Die Fremde (2010)

Keihard ja geknikt bij de mening van Arnie hierboven.

Want meer dan open deuren intrappen doet deze film niet. Aan de ene kant toont de regisseur een dysfunctionele Turkse familie waarin de dochter haar eigen weg wil gaan - wat leidt tot "schending van de eer" en haar verachting. Maar de invulling van de figuren is zo stereotiep en het plot bijna zo algemeen dat het lijkt alsof alle Turkse families dit probleem hebben. Het overdreven dramatische einde doet daar nog een kwalijk schepje bovenop. Aan de andere kant worden er inderdaad vrouwen vermoord om dergelijke redenen. Maar hebben we daarom een twee uur lange film nodig, die qua camerawerk schokkend (letterlijk) irritant is, qua uitzicht kleurloos en overwegend nogal saai? De kijker weet wel beter.
Een gemiste kans om je licht te doen schijnen op cultuurverschillen.

Soms kom je een film tegen, die je altijd bijblijft. Die Fremde in zo’n film voor mij. Een indrukwekkend drama over een Turks gezin dat klem komt te zitten tussen de liefde voor hun dochter / zuster en aloude culturele tradities inzake de familie-eer. Wat nog het meeste blijft hangen is de machteloosheid van de verschillende gezinsleden om die traditie te doorbreken, heel mooi gesymboliseerd door het zombie-achtige optreden van de moeder. Het gebruik van lichaamstaal ten koste van dialogen versterkt het dramatisch effect. Heftig!
Schitterende vertolkingen aan weerszijde van het conflict, met een uitroepteken voor een sublieme Sibel Kekilli. Na deze tweede kijkbeurt mijn stem verhoogd naar 5*.

Schrijnende film over een uitgehuwelijkte Turkse vrouw die samen met haar kind haar man verlaat in Turkije en terugkeert naar haar familie in Duitsland. Een film vol met vele valkuilen van clichés, haat zaaien, onbegrip of overdreven sentimenten. Maar de meeste valkuilen worden in deze film mooi omzeild. Er wordt ontzettend knap geacteerd en ook wordt heel goed duidelijk gemaakt dat de familie gevangen zit tussen liefde voor hun dochter (zus) en hun cultuur (geloof). Ook zijn alle personen ontzettend goed gecast, waardoor de film heel geloofwaardig overkomt. Dat het slecht gaat aflopen zie je al in de eerste scene van de film, maar het blijft toch moeilijk te bevatten als je niet religieus bent of niet tot deze cultuur behoort.

Prima film met een uitstekend verhaal met een zeer goed en schokkend einde. Ook het acteerwerk is prima. Het is alleen wel een tikkie langdradig soms. Daarom net geen 4 sterren.

Dingen zijn niet zo simpel als dat ze zijn. Ik ben net zo als de conventies/maatschappelijke dwang. Vastgeroeste ijzerhopen die moeilijk te lijmen zijn. Zo zit ik ook in elkaar. Ik ben dan wel een hippie, maar bepaalde denkwijzen van me stammen nog uit de prehistorie waarschijnlijk..

Enfin, heel veel beter dan Gegen die Wand waar Sibel ook in zat. Dit stroomt letterlijk over van ongemakkelijkheid en diep bewogen nagedachtenis. Pijnlijk.

Volledig akkoord, Soom. (Zie ook mijn vroegere reacties: 15/7/2011 e.a.)

Gezien en ik vraag me af wat Aladag's bedoeling is met deze film. Probeert ze sympathie te kweken voor de hoofdpersonen? Probeert ze moslimimmigranten juist in een slecht daglicht te stellen? Is dit feministisch bedoeld? Doet ze haar best om objectief te blijven? Ze komt in elk geval op me over als iemand die weet wat zich binnen families met een dergelijke achtergrond afspeelt en laat goed zien wat 'eer' voor die mensen precies inhoudt. Ik vond Die Fremde vooral een heel interessante film waarbij ik net op tijd bedacht dat ik ook sympathie moet hebben voor de hoofdpersoon. Sowieso knap om iemand te zien die zo trouw is aan haar familie. Het is een tragisch verhaal, van begin tot eind, maar bepaalde wendingen voelen in mijn ogen te geforceerd aan om de film echt goed te maken. het acteerwerk is ijzersterk.

Volgens mij probeert ze te bereiken dat de kijker cultuur los van de mens ziet. Je kan zien dat de ouders van Umay geen slechte mensen zijn, maar dat ze wel een slechte keuze maken onder druk van structuren in de Turkse gemeenschap, wat echter niet betekent dat ze geen schuld hebben.

Ik schrijf zelden een review, maar na het zien van deze film moet ik het volgende kwijt:

-prachtige aangrijpende film.

-goed acteerwerk.

- film blijft van eerste tot laatste minuut boeien, je wordt in het verhaal meegezogen.

- aanrader !

Sterke film die aantoont dat sommige geloofsgemeenschappen helemaal anders aankijken tegenover de begrippen "familie" en "huwelijk". Kan me best inbeelden dat wij - als Westerlingen - hier wat vreemd tegenover staan - ook ik heb soms mijn wenkbrauwen gefronst. Vaak ook omdat ik het me gewoonweg niet kan voorstellen. Er zou bij manier van spreken maar één mijn dochter onheus moeten behandelen, weet je wel? Het is een referentiekader dat me vreemd is, ongeacht het feit dat ik beroepsmatig in principe erg veel met deze bevolkingsgroep(en) in aanraking kom.

Mede daarom een uiterst intrigerend plot dat zonder te generaliseren nog steeds vele vragen oproept. Want laat ons eerlijk zijn, de familie op zich zien er mij goede mensen uit, zijn geïntegreerd en aan liefde is er op zich ook geen gebrek. Daarom is het voor ons zo moeilijk om culturele gebruiken als uithuwelijking en "eer" van de familie te plaatsen.

De acteerprestaties zijn meer dan op niveau. In de eerste plaats Sibel Kekilli die als rebelse vrouw erg sereen en volhardend overkomt. Maar ook de vader (Settar Tanriogen) is top waarbij je de twijfel en de angst om zijn familie uit elkaar te zien vallen, kan aflezen van zijn gezicht. Aladag slaagt erin een knap genuanceerd beeld te schetsen van de problematiek zonder een oordeel te vellen. Realistisch en met veel zorg gebracht. Mooi!

Indrukwekkend drama met een prima verhaal. Ook goede acteerprestaties.