Our Hospitality (1923)

Buster Keaton op z’n best! Niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk. De redding van Natalie Talmadge (Keaton’s eerste vrouw) bij de waterval is zonder meer uitermate spectaculair en kent volgens mij zijn weerga niet.

De film begint wat gezapig, maar vanaf de reis in een alleraardigste replica van de treinen in het midden van de 19e eeuw is het lachen, gieren, brullen. Prachtig.

Mijn vierde Keaton, net als in Sherlock Jr. weet hij de tijd optimaal te benutten en vertelt hij, in dit geval in 75 minuten, een compleet en veelzijdig verhaal waarmee men tegenwoordig makkelijk 2 uur (en meer) zou kunnen vullen. De basis van het verhaal (de onmogelijke liefde a la Romeo en Juliette) lijkt cliché maar Keaton weet daar met de hospitality-regel wel een hele originele wending aan te geven.

Ook de reis met het primitieve treintje is origineel en grappig, en doet meteen aan The General denken. Eigenlijk is die reis een beleving op zich, waarbij ze de rails over allerlei obstakels worden gelegd en gewoon verlegd worden wanneer een ezel in de weg komt te staan. De watervalscènes doen je je afvragen hoe ze dat toch op hebben kunnen nemen aangezien het werkelijk levensgevaarlijk overkomt. Het middenstuk verloopt in een rustiger tempo wat wel weer de ruimte biedt voor gekruiste blikken tussen de hoofdpersoon en de leden van de rivaliserende familie die hem proberen te vermoorden.

Leuke film, 3,5*

Buster Keaton nr. 3 en wederom erg leuk. Nét wat minder dan 'The General' en 'Sherlock Jr.', maar ik heb bij vlagen weer genoten hoor. Die treinrit en het avontuur vol met stunts naar het einde toe. Prachtig, prachtig. Hoe kreeg de beste man het voor elkaar. Respect. Tussendoor soms ietwat flauw en langdradig, maar Keaton blijft me verbazen. Puike prent. 'Seven Chances' nu maar even opsnorren, lijkt me ook leuk.

Leuke komedie van Keaton, met veel visuele vondsten (het paard met de jurk!) en een aantal halsbrekende stunts. Het vuurwerk bewaart hij voor het laatst, de eerste pakweg drie kwartier waren, op de treinreis na (die vol grappige vondsten zit), wat minder boeiend, al heb ik me geen moment verveeld. Maar tijdens de achtervolgingsscène haalt Keaton alles uit de kast.

Wat de film ook zo genietbaar maakt is de gespeelde gelatenheid, Buster Keaton ondergaat alles zo stoïcijns, niets brengt hem van zijn stuk. Daar is hij natuurlijk ook beroemd mee geworden, maar het werkt ook zo goed- hoe hij altijd zijn gezicht in de plooi weet te houden terwijl hem de meest absurde dingen overkomen.

Vrij vervelende film. Ik ben nooit een Buster Keaton fan geweest (geef mij maar Harold Lloyd) en deze film zal mij niet van het tegendeel overtuigen. Het meisje heeft net als Keaton geen gezichtsuitdrukking, het lijken wel levenloze poppen. Dat maakt het moeilijk om mee te leven met hun karakter. Buster Keaton moet het daarom echt hebben van zijn stunts en daarvoor moeten we wachten tot de laatste 15 minuten van de film (op de trein en aan de waterval).

Goeie film over een man die verliefd wordt op een vrouw van een familie waarmee zijn familie een jarenlange vete heeft. Een prima verhaal voor een stomme film (waarbij de middelen toch beperkt zijn). De film is van 1923 en speelt zich af in 1930, en zo is grap over het drukke kruispunt in New York anno 2018 dubbel zo grappig. Een behoorlijk spectaculaire finale.

Keaton.

Na een paar van z'n films gezien te hebben is de opzet wel redelijk duidelijk. De eerste helft is wat meer gericht op de pure comedy, in de tweede helft krijgen de stunts meer ruimte. Ik ben duidelijk meer fan van Keaton de stuntman dan Keaton de komiek.

Dat maakt dat ik de eerste helft van z'n films vaak moet doorworstelen. Ook Our Hospitality is daarin geen uitzondering, zeker niet omdat het z'n eerst langspeelfilm is, en daarom nog iets onzekerder aanvoelt. Gelukkig duren die Keaton films nooit al te lang en laat die tweede helft dan ook niet eeuwig op zich wachten.

De stunts kunnen zich niet meten met Keaton's beste werk, maar toch zijn ze ondanks hun leeftijd nog steeds best indrukwekkend. Het einde van de film is gevoelig leuker dan het begin, maar ik vond films als The General en Seven Chances toch een stuk aangenamer.

1.5*

Filmisch een allerbeste Buster Keaton-movie met Buster, zoals doorgaans erg vredelievend, maar deze keer toch op bedreigend terrein.
Meerdere geslaagde, avontuurlijke tot grappige scènes zoals de treinrit uit 1830 met de verplaatsbare sporen en vooral de ontsnapping met veel stunts, kundig tot meesterlijk in beeld gebracht.
En als de vete het moet opnemen tegen de liefde, dan zit er in het slot nog meer dan één verrassing.

