Atypical - Seizoen 2 (2018)

Atypical: Season 2 | Official Trailer [HD] | Netflix - YouTube

Vanaf 7 september op Netflix.

Nog meer dan voorheen genoten van het fijne samenspel tussen Keir Gilchrist en Brigette Lundy-Paine. Vooral de kleine pesterijen tussen beide komen bijzonder naturel over. Ook geldend voor de kleine momentjes tussen Brigette en Graham Rogers (Evan), de jonge cast overtreft hier zonder veel moeite de oudere. Jennifer Jason Leigh voelt voor mij nog steeds een beetje 'out of place' in deze serie. Dat gezegd zijnde, is het tweede seizoen een verbetering. Het sitcom-gehalte verdwijnt haast volledig naar de achtergrond en het evenwicht in toon zit een pak beter. 'k Zou haast 4 sterren willen geven uit sympathie, maar laat ik gewoon benadrukken dat het een hele vette 3.5 is dan. Laat seizoen 3 maar komen!

Kracht van deze serie vind toch wel dat het centrale thema heel realistisch overkomt, ik vond dit seizoen ook sterker dan de vorige en heb het in 1 keer uitgekeken.

Zahid vind ik echt fantastisch. In het algemeen sterk geacteerd.

De 1e aflevering viel erg tegen, vooral door Jennifer Jason Leigh. Ik heb toen even gewacht met aflevering 2. Maar gelukkig wisten ze al snel het niveau van seizoen 1 weer op te pakken.

Jennifer Jason Leigh is voor mij wat de enige zwakke schakel in deze serie. Ze valt wat uit de toon.

Gisteren aangekondigd door Netflix : Season 3, coming soon!

Eensch, ik vind haar een beetje eng en vooral super irritant

Dit tweede seizoen vond ik nog net wat leuker dan het eerste seizoen. Leuke verhaallijnen en zo af en toe best grappig. 4 sterren.

Net als seizoen 1 erg leuk en vermakelijk.

Goed acteerwerk van de gehele cast. Benieuwd hoe seizoen 3 zal zijn.

3,5*

Tegen wie praat Sam toch de hele tijd? Tegen de kijker? In het eerste seizoen dacht ik: die monologen zijn therapieflarden, maar dit seizoen blijkt dat hij ook [spoiler[zonder therapiesessies zo tegen de camera (kijker) blijft praten.

Atypical maakt wel vaker zulke een beetje 'makkelijke' keuzes, waarin duidelijk de toegankelijkheid voorop staat: de boel moet niet te zwaar of ingewikkeld worden, alles wordt keurig uitgelegd (ook dingen die eigenlijk al duidelijk zijn), het drama moet niet te dominant zijn en als er toch serieuze pijn dreigt, komt er snel een komische kwinkslag. Daardoor blijft het een beetje oppervlakkig, allemaal, maar de serie pretendeert in dit vermakelijke tweede seizoen ook niet méér te zijn dan dat. Gewoon goed, verdienstelijk gemaakt hap-slik-weg-materiaal, en zoals hierboven al opgemerkt inderdaad net een slagje beter dan seizoen één. Halfje hoger dus.

Ook al is het nieuwe er een beetje van af toch boet dit tweede seizoen niet veel in aan kwaliteit.

Het blijft verfrissend. De solidariteit tussen mensen, de kleine puberproblemen die o zo groot zijn.

De meeste series moeten het hebben van grootse decors, spetterende actie, veel expliciete seks of personages die je alleen in Hollywood tegenkomt. Hier niets van dat. Alle personages zijn zo menselijk, het wordt soms een (beetje) melig maar dat neem ik er graag bij.

Ik heb enkele keren moeten schreien van het lachen en als een serie dat met me doet is het voor mij al het kijken waard.

Het zal moeilijk worden om in de twee volgende seizoenen niet te veel in herhaling te vallen maar door de luchtigheid en de korte speelduur per aflevering zullen ze wel vlotjes binnengaan.

Aanrader!!!