The Diary of Anne Frank (1959)

Je bent nog aardig mild in je beoordeling. Ik had het na de 10de fout echt helemaal gehad met deze film.


Ja, best slaapverwekkend die hele opsomming als je puur naar de film kijkt en je niet hoeft te storen aan de werkelijke geschiedenis.
De film had best prachtig kunnen zijn, als ik me niet zo had geïrriteerd. Jij zou dat ook zijn als je favoriete (lees:dierbare) verhaal compleet verkracht werd.

En hiern zijn nog de laatste, haha!

De 4de augustus, de dag van de arrestatie, komt er toevallig niemand op kantoor werken. Dan rinkelt de telefoon, omdat de helpers de onderduikers willen waarschuwen dat de Grüne Polizei hen komt arresteren. Ten eerste: hoe konden de helpers in vredesnaam weten dat iemand hen verraden heeft en dat de Grüne er aankomt? En ten tweede: wat zouden ze moeten doen als ze wisten dat ze opgepakt gingen worden? Vluchten? Komaan, zeg.

In de film wordt enkel gesproken over Miep Gies en Victor Kugler, terwijl Johannes Kleiman en Bep Voskuijl hen toch even goed hebben meegeholpen onder te duiken! Zij worden zelfs nog niet getoond.

Anne en Peter kusten helemaal niet op de dag van de arrestatie, maar oké, deze zien we nog door de vingers omdat ze dat waarschijnlijk verandert hebben om de film beter te laten overkomen.

Zeer ongeloofwaardig dat de onderduikers buiten hun schuilplaats gaan als de Duitsers aanbellen. Alsof ze dat in het echt zouden doen.

Alsof die Duitsers 10 minuten aan een stuk ‘aufmachen!’ zouden blijven roepen aan de voordeur, tot de onderduikers zullen opendoen! In het echt zouden ze gewoon die deur opengetrapt hebben, ja.

Die Duitsers zitten dan ook onafgebroken met dat idiote fluitje te fluiten, om gek van te worden.

En ten slotte schrijft Anne in haar dagboek: ‘En nu zit ons verblijf hier er dus op, we hebben nu even tijd gekregen van de Duitsers om wat spullen te pakken.’ BOEHOEE!

Bericht verplaatst naar De Site > Algemeen > Het grote opmerkingen / feedback topic

Een zeer aangrijpende film. Ik ben ooit begonnen aan het boek, maar na volgens mij een bladzijde of 40 weer afgehaakt. Er schuilt helaas geen lezer in mij. Gelukkig ben ik wel een zeer fanatieke filmkijker. Een film van 180 minuten is dan ook geen probleem. De drie uur gingen zo voorbij, iets wat ik eerlijk gezegd niet verwacht had. De film verspilt geen kostbare minuten aan de aanleiding, maar springt gewoon midden in het verhaal. Je wordt meteen meegesleurd (als het je interesseert tenminste).

Hoewel Millie Perkins niet echt lijkt op Anne Frank (overigens heeft ze wel óntzettend veel weg van Audrey Hepburn), weet ze wel Anne te worden. Ik had niet het gevoel dat ik naar Millie Perkins zat te kijken, maar ik geloofde echt dat het Anne was. Iedereen acteerde bovenmaats, maar ik snap niet waarom Winters de enige acteur was om er met een Oscar vandoor te gaan. Ze was ook erg goed, daar niet van, maar werd wel door het merendeel overschaduwd.

Maar een meesterwerk vind ik het niet. Ik had niet echt het gevoel dat er een Oorlog plaatsvond. En dat is natuurlijk een grote misser, want dat is toch waar de film uiteindelijk om draait. Ik had ook gelezen dat het publiek de film zo optimistisch mogelijk wilde en er daarom enkele aanpassingen zijn gedaan, wat een enorme domper is. Ik heb natuurlijk de Oorlog zelf niet meegemaakt, maar ik ga er vanuit dat ze wel wat meer leden dan dat ze in de film deden. Ja, ze klaagden wel over een gebrek aan voedsel, maar echt te merken was dat niet. En natuurlijk is het jammer dat we niets van het leven in de concentratiekampen te zien krijgen. De film eindigt zo abrupt, maar de eindscène blijft erg sterk.

(edit:) Ben het overigens eens met gotti's korte maar krachtige bericht. Wat een gezeik, dat kleine foutjes een film kan verkrachten. Het is overigens een film, geen documentaire. Onderschat niet het verschil tussen die twee.

Dat mijn meest onderbouwde commentaar ooit op MovieMeter wordt ontracht met een *yawn* en ¨wat een gezeik´ is tot daar aan toe, maar dat zulk commentaar komt terwijl het niet eens goed wordt gelezen vind ik wel erg jammer.

Hoe kunnen fouten dan in je voordeel werken als het je irriteert?

In het voordeel van de film. En als ze dat goed hadden gedaan had het me ook niet zo geïrriteerd.

Je kan deze film op meerdere manieren bekijken zoals Hannibal en Matthijs_013 demonstreren. Ik ben het met Hannibal eens dat film en dagboek elkaar op veel punten ontlopen. Dat stoort Hannibal. Ik ben het met Matthijs eens dat de film zeer aangrijpend is. Voor mij is deze film een tijdsdocument en in eerste instantie voor de Amerikaanse markt gemaakt. De scenarist heeft (waarschijnlijk) om reden van een vlotter verloop de werkelijkheid van het boek aangepast. Dat heeft voor mij de boodschap niet ontkracht. Ik heb letterlijk ademloos zitten kijken en had daarna compleet een blikken kont.

