The Abominable Dr. Phibes (1971)

vincent price is hier toch wel erg sterk bezig. Vond deze niet zo goed maar toch bleef ik kijken tot het einde raaar!

Deze film heb ik gezien toen rtl-4 nog op vrijdagnacht (of zaterdagnacht?) leuke horror films uitzond.

Het is volgens mij een van de eerste horror films dat humor met gruwel combineert.

en Vincent Price is geweldig.

Er is trouwens ook een vervolg (ben effe vergeten hoe die heet)

Die waren er al veel vroeger hoor. Bijvoorbeeld, ook met Price, de in 63 gemaakte The Raven (en Karloff!)

Deze film had veel goede ideeën die niet altijd even goed gebracht werden. Ik denk dat een remake hiervan een absolute kaskraker kan worden (hoewel ik normaal niet zo voor remakes ben). Ik zou wel de stem van Price hergebruiken, het kan met dit verhaal

Ja, ik weet wat je bedoelt! Was op zaterdagnacht, keek ik ook altijd naar:

puur genieten was dat altijd!

Vooral die Roger Corman verfilmingen van Edgar Allen Poe (House of Usher, The Pit and the Pendual etc),

maar dit was toch wel een van de leukste! Price is hier echt weer op zijn typische manier bezig. Het is eigenlijk te absurd voor woorden, maar daardoor ook weer geniaal!

Hij heeft nog zo'n soort film gemaakt -ik weet de titel niet meer- maar het heeft ongeveer het zelfde idee:

dan is ie de werelds grootste acteur, althans dat vind hij zelf (niemand anders! lachen!) en dan neemt ie op al zijn kritiekasters wraak door ze te vermoorden op Shakespearachtige wijze! Echt waanzinnig ook weer!

Deze Phibes geef ik toch zeker (voor de originaliteit en de performance van Price) vier sterren!

Vemakelijke, erg theatrale Britse onzin. Een horrorfilm zoals ze eigenlijk na The Texas Chainsaw Massacre en de daarop volgende slashers nauwelijks meer gemaakt zijn. Voelt mede daardoor een stuk ouder aan dan 1971. Al is de stylering, ondanks dat het zich een paar decennia eerder lijkt af te spelen vaak erg seventies. Paar leuke maffe moordscenes

3.0*.

Eén van de weinige films die ik meer dan 10 keer heb gezien.

Ik zou er een heel essay over kunnen schrijven; bijvoorbeeld over de geweldige prestatie van Price die de hele film mimed; hij kan immers niet spreken; over zijn mooie hulpje van gene zijde Vulnavia die tijdens het schoonmaken schijnbaar nutteloos een sigaretje rookt.

De film zit vol met prachtige scenes; bijvoorbeeld Vulnavia die wachtend op het volgende slachtoffer de hond uitlaat in een in prachtige herfstkleuren gehulde omgeving en de scene na de moord als de camera alleen haar laars filmt terwijl ze in het knisperende herfstblad stapt; geweldige cameravoering.

De subtiele opbouw van Price zónder zijn masker bijvoorbeeld; je ziet eerst alleen de pruikhouder en de rest van de 'onderdelen' alvorens hem in zijn ware gedaante te zien.

De mimiek van Price is hoogst fascinerend en een goede les voor alle toneelschoolstudenten.

Zijn motieven zijn enigszins begrijpelijk; het is geen totale wacko zoals Michael Myers .

Het feit dat hij de rampen van de bijbel afwerkt en toepast is origineel , humorvol en inventief.

Natuurlijk zijn de special effects nu verouderd maar dat is geenszins storend omdat de film het daar itt veel moderne films niet van moet hebben.

De engelse sfeer en humor zijn fantastisch en ook het on-amerikaanse einde bevredigd.

Eigenlijk is het een tweeluik; ''Dr.Phibes rises again!'' is het logische vervolg en bijna even goed, helaas kon ik die film hier niet vinden. Het einde van die film is ronduit ontroerend.

Prachtige golden oldie gewoon, met een zeer naargeestig randje vind ik toch (ondanks de "veroudering").

Is deze eng of gewoon grappig?

