Brazil (1985)

Een absurde film die alleen maar bedacht kan zijn door een Monty python lid , maar in zijn absurditeit is het allemaal nog helemaal niet zo vergezocht , mensen slikken nou eenmaal heel veel om te kunnen overleven

en wat dat aspect betreft is het best wel een interessante film .

Het eind is wel sterk .

Wat zeg je nou ? de tand des tijds niet overleefd heel de film gaat over het heden en de waanzin waar we nu in leven ...

Verhaal wel, maar met het budget van de productie had men wat efficiënter mee om kunnen springen.

Deze film is gewoon zo origineel, zo grappig, zo anders. Op alle vlakken geniaal. Geniaal gecast, geniaal einde, geniale karakters. Het is zo vreemd en tegelijkertijd zo herkenbaar. De dystopie van bureaucratische ellende die ons in de toekomst zal tegenhouden in elke progressie is mooi uitgewerkt.

Deze film met zijn typische Engelse humor wist mij niet te entertainen. Brazil was nog een van de weinige bekende SF films die ik nog niet gezien had en bleef hier heel lang op de plank liggen. Ik was vooral benieuwd omdat de film toch heel wat goede recensies heeft en omdat Robert De Niro ook hierin mee speelde. Al is zijn rol wel belangrijk, maar zijn aanwezigheid is toch erg beperkt.

Ondanks de fraaie omgeving en het duister sfeertje waarin het verhaal zich afspeelt , is de hele aanloop en de opzet veel te lang uitgesponnen. 142 minuten is best wel lang , zeker wanneer de film toch niet echt je ding is. Naar het einde toe kwam er wel wat animo in de film en de slotscène vanaf de koeltoren is misschien de sterkste scène van de film. Qua uitwerking is die scène prima gedaan. 5/10

Ik ben niet echt fan van het werk van Terry Gilliam, zo vond ik Fear and Loathing in Las Vegas bijvoorbeeld helemaal niks. Datzelfde geldt voor deze film. Een soort parodie of variant op George Orwell's 1984. Qua thema niet eens zo verkeerd, maar qua uitwerking vond ik het vreselijk. Kitscherige vormgeving. Geen leuke of interessante rollen. Overigens wel veel bekende gezichten in de cast. Zelfs een rolletje voor Robert De Niro, maar (ook) zijn rol stelt weinig voor. Een saai en rommelig verhaal, waar geen eind aan leek te komen. Grappig wordt het ook nergens. Vind geen enkel aspect van deze film geslaagd. Ik zal niet snel meer iets van Gilliam gaan kijken...

Een bureaucratische achtbaanrit vermomd als groteske film noir.

Eigenlijk valt Brazil niet in een zin te beschrijven. Ook 40 jaar na dato is het een volledig unieke als relevante film over de almachtige overheid en het individu.

In deze tijd van big data, toeslagenaffaires, corona, qr-codes is de film nog steeds actueel. Hoe een klein stukje misinformatie tot grote gevolgen leidt. Een Overheid die z’n fouten niet wil toegeven en zich achter procedures verschuilt, consumerism, plastische chirurgie en het individu dat zich ontworstelt aan de opgelegde mores.

Ook qua vorm heeft Gilliam een soort tijdloze film weten te scheppen. Het zou zich zo allemaal in een computer of de Matrix kunnen afspelen. Het is een potpourri van onpersoonlijk design, hoekige decors en vreemde camerastandpunten. Een beeldbombardement dat een behoorlijk uithoudingsvermogen van de kijker vraagt.

Uiteindelijk ben je blij als je na de film weer stevig op je eigen benen staat. Maar zelden weet een film je in zo’n andere realiteit mee te nemen.

Criterion blu ray ziet er fantastisch uit.

4,5

Leuk!

Tegen verwachtingen in ook, want voorheen vond ik dat films van Gilliam wel een hart op de juiste plek hadden, maar een uitwerking die te wensen overlaat. Daarin zat ik verkeerd, en die conclusie trek ik na het zien van Brazil. Een film die met opmerkelijk weinig centen een productie naar ons toebrengt waar de passie vanaf spat.

