The Serpent's Egg (1977)

Bergman werd achtervolgd door de Zweedse belastingdienst. Uit protest week hij uit naar Duitsland. Daar bleef hij films maken.

Ik heb destijds mijn uiterste best gedaan om deze film goed te vinden, maar het is een raar gedoe, met amerikaanse acteurs en andere on-Bergmaniaanse zaken.

Waarom ? ; is dat ongeveer hetzelfde als wat ik bij Heaven had ? Je stelt je er veel van voor en wil het eigenlijk goed vinden maar blijkt dan tegen te vallen.

Goed verhaal, redelijk mooi in beeld gebracht, maar ontzettend langdradig en traag.

Verdomd:
The Serpent's Egg is de titel van een van mijn absolute lievelingsplaten, van de fenomenale band Dead Can Dance!
Als deze film net zo mooi is als die plaat, teken ik er voor!

Matige film van Bergman. Hangt ergens tussen drama en thriller maar slaagt eigenlijk op geen enkel vlak. Degelijk spel van Carradine en Ullman en de naargeestige sfeer van Berlijn anno jaren 20 lijkt me treffend. Zo nu en dan een indrukwekkende scene (dat dode paard op straat en de verkoop van het vlees!), maar verder een matig buitenbeentje in het oeuvre van Bergman. 2,5*

Na vier topfilms achter elkaar gezien te hebben van Bergman moest er wel een keer een tegenvaller komen. Dit is 'em dan.
Levensvraagstukken, relatieverwikkelingen; gebieden waar Bergman meestal weet te imponeren komen hier nauwelijks uit de verf. David Carradine acteert als een drol en het misplaatste engels/amerikaanse taaltje in het gesitueerde Duitsland van de jaren '20 maakt het er ook niet beter op.
Zelfs Liv Ullmann (die overigens vrij respectloos wordt gebracht met haar groene pruik, smakeloze make-up en hoerenpakje) weet dit keer geen indruk te maken.

Snel vergeten is het devies, al wordt dat lastig want de film bevindt zich in de dvd-box die ik laatst aanschafte.

Bergman zet hier een goede sfeer neer van de crisisjaren van begin jaren 20' in Duitsland. Maar hij pakt uit met een post WOII verhaal, waarin het drama en het thriller element niet helemaal in evenwicht zijn. Carradine was wel vrij goed, wat niet van Ullmann viel te zeggen. Zoals meerdere al zeiden is de sterkste troef de sfeer en hoe de film laat zien waartoe de mens in staat is in barre tijden. Wel redelijk. 3 sterren

Waar sloeg dat ringetje in het oor van Carradine nou eigenlijk op? Kan me niet voorstellen dat dat gebruikelijk was in de jaren '20.

Heinz Bennent deed me overigens akelig veel denken aan zijn zoontje met de trommel.

Dit is gewoon bagger. Onbegrijpelijk dat Bergman dit stuk prul heeft geregisseerd. En waarom hij dat een-dimensionale hoofd van Carradine hiervoor heeft gecast is me ook een raadsel, de kerel acteert werkelijk als een houten plank. Ullmann heeft haar momenten maar kan natuurlijk ook wel beter, bovendien gaat de charme van het huilen in deze film ook al snel verloren.
Zonde.

Ben ik de enige die Carradine wél goed vond acteren?

Ik zie niet zo goed in waarom The Serpent's Egg slecht zou moeten zijn. Ja, de film draagt niet de typische kenmerken van andere Bergmans, maar bevat wel andere troeven die de film de moeite waard maken.

De sfeer en de decors waren een genot voor het oog. Ze maken van de jaren '20 (volgens mij eerder '30) een soort nachtmerrie-achtig decennium. Mistige steegjes, donkere woningen, bizarre cabaret, allemaal zeer mooi belicht en ondersteund door sterk camerawerk. Visueel één van Bergman's meest fijne werken.

Hoe weinig er verder verhaaltechnisch ook gebeurt, de film heeft me weten te pakken twee uur lang. De kijker wordt knap in het ongewisse gelaten en het einde brengt een soort van ironische kijk op hoe er gedacht werd over bepaalde zaken, vóór het uitbarsten van de tweede wereldoorlog.

Leuk om eens een ander gezicht van Ingmar Bergman te mogen zien. Ik wou dat hij meer van dit soort minder zware films op zijn naam had staan.

De scène met het paard is trouwens magistraal. Mensen die problemen hebben met animal cruelty, stay away!

4*

Misschien wel , ik vond 'm in elk geval een spectaculaire miscast in deze film.

