New Year's Eve (2011)

Ik verbaas me toch over de lage score op deze site. Toegegeven, de personages zijn wat te dik aangezet, maar wel leuk. Er wordt goed geacteerd en de verhaallijnen zijn herkenbaar en goed te volgen. Wellicht is het te duidelijke Hollywoodstempel met kracht op deze film gedrukt, desondanks vind ik het een leuk geheel. Dat Love Actualy veel beter is mag duidelijk zijn. Deze versie is op zijn eigen merites te beoordelen.

Veel te zoetsappigge film met zwakke verhaallijnen en niet goed overkomende humor. Haalt het bij lange na niet bij een film als Love Actually.

Simpel gegeven met heel wat bekende gezichten en veel dunne verhaaltjes die op de één of andere manier naar het einde toe worden samen gebracht. Vaak heel voorspelbaar en wat te geforceerd. Maar het kijkt tijdens deze dagen wel gemakkelijk weg en is voldoende onderhoudend. De weinige grappen waren meestal niet geslaagd. 6/10

een wat flauwe feel god film vol met bekende mensen. Had van mij toch wat pittiger gemogen.

Pfff, de gemakzucht druipt ervan af. Gooi wat Hollywoodsterren bij elkaar en brei er een paar simpele verhaallijntjes tussen en klaar! Dit is wel heel gemakkelijk scoren. Te weinig diepgang en vooral te weinig originaliteit. Desondanks toch blijven kijken, waarschijnlijk door de afwisseling van verhaallijntjes. Na het einde echter met een onverzadigd gevoel achtergebleven.

Zoveel bekende acteurs en zo verschrikkelijk slecht.

Verder ook geen enkel moment grappig. Echt een draak van een film.

Je krijgt wat je verwacht. Niet zoveel.

Dit genre films laat ik altijd een beetje over me heen komen met mijn verstand op nul en de blik op oneindig. Soms word ik aangenaam verrast door humor, leuk plot, droge personages of geweldig acteerwerk.

In tegenstelling tot vergelijkbare films krijg je hier niet méér dan je verwacht. Het is dus nergens verrassend.

De verhaaltjes zijn allemaal flinterdun en kennen niet of nauwelijks plotwendingen. Dat is echt jammer. Misschien zit er ook een verhaaltje teveel in de film. Wat wel goed gedaan is, is dat de tienerdochter van Parker redelijk jong is. Normaal worden tieners gespeeld door mensen van 26, maar dit meisje was best geloofwaardig.

Daar staat het verhaallijntje van Pfeiffer een beetje schril tegenover. Dat vond ik eigenlijk maar vreemd en bizar.

De scènes met Kutcher waren aardig. Ik mag die kerel wel. Over kerels gesproken, ik kan maar niet wennen aan de mannelijke kaaklijn van Hillary Swank. Ik vind dat gewoon geen mooie vrouw. Het irritantste was het verhaal rond de zwangerschappen. Heel vervelend.

Alle andere verhaaltjes waren wel oké.

Geen topper maar ook geen complete flop.

2.5 sterren

Film waarin je krijgt wat je verwacht. Een zogeheten standaard film, maar wel een leuke. Door de vele verhaallijnen wordt het nooit echt saai, met wat leuke muzikale toevoegingen van Bon Jovi ( een held, maar ietwat over datum ) en Michele. Ondanks dat de film erg zoetsappig is wordt het nooit kotstelevisie, maar gewoon een leuke, warme romantische komedie. De cast is goed, met veel bekende namen. Naar mijn mening zijn er toch net iets te veel verhaallijnen. Het hele gedoe rond die zwangerschappen had er bijvoorbeeld wel uit mogen blijven. Geen bijzondere film dus, maar aardig om eens gezien te hebben. Ik waag me wel aan een 3.5*

Ik vind het 1 van de leukste films die ik heb gezien in de catagorie ''Romantische komedie''. Ik vond dat het verhaal goed overkwam en ik zat zelf ook helemaal in de film. Op het laatst kreeg ik zelfs tranen, zo zielig vond ik het. De acteurs deden ook goed hun werk en doordat ze erg bekend zijn was het ook leuker. Het is een echte aanrader! 5 sterren van mij.

