Cesare Deve Morire (2012)

Winnaar van de Gouden Beer in Berlijn. Zover ik begrijp uit de reacties een vrij verrassende keuze.
Het is trouwens geen pure docu, zoals hier op de site staat, maar een mix van docu en drama.

De beide Taviani broers zijn inmiddels boven de 80 en hebben al in zeker tien-vijftien jaar geen film van enige importantie meer gemaakt, dat maakt het ook nog wel extra verrassend wat mij betreft.

Ja, ik stond er ook nogal van te kijken.

Ik las en hoorde her en der dat het nogal matig jaar was. Heb daarom zo'n vermoeden dat dit dan ook meer (dan) een oeuvreprijs is. Laat Caesar Must Die dus maar aangekocht en uitgebracht worden net zoals de grote prijs van de jury (Just the Wind)!

En dat gaat allebei ook gebeuren. Cinemien gaat Caesar Must Die uitbrengen, Contact Film Just the Wind. En de winnaar van de regieprijs (Barbara) door A-Film.

Bioscooprelease ingevoerd:
Vanaf 13 december in de bioscoop (Cinemien)

De nieuwste van de gebroers Taviani wordt vertoond en voorgesteld door henzelf op het komende filmfestival van Gent.

Bron

Pfff, 13 december pas in de bioscoop. Ik hoop dat ik 'm al snel kan gaan opsnorren, ben hier behoorlijk benieuwd naar.

Een semidocumentaire mix van theater en realiteit onder het motto "Shakespeare ontmoet de bajes". In een van de meest streng bewaakte gevangenissen van Italië wordt een theaterworkshop gegeven en de regisseurs lijken de machtspolitiek van de gevangenis te willen spiegelen aan Shakespeare's teksten; beiden behelzen immers een mannenwereld waar het recht van de sterksten geldt. De film overtuigt helaas niet over de gehele linie; jammer is bijvoorbeeld dat je als kijker weinig te weten komt over het leven van de (zware) gevangenen voordat ze achter slot en grendel gezet werden, zodat je je als kijker moeilijk met hen kan identificeren: ze blijven vreemden. Ook zijn de scènes op de gevangenisvloer te kort en is er na het grote aantal gevangenisfilms die er inmiddels geweest zijn niets nieuws onder de zon. De flashbacks tonen in prachtige zwart-wit opnames het leven van alledag en de cast heeft absoluut charisma.

Deze onverwachte keuze voor de Gouden Beer blijkt geen verkeerde keuze. Het is een vrij aparte film, die je nog nauwelijks een documentaire kunt noemen. Ja, we zien de echte gevangenen het stuk van Julius Caesar repeteren en gedeeltelijk opvoeren, maar het is duidelijk dat ieder shot gepland is en dat ook de momenten waarop de criminelen uit hun Shakespearerol vallen en over hun eigen levens praten geënsceneerd zijn. De Taviani's proberen dan ook niet eens de illusie te wekken dat ook maar iets hier spontaan is opgenomen en de definitie van documentaire wordt echt tot het uiterste gestrekt.

Het is even wennen, maar het werkt wel. De Taviani's gebruiken het dan ook om wat duidelijker een link te leggen tussen het stuk van Shakespeare en de situatie van de gevangenen. Het is voor hen niet moeilijk om parallellen te zien tussen het verhaal van de Romeinse keizer en hun eigen levens, vooral niet bij degenen die voor de maffia gewerkt hebben. Wat vooral interessant is, is dat het meespelen in het toneelstuk de acteurs helpt met hun eigen demonen om te gaan; in hun personages uiten ze hun eigen gevoelens en frustraties op een productievere manier dan ze in hun dagelijks leven ooit konden doen. De link tussen het leven van een artiest en het werk dat hij produceert is altijd al duidelijk geweest, maar deze documentaire vind er een verrassende uiting van en daar komt een flink deel van de fascinatie vandaan. Het is op een bepaalde manier ontroerend.

