De afschuwelijke videogame-verfilmingen van Uwe Boll, de man die videogames haatte

Als je ooit hebt opgezocht wie een van de slechtste filmmakers aller tijden is, heb je waarschijnlijk de naam Uwe Boll wel eens voorbij zien komen. Hij is een Duitse filmregisseur die in de vroege jaren 2000 een bepaalde reputatie begon op te bouwen voor zijn films. Helaas was deze reputatie niet positief, en door zijn situatie en de opvolgende films werd hij zelfs uitgeroepen tot een van de slechtste filmmakers ooit.

Een van de meest bekende aspecten waar Boll om bekend staat, is zijn gebrek aan tolerantie voor kritiek. Opmerkelijk genoeg gaat hij hier op nogal opmerkelijke manieren mee om en zoekt hij zelfs naar redenen waarom zijn films zo slecht zouden zijn. Een opvallende gebeurtenis vond plaats in 2006, toen hij een groep mensen, waaronder journalisten die hem het meest bekritiseerden, uitdaagde voor een "put up or shut up"-bokswedstrijd. Sommigen namen de uitdaging aan, maar hij weigerde tegen enkelen van hen te vechten omdat ze voormalige vechtsporters waren. Deze acties gaven mensen nog meer redenen om hem af te wijzen. Het boksevenement leverde hem de naam 'Raging Boll' op, wat verwijst naar de bokser uit de film Raging Bull.

Veel van de films van Boll hebben de reputatie dat ze buitensporig gewelddadig zijn en smakeloos beeldmateriaal bevatten. Bovendien worden sommigen ervan beschouwd als schaamteloze rip-offs van bekende films. Zo staat zijn film Auschwitz bekend als een lugubere kopie van Schindler's List. Opvallend is dat Boll in die film zelf de rol van een SS-officier speelt die de gaskamers bedient. Hij is vooral bekend geworden door zijn verfilmingen van videogames, die eveneens negatief werden ontvangen en vaak worden beschouwd als enkele van de slechtste films ooit gemaakt.

Alone in the Dark

De originele Alone in the Dark wordt tot op heden beschouwd als de stamvader van survival horrorgames en heeft dienst gedaan als grote inspiratiebron voor andere spellen, zoals Resident Evil en Silent Hill. Hoewel de daaropvolgende vervolgen enig succes boekten, zijn er sindsdien meerdere reboots en andere titels uitgebracht die grotendeels zijn geflopt. Het blijft een raadsel waarom Boll in 2003 een film maakte van Alone in the Dark die niet eens gebaseerd is op het originele spel, maar op de reboot uit 2001.

De film is deels gebaseerd op het spel uit 2001 en volgt het verhaal van Edward Carnby, een paranormaal onderzoeker en detective, die samen met zijn vriendin, een curator bij een museum, onderzoek doet naar bovennatuurlijke artefacten. Al snel wordt de wereld overspoeld door demonen en monsters. De titel kreeg extreem slechte recensies en scoorde onder andere op Rotten Tomatoes een van de laagste scores ooit, destijds slechts 1% bij zowel critici als het publiek. Het won maar liefst vier Bad Stinkers Awards en ontving ook twee Razzie-nominaties, onder andere voor 'Slechtste film' en 'Slechtste regisseur.' Boll noemde al deze kritiek onterecht en verzon allerlei excuses om aan de kritiek te ontkomen.

The House of the Dead

De game The House of the Dead, uitgebracht in 1996, werd beschouwd als een van de eerste horrorgames ooit voor arcades. De eerste game was zelfs zo eng en bloederig dat sommige kasten moesten worden afgeschermd met gordijnen. Desalniettemin was de serie een succes, met het meest recente deel uit 2018, genaamd Scarlet Dawn. Over het algemeen is het spel eenvoudig: spelers nemen een lightgun en schieten op zombies en andere monsters. Het doel is simpelweg om de hoogste score te behalen en ervoor te zorgen dat het spel al je geld opslokt als je game over gaat.

