Tijdens een vakantie in de bossen verdwijnt op mysterieuze wijze de familie van een man. Terwijl hij ze gaat zoeken wordt hij opgejaagd door een sadistische moordenaar. Zijn enige aanwijzingen zijn een stel wekkers die een deadline aangeven voor iets onbekends...
De film had wat beter gescoord al had de Indonesische cast ook daadwerkelijk Indonesisch gesproken. Hier hebben de makers ervoor gekozen ze Engels te laten spreken, om te huilen zo slecht natuurlijk. Het scenario is niet eens zo slecht, maar de uitwerking ervan had vele malen beter gekund. Het sfeertje is af en toe nog best lekker en ook de cameravoering doet je zo nu en dan goed meeleven met het hoofdpersonage maar goed wordt het nooit. De film probeert zich door middel van een aantal plotwendingen nog te onderscheiden van een zoveelste belabberde film met een psychopatische seriemoordenaar in een bos maar dat wil niet helemaal lukken.
Dit is zo'n film waar allerlei geheel onlogische beslissingen worden genomen. Maar ja, als dat niet zo zou zijn dan was de film snel afgelopen. Halverwege had ik 'm door al vind ik het allemaal wel erg ver gezocht. Uiteindelijk zit je toch nog met een paar vragen na afloop zoals: wie was het die de kist in brand stak, dat moet dan die griet geweest zijn
Mijn vrouw begreep er niets van zelfs niet nadat ik het had uitgelegd hoe het in elkaar stak.
Toen hij in de eerste scène zijn smartphone in zijn broekzak vond, de hulpdiensten opbelde, zijn smartphone uit zijn handen liet vallen en schreeuwend wegrende (zonder zijn smartphone opnieuw op te rapen en mee te nemen - kan wel eens handig blijken te zijn later??), wist ik al genoeg: dit worden helaas geen 5 sterren
Ik dacht dat ik naar deze Ritual (2012) zat te kijken, maar het ging er allemaal wel heel anders aan toe. Om er vervolgens achter te komen dat ik naar deze film heb gekeken, Ritual is namelijk de alternatieve titel van deze film en is ook te zien tijdens de eindcredits. Wel zie ik dat Modus Anomali afkomstig is van regisseur Joko Anwar, van hem heb ik al eerder Pintu Terlarang (2009) gezien en die was op zich wel vermakelijk te noemen.
Helaas wordt het niveau van eerdergenoemde film nooit gehaald en ziet het er erg amateuristisch uit. Dit komt mede door de Indonesische cast die Engels praat, dit pakt erg slecht uit. Daarnaast moet je als kijker wel erg je best doen om te zien wat er gebeurt tijdens de nachtscènes. Om het over de povere effecten maar niet te hebben, als er bloed wordt getoond ziet dit er niet uit. Soms laten ze het bloed achterwege, bijvoorbeeld als de protagonist met zijn kapmes iemand steekt zit er geen bloed aan.
Qua verhaal is het op zich wel slim bedacht, duidelijk een mindfuck net zoals de voorgaande film van Anwar. Helaas valt er weinig te puzzelen door de nodige plotgaten en is de uitwerking niet al te best. Tevens is de spanning ver te zoeken.
Al met al een povere horror die lijkt alsof het door amateurs is gemaakt, totaal niet de moeite waard.
Het eerste Engelstalige uitje voor Indonesische filmmaker Joko Anwar is deels mysterie en deels survival thriller. En is niet heel erg horrorachtig. De hoofdpersonage John weet niet wie hij is of waarom hij levend begraven is midden in het bos, en een groot deel van de film besteedt aan het krijgen van die antwoorden. Ook de kijker tast in het donker over wat er gaande is. Gelukkig is de film niet zonder verrassingen en het zijn deze die ervoor zorgen dat de film prima te bekijken is! Er zijn een paar subtiele bloederige scenes aanwezig. Over het geheel genomen voelt de film aan, als het wat mindere werk van deze ervaren filmmaker. De cast is op één hand te tellen en de film is grotendeels woordeloos. Wat ook wel goed is want je bemerk toch dat het Engels niet de eerste taal was. Toch vond ik dit een opvallend goed gemaakte film die bekende elementen gebruikt maar er iets nieuws mee probeert te doen, en daar grotendeels ook in slaagt!