Don't Knock Twice (2016)

Twee tieners kloppen tweemaal aan bij een verlaten spookhuis en worden vanaf dan opgejaagd door een demon.
Het begint vrij goed, de sfeer zit erin en er zijn heus wel enkele (te verwachten) schrikmomentjes maar het middenstuk loopt al snel heel wat trager en boeit niet echt meer. Het eindstuk in de andere wereld en de niet al te verrassende twist kunnen er dan weer wat beter door.
Als tussendoortje best ok.

2,5*

“Once to wake her from her bed.
Twice to raise her from the dead.
If you knock her door, she still hears it.
Sooner or later she comes knockin' for you.”

De film “Don’t knock twice” zou verplicht materiaal moeten zijn voor de belhamels die van belletje trek houden. Misschien dat deze angstaanjagende legende er wel voor zorgt dat ze de volgende keer twee keer nadenken voordat ze iemand weer op de zenuwen werken. Tegenwoordig moet een horror film redelijk origineel uit de hoek komen om nog op te vallen, want het aantal releases is niet bij te houden. Het belletje trek principe is een interessante invalshoek. En tegelijkertijd is er het dramatische gedeelte over de krakkemikkige relatie tussen een moeder en dochter. Blijkbaar dient de rondspokende heks niet alleen om deugnieten de stuipen op het lijf te jagen maar ook om een slechte moeder-dochter band op te lappen.

De hel breekt los nadat Chloe (Lucy Boynton) bezoek krijgt van haar moeder Jess (Katee Sackhoff) in het weeshuis waar ze jaren geleden werd geplaatst. Dit vanwege een hardnekkige verslaving aan moeders kant waardoor deze niet in staat was voor haar dochter te zorgen. Het is niet verwonderlijk dat deze confrontatie op een sisser afloopt, waarna dochterlief het afbolt met haar vriendje en domweg bij het huis aankomen van Mary Aminov, een oud vrouwtje dat het gebons op haar voordeur zo beu was dat ze zelfmoord pleegde en zich voornam om toekomstige treiteraars een bezoekje te brengen als kwaadaardige geest. En dit zag je zeker niet aankomen. De twee zorgeloze tieners kennen de legende wel maar geloven er niet echt in en kloppen vervolgens aan. En voor je het weet schrik je je rot als die lelijke heks uit één of andere duistere hoek tevoorschijn springt, waarna het vriendje van Chloe plotsklaps verdwenen is. Voor Chloe het geschikte moment om bij haar moeder aan te kloppen (daar mag dat nog). En dat is dan het begin van een gezamenlijke zoektocht naar een oplossing voor de vloek die op Chloe rust.

Ook al is het inhoudelijk een samenraapsel van horrorclichés die al in meerdere films gebruikt werden, vond ik het bij momenten akelig en eng genoeg om er naar te blijven kijken. Er zijn de fragmenten die je doen terugdenken aan de ontelbare films over een bezeten huis met de creepy geluiden, dreigende schaduwen en duistere hoeken. Er is de diabolische geest die de lichten in een gang op identiek dezelfde manier controleert als die in “Lights out”, bloed doet verschijnen in kommetjes soep en voor hallucinaties zorgt. En het wezen dat uit de schaduwen gekropen komt, deed me direct terugdenken aan het akelige monster uit “Mama”. Logisch, want het was dezelfde persoon, javier Botet, die hier gestalte gaf aan dit luguber, angstaanjagend creatuur.

Misschien vinden sommigen dat de twee totaal verschillende verhaallijnen die in deze film werden verwerkt, niet echt bij elkaar passen. Persoonlijk vond ik dit gedeelte wel een geslaagd experiment. Dat er naderhand nog een onopgeloste moordzaak bijgehaald werd, vond ik wel een beetje te geforceerd. En als dat nog niet genoeg is, wordt je nog verrast tijdens de ontknoping. “Don’t knock twice” overschrijdt moeiteloos het gemiddelde. Het is enger en griezeliger dan je denkt. En de hoofdrolspelers speelden op een utstekende manier. Misschien was het emotionele een beetje overdreven. Maar de doodsangst die ze uitstonden op bepaalde momenten, leek net echt. Voor Katee Sackhoff geen probleem, want die moest het al opnemen tegen bovennatuurlijke verschijnselen in “Oculus”. En de voor mij onbekende Lucy Boynton (die ik niet herkende uit “Murder on the Orient Express”) schreeuwde aardig wat decibels bij elkaar. Nee, de prijs voor originaliteit zal deze film niet winnen. Maar voor een avondje griezelen is deze film wel een aanrader.

3*

2e kijkbeurt gedaan maar helaas ook nu niet al te best.
Het had best een creepy kunnen zijn maar grotendeels van de film was het niet al te boeiend (zeker niet met zo'n simpel verhaal) of spannend.

Redelijk geacteerd en met een prima sfeertje in het eerste half uur. Daarna kakt het nogal in en werd het er niet boeiender op voor mij. Uiteindelijk ging het allemaal meer de drama en fantasy kant op en dat ligt mij toch wat minder lijkt het, maar de twist op het einde vond ik dan wel weer ok en zag ik niet aan komen. Wel een aardige poging uiteindelijk, maar het zal niet lang blijven hangen.

Kleine 2,5*