Paris-Manhattan (2012)

Redelijke film over een vrouw met een liefde voor Woody Allen, maar zelf haar eigen liefde nog niet heeft gevonden. Het verhaal stelt niet al te veel voor, maar de film bevat wel een aantal leuke momenten (vooral als op het einde Woody Allen zelf nog voorbij komt ook). De cast valt weinig te verwijten, alleen is Alice Taglioni nogal ongeloofwaardig gecast in de hoofdrol.

Een redelijk romantiek/komediefilm...

Redelijk verhaal...

Komedie is mijn genre niet...

Redelijk acteerwerk...

Mooi HD kwaliteit...

Perfect achtergrond geluid/muziek

(Dolby Digital)...

De film kijkt weg als een middelmatige Woody Allenfilm. Is dat een pluspunt of een minpunt? Ik ben het met Decec eens. Het verhaal is niet slecht, de acteurs zijn best goed, niets mis met Cole Porter. Zodra je eenmaal toch al te diep in Allens filmografie zit kan deze er ook nog wel bij.

Mooie hommage aan Woody Allen met prima acteerwerk en een aantal leuke wendingen. Voor de liefhebbers van Woody is deze zeker aan te raden.

Boven gemiddeld

Had hier toch meer van verwacht, vanzelf sprekend sprak het plot mij als Woody Allen liefhebber gelijk wel aan maar de film was onlangs de korte speelduur best wel langdradig.

Het kleine rolletje van Woody zelf was een leuke verrassing en de dialogen die zijn overgenomen uit zijn films en in deze film waren geplaatst was ook creatief gedaan, maar voor de rest sprak het verhaal mij niet echt aan.
De liefde van Alice naar Woody Allen toe had wat mij betreft nog veel meer belicht mogen worden.

Aardig om 1 keertje gezien te hebben maar verder ben ik hier niet zo van onder de indruk.
2,5*

Ik heb helemaal niks met Woody Allen. Zijn films vind ik vaak erg overgewaardeerd.

De verering die Alice voor hem voelt is dus nogal onbegrijpelijk. Maar de film zelf is dat op wel meer vlakken, en niet alleen door de wat ongeloofwaardige casting van Alice Taglioni als vlotte en goedgebekte zakenvrouw die dan ook nog eens muurbloempje is. Het verhaal springt nogal van de hak op de tak, er lijken af en toe stukken uit gesneden te zijn. Niet dat dat erg is, de clou komt evengoed wel door. En als je het tot het einde volhoudt is daar in ieder geval Alice Taglioni in een rode jurk te zien. Da's wel de moeite.

Best een leuk filmpje, maar je moet wel ook Woody Allen-fan zijn om dit helemaal te kunnen waarderen. Nu ben ik dat wel, en vond daarom ook eigenlijk de laatste 10 minuten veruit het leukst van allemaal. In de rest van de film speelt Woody, afgezien van af en toe wat gesproken woorden, niet echt een grote rol, ook niet heel erg in het leven van Alice.

De rest van de film wil zelf ook een soort Woody Allen-relatiekomedie zijn, maar slaagt daar niet echt in. Het is niet echt grappig of heel erg interessant, maar door de korte speelduur, de mooie hoofdrolspeler(s) en Parijs als decor is het op zich best uit te kijken.

3,5*, maar dat extra halfje is alleen door het warme gevoel dat ik kreeg elke keer als Woody Allen wat zei of zijn films genoemd werden. Mijn liefde zit, ondanks zijn matige/slechte recente jaren toch dieper dan ik dacht.

Ik ging onvoorbereid naar de film kijken. Bij de titel moest ik al gelijk aan Woody allen denken. Daarna zag ik dat het een Franse film was, maar bij de eerste scene ging het al over een vrouw die helemaal gek van Woody Allen was. De rest van de film heeft ook een hoop Woody Allen trekjes en aanvankelijk dacht ik dan ook; leuk maar geef mij toch maar de echte Woody Allen. Echter gaandeweg begon ik de film toch wel meer te waarderen. Het is gewoon een leuke film en de echte Woody Allen komt zowaar ook nog opdagen.