Le Chat du Rabbin (2011)

ik heb hem eergisteren gezien in de filmhuis bios bij ons in de buurt (ik woon in Frankrijk) en hij is leuk! Hij stond hier als kinderfilm voor 8 tot 12 jaar aangegeven maar er zaten alleen volwassenen in de zaal die allemaal met een grote dikke glimlach de zaal verlieten.

Als je nou van animatie's houdt dan zeg ik: Deze film moet je zien!

Leuke animatie film, ook leuk voor volwassenen.

Regisseur Sfar was ook verantwoordelijk voor de erg prettige biopic over Serge Gainsbourg (Une vie herorique) dus dat belooft veel goeds. De franse subtitel is ook al erg grappig (verwijzing naar des hommes et des dieux, leuk gevonden)

Als ik de film heb gezien laat ik het weten.

Een beetje vreemd, maar wel lekker. In die categorie valt Le Chat du Rabbin.

Het gaat over een vreemde kater met een spitse muizenkop. Zodra hij een papegaai heeft opgegeten kan hij praten. Hij heeft een grappige stem en maakt gevatte opmerkingen.

De animatie ziet er anders dan anders uit, al is niet elke scène met even veel aandacht getekend.

Het verhaal is origineel, vreemd en vermakelijk. Al is het wel jammer dat de kat een beetje naar de achtergrond verdwijnt zodra ze op reis zijn.

Een luchtig verhaal met grappige vondsten. Een leuk tussendoortje!

Leuke film die aan de hand van een "onschuldige" kat enkele theologische vragen stelt die de rabbijn en zijn moslimvriend niet meteen helder kunnen beantwoorden.

Het verhaal speelt in de Franse kolonie Algerije in de dertiger jaren dus een deel van de onwetendheid van de rabbijn enz kan hun vergeven worden aangezien informatie een stuk minder makkelijk voorhanden is als tegenwoordig, Terugkerende fenomenen zijn religieuze verontwaardiging en discriminatie.

Dit alles is verpakt in een leuke film over een pratende kat, een zoektocht naar een beloofd land en de liefde tussen een kat en zijn baasje.

Deze lag inde bib en eens meegenomen. 'k wist niet echt wat te verwachten, maar het is zeker geen traditioneel verhaaltje. Het is nogal een religieus getint verhaal, die toch eerder voor een (jong) volwassen publiek is bedoeld. Geen heleboel liedjes of grappige sidekicks zoals in de Disneyfilms.

Verder was het toch wel een boeiend verhaal en de animaties en muziek waren ook in orde. Er stond ook nog een making of op de dvd en die was ook wel eens de moeite om te bekijken.

'k vond het einde wel nogal onverwacht komen, vooral omdat er op de doos stond dat de film 100min duurde, terwijl het toch eerder maar 90 min was met de aftiteling inbegrepen.

Toch de moeite om eens gezien te hebben, al bleef 'k op het einde toch een beetje op m'n honger zitten, omdat de film zo plots gedaan leek.

Zeer geestige komedie! (Ik vond het een komedie... Bovenal een grappige film.)

Verhaal is weinig bijzonder, maar het is genoeg om te charmeren. De mooie tekenstijl helpt ook.

Fijn filmpje!

De kat van de rabbijn.

Helaas zijn er blijkbaar nog veel mensen die animatiefilms automatisch linken aan kleine kinderen; zie sommige reacties hierboven. Daarom even wat zaken rechtzetten hier: Le Chat du Rabbin is gebaseerd op de gelijknamige Franse stripreeks van regisseur/schrijver Joann Sfar. De verhalen zijn komisch bedoeld en gericht op een (jong)volwassen publiek. Terugkerende thema's zijn o.a. geloof, God, (in)tolerantie, discriminatie, racisme en de liefde, waarbij niemand (lees: Fransen, Joden, moslims etc.) wordt gespaard. De film is gebaseerd op een aantal van deze stripboeken, waarvan ik zelf de eerste vijf delen heb gelezen. Het zijn dus absoluut geen avonturenverhaaltjes voor kleine kinderen à la Disney. Ga Le Chat du Rabbin dan ook niet kijken met je vijfjarige zoontje of dochtertje; je zal een teleurstelling krijgen.

Het verhaal speelt zich af in het Algiers van rond 1930, dat toen een Franse kolonie was. Tegen de achtergrond van deze exotische setting verkrijgt de kat van de rabbijn het vermogen om te spreken. Hij observeert en levert commentaar op het gedrag van de mensen om hem heen. Alle eerder genoemde thema's passeren de revue. Het verhaal zelf is absurdistisch: niemand schijnt het echt vreemd te vinden, zo'n pratende kat. Ook sommige andere dieren praten met hun eigenaar, zoals de ezel van de Soefi meester.

In het tweede deel van de film gaan een aantal personages op zoek naar een mythische Joodse stad, ergens in Afrika. Vanaf hier wordt het allemaal net iets minder. Het verhaal verliest aan focus en moet het hebben van wat spaarzame hoogtepunten, zoals de ontmoeting met Kuifje en Bobby, die worden neergezet als een stel domme boerenkinkels. Het einde voelt ietwat afgeraffeld; waarschijnlijk omdat de schrijvers hier meerdere van de stripverhalen in één wilden proppen.

Echter ondanks die verhaaltechnische tekortkomingen, weet de film wel perfect de sfeer en de humor te vangen van de stripreeks. De pratende kat is gewoon een geniaal personage, dat makkelijk de hele film draagt. De thema's zijn serieus, al wordt het nergens moralistisch of belerend. Nergens lig je echt krom van de lach, maar het geheel is heerlijk ironisch. Ruim voldoende. 3,5*

Fijne animatiefilm over een sprekende kat. Nu, ondanks het feit dat de kat de show steelt, vond ik het thema van de film over het judaïsme en het jodendom erg interessant. Geloof staat centraal en de kat wil ondanks dat hij gelovig is wil hij toch toetreden tot het geloof, al was het maar om bij de dochter van de rabbijn te zijn.

Vooral het eerste deel is boeiend te volgen. Grappig, gevat en ook leerrijk over een aantal Joodse gebruiken. Vanaf het gedeelte dat de Rus in beeld komt, krijgt de film een andere insteek en boeit het allemaal wat minder.

In zijn geheel toch een geslaagde film, warm en vooral eigenzinnig. Best met vlagen van genoten.