Daarnaast is het ook nog eens een aardig stukje entertainment. Zware criminelen in een gevangenis Shakespeare zien opvoeren is bijna surrealistisch en de audities zijn zelfs bij vlagen hilarisch. Uiteindelijk kruipt zelfs het acteerwerk van de criminelen onder de huid en krijgen we een zeer boeiende, ingekorte versie van Julius Ceasar te zien, die op zichzelf overtuigd. Er zijn al veel manieren bedacht om Shakespeare in film in een nieuw jasje te gieten, maar dit is zeker een van de meest originele en geslaagde. Ik vond het puur genieten. Het is bij een vrij luchtige film altijd de vraag of hij lang blijft hangen, waardoor ik nog geen 4,5* durf te geven, maar dat het een speciaal project is is voor mij zeker. Alleen geen flauw idee waarom de eerste tien minuten aan het einde weer compleet herhaald worden. Voegt geen zak toe en ze hadden de eerste keer aan het begin beter weg kunnen laten.
4*

Niet mijn ding, heb het uitgezeten, moet zeggen dat het prima werk was van de acteurs.

Dodelijk saai

Het was ook niet mijn ding, maar ik snap de mensen wel die het een meesterwerk vinden.

De film zit uitstekend in elkaar en laveert zeer slim tussen allerlei tegenstellingen.. de belangrijkste natuurlijk de 'barbaarse' harde misdadigers met achterbuurt zuid-Italiaans accent die opeens Shakespeare zeer overtuigend opratelen.
Daar zaten toch nog best wat acteertalenten tussen.
Op de één of andere manier leek het aanvankelijk een beetje een gimmick maar je gaat na een tijdje toch wel wat overtuigends zien in die georganiseerde misdaadkopstukken met dito hoofden die oude Romeinen en hun wreedheden en machtsspelletjes spelen.

daarnaast ook de tegenstelling film-documentaire en zelfs de acteurs die soms echt hun rol spelen, soms hun rol oefenen en soms zelf opeens onderling ruzie krijgen tijdens het spelen van de rollen. Nogal ingewikkeld af en toe maar wel bijzonder gedaan.

Mooi geschoten ook.

Inderdaad behoorlijk saai. Komt met name door het gebrek aan diepgang wat betreft de karakters. Je komt werkelijk niks over de gevangenen te weten (behalve waar ze vandaan komen, tijdens de fenomenale auditie scène). Zelfs de dialogen buiten het toneelstuk zijn in scène gezet, voor mij het absolute minpunt. Lastig om dan enig binding te krijgen met de gevangenen. Verder wel erg mooi geschoten.

2,5*

Een mooi project, fraai geschoten, maar als speelfilm toch niet zo geslaagd.
Door de ronkende teksten op de filmflap hem bijna geheel uitgekeken.
De openingsfase is veelbelovend met de audities. Maar zoals Booyo opmerkt:
De film voelt afstandelijk aan, terwijl er zoveel potentie is voor een film die je kan raken, wist deze film mij afgezien van het begin, helemaal niet te boeien.

Heb hem van de week gezien en vond hem erg tegenvallen. Het begin vond ik wel veelbelovend, maar al snel had ik het ermee gehad. Alles was zo duidelijk in scene gezet, ok de discussies etc buiten het stuk om met als grootste minpunt die scene met twee guards op de muur. Zo werkt dat niet in echte gevangenissen. Erg jammer, ik had me er veel van voorgesteld, maar ik vond hem dodelijk saai.

Knappe film die de dramatiek en heroiek van Shakespeare een heel nieuwe dimensie geeft. Inderdaad kom je niets over de gevangenen te weten, maar dat had de film alleen maar van de kern doen afwijken, namelijk het spel van macht en verraad, trouw en vriendschap dat zowel in Shakespeare's Caesar zit als in de typische harde mannenwereld van een gevangenis. Én in de Italiaanse misdaadwereld, waar de meeste figuren uit komen, ook een belangrijke rol speelt (voor een deel ontstaat er zelfs een soort Soprano's-effect, je ziet echte (ex-)misdadigers rollen spelen alsof ze in The Godfather zitten, en cliché en eigen ervaring met elkaar vermengen).
Een documentaire is het daardoor echter niet, het blijft drama, maar dan met acteurs zoals je ze niet steeds gewend bent (ook niet allemaal even goed, maar het concept van de film ziet dat door de vingers - en de man die Brutus speelt is wel echt steengoed).

Heel verrassend en heel goed vond ik!

Sluit me aan bij Freud. Dit soort cinema is Kunst. De moeite waard, over de hele lijn!