Sex Is Comedy (2002)

boeiende film en na het zien van deze moet ik fat girl ook maar eens gaan kijken.

Ik vind dat een stemresultaat pas bij voldoende kijkers geplaatst mag worden.

Dit geeft gewoon een vertekend beeld en je hebt er nix aan.

Het veelal bekende lot van filmhuis producten

Totaal, maar dan ook écht totaal niet boeiend. Waar gaat dit toch invredesnaam heen, wanneer heeft nou echt iemand iets te melden en wanneer gebeurt er nou écht iets, vroeg ik me de gedurende 92 minuten af.

Mevrouw Breillat moet wel heel erg zonder enige vorm van inspiratie gezeten hebben toen ze besloot dit te gaan draaien.

Inhoudsloze en nietszeggende rotzooi.

Een film die mij totaal niet wist te boeien.

Een film zonder verhaal.

Een typische franse kunstzinnige film die de hoofdrolspeelster van die pseudo-intellectuele bullshit laat uitbraken.

Het idee van de schrijver moet zijn geweest: ik ga een verhaal schrijven waarin ik aan de wereld laat zien hoe vrij er in Frankrijk over sex kan worden gepraat en gedaan (vooral dat gedoe met die kunstlul is zeer triest).

De hoofdrolspeelster is alleen maar irritant met haar gefriemel aan iedereen en haar sexuele pseudo-intellectuele zinnetjes die ze uitspuwd.

Ik hou van Arthouse films maar dit is gewoon een bullshitfilm die nergens heen gaat en niets te melden heeft.

Boring.

Cijfer: 2

Hemel als hier geen verhaal in zit dan weet ik het niet.

De insiders weten misschien wel dat catherine Breillat hier refereert naar A ma soeur (fat girl).

Persoonlijk vind ik dit een heel sterke satyrische film!

Grégoire colin zet hier een ijzersterke acteerprestatie neer!

Is de originele naam van deze film niet 'Scènes Intimes' toevallig ?

Welke film refereer je nou aan? Aan "Fat Girl" of aan "Sex is Comedy"?

De originele titel van "Fat Girl" is "À ma Soeur!".

"Scènes Intimes" was de werktitel van "Sex Is Comedy"!

Zie IMDb:

releaseinfo/AKA's

Niet onaardige, vrij sobere film over een niet alledaags onderwerp.

Anne Parillaud is best goed als de met zichzelf en haar hoofdspelers worstelende regisseur.

Lang niet zo expliciet als bijvoorbeeld Anatomy of Hell was. Meer terughoudend en dit werk van Catherine Breillat lijkt wat zelfcritisch en vooral serieus en (daardoor?) ook minder interessant. Het boeide me daarnaast maar matig wat het voor een regisseur betekent om een film te maken en de voorbereidingen van een seksscène.

Dat was me inderdaad ook opgevallen. Maar waar het intens en rauw had moeten zijn was het voor mij nergens overtuigend. Ik kom niet verder dan *2.0

Een film over het maken van een film. Ik heb er nu tientallen gezien en het wordt nooit wat. Deze film is daar geen uitzondering op. Het is me altijd weer een raadsel waarom regisseurs denken dat het maakproces van een film, toneelstuk, of wat dan ook, interessant is voor de kijker. Het is alleen interessant voor henzelf. Waarom ik dan gekeken heb? Ik had er al geen goed gevoel over, maar ja, Catherine Breillat hè. Maar niet alles dat ze aanraakt verandert in goud. Deze film kon me geen minuut boeien. Heeft uitsluitend vervelende en oninteressant wauwelende personages. Gaat dus nergens over.

Lijkt dat heel veel mensen hier de humor volledig missen. Bij vlagen vond ik het echt grappig en met name hoe de Breillat blijkbaar met behoorlijk veel zelfrelativering naar zichzelf kan kijken. Humor zit hem ook in het gebrek aan samenhang tussen wat Anne vaak zegt en waar de scene blijkbaar heen moet. Had nog wel heel wat scherper gekund en met name de rol van de actrice kwam nauwelijks uit de verf. Maar al met al, beter dan het gemiddelde hier.