Atlantis: The Lost Empire (2001)

Mooie animatiefilm met een leuk verhaal, idem karakters en animatie en voor een Disney film best te pruimen ene net zoals mijn bovenbuurman een 3 hoppa

Redelijke Disneyfilm, met een avonturenverhaal waar een klein Wolandje zeker van gesmuld zou hebben. Verloren beschavingen, ontdekkingsreizen, archeologische ontdekkingen en avontuur, wat wil je nog meer? Het bovennatuurlijke aspect hoefde van mij niet zo en voelde wel een beetje als een makkelijke deus ex machina, maar goed, dat was nog niet het ergste. Het kinderlijke toontje was toch al wat vervelender, maar vergeeflijk gezien de doelgroep.

Ondanks bovenstaande potentie waren er toch ook wel wat behoorlijke minpuntjes. Ik was niet bepaald onder de indruk van de animatie, zeker in het begin schrok ik wel van hoe beroerd met name de personages geanimeerd zijn. Het voelde vaak een beetje alsof ik naar een jaren '90 spelletje zat te kijken. En ik kon toch ook weinig met het bijeengeraapte zootje saaie karikaturen die de expeditie vormden. Het voelde nooit als een geheel, je kreeg nooit veel affiniteit met de flinterdunne personages, en ook Milo zelf bleef een wat flauw, bordkartonnen figuur. Het is weer eens wat anders dan de gebruikelijke Disney-film, dat wel, en het verhaal trok me ook zeker, maar uiteindelijk voelt het toch een beetje als een gemiste kans.

Verfrissende Disney. Mooi getekend met Atlantis als een interessante achtergrond en tuigen die me aan Jules Verne deden denken. Later in de film vond zelfs een knipoog naar oorlogsscene plaats. Ook vrij volwassen en weinig kindgericht bij momenten. Enkel het verhaal stuiterde wat alle kanten op en niet elk personage was even goed gekozen.

Atlantis is een vrij volwassen film die veel actie bevat voor Disneys doen. Hij was financieel geen groot succes en dat komt misschien omdat hij iets te volwassen is. Het zou ook enorm jatwerk zijn de amime serie Nadia en the secret of the blue water. Die serie heb ik niet gezien maar de film deed me erg aan Animefilms als Laputa: Castle in the Sky, Howls Moving Castle, Princess Mononoke en Nausicaa: Valley of the wind denken en dat beviel mij wel. Het verhaal is simpel een rijke gek stuurt een groep huurlingen annex avonturiers op expeditie om de verloren stad Atlantis te zoeken. Hij stuurt ook Milo Thatch mee, een jonge man die al heel zijn leven Atlantis heeft bestudeerd. Dit levert spannende avontuur op. Michael J. Fox heeft de perfecte stem voor Milo Thatch. Zijn onvolwassen, onzekere stem past bij een type nerd met een brilletje. Princess Kida is een soort voorloper van Neytiri uit Avatar. Het personage Commander Lyle Tiberius Rourke, leider van de huurlingen, deed me erg denken aan Hannibal Smith gecombineerd met de werkelijke persoonlijkheid van George Peppard. Peppard was naar verluidt een enorme lul en ook al de personages die hij speelde, zelfs als ze sympathiek moesten zijn, hebben iets onsympathieks wat dus vrij veel zegt over Peppard zelf. Zijn henchwoman Helga vond ik erg veel weg hebben van Elsa Schneider (Alison Doody) uit Indiana Jones and The Last Crusade en Natalia Kassel uit de comic Dangergirl. De avonturiers explosievenexpert Vinnie Santorini, monteur en tomboy Audrey Ramirez en dokter Joshua Strongbear Sweet waren leuke personages. De rest was nogal karikaturaal en over the top naar mijn smaak. Atlantis: the lost Empire is een van de betere Disneyfilms wat mij betreft want er zitten geen stomme liedjes in voor zover ik mij kan herinneren.

Atlantis the Lost Empire is gewoon een goede Disney film geworden. Wel zeer volwassen maar dat vind ik niet erg. Het verhaal zit goed in elkaar en de beelden zien er fantastisch uit. Geluid is vol alleen soms erg bombastisch. In het begin en op het eind. Gelukkig geen zoetsappige liedjes. Wel is het getekende erg houterig gemaakt met wat spastische bewegingen. Mooi vond ik de plotwending in de film. De macht en het geld dat zal wel nooit verdwijnen. Zaten ook leuke quotes in. Zoals als je heel diep zinkt kun je alleen maar omhoog gaan. Ik hoorde er nog eentje maar die ben ik even vergeten. Maar goed blij dat ik hem nu heb gezien. En een dikke 4 sterren van mij!

