3096 Tage (2013)

Geen idee Tarkus. Wellicht dat je Amazon kan mailen met die vraag.

Oké.. alleszins bedankt voor de info....
Fijne avond nog en nog veel filmplezier

Graag gedaan

Toch verrassend sterke film. Doordat de film zo dicht bij de waarheid is gebleven komt hij bij velen blijkbaar saai of langdradig over. Minpuntje is wel dat hij engelstalig is.

Matig dramafilmpje

De film is wel heel erg recht toe recht. Er mist mist gewoon heel veel achtergrond informatie. De film had wat dat betreft ook best binnen een uur gemaakt kunnen worden.

Waar velen vallen over het feit dat de film Engelstalig is, is dat voor mij juist een pluspunt. Natuurlijk red ik me wel in het Duits als er ondertiteling bij is, maar in het Engels hoef ik niet alsmaar te lezen en begrijp ik 90% ook zonder de ondertiteling mee te lezen. Vind dit persoonlijk altijd wat prettiger kijken.

Het langdradige kan ik mij enigszins wel in vinden, toch denk ik wel dat je hierdoor een aardig beeld hebt kunnen krijgen van wat dit meisje mee heeft gemaakt. Wij vinden dit al wat langdradig, moet je nagaan als je dit dag in dag uit mee moet maken en dat voor ruim 8 jaar lang. Wat ik wel heel erg mis in deze film is wat er met haar gebeurt nadat ze vrij is gekomen. Het betreft natuurlijk een waargebeurde film, dus heb dit achteraf ook wel opgezocht, toch had dit de film wel wat completer kunnen maken.

Verder weinig op aan te merken eigenlijk. De acteerprestaties waren goed en in sommige scenes uitstekend. Het lijkt mij als acteur heel lastig om je in zo'n personage in te leven, zeker als je je bedenkt dat deze man daadwerkelijk heeft bestaan. Hij zette zijn rol geweldig neer en kwam ook over als een psychopaat. Campell-Hughes zet haar rol ook goed neer, vaak emotieloos, wat dit personage juist moet hebben. Ook haar jongere versie deed het prima, met name haar laatste scene dat ze wilde eten en in de camera keek. Dit duurde eigenlijk zo lang, dat ik me bijna aangesproken voelde.

Hm, deze film was wel erg klinisch en droog imho. Ik had op wat meer gehoopt, wat ging bijvooebeeld in hun hoofden om en hoe gaat het nu met Natascha? Dit was meer een chronologische weergave van de feiten. Ok, maar meer ook niet.

Ze zullen wel gedacht hebben we synchroniseren het wel na in het Duits, kan het net zo goed in het Engels.
Grootste minpunt.
Eerste half uur is vrij zwak, maar met de oudere acteurs is het toch een best aardige film geworden waarbij je de taal toch weer vergeet.

Wat een ongelofelijk stompzinnige egoistische reacties hier op zo'n afschuwelijk drama dat dit meisje heeft doorgemaakt. Echt, jullie zouden je kapot moeten schamen!

Goede film helaas op waarheid gebaseerd het kijken waard.

Vandaag op TV te zien (Duitse versie) > NDR > 23:45 uur

Voor mij is het grote nadeel van deze film dat hij niet in het Duits is, toch de moedertaal van het meisje en de taal van het land waar zich alles heeft afgespeeld. Ik denk dat de film nog meer indruk had gemaakt dan.
Maar ook deze Engelstalige film maakt veel indruk. We weten allemaal dat dit een waar gebeurd verhaal is en het wordt dan ook zeer realistisch gebracht.
Vooral Antonia Campbell-Hughes speelt de rol verbluffend goed.
Indrukwekkend is het verhaal zeker, dat je 8 jaar kan overleven aan de willekeur van een psychopaat, het mag een wonder heten.
Ondanks het kleine minpunt, de taal, een film die ik iedereen warm kan aanbevelen, als is het natuurlijk geen vrolijk verhaal.
Het einde had ook wel wat beter gekund, vooral hoe Wolfgang Priklopil aan zijn einde komt vind ik nogal zwak uitgebeeld.