Vooral grappig vind ik.

dit is redelijk eng en grappig

Onderhoudend. Talloze variaties op dit thema gezien, maar zelden zo consequent uitgewerkt en met zichtbaar plezier gemaakt. Kan me voorstellen dat Price ook wel eens een beetje moe zou worden van dergelijke poppenkast.

Filmdecors zien er mooi uit, ondanks gegeven inventief in zijn ontwikkelingen. Maar het is vooral de lol die de film zo leuk maakt.

Dr. Phibes' blueprint.

Want wie de overeenkomsten met 'Saw' en 'Seven' niet ziet, moet nog maar eens kijken. Dit is verder natuurlijk een totaal ander filmpje dat vooral drijft op Price, die zijn stemrol bij 'Thriller' alvast uitprobeert. Een leuke rol die menigmaal aan Sellers doet denken. Al had die waarschijnlijk het licht-komische aspect van de film meer doen opwaarderen naar een komedie.

Het verhaaltje is mager maar vermakelijk en vooral de inventiviteit van de moorden maakt deze horrorclassic de moeite waard. Ook de muziek is een prettige toevoeging, alsmede het decor.

Goed.

Campy horror.

Leuke/goede Britse horror/mysterie film. Goed uitgewerkt, sterke rol van Vincent Price, zwarte komedie en het vermaak van deze film maakt deze cultclassic goed en zeker geslaagd. 3,5.

Goed.

Aparte film. Beetje gedateerd en anderzijds nog steeds fris. In ieder geval erg van genoten. Boeiend, sfeervol en goed acteerwerk! 7/10*

The Abominable Dr. Phibes is niet helemaal mijn ding, de acteerprestaties zijn goed met onder meer een sterke rol van Vincent Price, ook de setting en de sfeer zijn een ruime voldoende. Maar het verhaaltje is niet echt interessant en het boeit mij als kijker helaas niet echt.

Het komt af en toe iets te gedateerd over voor een film uit 1971, alhoewel net zoals Perceived hierboven zei oogt het af en toe ook weer even fris.

De humor is niet echt aan mij besteed helaas, dus ook hier gaat het filmpje ietwat de mist in voor mij. 2 sterretjes lijkt me genoeg voor The Abominable Dr. Phibes.

Om Robert Fuest te herdenken, heb ik maar even The Abominable Dr. Phibes uit de kast getrokken. Tenslotte had ik ook wel trek in een ouderwetse horrorfilm. Als je daar gratis Vincent Price bij krijgt, is dat al helemaal geen bezwaar. Tegenwoordig zijn dat soort films nog maar zelden eng, maar persoonlijk kan ik meer van de sfeer genieten. The Abominable dr Phibes is daarin geen topper in het genre, maar desondanks is het helemaal geen vervelend verhaal om te volgen. Dr Phibes staat natuurlijk ook symbool voor een liefdesverhaal dat op gruwelijke wijze te vroeg ten einde komt. Phibes zweert wraak en als een wedergeboren Mozes laat hij de tien doktoren de bijbelplagen ondergaan.

Dr. Phibes heeft een andere bijbel gelezen dan ik. Ik vraag me dan nog altijd af waar de zogenaamde vleermuizenplaag vandaan komt. Bepaalde plagen vallen wel te linken met de manier waarop zijn slachtoffers sterven. Andere plagen worden wel uitgevoerd, maar zijn wel heel erg ver gezocht (de Nijl die in bloed verandert, bijvoorbeeld) Het doet bijna een beetje aan Saw denken. Nogmaals, The Abominable dr Phibes moet het niet van de gore of spanning hebben, eerder de sfeer. Sommige kills zijn eerder grappig dan dat het afschuw opwekt. Als een soort phantom of the opera bespeelt Phibes zijn orgel en middels een stemapparaatje betuigt hij zijn liefde voor zijn overleden vrouw. Leuk klassiek tintje. Ik heb er van genoten.

