Sleeping Beauty (2011)

Moeilijke film

Ik kan me zowel vinden in de negatievere recensies als de positievere. Aan de ene kant is het gewoon een erg droge verfilming en is de film bij vlagen echt tempoloos, maar aan de andere kant is alles zo ontzetten gestileerd en krijg je tijdens het kijken naar de film continu het gevoel dat er een soort van verstopte boodschap schuilt in Sleeping Beauty. Dit daagt je toch uit om de film uiteindelijk te doorgronden. Een heleboel andere mensen zal dit zich uiteindelijk niet interesseren en het gebrek aan narratief maakt de film ook minder meeslepend.

Ik zit er echt precies tussenin dus.

3,0*

Omdat het de beelden waren wat ze met haar mini spy camera had gefilmd, niet?

Dit was wel een speciaal verhaal. 'k vond het wel een intrigerend verhaal en zat wel geboeid te kijken wat er allemaal gebeurde, maar het was zeker geen standaard verhaal.

De cast deed het prima en kwam wel overtuigend over. Verder zag de film er goed uit.

'k weet wel niet of de film een grote herbekijkwaarde heeft.

Dit is in ieder geval geen versie voor kinderen. Keiharde porno is het ook niet, maar ik verwacht die dan ook niet op deze site.

3*

Nou ja: Deep Throat (1972)

Ah, die moet ik nog steeds kijken. Nou ja, moet? Heb er geen haast mee.

Dit is zeker een intrigerende film. De kern van het verhaal zit wellicht in het plot van het boek: een man staat onverschillig t.o.v. zijn vrienden en voelt zich zelfs niet mee thuis in de stad waar hij vele jaren heeft doorgebracht. Als hij een ongeluk overleeft waarbij de bestuurder overlijdt, komt hij zelf weer tot leven. Dat zou dus betekenen dat de film toewerkt naar het moment waarop het meisje hetzelfde overkomt als zij wakker wordt naast de dode grijsaard. Deze gebeurtenis zou haar dus uit haar onverschilligheid halen en tot leven wekken, maar dat wordt verder niet uitgebeeld.

Sleeping Beauty gaat over een jonge vrouw die met elke job tevreden is om haar huur en studies te betalen. Niet dat ze zo wanhopig is, maar ze leeft wel van dag tot dag en is zeker niet kieskeurig wat die jobs betreft. Haar leven wordt mooi in beeld gebracht. Je merkt wel dat ze weinig toekomstperspectief heeft. En dan komt er een zeer aparte job te voorschijn die haar wat geld kan opleveren. Een zeer intrigerende job en als kijker ben je dan ook enorm benieuwd. Bij de introductie met haar werkgeefster, had ik het idee dat dit wel eens een betere versie van Eyes wide shut kon zijn, maar dan zonder het overdreven soft gemaskerde orgie. Zeker toen de nieuwe job kwam waarbij ze enkel naakt moest slapen. Je bent toch benieuwd wat er volgt.

Een boeiende film dus die je meesleept. Maar op het einde zat ik toch met honger. Was dat het maar? Zeker gezien de hoge verwachtingen was dit ietwat teleurstellend. Jammer, want het is een mooie film. Rustig, sfeervol en sereen. En ja, Emily Browning is geen lelijke actrice. Maar qua opset is dit zeker geen slechte film. Helaas van het einde. Met die activiteiten tijdens haar slaap had meer mysterie mogen zijn.

Een aparte en mysterieuze film waar iedereen zo zijn eigen gedachten over heeft.

Visueel wel heel mooi .

Nog een interessante uitleg (hoewel ik de diverse theorieën hier ook erg interessant vond)

Mouthing Off: Psychoanalyzing SLEEPING BEAUTY, a Queer Film | Reel Club - reelclub.wordpress.com

Uiterst intrigerende film, op meerdere vlakken. Op de voorgrond wordt het verhaal van een jonge aantrekkelijke vrouw (Emily Browning) verteld die bijverdient als luxe prostituee. Maar wat tussen de regels door wordt verteld is minstens zo interessant en maakt de film juist zo intrigerend. De vergelijking met Yorgos Lanthimos kwam al snel in me op, soms snap je niet direct wat je ziet, of staat het haaks op je verwachtingen, waardoor de film regelmatig verrassend uit de hoek komt.

De persoonlijkheid van het personage dat door Emily Browning gespeeld wordt lijkt moeilijk te doorgronden, zoals in Kynodontas. Tussen de regels door speelt de dood een belangrijke rol. Dat blijkt helemaal als je beseft dat het idee achter deze film afkomstig is uit het boek Nemureru Bijo - Yasunari Kawabata (1961) - BoekMeter.nl (De Schone Slaapsters), maar de regisseuse draait hier het verhaal om. Dat boek wordt verteld vanuit een oude man die de nachten in het luxe bordeel uit de film doorbrengt en daar zijn leven, en dood, overdenkt. Maar deze film wordt verteld vanuit het perspectief van een van de prostituees, wat een erg origineel en geslaagd resultaat oplevert. De film weerspiegelt als het ware het boek.