Film 4,0

Beeld 4,0

Geluid 5,0

Atlantis: The Lost Empire zal voor mij altijd een bijzondere film blijven. Ik kan me nog, ondanks de zeer jonge leeftijd, herinneren dat ik de film destijds in de bioscoop heb gezien en dat ik behoorlijk onder de indruk was. Nu kon ik in mijn kindertijd sowieso wel goed overweg met Disney. Ik had een groot deel van de handgetekende classics op VHS en keek ze met grote regelmaat. Snow White and the Seven Dwarfs, Bambi, Peter Pan, Lady and the Tramp, The Lion King, Tarzan: ik vond ze allemaal geweldig!

Zelfs in 2001 had ik al door dat Atlantis zich onderscheidde van al die films. Geen gezongen liedjes, minder sprookjesachtig en meer avontuur. Overigens was ik ook vrij alleen in mijn enthousiasme, weet ik nog. Speelgoed of merchandise van Atlantis was nauwelijks te bespeuren en ook leeftijdsgenootjes waren er gauw op uitgekeken of kenden het niet eens. De film wist op mij echter flinke indruk te maken en mocht zich aansluiten in het bovengenoemde rijtje films dat ik heb grijsgedraaid.

Des te nieuwsgieriger was ik naar wat ik er vandaag de dag van zou vinden. Ik heb de film kennelijk voor de laatste keer gezien in 2012, dus dan hebben we het over een periode van ongeveer 13 jaar. Gelijk maar voor de Blu-Ray gegaan in een poging het maximale eruit te halen. Natuurlijk zal nostalgie een prominente plek innemen, want uiteraard is het een feest der herkenning. En toch, zelfs als ik daar doorheen prik, staat Atlantis na al die jaren mijns inziens nog steeds als een huis.

Na een indrukwekkende proloog leer je kort kennismaken met het ietwat klunzige en sympathieke hoofdpersonage Milo Thatch, alvorens hij met een bemanning op pad wordt gestuurd om op zoek te gaan naar het verloren koninkrijk, Atlantis. Die ontdekkingsreis is van begin tot eind boeiend. De sequentie met die onderzeeër is mooi in beeld gebracht (behoorlijk volwassen ook voor Disney-standaarden, gezien het hoge aantal gesneuvelden) en wanneer de overgebleven crewleden de tocht te voet en met voertuigen voortzetten, wordt er meer ruimte gecreëerd om de overige personages beter te leren kennen. Die kampeerscène is wat dat betreft een slimme zet. Het enige personage dat maar niet uit de verf wil komen is die Molière. Ik las online dat er nog een of andere zielige backstory aan hem verbonden zou zijn, maar hoeveel daar van waar is... Het is in ieder geval een vreemd personage waar ik nooit iets mee kon, en nu nog steeds niet. Zijn aandeel blijft gelukkig klein, maar het is bijna een smetje op de film.

Zodra de groep in Atlantis aankomt, begint eigenlijk het tweede deel van het verhaal: het verkennen van de stad en cultuur, en natuurlijk het verraad van Rourke. Wat opvalt is de prachtige, mystieke vormgeving. Een behoorlijke uitdaging lijkt me, maar in visueel opzicht stelt deze film eigenlijk nooit teleur. Iedere setting, of het nou het verblijf van de koning of de onderwaterwereld betreft, ziet er mooi uit. Prinses Kida is ook een shot in de roos: ze is een leuk, avontuurlijk personage dat ontzettend veel chemie heeft met Milo. Alles mondt uit in een tweeledige climax, die behoorlijk spectaculair is en de hooggespannen verwachtingen van de aanloop meer dan waarmaakt. Doet de film dan werkelijk niks fout? Niet helemaal: het tempo voelt niet altijd helemaal evenredig. Het lijkt alsof de regisseurs nog veel meer hadden willen vertellen, maar met een beperkte speelduur zaten, hetgeen ik goed kan begrijpen als je kijkt naar de voornaamste doelgroep. Een grote ramp is het niet, want je krijgt er een hoop voor terug, maar soms komt een segment gevoelsmatig wat abrupt ten einde.

Het moge duidelijk zijn: ik vind deze film nog steeds één groot feest. Ik heb het nog niet eens gehad over de fijne stemmencast of de prachtige score van James Newton Howard, die echt de kers op de taart vormen. Atlantis: The Lost Empire is een ambitieuze, meeslepende film, boordevol humor, actie en visuele pracht. Jammer dat dit voor Disney vaak als een flop gezien wordt, terwijl de film wat mij betreft juist tot het beste behoort wat ze gemaakt hebben. Toch echt wel met recht één van mijn favoriete Disneyfilms en vandaar dat verhoging met een halve ster ook meer dan terecht is.

4*