij heeft John Cusack het voordeel van de aanwezigheid van de welbespraakte en verstandige Jeremy Piven en de bijzonder geestige Eugene Levy, terwijl Kate Beckinsale opgescheept zit met een eclectische muzikant die me deed denken aan een goed gevulde Heath Ledger. Tussendoor zijn er nog wat bespiegelingen over noodlot, toeval en bestemming, maar om nou te zeggen dat ze daarmee de diepte in gaan – nou nee. Maar waar ik pas ècht een vieze smaak van in mijn mond krijg is hoe de prachtige Bridget Moynahan, Cusacks mooie en lieve vriendin, zonder dat ze ook maar iets fout heeft gedaan (behalve dan zíjn vriendin te zijn in plaats van de mijne), zomaar –en off-screen!– uit de film wordt gegooid, alleen maar omdat het volgens het script de bedoeling is dat Cusack op het einde zijn Grote Onbekende Liefde terugvindt – en dan moet Moynahan ook nog eens het instrument van hun scheiding (het boek van Marquez) aanleveren! (Ook Beckinsale's vriend moet de film via de achterdeur verlaten, maar die krijgt van de scriptschrijver dan in ieder geval nog een zeker egocentrisme in de maag gesplitst.) Zulks gebeurt wel vaker in romcoms (van His girl Friday tot Something's gotta give), en ik weet wel dat ik het allemaal niet zo serieus moet nemen, maar als ik word geacht wèl van liefdesgeluk te genieten maar níét op liefdesverdriet te letten voel ik me toch niet helemaal serieus genomen. Dat de film ondanks alles toch niet eens zó'n beroerd gevoel bij mij achterlaat heeft naast de twee sympathieke acteurs alles te maken met het prachtige nummer waarop Jonathan en Sara tijdens de laatste scène elkaar terugvinden : Northern sky van Nick Drake – bijna een mooier nummer dan de film verdient.

Een typische vrouwenfilm, erg saai en zeemzoet wat mij betreft.

Altijd weer een innemende en vermakelijke film die wat mij betreft te serieus en vooral verkeerd geïnterpreteerd wordt.

Een bijzondere ontmoeting tussen John en Sara vind plaats, een moment waar de vonk enigszins twijfelend overslaat. Omgeven door twijfel en terughoudendheid, en een beetje flirtend met het lot, laat Sara het vooral op zijn beloop om zichzelf zoveel jaar later met een behoorlijke wazige vent opgescheept te zitten. John lijkt het beter voor elkaar te hebben met de lieftallige Halley, iets waar ik mij de eerst kijkbeurt ook over af vroeg wat nu slim zou zijn in het geval van John. Een last minute zoektocht van beide begint terwijl beide een huwelijk in het verschiet hebben...

De gemiddelde te nuchtere droogkloot die niet in lotsbestemming of een groter geheel gelooft, zal ongetwijfeld dit verhaal dikke onzin vinden. Toch is het wat betreft minder zwart/wit dan gedacht. Lotsbestemming buiten beschouwing gelaten, zit er natuurlijk meer in het leven dan kans inschatten en berekenen en lekker bij Halley blijven. De mens is grillig, keuzes niet altijd vanzelfsprekend en heeft de mens voldoende gevoel, romantiek en fantasie om tot zulke keuzes en gevoelens te komen, zeg maar, je hart te volgen. En gelukkig maar, want wat zou het leven anders saai zijn en wat zou je jezelf als mens weinig ontwikkelen.

Serendipity is meer dan vermakelijke film met twee innemende acteurs, Beckinsale en Cusack, vooral Eugene Levy als Bloomingdale's verkoper is het noemen nog waard. Verder biedt de film wat mij betreft daarnaast een prima onderlaag die gedeeltelijk speelt op dingen die 'voorbestemd' zijn en anderzijds het volgen van je hart, kortom; mens zijn.

Sommige dialogen waren best geinig, maar overall vond ik de film te braaf en te klef. De makers kijken bovendien niet op een cliché meer of minder. Dat de twee tortelduiven op ’t eind in elkaars armen vallen, laat zich dan ook raden. 2,5*

Leuke film, vooral Dean vond ik komisch. Ook Eugene Levy speelde een erg leuke rol. Daar heb ik nog het meest om gelachen.
Molly Shannon vond ik erg overdreven.

Leuk verhaal, wel gebaseerd op stom toeval soms. (Dat Sara en Jonathan allebei al een lange relatie hebben die bijna op hetzelfde moment minder goed ging bijvoorbeeld.)

Goed acteerwerk van John Cusack en Kate Beckinsale. Maar wel erg voorspelbaar helaas.

Deze kringloop romcom nog maar eens bekeken. Tsja ik vind het maar een verschrikkelijke film maar zal denk ik door Cusack komen al vond ik Beckinsale ook niet zo geweldig. Toen ik Money for Nothing (1993) had gezien was het eigenlijk al meteen van die hoef ik niets meer te zien en hier is zijn uitstraling ook niet echt geweldig. Begint en eindigt met Louis Armstrong Cool Yule maar de rest van de soundtrack is popmuziek van deze overigens wel succesvolle en goed beoordeelde romcom maar ik vind het allemaal heel ver gezocht met het lot. De titel slaat op het eetcafé waar ze elkaar beter leren kennen nadat ze elkaar tijdens de drukke Kerstinkopen voor het eerst in een warenhuis ontmoeten. Hij heeft al een vriendin en zij al een vriend maar ondanks deze ontmoeting kunnen ze elkaar niet vergeten. Nou ja slaat nergens op maar goed iedereen zijn smaak. Visueel wel mooi zoals met de ijshal maar toen ze met een aantal jaren later begonnen werd het een moeizaam gevalletje.

Phoe, dit is wel heel matig. Jon en Sarah worden verliefd op 1 avond. Waarom is onduidelijk, de interactie is wat geforceerd. Het instant nadrukkelijke flirterige is bijzonder onfatsoenlijk, gegeven het feit dat ze beide in een relatie zitten. Vervolgens jaren later staan ze op het punt te gaan trouwen en gaat de mentale ontrouw vrolijk door met het dagdromen over elkaar, 'wat als?'. En als kijker moeten we hopen dat ze elkaar vinden en hun verloofden laten stikken. Dat zou nog kunnen lukken als Sarah danwel Jon sympathieke karakters zijn, maar meer dan dat ze niet zo trouw zijn aan hun partners, en wel, niet, wel, niet, wel, niet in toeval geloven, komen we niet over hen te weten. Om het verhaal niet puur evil te laten zijn, is Sarahs verloofde een beetje een zak (klein beetje maar, maar toch). Wat de film enigszins redt zijn bff's Dean/Piven, en in iets mindere mate Eve/Shannon. Er is wel wat chemie tussen Dean en Jon namelijk. Ook Eugene Levy zorgt voor wat broodnodige humor, want op hem en Piven na is de film het etiket Komedie eigenlijk nauwelijks waard. Verder is het een hoop heen en weer geren om de anderhalf uur te halen. Zal ik verklappen of ze elkaar vinden of niet...?