Vooral visueel is The Abominable Dr. Phibes een genot. Die openingsscène moet toch wel een van de meest bijzondere dingen zijn die ik de laatste tijd heb gezien. Helaas wordt de film toch wat saai omdat het script niet echt sterk is en de moorden wat braaf blijven. Ik heb de nieuwe blu-ray set met beide Phibes films mogen bespreken. Lees hieronder de recensie daarvan:

The Complete Dr. Phibes – blu-ray recensie | It's Only a Movie - itsonlyamovie.nl

Vanaf de introductie waarin Dr. Phibes op zijn orgel speelt was ik meteen geïntrigeerd: wat worden er tegenwoordig weinig van deze sfeervolle films gemaakt.

De film is dan wel gemaakt in de jaren '70, maar straalt echt zo'n klassieke '30's Universal-sfeer uit. Maar tegelijkertijd is het concept iets meer luguber dan ze in die tijd aangedurfd zouden hebben. We krijgen nooit echt iets te weten over de doktoren waar Phibes zijn ideeën op loslaat, het gaat er gewoon om hoe creatief mogelijk ze de pijp uitgaan. De moorden zouden tegenwoordig uitgebreid in beeld worden gebracht, maar hoewel we wel een paar resultaten zien van Phibes' wraak zijn de makers wel te classy om er een vroege versie van torture porn van te maken.

Vincent Price is erg goed als Dr. Phibes. Hij kan niet zoveel doen met zijn gezicht, maar je kan nog steeds goed zijn emoties zien. En zijn stem die uit de speakers komt geeft zijn personage iets echt engs, maar tegelijkertijd tragisch. Eén van zijn meer aparte, sterkere rollen. Voor de rest zijn de personages wat wisselvallig, maar de politieagent met die grote neus was wel sterk. Hij had ook wat grappige scènes met zijn collega's: de film is dan wel horror, maar weet dat goed te combineren met humor. Phibes' assistente is trouwens bloedmooi, en haar outfits waren prachtig. De sets zijn ook erg leuk, en Phibes' "elektronische" orkest was een geweldige vondst.

Het verhaal gaat wat voorspelbaar richting het einde: als je weet wat de laatste plaag gaat zijn weet je wel hoe het afloopt: de zoon gaat toch niet dood; de makers hadden wel lugubere ideeën, maar dat durfden ze net niet aan. De laatste scène waarin Phibes plaatsneemt naast zijn vrouw is trouwens prachtig en een goede afsluiter van een fraaie horrorfilm.

Een film die vooral visueel veel te bieden heeft. De scenes in Phibes' lair zijn kleurrijk en regelmatig haast cartoonesk. Daarnaast was het gebruik maken van de 10 plagen om te moorden anno 1971 nog best origineel. Verder word er hier en daar tof gebruik van gemaakt, zo vond ik de sprinkhanen en de ijsmachine moorden toch ingenieus bedacht. Ze deden in deze periode nog niet zoveel aan onscreen kills, maar we mogen met regelmaat wel het resultaat bewonderen.
Vincent Price doet het prima als de titelrol. Zijn geschminkte gezicht en ogen alleen al zijn wat macaber. Helaas doet de overige cast het wat minder. Phibes' vrouwelijke sidekick heeft wel heel weinig toevoegende waarde en de Britse houterigheid past niet goed bij het "over-the-top" Phibes spektakel.
Jammer, want wanneer dit wel beter op elkaar aangesloten was geweest had ik de film waarschijnlijk een stuk beter gevonden. Nu blijft hij voor mij helaas wat hangen in de middelmaat.

Een heerlijke film die voor de liefhebber een must is. Nu al driemaal gezien en het vervolg ook al eenmaal die niet voor deze onderdoet. Het is wel enigzins gedateerd en nu en dan iets poëtisch.

"What lovely music for a murder... or two... or three... or nine."

De film volgt het titelkarakter Dr. Anton Phibes, die het medische team dat zijn vrouw vier jaar eerder behandelde, de schuld geeft van haar dood. Een voor een wil hij hen allen op creatieve wijze over de kling jagen met zorgvuldig uitgewerkte moorden, gebaseerd op de Bijbelse plagen van Egypte uit het Oude Testament. Oh goody.