De verfilming van The House of the Dead, speelt zich volgens Uwe Boll af vóór het begin van het eerste spel. Het verhaal volgt een groep studenten die met behulp van twee schippers naar een zomerfeestje op een eiland bij de kust van Seattle gaan. Het eiland blijkt echter overspoeld te zijn door zombies en andere monsters, losjes gebaseerd op de game. Net als de andere films kreeg ook deze verfilming extreem slechte negatieve recensies. Afgezien van losse verwijzingen naar namen en een paar monsters, heeft de film eigenlijk niets te maken met de games. Wat wel overeenkomt, is dat het acteerwerk in de film op zijn minst bijna lachwekkend te noemen is, net zoals geldt voor de stemmen in de game.

Far Cry

Deze film is deels gebaseerd op de eerste game uit de reeks, die in 2004 werd uitgebracht, en de film zelf kwam uit in 2008. In de game neem je de rol aan van ex-commando Jack Carver, die gestrand raakt op een tropisch eiland waar een gestoorde wetenschapper genaamd Dr. Krieger samen met een bataljon huurlingen geheime experimenten uitvoert op mensen, om hen te veranderen in onverslaanbare mutanten. Hij krijgt hulp van de journalist Valerie Cardinal, die in werkelijkheid een CIA-agent is die op een missie was gestuurd om Krieger te stoppen. Sindsdien heeft de game meerdere vervolgen gekregen, waaronder de meest recente in 2021, met Giancarlo Esposito in de rol van de slechterik.

De verfilming van Far Cry volgt min of meer hetzelfde verhaal als de game, maar de personages en de verhaallijn verschillen enigszins van de game. Net als de andere films in de reeks was deze film ook een flop en werd hij door recensenten volledig afgekraakt.

Postal

De game Postal staat vanaf het begin bekend om het extreme sadistische geweld. Spelers kunnen gruwelijke en absurde handelingen verrichten, zoals katten vastzetten aan de loop van geweren of urineren over mensen. Bijna alles kan als wapen worden gebruikt, en zelfs Osama Bin Laden verschijnt in het tweede deel. Of je dit nu smakeloos of geweldig vindt, is aan jou, en schijnbaar blijft de populariteit van het spel levendig.

Het is opvallend dat ook de tweede game een verfilming kreeg, waarin eveneens geen grenzen worden gesteld aan het geweld. De film begint zelfs met de aanval op de Twin Towers, waarbij Osama Bin Laden en George Bush als beste vrienden worden afgebeeld. Het geweld is in de hele film eindeloos aanwezig.

Deze film ontving extreem negatieve recensies en won zelfs een Razzie voor slechtste regisseur. Toch lijkt het erop dat de kritiek op de film door de jaren heen wat is afgenomen. Het lijkt erop dat fans van de Postal-games juist waarderen dat de film, net als het spel, opzettelijk gebruikmaakt van smakeloos materiaal, alsof ze wisten dat het zou floppen en er gewoon in meegingen. Een uniek aspect van deze film is dat zowel Uwe Boll als Vince Desi, de maker van de Postal-games, een bijrol spelen en elkaar vermoorden. De film heeft daardoor enigszins een cultstatus verworven.

'Ik haat videogames'

Een opmerkelijk feit over Uwe Boll is dat hij de games die hij verfilmd heeft, van tevoren nooit zelf heeft gespeeld. Er wordt gespeculeerd dat zijn films dienen als een soort witwaspraktijk, of dat hij gewoon snel wat geld wil verdienen. Hoewel de geruchten over deze witwaspraktijken niet bevestigd zijn, is het één van de redenen hij gehaat wordt onder gamers. Boll heeft naast deze films regelmatig gezegd dat hij graag nog meer games wil verfilmen. Hij was ooit van plan om een film van Metal Gear Solid te maken, maar dit werd snel stopgezet door de bedenker Hideo Kojima, die verklaarde dat hij eerst grondig zou nadenken voordat hij de filmrechten aan iemand zou geven.

Hij heeft het daarna nog een paar keer geprobeerd met Warcraft, Command & Conquer en ook vervolgen van zijn eerdere films. Deze projecten werden allemaal afgewezen en leidden tot niets. Tot 2020 verdween Boll grotendeels uit beeld, tot hij dat jaar zijn nieuwe projecten aankondigde.