Moeilijk om te zien dat de regisseur een Monty Python-lid is, want veel van die invloeden heb ik persoonlijk niet kunnen merken. Uiteraard is deze film net als de Monty Python-films weleens fantasierijk van aard, maar waarom dit Gilliam perse hard aan de Monty Python-groep linkt ontgaat me. Ik zal wel over wat stijloefeningen hebben heen gekeken, maar bon, veel verschil maakt het niet in het eindcijfer voor me.

Brazil staat in het kader van een wereld die we niet kennen, een wereld die behoorlijk weird, apart en gek is. Vrijwel elke scene laat iets zien dat we in ons dagelijkse leven niet zien. Ik vind het bijzonder om te zien hoeveel Gilliam is opgegaan in de wereld die hier wordt geschept. Erg bijzondere sfeer die hier vanaf straalt, gecombineerd met onderliggende satire die op z'n beurt ook voor genoeg bijzondere scenes zorgt. De aanslag op het restaurant waarbij de mensen gewoon blijven zitten bijvoorbeeld. Sterk gevonden.

Verder hangt er een aangenaam tempo door de film heen en weet Pryce zich knap binnen deze film te ontwikkelen. In het begin had ik weinig vertrouwen in zijn personage, later zag ik opeens in dat hij ideaal in de film past. Dat kan ik niet zeggen van Greist, die ik wat saaier vond. De Niro had ik eerlijk gezegd niet eens herkend. Het is dat meerdere recensies hem noemen en dat ik hem bij de crewlijst zag staan, anders had ik er volledig omheen gekeken.

Mooi geschepte wereld met veel avontuur en een sterk, passend einde. Brazil is een film die vrijwel constant een manier vind om zijn verhaal op een onderscheidende wijze te presenteren zonder dat het de controle over de film verliest. Het duurt echter wel wat lang en niet elk idee is even geslaagd, verder goed vermaakt met deze bijzondere, haast unieke film van Gilliam.

Terry Gilliam is blijkbaar niet bepaald mijn favoriete regisseur. Los van mijn persoonlijke mening heeft hij voor het filmpubliek wel succesvolle én uiteenlopende films gebracht als 'Monty Python' (1975), ‘Twelve Monkeys’ (1995) en ‘Fear and Loathing in Las Vegas’ (1998) om een maar een paar te noemen. Deze 'Brazil' past perfect in het rijtje van gek tot geniaal, lijkt me. Aan fantasie en creativiteit geen gebrek althans. Dat zie je ook bij 'Baron von Münchausen'.

Ook Brazil heef diezelfde aparte stijl. Retro en futuristische beelden vloeien in elkaar. Die futuristische look, gecreeëerd in de jaren 80, lijkt vandaag de dag wat simpel met knopjes, schermpjes en draadjes, maar het slaat wel redelijk aan vind ik. Ook de achterliggende gedachte van de totalitaire bureaucratische staat die doet denken aan Orwells' '1984' kon ik best plaatsen.

Alleen ben ik niet zo wild van die absurde speciale humoristische aanpak van Gilliam. Die komt niet altijd tot zijn recht voor het basisplot. Er is wat overdaad wat mij betreft en het boeide me na verloop van tijd minder en minder.

Kafkaiaanse toestanden in een Orwelliaanse wereld.

Ik dacht dat deze film vergeten was maar het aantal stemmen spreekt dat tegen. Ik vond hem zeker goed. Brazil is een overduidelijke satire op de bureaucratie en ambtenarij in een autoritair regime. Je denkt al vlug aan Nazi Duitsland. Achter elke (overheids)handeling schuilt wel één of ander onbeduidend formuliertje en bureaucraten worden evenzeer als tirannen van hun eigen wereldje geschetst. Vrijheid wordt beperkt door rompslomp met papieren en allerlei regeltjes. In Brazil is vooral de visie erg sterk. Met vrij eenvoudige middelen schept Gilliam een maatschappij die zowel intimiderend, kleurloos en overgecontroleerd aanvoelt. Een openluchtgevangenis. Ik heb veel sterke scènes gezien.