Mijn laatste stem in 2013 is een toepasselijke.. maar hij gaat niet naar een goede film.

Tja.. New Year's Eve. De zoveelste poging tot het succes van Love Actually. Ik kon het al op voorhand zeggen en het blijkt uiteraard ook waar: New Year's Eve mag zich niet meten met de Britse kerstfilm.

We volgen een behoorlijk aantal verhalen die allemaal nauwelijks interesseren. Bij LA heb je bijvoorbeeld dat elk verhaal een soort warmte uitstraalt en dat de verhalen ook allemaal bij elkaar horen, omdat ze via vrienden of familie met elkaar verbonden zijn. Bij deze film blijft het toch een beetje bij Amerikaanse kitsch en, ondanks dat ook hier verbanden bestaan tussen de verhaaltjes, is het veel te onoverzichtelijk.

Dat is meteen het grootste mankement van de film: de drukte. De verhaallijnen lopen kriskras door elkaar en de helft lijkt niet eens goed uitgewerkt. Het zijn er gewoon te veel. Het ziekenhuisverhaaltje met Halle Berry en Robert De Niro vond ik veruit het leukste. Daarnaast een hoop redelijke tot matige verhaaltjes zoals die met Sarah Jessica Parker en Abigail Breslin (die ik overigens niet herkende) en die met Ashton Kutcher en Lea Michele. Eigenlijk vallen alle verhaaltjes wel onder die laatste categorie, behalve die met de baby's. Die was echt ongelofelijk slecht en irritant; 0,5* materiaal.

Ik kan de cast niet gezamenlijk één beoordeling geven. Simpelweg omdat de een het heel aardig deed en de ander vreselijk slecht. Er zitten een aantal behoorlijke namen in, maar geen van hen krijgt écht de kans om te laten zien wat hij of zij kan. Het leukste gedeelte is uiteraard wanneer het dan daadwerkelijk oudejaarsavond is en er afgeteld wordt. Dat is dan wel een moment waarop er een beetje sfeer zichtbaar is. Maar vijf over twaalf is die sfeer weer als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik heb geloof ik een of twee keer moeten lachen en ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik me niet verveeld heb op bepaalde momenten tijdens de film. Over clichés en voorspelbaarheden zal ik maar zwijgen, maar ik neem het de film dan ook niet kwalijk dat die erin zitten. Die horen, in zowel de goede als slechte romcom, er volgens mij gewoon bij.

Mixed feelings. Leuk om eens gezien te hebben, maar ik had er oprecht meer van verwacht. Binnen de romantische mozaïekfilms had ik stiekem verwacht dat deze toch wel erg leuk zou zijn, maar het viel uiteindelijk best wel tegen. Een hoop gezever, moeilijk gedoe en ongeloofwaardigheid. Het is een beetje lullig voor het gedeelte van de film dat wél goed was, maar uiteindelijk komt het over als een veel te hectisch in elkaar gezette romcom, die daar dan ook de nadelen van ondervind. Jammer, want de potentie was volgens mij wel aanwezig.

2*

Dit waren echt teveel verhaallijnen door elkaar. Ze wisselden elkaar te vlug en abrupt af, waardoor er geen enkele ook echt goed werd uitgewerkt.

Dit was echt een rommelig werkje. Het aantal verhaallijnen zoals hierboven is vermeld is gewoon teveel, waardoor de helft van de film gewoon amper interessant is. Wel lijkt de film met veel vreugde gemaakt te zijn en valt er op het lijstje van de vele bekende acteurs die meedoen in New Year's Eve weinig aan te merken.

2,5*

De film in de bioscoop gezien, nadien las ik veel negatieve reviews terwijl ik de film absoluut niet slecht vind. Oké, het is geen geweldig verhaal maar toch een leuke, voorspelbare, verhaallijn. Eigenlijk alles is te voorspellen er zit weinig verrassing in. De grote sterren moeten het doen in deze film, terwijl andere acteurs dezelfde rol ook prima hadden kunnen vertolken. Ik vind het al met al een leuke romcom, niet heel sterk maar als je het over je heen laat komen, zeker rond New Years Eve, is het prima te doen. Bij vlagen zelfs nog grappig ook.

