Auto Focus (2002)

Wat een vreselijke film!

Eigenlijk is-ie het niet eens waard om over te praten, toch wil ik jullie even waarschuwen om je tijd niet te verdoen aan deze film.

Ik vond de intro prachtig, en o.k., de hele seventies vormgeving is natuurlijk leuk, maar het verhaal...oh man... het verhaal...

Je blijijijijft maar wachten op een climax die er niet komt en na wat wel een halve dag filmkijken leek vraag je je af; 'waar ging dit in hemelsnaam over!?' Big Brother is leuker dan dit en dat zegt denk ik wel genoeg. Jammer Willem Dafoe, hak niet van je verwacht. Misschien is er iemand die hier een belangrijk psychologisch drama in ziet ofzo...

Persoonlijk verwacht ik veel van deze film. Op het IFFR ga ik hem missen, maar ik hoop hem nog in de filmhuizen te kunnen meepikken.

Ben ook niet zo enthousiast over deze film. Het begint weliswaar boeiend, maar naar het einde toe begon ik (en ik niet alleen) mijn interesse te verliezen. Niettemin goed geacteerd, en soms grappig.

Laat je niet het bos insturen door de eerste twee stemmers, want deze film is best de moeite waard. In de tweede helft zakt het wel een beetje in, maar de film blijft goed genoeg voor 3,5 ster.

Leuke film was dit. Een waar gebeurd verhaal. Je zal er geen spijt van hebben als je hem gaat kijken. Ik hou wel van dit soort films. Is ook weer geen topper maar zeker wel een goeie voldoende 3 1/2 ster of te wel 7,0.

Let niet op de eerdere negatieve reacties op deze film. Heb deze film zelf dus gezien en die reacties vind ik nergens op slaan.

Indrukwekkend portret met uitstekende rollen van Greg Kinnear en Willem Dafoe.

Uitstekende regie van Paul Schrader.!

nee,ik begrijp de eerste reacties ook niet . Was idd geen top film maar te slecht om er over te praten?! Nee dat zeker niet!!

Geen zaterdagavond film maar hij is prima geschikt voor een regenachtige zondagmiddag.

Dan valt die best wel mee naar mijn mening

Ik was even benieuwd of Hogan's Heroes hier ook op t.v. is geweest. Ik heb het in ieder geval nooit gezien. Dat is dan ook meteen de zwakte van de film. De film spreekt denk ik erg aan als je die serie vaak gezien hebt. Als morgen zou blijken dat dokter Landsbergen uit de serie Zeg ns AAA in "real life" sexverslaafd zou zijn en zich regelmatig liet afranselen in een SM-kelder en als daar eens een film over gemaakt zou worden, dan zal ik waarschijnlijk iets meer bij de les zijn als bij deze film. (hoewel...nu ik er over nadenk zou me dat eigenlijk nog steeds niet zo boeien).

Verder beslist geen slechte film hoor. Greg Kinnear doet het goed. Voor iemand die is begonnen als de presentator van het programma Talk Soup bij het Amerikaanse entertainmentkanaal "E", heeft ie zichzelf toch maar eventjes ontwikkeld tot een goed akteur.

Nooit gezien, die serie , maar dat mag NOOIT een zwakte van deze film betekenen.

Aardig goed acteerwerk van vooral Dafoe en Kinnear. Mooie weergave van de tijdsgeest en het behouden comentaar daarvan. Kritiek is voornamelijk dat het verhaal zich zo voortsleept. ook Schrader haalt er niet echt uit wat er in had kunnen zitten. Al met al een aardig tijd verdrijf

Geweldige film. Het is echter wel zo leuk als je de serie Hogan's Heroes hebt gezien. Dan kijk je namelijk iets anders naar deze film. Voordat ik hem ging bekijken heb ik nog even op Google gezocht naar Bob Crane en dan komt die hele moordzaak (en de rest van zijn leven) uitgebreid naar voren. Wat dat betreft volgt de film zijn leven heel goed. De film volgt Crane's leven in chronologische volgorde en ja, dat eindigt dan met de moord op Crane. Als je de film gaat bekijken met het idee van een komedie (bij mijn videotheek stond ie daar tussen) ja dan kom je een beetje bedrogen uit. Een aanrader.

