La Délicatesse (2011)

Vanaf 28 juni in de bioscoop (De Filmfreak)

Trailer (YouTube)

Die Amerikaanse stem in de trailer. Argh!

Ik vond die Franse trailer veel leuker. Doet de film ook meer recht dan deze met zo'n afschuwelijke Amerikaanse voice-over. Bah!

NL trailer (YouTube)

Een mooie grappige en ontroerende film.
Veel liefde en passie in het spel

My god, wat een (cultuur?)verschil qua promotie.

Op het eerste gezicht een standaard Franse romantische (tragi)komedie waar Audrey Tautou de vrouw speelt met liefdesverdriet maar na een half uur komt er een mysterieuze man in het spel. De regisseurs David Foenkinos en Stéphane Foenkinos balanceren vervolgens ergens tussen werkelijkheid en een sprookje - hedendaags Beauty and the Beast - in waardoor La Délicatesse alsnog de nodige diepgang krijgt. Onverwachts een erg leuke film mede door de ingetogen rol van François Damiens.

5 sterren vind ik net te veel, maar 4 sterren vind ik deze film echt waard. Een leuke en mooie film!

Deze film kon mij niet in het minst ontroeren. Daarvoor vond ik die Marcus een te grote flapdrol. Hoe kun je daar nu verliefd op worden? Ik had van Audrey Tatou toch wel iets anders verwacht. Valt me erg tegen van haar.

Je bent toch niet stiekem in slaap gevallen of weggelopen want hetgeen wat je aanhaalt is juist de kracht van de film. Zonder dat was het nogal een standaard nietszeggende Franse (tragi)komedie geweest.

Ik ben niet in slaap gevallen en ik ben ook niet weggelopen. Als een personage mij niet aanspreekt, dan ik het voor mij einde oefening, of het nu zogenaamd de kracht is van de film of niet.

Hoe kun je daar nu verliefd op worden?

Als je dat niet begrijpt, heb je geen verstand van vrouwen.
Zodoende zal je ook niet vaak scoren .....

Tip
Je kan aan een leuke dame vragen om uitleg.
Kan je verzekeren, is meteen een stap in de goede richting.
Maar waarschijnlijk zul je dat weer niet begrijpen.

Een aardige variant op de romantische komedie en een esthetische soap, deze in het algemeen gelukte, lieve, subtiele, maar ook voorspelbare en wat rommelige film met de ingrediënten liefde, dood, rouw en hoop. De grondtoon is melancholiek en de regisseurs verbinden humor (fijntjes) en tragiek op een lichtvoetige wijze met elkaar. Mede door de uitstraling van Audrey Tautou (met haar typerende kinderlijke charme) werkt de film, zonder overdreven of kitscherig te zijn. Ik begrijp vaak niet waarom filmmakers gebruik maken van het fenomeen "voice-over", ook hier, hoe kort ook, doet het slechts afbreuk.

Ik had er zoveel van verwacht. maar ik vond het verschrikkelijk tegevallen, Het karakter van de personages is verschrikkelijk incoherent. Er is niemand die overtuigend acteert. Het is enkel omdat Audrey Tautou meespeelt dat ik deze film heb uitgezien. Spijtig want men had er een heel plezante film van kunnen maken

Leuk tussendoortje. Geen hoogstaand filmpje, maar vermakelijk genoeg. Ook Audrey helpt natuurlijk mee... De prachtige franse schittert weer als altijd. En daar hoeft ze weinig voor te doen.
Verhaal was grappig, maar zo hier en daar ook vreemd en raar. En dat maakte de film onnatuurlijk. Al me al toch wel aardig, ondanks dat het ook niet echt mijn genre is.
3**

Hmm. Lijkt wel alsof er een stuk of drie scenes ontbreken vlak voor de laatste scene. Daardoor doet het geheel nogal afgeraffeld aan, aangezien ze de rest vrij rustig is opgebouwd.
Verder wel een typisch sympathiek Frans tussendoortje.

Wel een beetje erg ingetogen, deze film. En ook wel een beetje erg voorspelbaar. Het geheel drijft op de charme van Audrey Tautou - dan drijft op zich best goed, maar verrassen doet het nergens.

En er zitten nogal wat onlogische elementen in het verhaal waarvan ik me afvraag of ze nou als droom- of wensbeeld van een van beide bedoeld zijn. Het komt er niet heel duidelijk uit.

Het einde is op zich leuk in beeld gebracht. Maar de manier waarop we daar komen is wel weer wat erg slodderig. Dat past wel bij de hele film - er zitten best een paar goeie dingen in, maar het is in de uitwerking net niet helemaal.