Het is niet zo simpel om de rode draad van de film te volgen laat staan dat er één is : het begint met een administratieve blunder maar al gauw gaat het over een ambtenaar die op zoek gaat naar een vrouw die hij in zijn dromen ziet, en gelinkt wordt met terroristische acties tegen het regime, om te eindigen met ... hmm, laat ik dat maar verzwijgen. Een drukke film, niet iedereen houdt van Gilliams stijl. Zeker het kijken waard wat mij betreft voor wie eens wat extravaganters wil.

Na lang twijfelen deze film toch maar gezien en dat viel me niet echt mee helaas. Een SF-tienerfilm die vrij sterk verouderd is. Visueel helemaal niet mijn ding en de humor ligt me ook niet. Misschien als het wat korter was, dat dit mijn aandacht meer zou trekken (en houden). Alhoewel ik wel hou van de Monty Python films, liggen de meeste titels van Gilliam mij veel minder. Zonder de Python cast werkt het toch een pak minder.

Dit een tienerfilm? Die zullen hier weinig van snappen vrees ik.

Deze film opgepikt bij de kringloop en vooral namens de behoorlijke cast en de naam Terry Gilliam. Toch stond ik niet helemaal stil bij de Monty Python kolder waar ik niet echt weg van ben noch andere Gilliam films waar ik niet echt stuk van ben, maar had ik vooral 12 Monkeys in het achterhoofd. En dat was toch een beetje een miscalculatie.

Dat dit geen normale film gaat worden is na minuten al duidelijk met de bijzondere wijze waarop de instantie bij de familie Buttle binnenvallen om de heer des huizes in te rekenen. Het is het begin van een verhaspeling die in ieder systeem voor kan komen maar zoals gebruikelijk ook ontkent wordt want het systeem is feilloos, het systeem maakt geen fouten. Toch probeert goedzak Sam Lowry, die zichzelf succesvol onder de radar hield, de zaak enigszins recht te zetten waarop een domino effect aan gebeurtenissen in werking wordt gezet met promotie, de vrouw van zijn dromen, a moment of shine, contact met een rebellerende installateur en opgejaagd worden door de instanties. Ja, die Sam beleeft wat.

Dit allen met een sterke cast in de vorm van Pryce, Palin, Greist, De Niro en Holm, en niet te vergeten een ultra kleine rolletje voor Gordon Kaye beter bekend als Rene Artois. Daarnaast vallen de decors en locaties op van industrieel naar dromerig en spuuglelijk, zegmaar gerust dat het bij tijd en wijlen fucking lelijk is, maar dat is natuurlijk deels de humor. De bureaucratie, ambtenarij en controle maatschappelijk krijgt natuurlijk een trap na in een verhaal die ontzettend veel overeenkomsten vertoont met Orwell's 1984, hetzij dat Brazil een kleurrijke, fantasievolle parodie betreft met heel veel kolder. Niet te vergeten de humor omtrent ieder die zijn straatje schoonveegt in de Buttle/Tuttle zaak, hoe er een transcriptie gemaakt wordt van wat een gemartelde vertelt en regelmatig komt Brazil over als één lange sketch waar er op los wordt geïmproviseerd met lange scènes en veel bewegende deel zonder dat men uit de rol weet te vallen. Brazil is dan ook een acteursfilm bij uitstek.

Heel veel goede punten, dat zonder enige twijfel, maar helemaal vangen doet Brazil mij toch niet. Het einde doet me toch een hogere cijfer geven dan ik aanvankelijk van plan was, maar buiten dat ontgaat de link met Brazilië me eigenlijk, noch het nummer dat de hele tijd gedraaid wordt. Daarnaast is de meligheid mij toch vaak net iets teveel en vind ik 2 uur en 20 minuten toch echt to much voor dit soort kolder. Maar het is Brazil wel degelijk aan te zien dat het kwaliteit betreft en met zorg gemaakt is, daarom een 3,5 ook al spreekt het mij niet helemaal aan.