Borg/McEnroe (2017)

Labeouf als McEnroe

Speelfilmdebuut van Janus Metz Pedersen. Enfant terrible speelt enfant terrible.

Vanaf 12 oktober in de bioscoop (September Film)

Hier ben ik toch wel erg benieuwd naar

Ik ben niet zo enthousiast over Labeouf als McEnroe.....

Het verhaal is goed neergezet en de acteurs zetten de personages goed en look-a-like neer. Alleen heeft het verhaal zelf niet zoveel te vertellen. De strijd kan ik nog goed voor de geest halen. Zeer memorabel en heeft het tennis gebracht bij een veel groter publiek; maar de film kan niets meer brengen dan de rebelse McEnroe en de koele ijskoning (bijna tot op het autistische af) Borg.

Reconstructie van het Wimbledon-toernooi van 1980 dat vanaf het begin in het teken stond van de rivaliteit tussen de introverte titelverdediger en nummer 1 van de wereld Björn Borg [Sverrir Gudnason, die bijzonder veel op hem lijkt] en het explosieve jeugdige toptalent John McEnroe [Shia Laboeuf]. Het scenario van Ronnie Sandahl toont hoe Borg als jeugdspeler net zo explosief was als McEnroe, maar ook hoe hij onder begeleiding van Lennart Bergelin [Stellan Skarsgård] veranderde in het emotieloze 'ijskonijn' en de keizer van de tennisbaan. Zijn bijgeloof en zijn haast obsessieve drang naar routine (het testen van tennisrackets, het inpakken van zijn spullen, zijn vervoer] komen ook aan bod. Er is minder aandacht voor McEnroe die vrij simplistisch wordt neergezet als een perfectionist (onder druk van zijn ouders) en een wildebras, zowel op het tenniscourt als daarbuiten. Dat is ook meteen het grote manco aan deze film die daardoor eigenlijk maar half geslaagd is. LaBoeuf komt door het oppervlakkige scenario niet veel verder dan een aardige, maar niet geheel overtuigende imitatie van één van de grootste sporticonen van de sportwereld. Tennis is bepaald geen makkelijke sport om op een overtuigende en dramatische wijze in beeld te brengen, maar regisseur Janus Metz komt een heel eind.

Verbaasd door de lage score op moviemeter. Het is geen meesterwerk, maar vond het toch een geslaagde film. Sowieso visueel heel interessant. De tennis beelden zijn erg mooi geschoten. Qua verhaal is het ook interessant. Ik wist er zelf vrij weinig van, zelfs de uitslag niet. Dus dat scheelt wel. Grappig is dat in de interview scene McEnroe zegt dat het altijd om Borg draait. En dat is in de film zelf ook. Duidelijk de meer interessante karakter. Cast is ook erg goed. En vond vooral de muziek top.

3.5*

Is waarschijnlijk voor zijn naambekendheid gekozen, hij lijkt fysiek in ieder geval niet op McEnroe.

Echt precies wat je verwacht en ook niks meer. Voor de tennis-afficionado's, dan maar.

“Gentleman versus Superbrat.”

De sportieve tweestrijd tussen Björn Borg en John McEnroe heeft gezorgd voor één van de mooiste tennispartijen ooit. De finale van Wimbledon in 1980. IJskonijn Borg tegen de explosieve McEnroe. Het interessante aan de film is dat we zien dat ze beide moeite hebben om hun emoties onder controle te houden, en Borg heeft zoveel rituelen waar zelfs Rafael Nadal nog een puntje aan kan zuigen.

Het probleem van de film is dat de twee tennissers eigenlijk de gehele film elkaar niet tegenkomen, en de flashbacks naar Borg's jeugd zijn meer een irritante afleiding dan dat ze wat toevoegen. Dit is ook meer Björn Borg's film, en McEnroe hangt er een beetje bij. Het is aan LaBeouf te danken dat McEnroe interessant blijft om te volgen. En de tennisscènes zijn ook fantastisch gefilmd, wat ook wel eens anders is geweest.

De finale is mooi gedaan, maar de rest viel flink tegen.

Legendes als Björn Borg en John McEnroe verdienen een veel betere film dan dit.

