Het Meisje en de Dood (2012)

Ja, van Stelling uiteraard.

Nogal wiedes, ik lees dat ook al jaren.

Sorry, las je verkeerd. Weet niet of het typisch Nederlands is.

Wuthering Heights!

Ik zat de hele film me af te vragen waar ik dit verhaal al eerder gezien heb. Kennelijk zou deze film aan moeten sluiten bij de literaire werken van de 19e eeuwse Russische meesters, maar daar heb ik buiten het onvergelijkbare Misdaad en Straf nooit wat van gelezen, waardoor ik tijdens het kijken niet aan hen moest denken. Het idee van een man die verliefd wordt op een knappe vrouw die in handen is van een gevaarlijke, machtige man is natuurlijk al vaker gebruikt, bijvoorbeeld in eindeloos veel film-noirs. Maar toch had ik het gevoel dat Het Meisje en de Dood veel specifieker ergens op leek.

Het is dus Wuthering Heights (let op, spoilers voor mensen die niet bekend zijn met dat verhaal in deze alinea). Ik betwijfel of Jos Stelling bewust een semi-hervertelling heeft gemaakt van die roman die toevallig ook uit de 19e eeuw stamt, maar overeenkomsten zijn treffend, met uitzondering van dingen als de setting, subplots en wat details. In beide gevallen gaat het echter om een jongeman die geobsedeerd raakt door een vrouw, maar die in een te zwakke positie zit om haar te redden en de vrouw, ook verliefd op de jonge man, besluit met veel pijn bij de verkeerde man te blijven. Later keert de jonge man met meer macht terug en probeert hij de zaken van de andere man te saboteren, maar zijn liefde betekend de dood van de vrouw. Na vele jaren ziet hij haar geest verschijnen, waarna hij sterft. Wuthering Heights, ja. Kortom een al dan niet bedoelde Nederlandse verfilming van een Brits boek, waarin alleen Duits, Russisch en Frans wordt gesproken (geen woord Nederlands!).

Erg veel deert die vergelijking niet, want deze film mag er opzichzelf zeker zijn. Goed mysterieuze, sfeervolle opening, gevolgd door een geslaagd komisch deel waarin de jongeman aankomt in het hotel. Zijn obsessie voor de vrouw is eigenlijk typisch iets voor 19e eeuwse romans en film-noirs en zie je tegenwoordig eigenlijk niet meer in films, maar het wordt wel overtuigend gebracht, al is het vooral Sylvia Hoeks die met haar spel gevoel geeft aan de film en de tragedie beter weet op te roepen dan de twee mannen die de werkelijke hoofdrol spelen.

Stelling maakt er in ieder geval een boeiend en pakkend geheel van, met een lekkere sfeer. Ook veel toegankelijker dan ik had verwacht eigenlijk, misschien ook wel door het vertrouwde, nogal klassiek vertelde verhaal, al staat dat wellicht ook wel een echte impact in de weg. Het is te bekend om te verrassen. Ook jammer dat het allemaal wat te lang uitgesponnen wordt en af en toe wat in de herhaling valt. Niettemin toch wel een van de betere winnaars van de Gouden Kalf.
3,5*

Weinig toe te voegen aan de recensie van TOR. Absoluut een van de betere "Nederlandse" films en dat ligt voor een groot deel aan de actrice Sylvia hoeks die de rol van Elise met glans vertolkte. Een zeer mooie actrice ook bovendien. De sfeer in het hotel werd zeer mooi weergegeven mede ook door de zeer passende soundtrack, die bestond behalve uit mooie pianomuziek ook uit een van mijn geliefde klassieke muziekstukken, de wals uit de opera "Faust" of misschien beter gezegd "Margarethe" van Gounod. De scène aan het einde waarin de geest van Elise aan Nicolai verschijnt waarna hij sterft vond ik zeer mooi. Het enigste minpuntje in deze film vond ik dat hij voor mijn gevoel iets te lang duurde.

3,5*

Ouderwets in de goede én de slechte zin van het woord:

De fotografie van Giltay is klassiek en zeer verzorgd. Prachtige kleuren en licht. Maar het scenario van Stelling en Rijkelijkhuizen is één en al muffigheid en nuffigheid. Je kan toch eigenlijk niet meer aankomen met zo'n gedoemde liefdegeschiedenis die bol staat van dierlijke drift en eendimensionale hufterigheid. Het tweede deel sleept zich maar voort en voort.

Gelukkig kent de film nog een voorbeeldig slot, daar is tenminste nog ruimte voor enige poëzie ondersteunt door prachtige muziek. Grappig dat TOR Wuthering Heights aanhaalt. De verfilming daarvan begin dit jaar gaf aan dat er wel degelijk muziek zit in dergelijke klassieke tragedies.

Hoeks is prachtig, ze is op haar best in de zwijgzame scènes, bijvoorbeeld diegene die ze deelt met Litvnova.