Ook deze film heb ik na heeeel lang niet gezien, toch maar weer eens bekeken.

Anne frank.. Daar ben ik van jongs af aan al geinteresseerd in geweest.
Zoals hier al heel veel aan word gegeven, sommige dingen kloppen absoluut niet in de film vergeleken met zoals het echt gegaan is. Maar dan nog, het hoofdidee klopt wel, en het verhaal er om heen mag dan wat minder zijn.. toch is deze film een pareltje!

Wat ik wel ontzettend jammer vind is dat je niets te zien krijgt van de concentratiekampen. Het einde van de film is heel plotseling, en je verwacht meer te zien krijgen, maar helaas is dat niet het geval. Niet dat ik het een slecht einde vind.. sterker nog, vind hem heel sterk. Maar toch had ik zelf liever wat meer willen zien van de concentratiekampen.

Ook dit jaar ben ik van plan om naar Auschwitz te gaan.. Vorig jaar ben ik naar Vught geweest, en ik loop al zolang met het idee Auschwitz een keer met eigen ogen te zien..

Ja, dit is een film (wel een hele lange trouwens) die ik zeker vaker op kan zetten en die je niet zomaar vergeet.

4*

Lang geleden dat ik deze heb gezien en vond hem toen best OK. Zoals Hannibal al heel duidelijk heeft gemaakt zit deze vol met onjuistheden. Dat de film in 1959 is gefilmd lijkt me geen excuus omdat ze zich toen al op het dagboek en de getuigenissen van Otto Frank hadden kunnen baseren. Deze zal ik niet meer opnieuw bekijken, de BBC mini serie uit de jaren 80 daarentegen wel.

Ik kon mij er ook erg aan storen dat het verhaal niet klopt. Al met al nog wel een interessante film, waarvan ik op mijn leeftijd de omstandigheden helemaal niet kan begrijpen. Film kijkt lekker weg, ondanks de lange speelduur.

Aangrijpende weergave van de ontberingen en angsten die deze ondergedoken joden, in een kleine ruimte, gedurende 2 jaar meemaakten.
Knap is ook wel het accent op hoe jongeren deze bittere belevenissen anders ervaarden dan de ouderen.
Exact zoals het dagboek het verhaal brengt of niet, de film is toch duidelijk en overtuigend genoeg in hoe deze mensen, met hoop en twijfels, naar het fatale einde toeleefden.
Goede karaktertekeningen, zeer behoorlijk acteerprestaties en niet te vergeten de mooie muziek, al waren precies de momenten van doodse stilte het meest impressionant.

Degelijke kwaliteitsproductie, al is het wel aan de lange kant. Deze film kiest niet voor een nauwkeurige en feitelijke weergave van het beroemde dagboek maar gaat voor een meer geromantiseerde variant ervan. Het dagboek voelt daarom meer aan als inspiratiebron dan dat het letterlijk wordt gevolgd. De personage die van Anne hier wordt neergezet lijkt me vrij secuur, al is het volgens mij wel wat bewerkt zodat de film aantrekkelijker wordt (in de ogen van de makers). Als vrije interpretatie van Anne Frank is het wel een geslaagd kwaliteitswerkje geworden. Minpunt vond ik wel de lange duur, iets wat ik niet had bij Anne Frank: The Whole Story (2001) (4,5*), die net zo lang is, en de feitelijkheden uit het dagboek wel meer trouw blijft. Bovendien gaat die film, in tegenstelling tot deze, verder daar waar het dagboek stopt. Dat is wat mij betreft wel de betere van de twee, al is deze versie uit 1959 kwalitatief zeker niet onaardig. 3,5*

4 mei, de Dag van de Dodenherdenking, leek mij een geschikte aanleiding om deze Hollywood-klassieker uit 1959 nog eens te herzien. Maar jongens, ben ik vooraf geschrokken van de negatieve commentaren in dit forum.
Voor de goede orde: het is nooit de bedoeling van 20th Century Fox geweest om een docudrama te maken over “Het dagboek van Anne Frank”. Dit is de verfilming van een succesvolle Broadway-show uit de jaren 50, die op zijn beurt geïnspireerd is door het dagboek. Een-op-een vergelijkingen met het originele dagboek hebben dus weinig zin. Dan kun je beter de miniserie Anne Frank: The Whole Story (2001) bekijken.

Deze film van George Stevens is op zichzelf een pakkend oorlogsdrama met veel aandacht voor de onderlinge relaties en spanningen van angstige mensen, die zich amper konden verroeren en twee jaar lang onder erbarmelijke omstandigheden op elkaars lip zaten. Met niet meer dan zes, zeven weken “corona-ervaring” kan ik mij geen voorstelling maken hoe dat inwerkt op de menselijke psyche.

De film werd destijds overladen met prijzen en lovende kritieken. Terecht naar mijn mening, want het is een mooie, aansprekende film, geschoten in somber zwart-wit wat erg passend is gezien de context.