Aardige film over twee rivaliserende tennisspelers die elkaar op het veld in Wimbledon tegenkomen. Ook al werkt de film duidelijk toe naar de finale, wordt het (afgezien van die finale) niet echt spannend. De twee onsympathieke personages worden wel goed neergezet, maar het evenwicht tussen die twee is niet in balans. Shia LaBeouf is perfect gecast als de heethoofd John McEnroe.

Kreeg een beetje het idee dat de uitspattingen van McEnroe nogal werden overtrokken in de scenes die vooral in het begin te zien zijn .
verder focust de film zich meer op Borg en komt McEnroe er wat karakterstudie betreft er nogal bekaaid
vanaf .
Mij was al bekend dat de 2 goede vrienden zijn geworden maar dat vond ik in de film niet denderend verwerkt .

Ik denk dat het beter was geweest als men niet alleen maar puur op die wimbledon finale had ingezoomed
maar ook wat meer op de atp tour en de opkomst van John in de rankings had benadrukt .
Verder is het geen slechte film maar er had veel meer ingezeten .

Aardige biografie over twee grote namen in de tennis wereld.
Dat Mc Enroe een verhaal apart is dat was mij wel bekend.
Maar dat Borg in zijn jeugd ook een enfant terrible was verraste mij wel.
Net als zijn bijna autistische gedrag buiten de tennisvelden.
Dat ik ook niet bekend was met de uitslag in de eerste finale confrontatie van de twee hield de film voor mij
de aandacht extra vast. Verder was "Borg Mc Enroe" een standaard verhaal en dito film.
Leuk om een keer te zien.
3*

Prima film en mooi geschoten de muziek bij de film was inderdaad top. Dat Borg in zijn jeugd ook een enfant terrible was wist ik ook niet wel natuurlijk de uitslag ik heb deze toentertijd live op tv gezien in die tijd waren mijn favorieten , McEnroe en Jimmy Connors.

Dit is het genre waar ik het meest van hou, maakt niet uit of het over sport, wereldfiguren, dictators, enz.. gaat, biografieën zijn mijn ding.
En als er dan nog eens een rivaliteit tussen de beide personen heerst is dat des te interessanter.
Deze film tussen de 2 grote tennisrivalen destijds, deed me een beetje denken aan de film 'Rush', waar ook de rivaliteit tussen twee grote sportmannen centraal staat, Hunt / Lauda.
Maar om bij deze film te blijven, prima gemaakt, met de nodige spanning, uitstekende cast, de gelijkenissen zijn treffend, Sverrir Gudnason is me onbekend, maar doet het uitstekend als Borg, en Shia LaBeouf heeft me zeer aangenaam verrast als McEnroe, zijn sterkste rol die ik van hem ooit al heb gezien.
Heb me dus prima vermaakt met deze biografie en ben ook wat meer te weten gekomen over de regels van het tennis, wat ook mooi is meegenomen.
Warm aanbevolen deze film, ook voor niet liefhebbers van de sport!!

Dat was mij dus niet bekend en ik vond het einde juist perfect erbij. Dat ze elkaar nog treffen op het vliegveld, elkaar een hand geven, omhelzen, blijven praten en nogmaals een hand geven em dat je daarna krijgt te lezen hoe een jaar nadien de finale door dezelfde spelers werd gespeeld, maar nu met een andere winnaar en dat Borg nadien gelijk stopte met tennissen.
Mooie film, mooie beelden en een heerlijke soundtrack.