Winnaar van maar liefst 4 gouden kalveren. Waarschijnlijk heeft de jury de opdracht gekregen om een productie uit te zoeken die noch op bezoekers in de bioscoop kon rekenen noch enig succes in het buitenland zou hebben. En proficiat: ze is daar wonderwel en glansrijk in geslaagd. Of was het simpel weg enkel vriendjespolitiek???!!!

En dat allemaal voor een film die je op geen enkele wijze weet te raken. Als kijker krijg je (zogenaamde) intellectuele en kunstachtige kitsch van de bovenste plank voorgeschoteld. Een afgezaagd, voorspelbaar, clichématig, stroperig, eentonig, zich voortslepend en uiterst conservatief verhaal over een onmogelijke liefde, waarin zetten eindeloos, krachteloos en mat herhaald worden. En in de volle twee uur heb ik geen enkele verrassing kunnen ontdekken. De cast ploegt lijdzaam en zuchtend voort en speelt ongeloofwaardig. Tussen de hoofdrolspelers is er geen enkele chemie.

Ik vraag me af wat al dat fraais aan (weggegooid) subsidiegeld heeft opgeslokt, maar heb het bedrag nergens kunnen vinden. Jos Stelling moet wel in zijn vuistje lachen.

Stelling wordt nogal gewaardeerd in het buitenland hoor, vergis je niet.
Bovendien draait de film tot de dag van vandaag nog in een Utrechtse Bioscoop , maar dat is dan ook het theater van Stelling zelf

Ja maar dat zegt niets over de kwaliteit van deze film.

Trouwens bij liefst vier van de belangrijkste filmprijzen in Nederland plus één nominatie zou je, als het hier echt om een topfilm ging, toch ook rewards van elders verwachten?

Klopt, maar jij maakt de vergelijking met de productie in relatie tot succes in het buitenland. Succes en kwaliteit zijn twee losstaande zaken.

Onderscheidingen komen van festivals, als de film maar weinig op festivals heeft gedraaid waar pijzen zijn te vergeven (weet ik niet - edit: Sofia staat op imdb).

Wat ik wel weet is dat de Gouden Kalveren heel onvoorspelbaar zijn. Daar komt het ene jaar een 'art'-productie in aanmerking voor de hoofdprijs en dan weer een publieksfilm. Dat wisselt heel sterk: Meisje en de Dood, Black Butterflies, Joy, Nothing Personal, Zwartboek, Simon. Felice...Felice...

Geen peil op te trekken.

Mooie statige klassieke film.

Da's misschien eigenlijk wel geen compliment allemaal. Want, het is ook nogal serieus, langdradig, onderkoeld, en donker - als in 'de koele meren des doods' donker. Stroperig en conservatief, muffig en stoffig. Sylvia Hoeks speelt mooi en is eigenlijk ook het leukste aan de hele film, de rest is nogal vergeetbaar.

Drama/romantiek.....een drama van een film met romantiek die ver te zoeken is.

Kon me geen moment boeien en gaat echt tergend langzaam.

Naar mijn mening absoluut geen aanrader!!

gaap

Nu ben ik een absolute liefhebber van klassieke tijden, spookhuizen en kostuums maar allejezus deze film is niet vooruit te branden. Het verhaal zelf heeft geen body genoeg om er zo lang over te doen en ook het, overigens prachtige, decor hebben we al te vaak gezien om er zo langdradig over te zijn. Verhaaltechnisch zou het wat geholpen hebben als het meisje aan het begin wel een beetje had meegewerkt en de twee ook echt even plezier zouden hebben gehad maar het is een en al zwaarmoedigheid en drama totdat het een soort stijlmiddel gaat worden en aan geloofwaardigheid verliest. Het verhaal blijft zich maar ontvouwen maar mijn interesse om het te volgen neemt af. Waarom de jongeling uiteindelijk toch besluit om het meisje te verlaten blijft een raadsel en het einde waarin de Russiche dame de arts bezoekt voelt gekunsteld. Fenomenaal zijn het geluid en de muziek: prachtig gedaan. Het is me een raadsel waarom niemand in deze productie bedacht heeft dat het te lang en te traag is, waarom niemand heeft voorgesteld om de editer een schop onder zijn kont te geven. Tenenkrommend slaapverwekkend.

Mijn eerste kennismaking met actrice Sylvia Hoeks was in de Nederlandse serie 'Vuurzee', en later in de film 'De Storm', en ik heb altijd gezegd dat ik wel meer van haar wou zien, omdat ik haar altijd zo goed vond.

In deze film is dat niet anders, ook hier toont ze haar talent.

Maar helaas is de film één grote saaie bedoening, slaapverwekkend.

Ik blijf uitkijken naar filmen met Sylvia Hoeks, maar hoop wel dat die dan beter zullen zijn dan deze, want hier heb ik me moet doorspartellen.