Uitstekende film.

Ik vond deze film echt wel de moeite waard om te bekijken.

Knappe seventies-weergave en alles wat zich in die tijd afspeelde.

Willem Dafoe was hier ook wel goed in zijn rolletje van John Carpenter, en natuurlijk een schitterende rol van Greg Kinnear.

Geen geslaagde dramafilm, helemaal niet zelfs. Het probeert dramatisch te zijn, wat het misschien ook wel zou zijn als je je ook maar enigszins in kan leven in de hoofdpersoon. Maar dit was dus helemaal niet het geval...

Zo dramatisch was het leve van die man nou ook weer niet, als dit soort film zo over komt, dan word het eigenlijk maar een simpel verhaaltje over een vent 2 keer scheidt en om de dag sex heeft.

Genoeg potentie, maar slecht weer gegeven. Ik zou bijna zeggen dat ik liever mijn tv 2 uur eerder had uitgezet...

1,5*

Soms wat erg saaie film / docu.

Acteerwerk was dan weer wel goed.

Die john carpenter was niet de horror regisseur neem ik aan. ??

2,5 ster

Goede en boeiende film die Crane niet romantiseert maar hem ook niet demoniseert en dat is meteen de kracht van de film. De regie vond ik erg sterk, die wist steeds goed het gevoel van het moment weer te geven. Het script en het acteerwerk waren ook goed waardoor de film lekker wegkeek.

Goeie film over het dubbele leven van acteur Bob Crane. De jaren '60, '70 worden goed neergezet en die tijdsgeest is uiteraard ook belangrijk voor het verhaal. De film gaat vrij taboe-loos met het onderwerp om en dat komt het geheel zeker ten goede. Wel wordt het naar het einde toe wel wat langdradig. Greg Kinnear en Willem Dafoe doen het uitstekend en zijn ook goed gecast.

Niet echt overtuigend en toch wel wat overdreven in het uitbeelden van de gedragingen van onze beide helden. Van Ben Crane had ik nog nooit gehoord.

De zoektocht naar de zielenroerselen van zijn hoofdpersonage is typisch voor Schrader. Bob Crane (meer dan een overtuigende Greg Kinnear - onderschatte acteur !) wordt door zijn compaan Carpenter (Willem Dafoe is lekker griezelig) meegesleurd in een decadent seksleven wat natuurlijk niet door de vrouw in bijzonder en maatschappij in het algemeen wordt aanvaard. Maar volgens Bob doet hij niks verkeerd, hij handelt naar behoefte en doet niemand kwaad. Dat is wat Schrader exploreert, die schuldgevoelens. Hij visualiseert dit in die schitterende scene - droomscène zeg maar - waarin een opname van zijn tv serie plots commentaar geeft op zijn gedrag. Bob wordt verteerd lichamelijk en mentaal door die wroeging, Schrader toont dit door langzaam met een losse camera te werken (handheld camera) en langzaam de kleuren te vervagen en langzaam het beeld korreliger te maken. We voelen desoriëntatie. De ondergang van het personage resulteert in die ene magnifieke scene nl de orange scene waar Bob samen met zijn zoon in de wagen een gesprek over gevoelens probeert te voeren, over de kleur (what is orange ?). Een beklijvend moment, je ziet Bob voor je ogen breken bij zijn zoon.

Toegeven, het verhaaltje is mager (alweer een cliché rise and fall verhaal van een bekend persoon) en inderdaad in de tweede helft van de film is er een dipje omdat Schrader te veel focust op de turbulente liefdesrelatie tussen Bob en zijn tweede vrouw (Maria bello). Maar ik vind Schrader interessant en ik vind zijn films (en scenario's) altijd interessant