Eigenlijk raar dat het 37 jaar geduurd heeft voordat men hier een prent van heeft gemaakt want dit verhaal over de twee beroemde tegenpolen heeft alles in zich om een sterke film op te leveren, en Pedersen komt dan ook behoorlijk dicht in de buurt van iets erg goeds. De regisseur kent zijn klassieken en heeft nagedacht voordat hij hieraan aan begon, houd het overzichtelijk en simpel. Een straight forward vertelling, waarin geen tijd wordt verspild aan tierelatijntjes, maar de focus duidelijk gericht is op het ultieme gevecht. Lijkt qua opzet veel op een andere sterke sportfilm, Rush(2013, over de rivaliteit tussen Formule 1 coureurs Lauda en Hunt), die ik echter nog een niveau hoger inschaal dan deze Borg/McEnroe. Waarschijnlijk omdat de hoofdpersonages in de Ron Howard film wat kleurrijker waren. Borg was nou eenmaal een wat fletse, saaie man die zijn gevoel voor onderbroekenlol zoals bekend op een andere manier tot uiting bracht dan via een flamboyante eigen presentatie. Misschien was het derhalve wijzer geweest deze story meer vanuit McEnroe's perspectief te vertellen, want de opvallende daden en grillen van deze unieke sporter(de man was in mijn jeugdjaren vaak letterlijk talk of the town) spelen in deze productie eigenlijk een secundaire rol. Werkt ook niet mee dat LaBeouf nauwelijks gelijkenis toont met de echte McEnroe(een haarbandje en een permanentje zijn daarvoor niet toereikend). Gudnason komt qua uiterlijk en voorkomen veel dichter in de buurt van de echte Borg, wellicht daarom dat zijn persoontje wat nadrukkelijker aanwezig is in deze film. Aardig detail is dat de zoon van Borg, Leo, zijn vader op jonge leeftijd mag spelen. Al met al zeker een keer kijken als deze film voorbij komt, zal weinig tot geen teleurgestelde gezichten opleveren dacht ik zo. En ja: dat die lekkere song Who'Il stop the rain? hier meerdere keren voorbijkomt is wel degelijk een pluspunt.

Fijn sportfilmpje dat lekker wegkijkt. Het blijft wat aan de oppervlakte maar laat zien hoe mentaal zwaar het tennis is, zeker aan de top. Ik zal zelf, toen ik er nog naar keek, ook nooit vergeten hoe bijvoorbeeld Jana Novotna in de Wimbledon finale mentaal knapte tegen Steffi Graf terwijl ze enorm ruim voor stond. Deze film heeft goud in de handen met het prachtige contrast tussen Borg en McEnroe, die eigenlijk in hun jeugd als heetgebakerde jochies toch amper verschillen van elkaar, maar totaal verschillend met hun emoties omgaan. Hun vurige karakter en de keerzijde ervan heeft te maken met hun alles-of-niets denken. Eigenlijk niet heel vreemd dat ze vrienden zijn geworden. Interessant zijn ook de autistische trekken van Borg, die rigide aan vaste, voorspelbare patronen hecht. En hij is extreem vroeg gestopt omdat hij niet goed genoeg tegen zijn verlies kon, terwijl je dat als iets oudere speler wel moet kunnen. Ik kan me herinneren dat hij ook niet goed genoeg met zijn tijd meeging en ging verliezen omdat hij nog een houten racket hanteerde terwijl anderen op het superieure kunststof overgingen (weer dat rigide karakter).

De onderneming van Borg krijgt 0 aandacht. Wellicht was dit ook niet meer dan wat branding, eenvoudigweg zijn naam zetten op kleding. We krijgen nog een vleugje mee van de jaren 70 decadentie en de soppende tienermeisjes die allemaal een kind willen van Borg, die zelf desondanks onzeker was met vrouwen en zich toch meer thuis voelde bij een vrouwelijk tennisser.

Mac krijgt wat minder aandacht, jammer want het smaakte naar meer. Ik wist niet dat hij zovaak "fuck" op het veld zei maar hij heeft dit ook snel afgeleerd denk ik. Prachtige vent, erg slim ook en het grote technische talent toen. Mooie rol van LeBoeuf die naar mijn mening juist goed gecast is door zijn temperament. De Zweedse acteurs kende ik niet maar doen het prima.

De film wil duidelijk dat je voor Borg bent en slaagt in die toch lastige missie. Uiteindelijk een happy end voor iedereen.