Degelijke stomme film met Buster Keaton in de hoofdrol. Mijn eerste Keaton overigens. Fijn dat de meeste stomme films online beschikbaar zijn. Het is een ongelooflijke bron aan filmmateriaal. Our hospitality is een avontuurlijke film met hier en daar erg leuke momenten. In zijn geheel ben ik niet wild van de film, maar ik kan hem best appreciëren.

Uiteraard zijn de watervalscène en de treinrit zeer fijn en vermakelijk. Voor de rest vond ik het iets minder. Gelukkig naar verluidt niet zijn beste film, zo kan ik nog eens een Keaton-film proberen.

Buster Keaton heb ik leren kennen via een vertoning van The General, met live piano improvisatie, ergens in de jaren negentig. Een film die ik geniaal grappig vond en die daardoor een onvergetelijke indruk heeft nagelaten. Benieuwd nu naar de rest van zijn langspeelfilms.

Deze Our Hospitality heeft een prima scenario waarvan de kern, de vete tussen twee families, gebaseerd is op echte gebeurtenissen uit de kleine geschiedenis van de USA. De eerste drie kwartier zien we vooral situatiehumor, die effectief werkt, om het laatste half uur een versnelling hoger te schakelen met de voor Keaton kenmerkende acrobatische actioncomedy. Formidabel hoe dit alles perfect geperformed wordt door de meester, en de scènes naadloos in mekaar overvloeien. Bovendien een film met hoge productiewaarde - historisch gesitueerde kostumering en attributen - en tussendoor prachtige fotografie in de woeste natuur! Comedy met extraatjes, daarvoor moet je bij deze Buster Keaton zijn. Meer dan geslaagd dus.

Best oké.

Niet Buster Keaton's beste die ik tot dusver gezien heb. Het komt allemaal nogal gezapig op gang en de gedane stunts zijn eerder langgerekt, dan dat er veel verschillende elkaar opvolgen. Niettemin is het absoluut een aanrader, al is het maar voor de productiewaarde. De film dateert uit 1923 maar speelt zich af in 1830, hetgeen zorgt voor een interessant tijdsbeeld met die trein, in die tijd nog eerder een koets op rails, als hoogtepunt.

3

Bij aanvang delen tekstbordjes de kijker mee dat er tijden waren dat in de Verenigde Staten bloedvetes tussen families gebruikelijk waren. De film baseert zich op een beruchte vete tussen de families Hatfield en McCoy. Een vete waarbij over en weer tussen 1878 en 1891 tientallen doden waren te betreuren. In de film worden de namen Canfield en McKay gebruikt en maakt Keaton deel uit van de McKay clan.

Via allerhande toevalligheden belandt Keaton in het huis van de familie Canfield. Als zij ontdekken van welke familie hij afkomstig is, moet hij gedood worden. Er is echter een oude wet die daarbij in de weg staat. En dat is de wet van de gastvrijheid die zegt dat een gast altijd als gast moet worden behandeld. Pas als hij het gasthuis verlaat kan er op hem worden geschoten. Zie hier de rode draad van de film.

De proloog van Our Hospitality is verrassend humorloos. Dat verandert gelukkig in het verloop van de film maar gezegd moet worden dat ook in het vervolg de typische Buster Keaton slapstick grotendeels uitblijft. Er is minder ruimte voor absurde situaties. Het drama speelt een grotere rol dan ik gewend ben. Toch zijn er weer heerlijke hilarische scènes. Het hoogtepunt is een treinreis die vanwege allerlei verwikkelingen die zich onderweg voordoen, één oerkomisch schouwspel is. Stunts zijn er ook en die worden zoals gebruikelijk door Keaton zelf uitgevoerd. Een scène bij een waterval is zowel spectaculair als grappig.

Twee memorabele humoristische scènes en hier en daar wat humoristische momentjes. Het is wat karig. Our Hospitality verbindt humor met grote stukken romantiek en drama. Interessant en heel kijkbaar, maar ik miste gewoon de slapstick.

Het uitgangspunt in Our Hospitality is een vete tussen 2 families. Het personage van Keaton komt onwetend in het huis van de vijand. Doordat de regel is dat men een gast niet kan aanvallen, probeert de familie natuurlijk alles om Keaton buiten te krijgen. De films van Keaton drijven steeds op een liefdesverhaal (als naïeve, onhandige maar nobele krijgt hij weliswaar steeds het meisje) en een sociale achtergrond. Deze film vond ik niet de beste van Keaton (Sherlock Jr is volgens mij zijn meesterwerk en The general is zeer verdienstelijk) maar genoeg om te weten dat Keaton een filmisch genie is. Het laatste half uur is werkelijk schitterend en gevuld met adembenemende stunts (op de rots en bij de waterval : wat een timing voor deze stunt !). Daarmee is de signatuur voor Keaton films gelegd. Stunts en acrobatie. Deze vroege Keaton (zijn tweede denk ik) lijdt nog aan te veel opbouw, de treinreis is wel leuk maar iets te lang en het plot is te uitgebreid waardoor het lang duurt vooraleer Keaton zijn ding kan doen.

Degelijke film van Buster Keaton. Het plot is niet zo bijzonder, maar voldoende onderhoudend voor de niet al te lange speelduur. Er zitten enkele aardige vondsten in en enkele voor die tijd knap gemaakte scènes. Net iets minder dan de twee andere films die ik van Keaton heb gezien (Sherlock Jr. en The General), maar ook na ruim een eeuw nog steeds een kijkbeurt waard.