Opvolger van Valentine's Day en opnieuw nooit zoveel bekende koppen samen in één film gezien. Toch is het cliché dat een sterke naam een sterke film maakt hier helaas niet van toepassing. Het verhaal is zo leeg als een uitgepakt kerstcadeautje ondanks de 9 verschillende verhaallijnen die (hoe kan het ook anders) op het eind naar elkaar toe leiden. Leuk was het duet van Bon Jovi on stage en Lea Michele in de lift en Sofia Vergara speelt al die helden weg als de fantastische souschef Ava. 1,5*

Dit zakt overall toch door de ondergrens heen voor mij. De acteerprestaties kan ik niet beoordelen, vind ik, want het script is gewoon zo slap. Puur als feel-goodfilm gaat het nog wel, maar er zit veel te weinig pit en humor in.

In 27 Dresses liet La Heigl bijvoorbeeld zien dat ze heel goed boos-zijn kan spelen (en dan heel schattig is, maar ik dwaal af), maar hier is het allemaal zo slapjes. Halfslachtig met eieren gooien naar een foto van je ex is ondermaats.

In het segment over de bevallingsstrijd zit nog wel wat humor, maar veel stelt het niet voor. Als dan zelfs de kleine bijrolletjes van onder meer John Lithgow, James Belushi en Larry Miller afgescheept worden met oerflauwe teksten, ja, dan houdt het op.

Valentine's Day moet ik nog zien, maar ik ben er niet echt benieuwd meer naar.

Dit zou dus de Amerikaanse equivalent zijn van Love Actually? Love Actually is vele malen beter. Het is op zichzelf al gewoon een hele grappige en mooie film, maar in vergelijking met deze film is Love Actually werkelijk geniaal.

Er zijn weinig Amerikaanse komedies die ik echt kan waarderen, maar deze film is wel echt het flauwste van het flauwste. Ze hebben dan wel een blik vol bekende acteurs opengetrokken, maar die kunnen het belabberde script niet redden.

Deze film verdient echt wel een plekje in de flop 100.

Sowieso een vergissing om deze film na oud en nieuw te kijken. Net daarvoor levert misschien nog een marginaal betere kijkbeleving op.

Sommige segmenten zijn nog wel grappig - de lift, de voornemens. Maar de rest is nogal erg oubollig tot domweg irritant. De wat mindere acteurs - Heigl, Parker bijvoorbeeld - vallen stevig door de mand, wellicht bij gebrek aan aandacht van de regie. Wellicht overspoeld door de complexiteit om 9 verhaaltjes ietwat bij elkaar te brengen. Overtild aan het script, daar lijkt het op.

Flauwe hap. Ik was aan het wachten op het moment dat Til Schweiger in 't ziekenhuis losging en op zn HUGO STIGLITZ-style het dooie zootje een beetje op ging porren. Maar dat moment kwam helaas niet.

Met een film als deze is het net als met een pakje Tuc-naturel: je consumeert gedachteloos door, het is allemaal niet bijzonder maar het gaat je ook niet echt tegenstaan, en na afloop vraag je je af wat voor nietszeggends je nou toch eigenlijk tot je hebt genomen. Alleen het verhaallijntje van Josh Duhamel in de camper van die bizarre maar uiteindelijk natuurlijk toch oergezellige, wijze en warme familie kon me wel vermaken – maar dan eindigt hij nota bene in de armen van die verschrikkelijke Sarah Jessica Parker!
        (Eerlijk is eerlijk, ik ging deze film alleen maar bekijken om mijn Robert de Niro-"verzameling" bij te houden – en hij deed het gelukkig niet slecht, in de paar minuutjes en scènes die hij had.)
        Roger Ebert: "a dreary plod through the sands of time until finally the last grain has trickled through the hourglass of cinematic sludge." Even onvertaalbaar als onbetaalbaar.

Heel erg zoetsappig en soms had ik momenten dat de film me wel wat deed, maar dat werd dan weer snel teniet gedaan door het zoetsappige gedoe. Wel een goede cast maar dat komt in deze film helaas niet naar voren.

Dat het niet alleen om acteurs gaat wordt in deze film maar weer eens bewezen.

Grote namen, die erg hun best doen er het beste van te maken, kunnen hun flinterdunne verhaal niet redden.

