Dung Fong Tuk Ying (1987)

Dirty Dozen in Vietnam

Zoals de meesten onder ons vermoed ik, maak ik gebruik van een to see lijst met daarop de titels die ik ooit heb gekocht in de een of andere vorm en die ik nog steeds niet heb gezien. Ik baseer me meestal op die lijst om een film te kiezen en een tijd geleden kwam ik echter bij het hersorteren de DVD van Eastern Condors tegen. Een Sammo Hung die ik nog niet had gezien? Ik kon het me moeilijk voorstellen maar inderdaad: geen stem. Wat echter belangrijker was, hij stond zelfs niet in mijn lijst!

Blijkbaar ooit eens door de mazen van het net geglipt toen ik de DVD had aangeschaft en dan gisteravond eindelijk eens tijd voor gemaakt. Geen idee wat ik moest verwachten en eerlijk gezegd, ik denk niet dat iemand me hier had op kunnen voorbereiden. Een film waar regelmatig een steek naar de Amerikanen wordt gegeven, maar ook een film die nooit echt een goede balans lijkt te vinden. Het Dirty Dozen-achtige plot werkt in ieder geval wel goed. In het begin lijken er teveel hoofdpersonages aanwezig te zijn, zeker wanneer er dan nog eens de nodige achtergrondinformatie op je wordt afgevuurd aan de hand van wat pancartes, maar dat probleem lost zich gelukkig vanzelf op. Het is echter die typische humor die ik niet altijd even goed kon plaatsen. Bij vlagen niet minder dan geniaal (het stuk met de stotterende parachutist!) maar soms werkt het gewoon niet. Wat overblijft zijn een handvol indrukwekkende vechtscènes (die climax met de giechelende generaal maakt het echt wel af) maar ik bleef vooral zitten met het gevoel dat ik drie uitstekende films (humor, actie en plot) door elkaar heb gekeken.

En dat matcht dus niet altijd even goed. Moet wel zeggen dat ik Hung nog nooit zo fit heb weten zijn. Hij is blijkbaar serieus afgevallen voor de rol van Tung Ming-Sun en hoewel dat voor een stukje een deel van zijn charme weghaalt (ik vind hem juist altijd zo indrukwekkend omdat hij normaal gezien fysiek helemaal niet in staat lijkt voor de moves die hij uitvoert), laat hij hier veel goeds zien. Ook de wisselwerking met oude bekende Yuen Biao is de moeite (fijn eigenlijk om die nog eens in iets te zien verschijnen, moet van mijn Jackie Chan periode geleden zijn) en ook in de bijrollen is genoeg fun te beleven. Tof ook om bijvoorbeeld zo'n Woo-Ping Yuen eens als acteur te zien in plaats van als regisseur. Ik kan me niet herinneren hem al eerder in zo'n prominente rol te zien maar dit doet hij nog wel goed.

Veel verwijzingen ook naar allerlei andere films in het genre en dat is ook altijd wel fijn om te spotten. Ik ben niet meteen de grootste fan van oorlogsfilms dus ik zal er wel nog wat hebben gemist, maar zo'n knipoog naar onder andere The Deer Hunter.. Het zorgt toch voor één van de meest intrigerende scènes uit de film. Tof om eens gezien te hebben en ik zie het nog wel gebeuren dat dit nog een halfje extra krijgt maar voor nu mag Sammo het doen met een stevige 3.5*

3.5*

Lekkere actiefilm. Met name het eindgevecht is vet. Ik had jammer genoeg niet zoveel met de personages, waarschijnlijk omdat het er teveel waren. Toch wel een 4*

Maffe kruising tussen The Dirty Dozen en Rambo, energiek maar sporadisch nogal flauw en overdreven. De leuke personages (waaronder een zeldzaam optreden voor de camera van martial arts-expert Woo-Ping Yuen) en het hoge tempo maken één en ander goed, met vooral naar het einde toe een grote reeks spectaculaire aktiescenes, maar het is allemaal net iets te mal en onbestendig om echt indruk te maken. Binnen het genre evenwel boven het gemiddelde.

Stuk leuker dan Baai Ga Jai (1981) gisteren!