Degelijk sport drama maar erg hoog boven de middelmaat komt Borg/McEnroe niet uit.Daarvoor is het verhaal toch net niet interessant genoeg en weet de film toch net niet helemaal de spanning te creëren die de wedstrijd destijds wel zeker had.
Daarnaast vind ik Shia LaBeouf gewoon niet al te best als John McEnroe.Dat ie er niet echt op lijkt vind ik nog niet zo'n probleem maar zijn gedrag hier staat gewoon te ver weg van het origineel,ik mis gewoon zijn bijna constant chagrijnige maar wel briljante gezichtsuitdrukking,die steeds leek aan te geven ; ik heb hier helemaal geen zin in..Gelukkig is de rest van de cast,Borg,Bergelin en Simionescu wel erg sterk en dat maakt een hoop goed.Verder kon ook Robert Emms in zijn kleine rol van Vitas Gerulaitis me wel overtuigen.
Blijft over een redelijk tot goede film die best onderhoudend is maar toch mijlenver achter blijft bij de originele beelden,die ik zo nu en dan nog weleens terugkijk,maar dan liever het jaar daarna want toen won McEnroe wel van Borg.

Ondanks ik niets met tennis heb en sowieso geen sportliefhebber ben, vind ik dit een mooie film die prettig weg keek. De manier waarop het in beeld is gebracht, vind ik een goede keuze. Prachtige beelden en krachtig spel. Het is dat ik niet heel veel met het verhaal heb, al vind ik het doorzettingsvermogen en de sportiviteit wel mooi om te zien, anders had ik vast een hogere score gegeven. Alsnog een 7. 3,5*

Het tennis is, uitzonderlijk voor een film of serie, behoorlijk goed en realistisch in beeld gebracht maar verder kijk ik liever twintig keer naar de echte match dan dat ik één keer naar deze film moet kijken. Heel matige hoofdrolspelers, nul charisma, laten de echte Borg en Mcenroe dat nu net in overvloed hebben, heel voorspelbare opbouw die van twee grote kampioenen dan nog karikaturen maakt tot en met. Nee, ik was wat blij om tennis redelijk getrouw in beeld te zien gebracht worden maar verder snel vergeten. Zat veel meer in.

Fijne film met als grootste minpunt dat de aandacht vooral naar Borg gaat. Ergens begrijpelijk gezien het een Scandinavische productie betreft, maar de titel en synopsis doen anders vermoeden. Goed spel van beide hoofdacteurs!

John McEnroe met een koptelefoon in 1980 op een luchthaven welteverstaan. Waarschijnlijk kon dat toen al wel, maar ik durf te betwijfelen of John toen idd een walkman op had. Af en toe ben ik een muggenzifter.

Een stoïcijnse Borg en wat minder van McEnroe zie je in deze film. De wedstrijd kent natuurlijk (bijna) iedereen dus was vooral benieuwd naar hoe het de mannen verging en welke rituelen ze hadden voor een wedstrijd. Verder zie je heel veel van de wedstrijd.

Uitstekende verfilming van de legendarische Wimbledon-finale van 1980, voorafgegaan door een fraaie karakterschets van zowel Borg als McEnroe. De film is zweeds, zodat het niet meer dan logisch is dat de focus op Borg ligt (overigens prima gespeeld door Sverrir Gudnason), maar gezegd moet worden dat Shia LaBeouf het hier ook uitstekend doet als McEnroe. Verder is Stellan Skarsgard indrukwekkend als de coach van Borg. Ik weet bar weinig van tennis en was de uitkomst van de finale uiteraard vergeten (als ik die al ooit wist), iets dat de film overigens wel extra spannend maakt.

mooie settings, de sfeer van de jaren 70/90 is heerlijk om naar de kijken.
De film zelf is langdradig en eigenlijk wacht je op de finale tussen die 2.
Vandaar net geen voldoende.

Het tussenstuk had ingekort kunnen worden, maar de goede cast en sfeer , en omdat t waar gebeurt is, maakt t aangenaam te blijven kijken, en je kan gerust even wat anders doen zonder dat je veel mist.

De eerste versie van de Walkman werd gelanceerd op 21 juni 1979. Volgens wikipedia, dus weten we dat ook weer

Onverwacht vlotte en boeiende film. Die weliswaar wat diepgang mist, vooral rond McEnroe, maar wel slaagt in een interessante psychologische studie waar dus uit blijkt dat wat lijkt niet is, maar vooral ook een bepaald beeld van de eenzaamheid van de tennisser in het algemeen neerzet.

