Junior Bonner (1972)

Vermakelijke film, waarbij zowel de sfeer en tijdgeest als de rodeoscenes prachtig in beeld zijn gebracht door Peckinpah. Het tempo ligt vrij hoog en de rodeo scenes zijn erg leuk, evenals de dans/ vecht scene.

Mcqueen en Preston zetten heerlijke rollen neer en worden ondersteund door prima bijrolspelers. Dat het verhaal weinig voorstelt maakt zodoende helemaal niks meer uit.

Leuk filmpje. Het matige verhaaltje is Peckinpah vergeven; dat maakt ie ruimschoots goed met de mooie rodeoscènes.

3*

Nen Euro in de carrefour, flutfilm dus!!!

Allé, eindelijk iemand ie stemmen geeft volgens de prijs en niet volgens de kwaliteit van de film.

saai.

Peckinpah + McQueen, dan denk je dat het een goede film moet opleveren.

Niet dus, enorm saaie film, vooral het eerste uur waarin NIETS gebeurt.

Ik bewonder Peckinpah en McQueen voor hun andere films, maar voor deze kom ik niet verder dan een 1.

Is dit echt zo slecht? Kan het me nog steeds moeilijk voorstellen als ik de namen Lupino, McQueen en Peckinpah lees..

Junior Bonner is duidelijk niet het niveau wat we van Peckinpah gewend zijn, maar ook Peckinpah's mindere films zijn nog steeds de moeite waard...

Hele aardige film van packinpah, ditmaal niet gebasseerd op expliciet geweld maar eerder op sociale omstandigheden. De scene van het huis in afbraak in het begin, is buitengewoon akelig. Verder vele mooie momenten en goed spel van de gehele cast. M.n. senior Bonner. 3.5

Beoordeel films op de film zelf, maar niet op de prijs!!!!

Toch wel een misser van Peckinpah, er gebeurde de gehele speelduur bijna niets, dankzij de coole rodeoscenes en de rol van de altijd goede McQueen keek het af en toe nog prima weg maar over het algemeen was het allemaal nogal saai en niet bijzonder.

2,5 sterren

Ik vind dit best een aardige film. Veel sfeer en naar mijn idee is het geheel redelijk authentiek neergezet, mede te danken aan het goede acteerwerk van de hele cast. McQueen laat hier ook zijn maniertjes achterwege, die hij in een aantal andere films wel hanteert. Ik vind hem nu natuurlijker overkomen.

Ook de grote bijrol van Ace Bonner door Robert Preston vond ik zeer goed.

Een prettige, soms ietwat rustieke, sfeer door de hele film, zelfs als men in grote getale met elkaar op de vuist gaat.

Naar aanleiding van de eerder gelezen commentaren een flinke meevaller.

Onderschatte film van Peckinpah. Er gebeurt inderdaad niets opzienbarends, maar het is de authentieke sfeer die de film uniek maakt. Zonder zich te moeten bezighouden met allerlei (zelf)kritische observaties of andere diepere lagen, schetst Peckinpah op een enorm gedetailleerde wijze het wel en wee van een ruraal dorpje. Let bv. maar 'ns op hoeveel verschillende zaken simultaan de nadruk ligt tijdens de optocht. De film draait echter voornamelijk om interpersoonlijke relaties en doet dat op een uiterst lichte, maar sympathieke manier. Sterk geacteerd ook.

Met een regisseur als Sam Peckinpah en een hoofdrolspeler als Steve McQueen zou je denken dat het een topfilm zou moeten opleveren, maar niets is minder waar.

Dit is de slechtste film die ik ooit van hen beiden heb gezien.

Oersaaie boel, slaapverwekkend.

Peckinpah doet het soms ook wat rustiger aan. Het is een erg timide toon, die de film helpt maar ook wat in de weg zit. Er gebeurt weinig opzienbarends, maar saai vond ik het niet. Het is een leuk kijkje in de wereld van de rodeo. Een wereld die me niet bijzonder aanspreekt, extra bijzonder dus dat ik het gemakkelijk vond wegkijken (vooral omdat er dus weinig speciaals gebeurt). Junior Bonner heeft mede daardoor een soort realisme en geloofwaardigheid die dan weer in het voordeel werkt. Geen heroïsche taferelen of andere clichés, maar een film die het midden houdt tussen een weergave van het eenzame bestaan van een rodeorijder en tegelijk ook vrij luchtig en komisch is (zoals het bargevecht). Vrij sterk geacteerd door acteurs in de winter van hun carrière, iets dat in feite zelfs voor McQueen zo was. Toch is een Peckinpah die zich uitslooft meer de moeite waard, maar qua afwisseling is dit best welkom. 3 sterren.

Binnenkort op blu-ray bij Kino Lorber. Eindelijk in HD te zien. Hier is alleen een 4:3 versie te krijgen. De US letterboxed dvd wordt dan eindelijk vervangen voor een prachtig opnieuw gerestaureerde HD versie. Met veel extra's. Je hebt wel een BR speler nodig die ook regio A afspeelt.