Geforceerd, geen chemie, geen verassingen, geen lachwekkende momenten. Toch wel weer een feelgood omdat alles voor iedereen goed uitpakt. Afgekeken maar ik zal deze nooit weer kijken.

Vind het vooral jammer dat De Niro veel te vaak in dit soort films speelt de laatste jaren. Hij acteert altijd goed maar te vaak op de automatische piloot, volgens mij vind hij het allemaal wel best want het brengt toch poen in het laatje. Hopelijk komen er ooit nog films van hem waarin het verhaal sterk is, want dan kan het alleen maar goed uitpakken.

geen woorden voor.

Een typische Garry Marshall film dat alweer veel te lang duurde, maar wel voor een keer leuk is.

Een top cast (veel te veel om op te noemen) Zoals de vorige film van Marshall: Valantine's Day. Die ook veel te lang duurde.

Heel veel cliche's, Maar ik moest wel goed lachen met de scenes met Sofia Vergara. Wat stal zij hier de show.

Ook een plus puntje als je de film voor de eerste keer kijkt met nieuwjaar zelf (zoals me zelf.)

2,5

New Year’s Eve

Om een hele liefdesfilm op te hangen aan Kerst of Valentijnsdag snap ik. En om allerlei bekende acteurs te zien struggelen met hun liefdesleven levert vermakelijk materiaal op. Maar om dat door te trekken naar Oud en Nieuw is een brug te ver. Het levert een inspiratieloze film op vol met vervelende karakters en acteurs die op de automatische piloot hun salarischeque innen.

Een goede drama/romantiek film...

Goed verhaal...

Gezellig kerst...

Goed acteerwerk...

Bekende acteur Robert De Niro en ook een bekende

actrice Michelle Pfeiffer...

Prima achtergrond geluid/muziek met Dolby

Digital...

Mooi HD kwaliteit breedbeeld...

Iegh.

Ik wist dat dit een dingetje (zeg maar ding - liefhebbers mogen op zoek naar de All's Well Ends Well films) was in Hong Kong, maar 't is eigenlijk de eerste keer dat ik het in de Westerse filmwereld zie. De ensemble-film rond nieuwjaar, waarbij een enorm blik aan acteurs opengetrokken wordt om zo een hoop volk naar de bios te lokken.

Het verschil is wel dat die HK films veelal vlotte comedies zijn waar die bekende acteurs zichzelf graag voor schut zetten wanneer nodig. Marshall opteert voor een mix van brak drama en falende romantiek, dat maakt zo'n film meteen toch een stuk minder interessant.

Het helpt ook niet dat het vooral B-grade acteurs zijn die hier komen opdraven, dat de verhaaltjes wel érg suf zijn en dat het de film uiteindelijk ook wel aan een warm hart ontbreekt. Het is net zo fake als het hele nieuwjaarsgebeuren, toevallig hét event dat hier opgehemeld wordt.

Veel ga ik me er niet van herinneren, behalve dan dat Nivea deze film volgens mij geheel gesponsord heeft. Ik heb an sich niks tegen een beetje product placement, zeker wanneer dat op een natuurlijk manier gebeurd, maar de reclame in deze film is echt wel ridicuul.

1.0*

OMG, en ik vond Love Actually al een ongelooflijke zaadfilm.

Op voorhand weet je dat je dit soort films niet al te serieus moet nemen. Het is gewoon bedoeld als verstrooiend tussendoortje richting Oudejaarsavond.

Niet alle verhaallijntjes zijn even sterk en niet alle grappen komen aan, maar over het geheel genomen geeft de film je een fijn en ontspannen gevoel, mits je je daarvoor openstelt. Mutatis mutandis geldt dit laatste ook voor de opzichtige boodschap, die de film probeert achter te laten.

Buellerton. Dat was grappig. Voor de rest zaadfilm met nul geloofwaardigheid. O ja en koop nivea.

Een hele leuke feel good movie.

In de stijl van Love actually, niet geheel het niveau hiervan.

Maar deze film, mag er ook zeker wezen.

Gezellige en mooie film, met een grote bekende film, sterren cast, die voorbij komt.

Een zeer, geslaagde film.