The Damned United (2009)

Zeker

Vind deze film alleen geen komdie snap niet waarom dat hierboven staat. Sheen speelt wel erg goed zeg. De acteur die Revie speelt ook trouwens.

Ben voetbalfan dus vond dit wel een lekkere film en nog eens een stukje voetbalhistory geleerd.

Must see voor elke ( Brits ) voetballiefhebber. Mooie beelden, goed acteerwerk en een waargebeurd verhaal. Wat wil je nog meer?

Wat een leuke film, met een geweldige Sheen en ook verder een prima cast. Ook één van de weinige sportfilms (als het dat al is) die niet met een positieve climax (winnen of kampioenschap) eindigen, hoewel je nog wel een goed gevoel kan overhouden aan wat er na de laatste beelden over Cloughs latere (enorme) successen met Nottingham Forest wordt verteld.

Wat een enorm leuke film zeg Kende de voorgeschiedenis van Clough niet, dus dat was ook erg leuk om te ontdekken.

Leuke film met overtuigende acteurs. Een keer belicht van een andere kant dan de spelers of de fans. Kende de voorgeschiedenis niet, dus heb mijn voetbalkennis weer wat opgevijzeld.

niet bijzonder, maar gewoon een leuke voetbalfilm!

Een typerende Engelse productie. Deze combinatie van een komedie en een biografie over de voetbalmaniak Brian Clough was eigenlijk geen voetbalfilm in de ware betekenis van het woord, maar meer een verhaal over ijdelheid, arrogantie, eerzucht en trouw en de gevolgen daarvan. Voor mij liepen de bijzonder frisse dialogen het meest in het oog.

Een van de betere voetbalfilms. Lekker verhaal en mooie beelden.

Weinig voetbalbeelden eigenlijk, wat je vooral ziet is het verhaal achter de club en dan voornamelijk de manager achter een club. Acteurs spelen goed, goed script. Heerlijke film!

Knappe film in Martin Parr kleuren. Leuk portret en slim gedaan om net het dieptepunt van Clough centraal te stellen. Er wordt ook niet in de val getrapt om de man af te schilderen als een halfgod. Zijn kleine, ijdele kantjes worden dik in de verf gezet en er wordt dan ook nergens gebedeld om sympathie. Peter Taylor was wat meer de pineut die daarom zat et hengelen.

Desondanks krijgt Clough van mij die sympathie toch. En Sheen en Spall evenzeer.

Enkel de voetbalscènes op training met dikkerds en foute pruiken leken echt nergens naar, maar dat was nu niet zo erg. Zeer aangenaam verrast hierdoor.

Michael Sheen zet een hele goede personage neer van Clough, ik ben een voetbal liefhebber en dit soort genre spreekt me erg aan. De beelden van Engeland, doen heel sfeervol aan & de oude beelden die je terug ziet van de echte voetbalwedstrijden geven de film een extra dimensie. (overigens hoef je niet persé een voetballiefhebber te zijn, om deze film te kunnen zien).

Stefan wat betreft de acteurs die ze hebben gekozen om als pro voetballers te spelen, kwamen inderdaad niet echt goed over, wat te veel overgewicht... (beetje slechte casting, wat mij betreft, maar Sheen & o.a. Timothy Spall dragen de film!)

Als voetballiefhebber vind ik dit wel aardig, als filmliefhebber een stuk minder. Merkwaardig dat de grootste successen van het duo Clough - Taylor buiten de scope van de film zijn gehouden. De focus is vooral gericht op het eigenzinnige karakter van Brian Clough. Dat levert af en toe aardig drama op, maar niet meer dan dat. Timothy Spall is de absolute ster van deze film, vind ik; niet voor de eerste keer trouwens.

Ik begrijp dat de film is gebaseerd op een boek, maar wel apart dat er op het einde nog even tussen neus en lippen door gewag wordt gemaakt van de latere, zeer succesvolle periode met Nottingham Forest. Dan lijkt de rest van het verhaal toch ineens wat arbitrair.

Niettemin een hele effectieve film, met een beperkt budget een markant voetbalverhaal neerzetten. Je vraagt je af waarom de BBC daar niet nog wat vaker in investeert.

Opvallend kleine rol van Stephen Graham als Billy Bremner trouwens, net voor zijn echte doorbraak.

Veilig.

The Damned United is een biografische dramafilm die de riskante, ruigere stukjes uit het leven van Sheen lijkt te vermijden. In werkelijkheid is dit uiteraard niet zo, deze film lijkt best compleet te zijn voor wat het precies vertelt, maar toch voelt het aan alsof regisseur Hooper de echt moeilijkere stukjes vermijdt.