Een vrouwenfilm. Of een koppeltjesfilm...erger? Veel clichés bij elkaar, gegoten in een pseudo-originele beeldtaal die eigenlijk vaker niet dan wel kan boeien, laat staan ontroeren. Verder ook ongeloofwaardig, hier en daar weliswaar vertederend, maar over de hele lijn teveel zoals de soundtrack: kwelerig, kwijlerig, misschien moet ik zeggen: vals-sentimenteel.
(Tatou met balkon overigens - hoewel ze nog altijd de onschuld van Amélie met zich meesleept.)
Bottom line: er is hoop voor lelijke mannen! (- Of niet, want het einde ontkracht dat op ongenuanceerde wijze: alsof alle geluk per definitie tot de jeugd valt te herleiden? -) (Alleen al daarom zou je de film mild beoordelen.)
2,25*

vind je dit zelf niet erg kinderachtig?

Fijne kleine film die de juiste toon weet te vinden, luchtig, melancholiek en grappig. Audrey Tautou is echt buitencategorie, heerlijke actrice. François Damiens speelt de wat onhandige grote troetelbeer met verve, menselijk en bij tijden heel leuk.

Mooie rustige film, heel fijntjes geacteerd (door Tautou). Leuke film!

Aardige film waarin een jonge weduwe zichzelf verliest in haar werk, tot ze spontaan een collega kust. Een romantische comedie die geen romantische comedie probeert te zijn, en hierdoor soms wat onevenwichtig overkomt. Zeker wel een aantal mooie momenten en François Damiens en Audrey Tautou maken ook veel goed.

Een goede romantiek/komediefilm...
Prima en grappig verhaal...
Prima acteerwerk...
Mooi HD kwaliteit...
Perfect achtergrond muziek/
geluid (Dolby Digital)...

Lekker sfeertje, goeie cast, vermakelijke scenes.
Leuk en luchtig verhaal. Komt boven het gemiddelde uit.

Audrey heeft een lief snoetje en de film heeft zijn sympathieke, komische en dramatische momenten maar voor een echt geslaagde, vlotte tragi-komedie schiet hij toch wat te kort.
Het verwerken van verdriet van het hoofdpersonage en het er zich van herstellen is niet altijd op een even konsekwente manier uitgewerkt.

Nogal een ongemakkelijke film, omdat het steeds de nadruk legt op de tegenstelling tussen de beeldschone Audrey Tautou en de oerlelijke François Damiens. Wij moeten als kijker er maar in meegaan dat deze twee tegengestelde figuren plotseling in een liefdesrelatie belanden, maar er wordt nauwelijks aandacht besteed aan een logische opbouw. Hierdoor komt er nooit iets van passie of seksuele spanning tussen de twee geliefden te ontstaan. Ze draaien maar een beetje langs elkaar heen en gaan totaal geforceerd over op een heuse liefdesrelatie. Elk shot dat zij kussend in elkaars armen vallen voelt pijnlijk en ongemakkelijk. Het helpt ook niet mee dat hun omgeving bestaat uit ploerterige horken met een obsessie voor de liefdes van anderen. De boodschap van 'echte schoonheid zit van binnen' wordt je wel heel erg door de strot geduwd. Eerlijk gezegd snap ik die bemoeizuchtige omgeving ergens wel, want een nieuwe relatie kan beter niet zo passieloos en stijf zijn zoals het hier verbeeld wordt.

Deze film bewijst maar weer dat je helemaal geen ingenieuze verhalen nodig hebt voor een goede film. Een simpel liefdesverhaal voldoet ook. Als het maar mooi opbouwt en je een fantastische actrice als Audrey Tautou hebt. (en nog wat goede extra elementen)

Het sprookje van Beauty And The Beast enerzijds, en een drama anderzijds: de regisseur slaagt er helaas niet in om twee genres mooi in elkaar te weven.

Tautou is het drama; ze verliest in een veel te lange intro haar echtgenoot, en kan dat heel moeilijk verwerken.
Damiens is de sprookjesfiguur, wiens lelijkheid (wat uiteraard héél relatief is) en naïviteit net iets te veel uitgemolken worden.
Het verhaal valt over de mix van die twee, de romantiek komt op geen enkel moment echt over, straalt nergens warmte uit.

Ik vraag me trouwens af wat het doel of nut was om van Damiens' personage een Zweed te maken ?

Tautou redt als actrice het schip, maar het dobbert maar mee met de grote vloot...