Les Espions (1957)

Ik vond dit niet echt geslaagd, kan aan mij liggen, viel bijna in slaap.

Een compleet verouderd over-the-top verhaal. 2,5* (nog maar eens herzien als ik fit ben)

Overigens erg indrukwekkende rol van Peter Ustinov, een natuurtalent.

Goh, ik vond 'em juist heel erg spannend, en zeer overtuigend neergezet. Maar ik hou dan ook wel van spionnen-verhalen

4*

De hoofdrolspeler Gérard Séty vond ik erg zwak, en dat trok de film behoorlijk naar beneden. (kan me levendig voorstellen dat dit geen succes was in de bios, itt tot de andere meesterwerken van Clouzot)

Eén van Clouzot's leukste.

Kan mij ook wel goed voorstellen dat deze film allesbehalve een succes was. Hij is niet spannend genoeg voor het grote publiek. Maar de sterkte van deze film ligt dan ook helemaal niet in de spanning. Les Espions kan gezien worden als een soort spot op, en tegelijk ook een liefdesverklaring voor, het spiongenre. De film veroorzaakt één en al verwarring, voor het hoofdpersonage én voor de kijker. Iedereen gedraagt zicht op zijn minst vreemd, men spreekt in code-taal en niets of niemand is te vertrouwen. Ondergeschikt aan de soms surrealistische sfeer, is het plot dat zich naar het einde toe heel gemakkelijk ontvouwt volgens de clichés van het spiongenre.

Clouzot heeft blijkbaar na Les Diaboliques niet al te veel succes meer gekend, maar deze film heeft mijn interesse voor zijn andere late obscure werkjes zeker gewekt.

Aan de hand van een verhaal dat naargelang het vordert, meer en meer ingewikkeld en onontwarbaar wordt, krijgen we een beeld van wat een spion eigenlijk voorstelt. Eén van de spelers (Cürd Jurgens) zegt het trouwens : het zijn mensen die ooit een opdrachtgever hebben gekend, maar nadien absoluut niet meer weten wie of wat aan hun zijde staat, zich dat ook niet meer afvragen maar wel beseffen dat er van ontkomen geen sprake meer is.

De scène met het groepje in het café is daarvoor kenschetsend.

Een erg duistere film dus die ondanks het complexe toch aangenaam en boeiend om volgen is. Knappe settings trouwens en heel keurig acteerwerk, Peter Ustinov bijvoorbeeld maar ook Gabrielle Dorziat, waarvan de castaankondiging maar al te graag vermeldt dat ze tot de "Comédie Française" behoort. En nog een bemerking ivm de cast : de kleine jongen, een paar keer even in beeld is Patrick Dewaere, toen 10 jaar oud en reeds meer dan eens in een film opgetreden.

Vind ik een topfilm van H.G. Clouzot binnen zijn oeuvre. Het is een schitterend psychologisch drama gemaakt op het hoogtepunt van de koude oorlog met de dreiging van een totale atoomoorlog tussen de USSR en de USA waarin de rest van de wereld zou meegesleurd worden. Er wordt een wereld van paranoia geschetst waarin niemand mekaar kan vertrouwen en elke relatie dubbelzinnig blijkt. Is deze film een thriller of eerder een black comedy? Ik twijfel nog.