Na Witchfinder General (1968) gisteravond, is dit mijn tweede Vincent Price film achter elkaar en de zesde film die ik van hem zag. Vergeleken met zijn rol van Matthew Hopkins in die film (welke Price als zijn beste rol ooit zag), is zijn Dr. Anton Phibes personage hier nogal andere koek. Beiden zijn gevaarlijk en behoorlijk geschift, maar de invulling is totaal anders. Een mooi contrast dus. Waar Witchfinder General behoorlijk historisch is/lijkt, oogt The Abominable Dr. Phibes van drie jaar later als een campfest, in de positieve zin van het woord. Een theatrale, megalomane bad guy die schwierig het orgel bespeelt en mooie vrouwelijke hulpjes heeft in de meest merkwaardige gewaden. En dit alles natuurlijk in een mooi fel gekleurd decor met een orkest van poppen. Yes sir.

Schlock is het wat mijn betreft niet, daar is de film te leuk en visueel aantrekkelijk voor. Maar camp is het beslist wel. Niet alle special effects zijn geweldig, maar de creatieve moorden en manier waarop ze het hebben uitgevoerd zijn nog steeds de moeite waard. De score is bijpassend, en liefhebbers van Price, oudere horrors en de betere campfilms doen er goed aan om The Abominable Dr. Phibes eens te bekijken.

3,5* naar boven afgerond.

Visueel is The Abominable Dr. Phibes een lust voor het oog. De kleuren spatten van het scherm. En er is ruim aandacht voor detail. Hierdoor ziet alles er prachtige uit. Helaas sneeuwt hierdoor het verhaal wat onder. Niet dat het slecht is. Maar dit had best spannender gekund. Toch is er genoeg te bleven en te genieten.

Leuk. Dat woord dekt de lading eigenlijk prima voor deze film. The Abominable Dr. Phibes is alles behalve een groots meesterwerk, maar een amusante en visueel aantrekkelijke horror is het wel. De film heeft twee kanten; enerzijds is er een charismatische Vincent Price - die zelfs zonder zijn kenmerkende stem een indrukwekkende rol kan neerzetten. Het verhaal rondom zijn Dr. Phibes heeft vrij weinig om het lijf en wordt dan ook zonder al teveel poespas gebracht. Gewoon een man en een simpele wraakactie. Ondertussen is de film hier en daar erg geestig met wat kleurrijke personages die de moordzaken willen oplossen. Geinige rol van Peter Jeffrey ook. Spannend wordt het niet, maar deze vrij eenvoudige horrorkomedie is alsnog prima opgezet en qua uitvoering alleraardigst geslaagd.

3,5 sterren.

Aardige film waarin een dokter wraak neemt op de dokters die zijn vrouw hebben geopereerd. Het verhaal zelf valt wat in herhaling en is hierdoor wat eentonig. Maar de moordscenes zijn wel leuk gedaan en de film bevat een flink portie humor. De wat kitscherige decors en kostuums passen goed bij de toon van de film.

Zeer sfeervolle film die humor en spanning op een mooie manier weet te combineren.

De film heeft een lekker vlot tempo en ik was eigenlijk al vanaf de eerste scene(en tevens zeer sterke opening) geboeid bij het verhaal.

Vincent Price zet zijn personage erg sterk neer, door alleen al bepaalde gezichtsuitdrukkingen weet hij het personage overtuigend over te brengen en meerdere lagen mee te geven.

Het plot lijkt dan misschien simpel, maar de uitwerking en creativiteit maken hier toch een bovengemiddelde film van en tevens uiterst vermakelijk kijkvoer.

Benieuwd naar deel 2!

3,5*

Tweede Price.

Jammer, maar dit vond ik toch wel behoorlijk tegenvallen uiteindelijk. Ik had eigenlijk redelijke verwachtingen vanwege Price zelf, maar ook het verhaal over de Bijbelse plagen sprak me best wel aan, alleen is hier niet maximaal mee gewerkt.

Het verhaal levert genoeg leuke en lollige scenes op, sowieso spreekt dat me wel aan. Hiermee krijg je dus best originele moorden rondom de film, waarmee je aandacht dus wel redelijk gefocused is op de film zelf. Helaas was het dan wel weer een geval van wachten op de volgende.

