Rock of Ages (2012)

Om een of andere reden vind ik Hairspray erg leuk. Dat aanstekelijke is ook in Rock of Ages terug te zien.

De juiste sfeer van de tachtiger jaren zit er erg goed in en is leuk om aan te zien. Het verhaal is redelijk standaard en wordt nergens echt iets speciaals of maar een beetje bijzonder. Toch blijft het over de gehele lijn heel erg vermaken. Komt ook door de liedjes. Weet dat het gebasseerd is op een musical, maar moet toch even kwijt dat er perfecte liedjes keuzes in RoA zitten.

Cruise steelt toch wel de show met zijn aapje. Er waren wel twee ontzettende miscast bij. Giamatti en Zeta-Jones hebben hier duidelijk niets te zoeken. Snap verder niet de kritieken op Brand en Baldwin die het toch leuk doen.

All in all toch een geweldige trip down memory lane met fantastische liedjes.

Ik heb deze film pas geleden zitten bekijken ,een simpel verhaal wat juist de combinatie lekker snel weg kijkt met de goede 80 rock muziek en de humor er tussendoor vooral die aap Hey man.

Tom cruise vond ik echt geweldige op de manier hoe hij de 80 rockstar vertolkt.

Deze film duurt bijna 2 uur en heeft me geen enkele moment vertraagt waar ik me doorheen moest trekken ,sfeer van de 80's waren goed dit laat goed zien dat "Rock zekers niet Dead is"

Ik heb hierbij erg van genoten 1 van de beste musical films die ik ooit heb gezien wat lekker naar mijn smaak van muziek is geschreven.

Glee goes Metal. Rock of Ages is niet bepaald een echte rockfilm, maar eerder een soort aflevering van Glee, maar dan zonder de leuke personages. Inclusief de bekende Glee-coverhit Don't stop believin' van Journey. De film zoekt wat haar weg tussen een komische rockfilm (maar de humor werkt niet) of eerder een parodie op het genre (wat evengoed niet werkt). De echte rockliefhebber blijft op z'n honger zitten. De hits zijn soms wel leuk, al zijn ze vrij soft gebracht. Dat het vooral de commerciële metalhits zijn neem ik er wel bij.

Tom Cruise is als parodie soms wel leuk. Hij zou z'n personages gebaseerd hebben op een mix tussen Jim Morrison en Axl Rose. Beide wel kleurrijke figuren, maar Cruise blijft toch een karaokeversie. De 2 hoofdtortelduiven zijn vrij saai en de randpersonages zijn wel zeer karikaturaal.

Ik hou wel van het genre, dus een straf is deze film niet. Maar de nummers zijn ook weer niet zó goed gebracht, de film is eerder een parodie en voelt aan als een tienerfilm. En te weinig nummers hadden sterke choreografieën, wat toch wel had gemogen van een musical. Plezier dan op z'n minst de kijkers die van dat genre houden.

Erg leuke film. Vooral als je van (hard)rock houdt. Erg gaaf hoe van verschillende songs bijvoorbeeld 1 nummer wordt gemaakt. Daarnaast was Tom Cruise super. Een echte rockster!!

Ik verwachtte eigenlijk niet veel van deze film, omdat ik nogal slechte ervaringen heb met zingende acteurs in musicals.

Maar deze film overtreft mijn verwachtingen ruimschoots, al heb ik toch nog twijfels over de zangkwaliteiten van bepaalde, voornamelijk mannelijke, acteurs.

Maar niet gezeurd daarover, de beide hoofdrolspelers, niet Tom Cruise of Catherine Zeta-Jones, maar wel Julianne Hough en Diego Boneta, zingen en spelen hier de pannen van het dak.

Komt er nog bij dat Julianne Hough echt wel een meid is die gezien mag worden !!

Hoop van haar nog meer te zien en vooral te horen, want zingen kan ze zeker.

De film zit boordevol muziek uiteraard, maar hard rock zou ik het niet echt noemen, wel verschillende rock ballads passeren de revue.