Ik sluit me aan bij veel van de vorige sprekers. Interessant om afwijkende films van Bergman te zien, maar helaas was ik hier niet weg van. En dat terwijl het uitgangspunt eigenlijk heel boeiend is de sfeer ook regelmatig raak is. En toch werkt de film uiteindelijk niet voor me. Naast Carradine lijkt de film vooral constant uit evenwicht en werd ik heen en weer geslingerd tussen ergernis en fascinatie. Scenes die bedacht en geforceerd overkwamen afgewisseld met scenes die uit een meesterwerk lijken te komen als ik ze los had gezien. Uiteindelijk overheerst toch een beetje een wat moet ik ermee?-gevoel op het eind, meer dan ik ooit eerder bij Bergman had. Fascinerend genoeg om nog eens te kijken, maar voor nu uitermate onbevredigend.

2.5*

Een nogal onbergmaanse Bergman, en voor zijn standaard zeker ondermaats, maar dat maakt The Serpent's Egg nog lang niet slecht. Begintitels zijn sterk met de flinke contrasten, en met de mooi geschoten straatbeelden wordt een nare sfeer gecreëerd, van ellende en dronkenmanschap. Verder vond ik de cinematografie beduidend minder dan ander werk van Sven Nykvist, en lieten enkele acteurs ook nogal wat te wensen over. Slecht was het niet, maar ondersteboven was ik al helemaal niet van het spel van David Carradine (en aan een detail als die oorbel heb ik me behoorlijk geërgerd). Behandelde thema's waren wel weer aardig, over gekte en ellende, en wat die situaties met de mens doet. Het einde neigt naar het bizarre, maar de film blijft - wankelend - overeind staan. Interessant, maar lang niet zo goed als zijn ander werk, maar dat is bekend. Toch ben ik best tevreden, ik vreesde het ergste. En hoewel ik het met bijna alle berichten hierboven eens ben (ik zeg dan ook niet veel nieuws) ben ik er niet negatief over. Redelijke tot goed drama, matige Bergman.

3,0*

Bergman-film die door de critici nogal afgebrand werd niet in de laatste plaats door de hoofdrol van David Carradine (Hé da's geen Max von Sydow!!!).
Gelukkig ben ik af en toe zo eigenwijs om me niks aan te trekken van de critici en zelf wel eens even te bepalen wat goed is of niet.
Toegegeven binnen het oeuvre van Bergman is deze film een uitzondering - veel meer een rechtlijnig thriller verhaal zonder te veel symboliek, al schurkt het wel redelijk tegen Fanny & Alexander aan mede door het prachtige camerawerk.
Het verhaal lijkt zich een beetje in "Berlin Alexanderplatz"-terratorium te begeven: juist Bergman schurkt hier langs Fassbinder en niet alleen voor wat betreft plaats- en tijds-bepaling.
Misschien een mindere film voor de die-hard-Bergman-liefhebbers, maar wel een jaren zeventig-tussen drama en thriller afspelend meesterwerkje- dat erg intens en somber is en nu eindelijk wel eens recht heeft op een groter publiek en meer waardering.

Heb deze film lang links laten liggen vanwege de beoordelingen van wat ik op MM las.
Ik heb nog zoveel te zien dus elke x toch maar weer een andere film erin.
Maar ik had nog nooit alle berichtjes gelezen en wat vind ik helemaal onderaan???
Wendy ''smaakoveréénkomend'' Vortex dus gelijk gekeken en heel erg genoten, prachtige sombere thriller/drama film.
En Wendyvortex wederom bedankt, zonder jouw had ik toch wel mooie dingen gemist.

Ge kunt hem de hemel in prijzen en ge kunt hem met de grond gelijk maken.
Eén ding lijkt mij zeker : Ingmar Bergman is niet te herkennen en al zijn er enkele knappe, doordringende scènes, toch kon ik mij moeilijk inleven in de karakters en gedragingen van de twee hoofdperonages en vond ik het geheel een onhebbelijke blik in de toekomst, weinig toegankelijk en met een evenmin smakelijke titel.

Hele saaie en niks zeggende film, heb hem afgezet na een uur. Beelden van Berlijn jaren 20 waren wel mooi gemaakt.

Niks saai! Prima film.

Toch op z'n minst een vreemde film. Bij Bergman heb je doorgaans heel andere verwachtingen. Om te beginnen is dit (volgens mij) de eerste kleurenfilm die ik van hem zie. David Carradine is eigenlijk ook helemaal geen acteur die ik in een Bergman verwacht. Zegt ook wel wat hoe ik de film ben ingegaan. Het leek me wel interessant, maar de uitwerking is maar zozo. The Serpent's Egg probeert vooral het verhaal van Cabaret te vertellen, maar is nog niet half zo goed. Carradine is hier nogal matig. Dit is dan ook niet zijn genre. Dat oorringetje was ook een doorn in het oog.

Cabaret dus, maar dan gaat deze film alleen wat verder als het gaat om verborgen experimenten. Het onderwerp wordt er dan ook aan de haren bijgesleept. Het past wel bij het duistere sfeertje van deze film, maar qua verhaal eigenlijk niet. Het hele onderzoek kon me eigenlijk ook niet boeien. De donkere plaatjes van Berlijn intrigeren. Bepaalde scenes ook wel, maar de film als geheel niet.