Misschien meer een film voor het gerijpte publiek??...maar ik vond het wonderschoon...!

Mee eens, wat mij betreft: een prachtfilm!

Prachtige kalme film met schitterende filmlocaties.

Een minpunt is dat het plot wat karig is, maar daar tegenover staat een mooie Syvia Hoeks.

4 sterren

Mooi verwoord, ik sluit me hier grotendeels bij aan.

*3,5

"The Girl And Death aka Het Meisje en de dood." ... " !!!

Fantastisch drama met 'onderwerpen' liefde en dood !!! Opnieuw heerlijk genieten van deze Nederlandse productie.

Een meeslepend aangrijpend drama met een speciaal duister sfeertje doorheen de film.

Sylvia Hoeks zet (alweer) een geweldige performance neer !

De film won in 2012 tal van prijzen, waaronder een gouden kalf voor 'beste film', 'beste geluid', 'beste camera' op het Nederlandse film festival ! In de film wordt zowel Duits, Frans als Russisch gesproken, dit allen met uitstekend acteerwerk van de hele cast.

Een typische Jos Stelling film. Traag en heel weinig dialogen. Ik vond de film (na een half) uur best onderhoudend en dat kwam vooral door de hoofdrolspelers.

Vrij matige film.

Je moet van trage films houden, en ik hou daarvan. Toch moeten er wel enkele dialogen of sterke conversaties in zitten, en dat was in 'Het Meisje en de Dood' absoluut niet het geval. Het eerste half uur was redelijk, maar daarna kon het mijn aandacht niet echt meer trekken.

1,5

Een goede drama/romantiek film...

Prima verhaal...

Prima acteerwerk...

Bekende actrice Sylvia Hoeks speelt goed...

Mooi HD kwaliteit breedbeeld...

Perfect achtergrond geluid/muziek

(Dolby Digital)...

Een prachtig meeslepende film. De film wordt geheel gedragen door de schoonheid van Hoeks, de intimiderende soundtrack en de prachtige fotografie. Liefde zoals we er allen van dromen, .ik was oprecht ontroerd door zoveel schoonheid en liefde. De allerbeste Nederlandse film ooit gemaakt

Ik heb alle films van Jos Stelling gezien. En zoveel zijn het er niet. Dit is zijn laatste. Maar niet zijn beste. Een tragische liefdesgeschiedenis die zich voornamelijk afspeelt in een statig hotel. De beelden zijn vaak erg mooi. Maar de film is ook erg traag. Toch zijn het vooral de matige en afstandelijke acteerprestaties die deze film echt dodelijk maken voor een liefdesgeschiedenis. Daardoor heeft de film niet de indruk gemaakt die het zou moeten doen en kan ik de film ter zijner tijd weer gewoon bekijken alsof ik hem nooit eerder gezien heb. Al was het einde nog best mooi.

Moulin Rouge?

Niet doorheen te komen, afgezet na een half uur.

Ik weet niet of het me gaat lukken om iets positiefs te zeggen over deze film.
Allereerst was ie echt heel traag. Zo traag dat ik 5x in slaap ben gevallen. Ik denk zelfs dat een slak nog sneller vooruit was gekomen in 2 uur tijd. Ze hadden de film ook makkelijk een uur kunnen inkorten, want er gebeurde niks en het verliep zo langzaaaam.
Ten 2e die talen, het is een Nederlandse film en er wordt Frans Duits en Russisch gesproken. HOE dan? Hele tijd afgewisseld, echt zwaar irritant.
Ten 3e was het verhaal aan alle kanten echte onzin. Zo'n grote kamer en dan kan hij geen verstopplek vinden en blijft op een onnozele plek staan? Ze had toch allang kunnen vluchten? Nog voordat alles zo strak werd bewaakt. Die hele rekening, wat was dat nou weer voor iets lomps?! Als ie echt had gewild, had ie haar makkelijk kunnen ontvoeren. Zeker nadat die Graaf weg was en niet meer naar haar omkeek Vooral het eind spant de kroon: dan wint ie zoveel geld, schakelt ie de graaf uit, kan ie het meisje meenemen, maar wilt ie niet meer Kom op zeg, wat een onzin.
Bovendien kan je dit toch geen roman noemen? Ze hebben elkaar 2x gezien in totaal haha hij kende haar niet eens. Vind het heel moeilijk om sympathie te voelen voor een stel dat elkaar pas 2x heeft gezien en alles in totaal een week iets heeft gehad
Nee, gewoon nee.
Geen film voor mij. Traag, onlogisch, vermoeiend, irritant en saai.
Misschien leuk als je 50+ bent ofzo..

ECHT NIET!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Sylvia Hoeks is wat mij betreft het enige lichtpuntje in dit grauwe liefdesdrama. Een tergend langzame en oppervlakkige film, die op emotioneel vlak tekort schiet. Dat verhindert het ontwikkelen van empathie voor de beide hoofdpersonages.