The Medusa Touch (1978)

Vond ik vroeger een heerlijk spannende film. Het stukje dat hij met zijn psychokinetische krachten dat vliegtuig liet verongelukken staat in m'n geheugen gegrift. Later, bij Final Destination, moest ik nog vaak aan dat stukje denken.

Fijne jaren '70 sfeer ook.

En Richard Burton en Lee Remick zijn natuurlijk bij uitstek de sterren uit die tijd.

Een zeer genietbare horrorthriller. Uit op DVD in de UK. Ook leuk om Lino Ventura Engels te horen praten met een Frans accent.

Ok, toegegeven, ik was toen 19 en heb sinds die tijd meer en (misschien) betere films gezien in dit genre. Maar de beklemmende sfeer die tot het einde wordt neergezet is, ook mede Richard Burton, zelden meer overtroffen.
Het moment dat-ie in het ziekenhuis nog even z'n ogen opendoet

Een lekkere oude film, met spanning en soms wat humor. Ze wisten op sommige momenten op een goeie manier iets beangstigend uit te stralen.

3,5*

Oubollige film over de gevaarlijke telekinetische gave van een verbitterde man. Het idee is deftig en zet aan tot doemdenken, al had ik meer de indruk om naar een afdeling van Colombo te kijken dan naar een thriller. Toch wat moeite gehad om uit te kijken ondanks het originele verhaal.

Richard Burton moest z'n drankrekeningen betalen en Lino Ventura wou graag even op vakantie in de UK? (of achter Lee Remick aan?)

Echt heel hoogdravend is het allemaal niet (gebasseerd op een boek van ene Peter van Greenaway ... het zou hem toch niet echt zijn?!?), maar vooruit onzinnige maar vermakelijke en soms ook best spannende thriller met een toch tamelijk giftige Richard Burton.

Iets meer popcorn dan we gemiddeld gewend zijn van beide hoofdrolspelers, typisch jaren zeventig produkt, maar lijkt met de loop der jaren (terecht) beter gewaardeerd te worden dan ttv z'n release.

Lino is weer erg cool , Burton ook in deze film. Combinatie van psychothriller en rampenfilm. Het eind is grappig en de aanloop naar en het instorten van de kathedraal zijn het hoogtepunt.

Windscale..

Morlar was zijn hele leven al kwaad, Zonfeld heeft geen idee tot het te laat is.

Aangenaam slap verhaaltje.

Eentje waar wel het nodig op aan te merken is. Ventura is een fijne vent, maar zijn Franse speurneus blijft hier een vreemde eend in de bijt. De streken van Duff zijn natuurlijk flauw en de wijze waarop het verleden van Morlar in eerste instantie aan de beurt komt via een flashback, is ook niet erg overtuigend. Toch bewijst het uiteindelijk z'n waarde.

Naarmate er meer bekend wordt over het geheimzinnige slachtoffer en een indringende Burton meer en meer misantropische opvattingen de film in spuwt, gaat het mysterie ratelen. De handlezer en de vrouw zijn een sterke inleiding voor meer spectaculaire breinkracht en de slotsom is lekker ruw. Beetje gammel, maar wie mee is, krijgt wel wat.

Ontspoorde onlogica.

Een vermakelijke thriller die sterk begint, maar rammelt aan alle kanten. Tegen het einde toe ontspoort de film zelfs een beetje. Maar wie de goofs en andere onlogica kan weerstaan wacht een onderhoudend filmpje dat bij tijd en wijle zelfs een beetje griezelig wordt.

Redelijk.

Lekkere film, fijne sfeer. Rustig maar toch nergens saai.

Ik had niet verwacht dat dit één van de betere bovennatuurlijke thrillers uit die tijd zou zijn. (Met de verschrikking van Audrey Rose nog op mijn netvlies.) Maar deze film slaagt eigenlijk op alle vlakken: Acteurs, spanning, pace en verhaal. De voor de rol geknipte performance van Ventura zou ik graag in een langdurige detective serie hebben willen zien en de film heeft een fijne spanningsboog waarin de mate van verbazing en dreiging langzaam maar gestaag opgevoerd wordt.

Vroeger de film gezien, en nu eindelijk heb ik de dvd kunnen bemachtigen bij bol. com.

Hij is net zo mooi als ik toen hem voor de eerste keer zag.

Telekinese bestaat , maar niet zo overdreven als in deze film.

Verstand op 0 en kijken , hij kijkt echt lekker weg , denkt zeker dat ik hem voor de 3x nog een keer ga

kijken

Niet zo zeer mijn ding, was getriggerd door de hoge scores hier en kwam van een koude kermis thuis.

Kon de film niet echt aanvoelen zoals anderen hier het beschreven hebben. De grote acteurs van destijds vond ik iets te statisch hun ding te doen. Natuurlijk helpt het ook niet dat je telekinese als bullshit beschouwd, er is genoeg onderzoek geweest hierna maar tot op heden nooit geen echte resultaten op tafel gezien. Dus het onderwerp deed me gewoon te weinig.

Misschien zegt de presentatie van Tornadomirakel Stichting op Youtube jullie er meer over.

Goeie film waarin een man die overtuigd is van zijn demonische krachten bij een psychiater loopt. Een mysterieus en goed verhaal dat onderhoudend verteld wordt door flashbacks van verschillende personages. Hier en daar redelijk spannend (waaronder ook de prima finale, alhoewel het niet overal even geloofwaardig is).

Briljante film ség! 2 uur op't puntje van de stoel, meegezogen door de mystiek. En eventjes erbij vertellen dat voor een film uit 1978 de effects er gruwelijk echt uitzien; een punt erbij hiervoor!

Best akelig triller-filmpje, dat langzaam onder de huid kruipt, naar de climax toe....

Film opent met De Schreeuw van Munch, dan vindt er een moord plaats en ten slotte wanneer de begintitels lopen kijken we naar het schilderij Medusa van Caravaggio. Even later in de film ook nog een Escher (Bound of Union) en een Magritte (Tous les Jours), onder andere...

Goeie rollen van Richard Burton en Lee Remick. Richard Burton heeft een geweldig charisma, die gevatte antwoorden ook op zijn overspelige vrouw haha.. Héérlijke scéne in de rechtszaal als hij als advocaat een betoog houdt voor zijn cliënt die het idee had om een oorlogsmuseum op te blazen.

De grijsblauwe röntgenogen van Lee Remick maken haar geknipt voor de rol van de wat ondoorgrondelijke psychiater Zonfeld en dat doet ze dan ook met verve. Ook jong overleden lees ik zojuist, in '91 al. Qua sfeer heeft de film wat weg van The Omen (ook met Remick trouwens).

Maar, helaas.. de film verliest in zijn laatste pakweg 30 minuten dat subtiele, psychologische, raadselachtige verhaaltje, een uit waanideeën opgetrokken whodunit, zeg maar, en transformeert in een soort van blockbuster rampenfilm waarin een ramp voorkomen moet worden met alle nodige heisa eromheen.

Jammer, ik had dit heel graag een 4,5 of 5 willen geven. Ach, wat maakt mij het ook uit, ik maak er gewoon een 4,5 van en misschien ooit nog wel een 5.

Mijn tip; The Medusa Touch. Geen superhelden, wel telekinese.