Ook intrigeren de haast ondoorgrondelijke beweegredenen van de prostituee, maar volgens mij probeert de regisseur ook daar ons (en onze maatschappij) een spiegel voor te houden. Zij maakt deel uit van de samenleving, en wordt door die samenleving geleefd (net als wij). Ze probeert aan de dagelijkse sleur te ontkomen. Maar zelfs als prostituee krijgt ze te horen dat ze carrière kan maken en heeft ze te maken met leidinggevenden, die zelf hoer zijn en dus ook door anderen worden geleefd. Zij geeft niets om geld en zoekt volgens mij naar thrills die op, of over, het randje zijn: staat open voor drugs die haar wordt aangeboden, neemt baantjes aan als hoer, laat zich drogeren, etc. Ze heeft weldegelijk karakter, ze is zorgzaam voor anderen, haar werk interesseert haar niet, ze laat zich niet rondcommanderen en aanvaardt liever ontslag, ze wordt liever uit huis gezet dan dat ze zich schikt aan haar huisgenoten (ze heeft geld zat om de huur te betalen). Wellicht dat ze daarom zo schrikt op het einde, wanneer ze zoekende naar... "echt leven" merkt dat ze zelfs in haar zoektocht, en in haar slaap, wordt geleefd door mensen die niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk, dood zijn.

Ik deel in die zin dus niet de mening dat zij degene is die 'dood' is, zij is juist de enige die zich niet conformeert met haar situatie, en is omringd door mensen die dat wel doen, mensen die uit schaamte of angst niet datgene durven doen wat ze werkelijk willen, dat durven ze alleen in een bordeel, zonder kijkers, zonder schaamte. Pas als de dood nabij is durven zij te leven.

Het doet verder niet ter zake, maar in het boek wordt uitgelegd waarom "niet penetreren" zo belangrijk is, de prostituees uit het boek zijn namelijk maagd. In de film speelt dat niet en is het niet duidelijk waar die regel vandaan komt, tenzij je penetratie ook figuurlijk interpreteert.

4*

Prettige langzame film die indruk maakt. Zeker naar het einde toe.

Blijft een uiterst lastig te beoordelen film. Enerzijds heb je het intrigerende plot en de beelden die zo schitterend zijn dat ze soms wel geschilderd lijken. Daar staat tegenover dat er veel, heel veel van je geduld wordt gevraagd. De speelduur valt weliswaar mee, maar de sfeer die Julia Leigh oproept is er een van sereniteit tot in het extreme, met scènes waarin de eenvoudigste taferelen in doodse stilte van voor naar achteren worden getoond.

Daardoor is het eenvoudig om je aandacht te verliezen, maar je wordt beloond wanneer dat niet gebeurt. Want dan merk je zo'n mooie, korte tussenscène met de slapende vrouw in de trein op en word je bruut uit je bijna-trance gehaald door die op de tafel knallende stoel die een erg gave overgang inluidt.

Emily Browning zelf lijkt op het eerste gezicht vooral bloedmooi te zijn zonder dat ze veel voor de rol hoeft te doen, maar schijn bedriegt. Haar emotionele uitbarsting naast de overleden man doet qua intensiteit denken aan de wanhoopsschreeuw van Andrew Garfield in Never Let Me Go. Later gaf ze aan dat deze rol sowieso emotioneel erg uitdagend voor haar was. Haarzelf letterlijk en figuurlijk zo blootgeven was erg zwaar voor haar.

Al met al een volledig unieke film die ik altijd weer de volgende keer intenser wil beleven.

Sleeping Beauty is een film waarin veel wordt geslapen. Zoveel geslapen dat je er als kijker slaap van krijgt. Niet alleen slaap van de slaapscenes maar ook gewoon omdat de film verschrikkelijk inhoudsloos blijkt te zijn. De film heeft geen boodschap en is in essentie zo leeg als een nest waaruit de kuikens net zijn uitgevlogen. Pulp!

Door de titel zal je algauw denken dat het hier om een real-time versie van het bekende sprookje gaat. Echter dat is dit niet, hooguit was het nog sprookjesachtig te noemen. Julia Leigh creëert in haar filmdebuut (en enige film) een vreemde dromerige sfeer. Het gaat over universiteitsstudente Lucy (Emily Browning, The Uninvited, Sucker Punch) die door haar leven lijkt te slaapwandelen. Met een reeks uitzichtloze banen (een print-baantje, een serveerster, en vrijwilliger voor medische experimenten) leeft ze niet echt. Enfin...uiteindelijk bereik je als de kijker waar de titel naar verwijst; ze wordt in slaap gedrogeerd waarna oudere heren met haar naakte lichaam spelen. Geen penetratie! Men probeert de herhaling en eentonigheid van Lucy's leven te tonen maar dat maakt de film vrij traag en zit er veel tijd tussen de gebeurtenissen. Hierdoor sleept de film best wel! Echter door vreemde situaties en oncomfortabele momenten die gedurende de hele film worden getoond, (oude mannen die zich langzaam en met moeite uitkleden, in een medisch lab een buis in haar keel of het verzoek om haar lippen in dezelfde kleur als haar schaamlippen te kleuren.) bedwelmt en vervreemdt, het op zijn best, de kijker. Als je de film beschouwt als een levendige droom , dan werkt het nog aardig. Al neemt het zichzelf ook te serieus!

Is het kunst waarbij ik me dom moet voelen als ik niet alles begrijp? Of is her exploitation in een jasje van filmhuis? Misschien dat ik het over een tijdje weer een kans geef, nu heb ik geen idee wat ik er van moet denken. Emily Browning is in elk geval een mooie verschijning, Rachael Blake's rol is op z'n minst intrigerend te noemen, net als de sfeer. Een aangenaam twijfelgeval dit. Nu even 3,5*.

Het fijne van kunst is dat je het niet helemaal hoeft te begrijpen. Zolang je iets voelt, is het geslaagd.

Dat lijkt me een mooie overweging voor deze avond!