Uitermate interessant is het beeld van de zogenaamde koele Borg die in werkelijkheid een tikkende tijdbom van angst en nervositeit blijkt te zijn. Waar de buitenwacht meent dat het vaatje buskruit McEnroe de instabiele van de twee is komen ze bedrogen uit. Net zo boeiend gebracht is de best wel innemende McEnroe die zichzelf voed met de prikkels van het publiek, tegenstander en pers om het beste in zich naar boven te halen. The angry young kid blijkt vooral een winnaar die parasiteert op zijn eigen agressie. Desondanks worden beide in beeld gebracht als mannen die een zware prijs betalen voor hun roem en winst en obsessie om te winnen. Iets dat zich bij Borg vooral wraakt in controle, iets waar constant een pijnlijk sfeertje om heen hangt. Zijn breekbaarheid is ongemakkelijk om te zien.

Waar de film volgens andere rescencies serieus in faalt is de achtergrond rond McEnroe en diens show. Uiteraard zit daar een voedingsbodem met een vader die prestaties verlangt en graag pronkt met zoonlief, toch komt dit er onvoldoende uit.

Desondanks is Borg/McEnroe een meer dan prima film waar goed opgebouwd wordt naar de wedstrijd zelf. Overigens een wedstrijd die mooi gemonteerd is en spanning ten top is. Moet zeggen dat ik de afloop niet wist. Vergezeld van een mooie soundtrack, een prima tijdsbeeld, en de zoon van Borg die zelf meespeelt, en uitstekende rollen van LaBeouf en Gudnason, een prima film te noemen.

Redelijke film, maar had meer in gezeten.

Deze was onlangs op tv en eens meegepikt. Niet dat ik zo'n sportliefhebber ben (ik ken Bjorn Borg van z'n onderbroeken ), maar het was toch de moeite om gezien te hebben. De cast deed het prima en zeker de finale was wel spannend. De film gaf ook een blik achter de schermen, waar je toch wat van de tol van de roem kan zien. De film focuste toch wel wat meer op Borg dan McEnroe.
Heb me er niet mee verveeld, de moeite om eens mee te pikken als ze hem op tv tonen.

Duf.

Het ontgaat me altijd een beetje wanneer regisseurs voor zo'n intensief biopic altijd kiezen voor een rustige en sentimentele aanpak. Ik heb zelf ook naar tennis gekeken en gespeeld, en ik vind het persoonlijk een intens en spannend gebeuren. Deze film laat daar weinig van zien.

In plaats daarvan krijgen we een erg rustige en trage film voor onze kiezen. Wat mij betreft een volledig verkeerde aanpak. 1 van de eerste zaken die opvalt is dat de wedstrijden door de film heen weinig in beeld komen. Hooguit duurt elke wedstrijd ongeveer 1-2 minuten waardoor de spanning van het toernooi nooit overkomt.

LaBeouf en Gudnason zijn op het veld interessante en intrigerende karakters, maar in de wereld buiten het tennisveld allebei oeverloos saaie personages. Metz doet erg zijn best om Gudnason uit te diepen maar komt niet veel verder dan standaard biopicgedoe. Deze films blijven wel heel erg op elkaar lijken elke keer.

McEnroe was een heethoofd vroeger, maar van zijn uitbarstingen wordt weinig gebruik gemaakt. Ook LaBeouf wordt wat verwaarloosd door de film heen. En van zo'n bijzonder karakter wordt uiteindelijk weinig van benut. De film had er makkelijk op kunnen leunen.

Waar de film eigenlijk vol van zit is eindeloos gebrabbel van zeer oninteressante en chagrijnige personages. Het weet nooit te boeien, te intrigeren of te raken. Het is allemaal maar zoutloos. Ik snakte naar wat tenniswedstrijden, want het tempo van het drama ligt veel te laag. Pas in de slotfase krijgen we opeens een hele gedetailleerde finale. Opvallend omdat de film lak had aan sport in de overige 80 minuten.

Wel is er door de film heen sterk geacteerd door beide heren. De tennisfinale was best oké in beeld gebracht en de film kent wel een aardige visuele look en niet al te veel bombarie. In dat opzicht kan ik de film nog wel punten toekennen, maar de film valt terug in standaard sentiment en een tempoloos gebeuren. Dat je zo'n biopic wil maken, bon, maar verkoop de film dan niet met "rivaliteit" in de omschrijving.