Maar je krijgt bij het bekijken dadelijk een goed gevoel, mede dankzij de prachtige muziek en sfeer.

Zoals gezegd, ik verwachtte weinig van deze prent, maar ben blij dat hij het tegendeel heeft bewezen, echt de moeite waard om te bekijken en vooral, te beluisteren !!!

Enorm all over the place.

Het heeft aanvankelijk nog best een aardige opzet, maar hoe langer het duurt hoe meer de film uiteenvalt in wisselvalligheid. Soms scènes of grappen die oprecht leuk zijn, vaker dingen waar totaal niks aan is. Tom Cruise bijvoorbeeld. Leuk hoor, om hem eens in zo'n rol te zien, alleen zijn veel scènes met hem zo traag en best vervelend dat ze eigenlijk de film alleen nog maar verder ophouden (maar wel weer gelachen om sommige dingen, dat hij bijvoorbeeld elke vrouw bij haar borst pakt).

En veel te veel liedjes ter onderbreking. Ik heb normaal gesproken niets tegen musicals, maar in deze film is het gewoon niet zo leuk en echt too much.

Maar goed, het is soms dus wel grappig, Russell Brandt's rol is constant wel vermakelijk en ook Paul Giamatti is altijd goed, waardoor het geen totale ramp is, maar verder heb ik dit soms op anderhalve snelheid moeten kijken omdat er anders geen doorkomen aan was.

2,25*

Een traktatie voor liefhebbers van 80s classic rock die het overgrote deel van deze musical kunnen meezingen. Het gebruik van hits van o.a. Foreigner, Poison, Warrant en David Lee Roth werkt uitstekend in de energieke eerste helft van deze rockmusical waarin Sherrie [Julianne Hough] met slechts $17 naar Hollywood reist in de hoop een carrière als rockzangeres op te bouwen. Ze kan haar geluk niet op als een toevallige ontmoeting met Drew [Diego Boneta] leidt tot een baan als barvrouw bij de legendarische Bourbon Run, geleidt door Dennis Dupree [Alec Baldwin], vooral omdat haar eerste werkdag samen valt met een exclusief optreden van de rockband Arsenal met rockicoon Stacee Jaxx [Tom Cruise]. Maar een groep vrouwen onder leiding van Patricia Whitmore [Catherine Zeta-Jones], de vrouw van de burgemeester [Ray Cranston], is vastbesloten ervoor te zorgen dat deze poel des verderfs voorgoed zijn deuren moet sluiten.

Hoewel Tom Cruise wel erg campy is als Stacee Jaxx, is het eerste uur erg vermakelijk met een paar inventieve muzikale mash-ups en een fantastische Catherine Zeta-Jones wiens uitvoering van Pat Benatars 'Hit Me With You Best Shot' het hoogtepunt van de film is. Helaas verdwijnt Jones in de tweede helft naar de achtergrond en moeten we het doen met een vrij standaard romantisch drama, omlijst door niet al te originele power ballads. Daardoor valt het tweede uur wat tegen. Dit is er wel ééntje voor liefhebbers van de muziek. Als je niets hebt met powerballads en de eerder genoemde artiesten mag je één ster van deze score afhalen.

Het moet rond het jaar 2010 geweest zijn dat ik deze musical op Broadway gezien heb. Dat is te lang geleden voor mij om een één op één vergelijking te kunnen maken met deze film. Het komt mij voor dat de film meer populaire nummers uit de jaren 80 bevat dan de theateruitvoering. Wat nagenoeg hetzelfde is, is het aanstekelijk enthousiasme van de sexy cast. Het verhaaltje stelt niet veel voor, maar dat is dan ook enkel bedoeld om de muziek aan elkaar te rijgen. Ik ben een liefhebber van de muziek uit (o.a.) de jaren 80. Vooral daarom heb ik mij prima vermaakt met deze film. Julianne Hough is waarlijk een plaatje.