Well, they're both down under

Ik weet nooit goed wat aanvangen met het oeuvre van Sam Peckinpah. Ik was er indertijd rotsvast van overtuigd dat het een regisseur was die me wel ging liggen en hoewel ik een zekere degelijkheid in zijn werk zie, heeft geen enkele film me tot nu toe echt kunnen overtuigen. The Wild Bunch en Pat Garrett & Billy the Kid zijn allebei gestrand op 3.5* en The Deadly Companions moet het zelfs met maar 2* doen. In dat opzicht vreesde ik dan ook dat ik met Junior Bonner een miskoop had begaan, maar iets met Steve McQueen kan ik toch moeilijk laten liggen.

En wat blijkt? Hier is eigenlijk bitter weinig mis mee. Ik dacht altijd dat dit zich ergens op het einde van de carrière van Peckinpah afspeelde en dat het eerder wat een film van vergane glorie ging worden, maar de regisseur levert een erg vlotte film af die niet te lang blijft stilstaan bij een of ander plotje rond een gezin dat uit elkaar gegroeid is. Je moet bijna weliswaar altijd iet of wat een kapstok hebben om de gebeurtenissen van de film aan op te hangen, maar Peckinpah schetst hier vooral het wel en wee in een klein stadje - waar de jaarlijkse rodeo het hoogtepunt - is zonder al te veel franjes. De focus is vooral op de sfeerbeelden van de verschillende wedstrijden komen te liggen en halverwege zit er nog een toffe knokscène in een café, daar ben ik altijd wel fan van. Het einde is dan ook nog mooi in al zijn eenvoud waardoor Junior Bonner een erg vlot wegkijkend filmpje is, zeker als je in het achterhoofd dat dit op zich een thema is waar ik bitter weinig mee heb.

Want hoewel ik best wel eens graag een Western zie, heb ik al ontdekt dat ik vooral John Wayne graag zie spelen. Die heeft hier natuurlijk niets te zoeken doordat dit in de eerste plaats een Steve McQueen film is. Die doet het zoals te verwachten degelijk en speelt de titelrol met verve. Het leukste was nog de dansscène waarbij hij het gevecht dat erop volgt uitlokt. Dat subtiele knikje wanneer hij Charmagne doorgeeft aan zijn kameraad.. Heerlijk! Het is echter Robert Preston die vader Bonner speelt die met de meeste pluimen gaat lopen. Doet het erg fijntjes en heeft een leuke chemie met een ook altijd even degelijke Ida Lupino. Sowieso eigenlijk weinig aan te merken op de gehele cast.

Ik ben eerlijk gezegd nog aan het twijfelen om hier 4* aan uit te delen maar dan zou ik dat boven The Wild Bunch en Pat Garret zetten. Hoewel dat alletwee films waren waar ik misschien net iets meer van verwacht had, zegt mijn gevoel dat het niet correct is om hen lager te zetten dan Junior Bonner. Op naar The Ballad of Cable Hogue en Ride the High Country in ieder geval, die liggen hier ook nog stof te verzamelen.

3.5*

Shawshank redemption ligt ook overal voor ene euro,ook duidelijk rommel ?

Een fijne rodeo drama met een uitstekende rol van Steve McQueen, Mooi gefilmde rodeo scenes en cow catching. Ik heb mij vanavond prima vermaakt met deze film.

Ace Bonner mag ab-so-luut het ziekenhuis niet verlaten, doet dat toch, loopt dan wat te pronken in een parade, doet mee aan een rodeo, en vertrekt uiteindelijk in z'n eentje en voorgoed naar de andere kant van de wereld om goud te gaan zoeken.
Dit soort kortzichtige onzin, in een goedkoop en flauw verhaal, en met onuitgewerkte personages die aan alle clichés beantwoorden: dàt is Junior Bonner.

Daarbovenop een portie seksisme (maar misschien eigen aan die plaats en tijd ?).
En dan de rodeo's... Een of andere filosoof zei ooit dat het beschavingsniveau van een maatschappij kan afgemeten worden aan de manier waarop dieren behandeld worden. Wel, nog los van de alomtegenwoordige vleesindustrie, ziet dat er hier helemaal niet goed uit.

Saaie bedoening, met Steve McQueen als een zeldzaam lichtpunt.

Ingetogen en onderkoeld zijn geen adjectieven die ik met Sam Peckinpah zou associëren, maar in Junior Bonner laat hij eerder de ogen en de lichaamstaal dan de vuisten en de revolvers spreken (behalve dan tijdens een knokpartij in de saloon, pardon, bar waarin ik elk moment verwachtte Lucky Luke te zien opdoemen). Dankzij glansrollen voor Steve McQueen als de man die niet meer in het geïndustrialiseerde tijdperk past en Robert Preston als zijn vader die vermoedelijk nooit waar dan ook heeft gepast staan er twee prachtige personages aan wie het redelijk plotloze maar zeker niet inhoudsloze verhaal kan worden opgehangen, en dan hebben we ook Ben Johnson nog. Ruimschoots genoten, ondanks de belabberde 4:3-transfer van DFW.