Deze film ook eens bekeken en vond het wel een aanrader. Niet het meest leuke verhaal, maar toch wel de moeite om gezien te hebben. De cast kwam overtuigend over en ondanks de langere speelduur wist het toch te boeien.

De verhalen op internet zijn soms wisselend en haar eigen vader zegt dat ze het heeft verzonnen. Ik vind het dan ook moeilijk te beoordelen zeker na dat je leest dat ze het huis nog poetst ect. Mocht het echt zo zijn gebeurd is het natuurlijk vreselijk.

Film die is gebaseerd op de biografie van Natascha Kampuschs die als tienjarig meisje werd ontvoerd en zoals de titel al aangeeft 3096 dagen werd gegijzeld. Een bij vlagen boeiende film die vooral impact heeft door het ongelofelijke verhaal en door de overtuigende acteerprestaties van de twee hoofdpersonages.
De rol van Kampuschs wordt (behoudens het eerste stuk film) gespeeld door Antonia Campbell Hughes. Nu schijnt Campbell Hughes in het echte leven een model te zijn en wel van de hyperslanke soort en dat helpt haar hier bij de geloofwaardige vertolking van haar personage. Ze geeft aan de sterk vermagerde en verzwakte Kampbusch heel realistisch en meelijwekkend gestalte.
De ontvoerder wordt gespeeld door Thure Lindhardt. Hij speelt zijn rol als buitenbeentje en excentriekeling prima. Een eenzaat die zo gepreoccupeerd is met structuur en controle dat ook hij evenals zijn gevangene geen handelingsvrijheid heeft. En hoe sneu dat gegeven ook is, met hem krijg je als kijker geen medelijden. Zijn enige motief om te ontvoeren lijkt mij dat hij per sé een vrouw wil bezitten. Geen vreemd streven, maar de illegale manier waarop hij dat wil bewerkstelligen is dat natuurlijk wel. En dus is en blijft hij te allen tijde de gestoorde ontvoerder, die verachtelijk is.
Behalve dat het verhaal van de ontvoering verschrikkelijk is en automatisch fascineert, is er nog een aspect aan het verhaal dat (vooral in de aftastende fase) bevalt. En dat is de weergave van de emotionele en lichamelijke verhouding tussen ontvoerder en gegijzelde. De drukkende en angstige atmosfeer waarin dit schouwspel zich afspeelt maakt gevoelens van verontrusting en ongemak los bij de kijker en brengt interessante dynamiek in het verhaal.
Toch boeit de film niet over de hele linie. De relatie tussen de personages intrigeert en prikkelt vooral in de aftastende fase. De interesse verflauwt daarna snel. Het is zelfs zo dat Ik vaak dacht in een saai relatiedrama terecht te zijn gekomen en de link met een ontvoering gewoonweg vergat.

Teleurstellende verfilming, van de gijzelneming van Natascha Kamphus. waarin de echte beklemming ontbreekt.Ik weet zeker dat ze regelmatig depressief was...wanhopig,claustrofobisch, verward...Niets van te zien.Meester en slaaf zijn beiden afhankelijk van elkaar.""Beiden gevangen....Een gegijzelde kan vallen in Monchenhausen by prory,, sympathie voor de gijzelnemer, wat hier en daar zichtbaar en voelbaar is.-orgasme van N. En dan dat Engels...dat maakt de film ongeloofwaardig. Achteraf, las ik lang geleden, dat ze een ""handeltje van haar verhaal had gemaakt.
O...even aanhalen , wat Collins hierboven schreef >>Ondanks alles, boeit de film niet., omdat er totaal geen beklemmende sfeer in de film was..

Aangrijpende verfilming van de gijzelneming van Natascha Kamphus.
Niet de hele film is op alle momenten even sterk en mis vooral de motivatie van de kidnapper waarom hij heeft gedaan. Het wordt in de film wel duidelijk dat hij een buitenbeentje is, maar niet waarom hij tot zo´n afschuwelijke actie overgaat.