De schurken konden me wat mij betreft gestolen worden, Price weet eigenlijk niet heel erg te overtuigen omdat hij er simpelweg zo simpel uitziet. Zijn stem blijft legendarisch, maar zijn mooie stem blijft vrij beperkt. Zijn handlanger kon me al helemaal gestolen worden, wat had ze op haar hoofd, een poedel?

Verhaal is interessant, het detective duo zorgt hier en daar voor wel leuke scenes. Helaas is de film zelf gewoon te simpel uitgewerkt en blinkt soms zelfs uit in zijn slordigheid. de touwtjes kan je zien hangen aan de vleermuizen. Pluspunten voor de stem van Price, het verhaal en het dan wel weer krachtige einde.

Tof filmpje zeg !

Het wraakverhaaltje intrigeert door de creatieve vondsten van de moorden die Dr. Phibes toepast a.d.h.v. de 10 plagen uit het Bijbelverhaal van Mozes. Niet iedere moord wordt even goed uitgevoerd, maar er zitten toch wel een paar zeer creatieve vondsten bij. Vincent Price begin ik als acteur stilaan ( nu pas ) wel te erkennen en te waarderen. Ik heb nog niet zoveel van hem gezien, maar wat ik al van deze beste man gezien heb, mag er zeker wezen. Een acteur die met mimiek en stem de kijker weet te overtuigen.

Het verhaaltje is ondanks de macabre wraakacties luchtig opgevat. Je merkt dat vooral aan de agenten, vooral inspecteur Trout was leuk. De openingsscène met het orkestje wekt meteen de fascinatie op waarbij de vormgeving, de prachtige kleurrijke decors meteen opvallen. Wel jammer dat Vulnavia, de assistente Dr. Phibes weinig invulling krijgt. Wat een mooie vrouw zeg. Echt spannend wordt het wel niet, maar je blijft gefascineerd kijken naar al die opgesomde positieve punten die de film wel heeft. De climax lijkt eenvoudig en niet echt verrassend, maar werkt wel bevredigend. Het slot is wel heel goed gekozen. Blijkbaar is hier ook een vervolg op. Amusant filmpje ! 7/10

Wat een verrassend goede film. Het verhaal is heel fijn en soms zijn er scenes die zelfs doen denken aan 'saw'.

Herbekeken omdat hij opduikt in een lijstje slashers van Horror Cinema uitgegeven bij Taschen. Ik wist er helemaal niets meer van dus het kwam wel van pas. Het klopt wel dat een boel mensen sterven in deze film maar de sfeer van een slasher vind ik hier niet bepaald terug. Het is vooral über camp. Twee grote namen Joseph Cotton en vooral Vincent Price verzorgen de affiche. Qua beleving en productie had dit evengoed een prent uit de jaren ‘50 kunnen zijn. Het was dus al gedateerd op het moment dat het uitkwam. Als campy piece heb ik er mij toch uitstekend mee vermaakt. Vincent Price is dodelijk serieus in zijn rol en Joseph Cotton levert ook een goeie prestatie. Vooral is het genieten van de decadente jaren ‘20 art deco setting ten huize Price. En de moorden zijn toch wel creatief uitgevoerd.

Na het herbekijken is het mij een genoegen geweest mijn stem met een halve ster te verhogen. Want dit is een gave film, qua acteren, vormgeving, tempo... Tuurlijk, ik ben vooringenomen als het om prachtacteur Vincent Price gaat, maar films als deze onderstrepen waarom ik hem zo geweldig vind. Zijn perfecte mimiek ter stembegeleiding in deze film...
Tegenover de macabere ernst van zijn wraak staat de luchtige humor aan politiezijde: een mooie mix in goede balans. De moorden zijn vindingrijk en ook fraai verbeeld, van het gefladder nog voor je de vleermuizen ziet tot het besef rond de eerstgeborene. En die met de sprinkhanen (verbazingwekkend dat die in de trailer wordt verklapt) is me nog altijd wel luguber genoeg.