Zo krijgen we een redelijk standaardbeeld van deze periode van Clough. Veel achtergrond komen we niet van hem te weten, enkel hoe hij het deed tijdens het coachen van deze clubs. Veel gecoach zelf krijgen we echter helaas niet te zien, want de sport wordt tevens vermeden. Hier en daar zie je wat scenes met een voetbal, verder kent de film een groot gebrek aan sport.

Hooper gebruikt een redelijk rauwe filter voor zijn film, die op enkele momenten voordelig werkt, op andere momenten juist nadelig. The Damned United mist een echt luchtige push die het als resultaat kijkbaar kan houden. De montage en de editing zijn beiden onder niveau, en kunnen best wel wat meer kracht gebruiken. Gelukkig wist Hooper zich later wel te herpakken in de regiestoel.

Tot dusver lijkt mijn kritiek wat vreemd en kort-door-de-bocht te zijn, samengevat vond ik voornamelijk dat deze film te weinig moeite doet om van Clough een interessant figuur te maken. Het maakte me voor nu nogal weinig uit wat deze man ging uitspoken. Ik vond het een weinig interessant personage die de minuten maar moeizaam vol kreeg.

Verder had ik op wat meer sport gehoopt. Als je van Clough geen interessant personage kan maken, stop dan in ieder geval iets in de film dat wel leuk is om naar te kijken. Zeker tijdens de huidige periode waarin het EK bezig is ontbreekt het de film aan een sportief randje. Dat is jammer, want de visuele opzet was wel aardig en het verhaal zelf had potentie. Slecht is de film niet, goed echter ook niet.

Vind je kritiek wel een beetje vreemd. De film is uiteraard geen echte biografie omdat het alleen maar focust op de 44 dagen dat Clough bij Leeds zat. Minder aandacht voor de wedstrijden zelf omdat het er maar 6 waren maar grotendeels omdat de reden van de problemen niet zozeer op het veld als wel buiten het veld lag.

Genoeg aandacht ook voor de uitgesproken persoonlijkheid die hij had (de clash met Revie, de eerste training (gooi je medailles en je bekers maar bij het vuilnis). Buiten dat kwamen de echte problemen die voortkwamen uit het drankgebruik van Clough pas in zijn later dienstverband bij Forrest naar boven.

The Damned United zag ik een aantal jaren geleden al eens en was goed blijven hangen. Dus echt nadenken hoefde ik ook niet toen ik de film bij de kringloop trof. Een apart verhaal is Brian Clough's huwelijk met Leeds zeker te noemen, verfrissend en anders is uiteraard dat een succesverhaal ditmaal niet aan de basis ligt.

Ieder liefhebber van voetbal, Engels voetbal en of nostalgie is aan het goede adres bij deze film. De authenticiteit straalt af van de oude stadions, het cup voetbal, rivaliteit en de afgebladderde verf in de oude kleedkamers. Sterk is de rol van Sheen als de hondsbrutale Clough die bij tijd en wijlen een onmogelijk mens is. De rivaliteit en hekel aan Don Revie is evenwel begrijpbaar als tastbaar, net als de antipathie op Leeds zelf, zo gaat dat met grote clubs die succes hebben. Lekker zijn de dikke accenten en de wrijvingen met verschillende figuren als de voorzitter van Derby, de spelers van Leeds alswel zijn eigen makker en assistent Peter Taylor.

Minpunten, hoewel niet groot, zijn toch de momenten waar de waarheid iets meer naar het midden ligt. Sheen is heerlijk, toch lijkt de echte Clough iets doordachter en weliswaar eigenwijs maar niet zo brutaal en moeilijk als in de film. Het interview waar beide op tv verschijnen is ook een stuk gematigder en hoewel ze elkaar duidelijk niet mogen wordt het niet zo persoonlijk getrokken als in de film en draait het vooral om managementstijl en het disciplinaire gedeelte van Leeds, want daar heeft Clough inderdaad veel kritiek op.

Maar zoals gezegd zijn dat details in een verders erg vlotte en leuke film over de trainer Brian Clough die later nog grote successen zou vieren met Nottingham Forest. Erg leuk en een prima toevoeging in de collectie.

Heerlijke film over voetbalmanager Brian Clough (Michael Sheen), die na een spectaculaire vroege carrière in 1974 aangesteld wordt bij het succesvolle Leeds United, waar het geluk hem danig in de steek laat. Feitelijk meer een film over de vriendschap tussen Clough en assistent manager Peter Taylor (Timothy Spall) dan over voetbal, maar dat is zeker geen nadeel. Beiden zijn hier voortreffelijk. Een film met een lach en een traan, zoals de engelsen dat zo goed kunnen.

Prima film voor wie wat heeft met Engels voetbal in de jaren 70 / 80.

Film opnieuw bekeken en het blijft een aanrader. Inderdaad ook wat typisch Britse humor in de film, maar daarnaast een uitstekend portret van een man in een belangrijk (maar kort en heel leerzaam) deel van zijn carriere. The rest is history.