Pijnlijk relaas over de ontvoering en gevangenschap van Natascha Kampusch tussen 1998 en 2006. Niet alleen de mishandelingen, maar ook de aanblik van de broodmagere Antonia Campbell-Hughes maakt dat deze film veel ongemakkelijke momenten kent, vooral in het tweede gedeelte. Campbell-Hughes volgde ter voorbereiding van haar rol een streng vermageringsdieet. Dat had van mij niet gehoeven. Zonder dat had ik het verhaal ook wel geloofd.

Eerst dus de docu Natascha Kampusch - 3096 Tage Gefangenschaft (2010) gezien om een beetje achtergrond te hebben bij de film. Uiteraard was het verhaal van Kampusch me wel bekend, maar de details ontbraken wat en blijkbaar gooide ik ook wat elementen van Jozef Fritzl uit mijn geheugen.

De film lijkt me vrij waarheidsgetrouw zijn opgezet. Alleen wat jammer dat deze perse in het Engels was en dat voor een Duitse film en regisseuse. De film bevat een aantal zwaarmoedige gebeurtenissen zoals het naakte sterk vermagerd tienermeisje dat in beeld verscheen. Ook de psychologische terreur kwam sterk aan bod. Het is frappant te moeten zien dat er eigenlijk nog een aantal andere ontsnappingsmogelijkheden waren, maar dat ze nooit de stap durfde te zetten, uit angst dat het een val was.

De acteerprestaties zijn ok. Zowel Antonia Campbell-Hughes als Thure Lindhardt doen het erg goed. Een vreemde vogel die Priklopil die vooral wou domineren en bezitten. Waarheidsgetrouwe verfilm, qua uitvoering kon het misschien net iets beter.

****Ik wist dat maar één van ons het zou overleven. Dat bleek ik te zijn. Niet hij......****

Deprimerende dramafilm over het waargebeurde verhaal van de ontvoering van Natascha Kampusch in Oostenrijk. Cinematografie: donker en grauw, met weinig kleuren, alleen een groene omgeving tijdens haar ontsnapping. Scѐnes: voornamelijk binnenscѐnes in de kelder van het huis van Wolfgang Priklopil, buitenscѐnes voor de ontvoering op straat en na de ontsnapping in bos/tuin. Muziek: zachte treurige filmmuziek afgewisseld met af en toe snoeiharde metal. Cast: de film wordt voornamelijk gedragen door de twee hoofdrolspelers; de Engelse Antonia Campbell-Hughes als Natascha en de Deense Thure Lindhardt als Wolfgang.

Plot: het alombekende verhaal van de ontvoering van Natascha als 10-jarig meisje. Jarenlang bleef ze spoorloos en de politie tastte in het duister. De film is gemaakt naar aanleiding van het boek met dezelfde titel, wat Natascha na haar ontsnapping heeft geschreven. De film volgt redelijk nauwgezet de gebeurtenissen zoals Natascha ze ervaren heeft.

Resumé: geen leuke of gezellige film, maar een kleurloze verfilming van het boek. Afgrijselijk moet het voor Natascha zijn geweest: ontvoering, mishandeling, misbruik, sociale isolatie van familie, vrienden en bekenden. Vaak keren slachtoffers beschadigd terug in de maatschappij. Eigenlijk is het een wonder dat ze het overleefd heeft, want ze woog met 18 jaar net zoveel als met 10 jaar. Jammer dat de film in het Engels is, want hij was zoveel realistischer in Duits geweest. Maar die kritiek heb ik wel op meer films dan alleen deze......

Boodschap: bewustzijn creëren betreft de gevaren van verknipte mensen in de maatschappij. Leren van de fouten die in het verleden zijn gemaakt. Begrip voor de slachtoffers.......

Het onderwerp is aangrijpend en weerzinwekkend.
Af en toe dringt dat gevoel zich dan ook aan je op.
Tegelijkertijd is het acteerwerk onder de maat,
en oogt het geheel regelmatig als een B-productie.
En een 14-jarig meisje laten spelen door een vrouw van 31?
Kom op zeg... *2,5