Unfaithfully Yours (1948)

Ook mijn tweede film van Preston Sturges is raak. Een meer dan geweldige Rex Harrison in een even zo leuke film.

Buiten gewoon goede timing, compact en scherpe grappen. Bij deze was de invloed op de Coen Brothers nog beter zichtbaar dan in de eerste Sturges die ik zag (The Lady Eve).

'I doubt that you played Russian roulette all the time with your father!'

Sturges' laatste meesterwerk; het floppen van deze en zijn voorgaande film (The Sin of Harold Diddlebock) kwam hij niet meer te boven. Oneindig jammer natuurlijk, want Unfaithfully Yours is net zo consistent briljant als de andere vier films die ik reeds van hem zag (Lady Eve, Sullivan's Travels, Palm Beach Story en Hail the Conquering Hero). Samen met Lubitsch is hij verantwoordelijk voor het perfectioneren van de 40s comedy. Naast de gebruikelijke screwball-elementen experimenteert Sturges hier zelfs uitgebreid met heuse slapstick. Let ook op de gortdroge bijrol van Barbara Lawrence. Dikke 4* weer.

'The purple one. With the plumes at the hips.'

Deze film is naar mijn smaak een beetje een vreemde eend in de Preston Sturges bijt, in die zin dat hij in zijn geheel veel serieuzer overkomt dan de kluchten, die ik van Sturges gewend ben. Dat komt volgens mij vooral omdat naar mijn mening Rex Harrison, doorgaans een prima acteur, niet erg gebouwd is voor screwball comedies als deze. De Buster Keaton-achtige capriolen die van hem verlangd worden in deze film, gaan hem niet zo goed af. Rudy Vallee (speelt nu zijn zwager) zou volgens mij veel beter op zijn plaats geweest zijn in die rol.
Daarnaast gaat Sturges met sommige kolderiek bedoelde ontwikkelingen hier en daar over de top of valt hij in herhaling, zoals met het tot twee keer toe door de stoel zakken. Daar staat evenwel tegenover dat de beeldschone Linda Darnell en de flegmatieke Barbara Lawrence de film voldoende opleuken om toch nog net een voldoende te halen.
De remake uit 1984 met Dudley Moore kan ik bij iedereen afraden.