My Best Friend's Wedding (1997)

1 van mijn favoriete films geweldig!! Vooral Rupert Everett is echt geweldig

Na al die jaren hem nog eens her bekeken en het is toch wel een leuke film. Hij is grappiger dan dat 'k me herinnerde. De cast deed het prima en was goed op dreef.

De film zag er goed uit en verder verveelde het verhaal niet.

Toch wel één van de betere romantische komedies. 'k heb me er alvast prima mee vermaakt.

Wat een misbaksel is dit. Julia Roberts doet een typische Julia Roberts-rol en irriteert enorm! Ik kon het ook wel verwachten, maar wie weet waren er toch nog zogenaamde 'redeeming qualities'? Niet dus, het is één en al drek.

“It's amazing the clarity that comes with psychotic jealousy.”

Redelijke film die wordt gered door het aanstekelijke spel van Julia Roberts en vooral Cameron Diaz. Voor de rest is het allemaal erg voorspelbaar en er is geen personage of acteur die je bijblijft. Dat is niet heel erg want nogmaals, Diaz en Roberts zijn goed en weten als sprankelend middelpunt alle aandacht op zich te vestigen. En het einde is best origineel wat dan wel weer een verademing is.

Redelijke komedie waarin, zoals verwacht, Julia Roberts de show steelt.

Maar ook de andere castleden doen het wel goed.

Het verhaal is simpel zoals we van een komedie gewend zijn.

De romantic comedy wordt bij velen misprezen en terecht maar toch zijn er een paar die afwijken van de standaard formule (boy meets girls/boy loves girl/boy fights girl/girl loves boy) en dus ofwel echt leuk zijn ofwel herkenbaar zijn. MBFW heeft beide kwaliteiten en mag gerust naast de betere drama of thriller staan. De regisseur PJ Hogan kwam uit Australië als belofte met Muriel’s wedding maar had blijkbaar maar één film in zijn lijf want daarna was hij off the radar. Maar hier tovert hij werkelijk sublieme scenes uit zijn hoed. De Dione Warwick scene is een klassieker maar ook de karaoke scene of de achtervolging zijn top. De scene op de boot ‘moment passes you by’ met sterk gevoel voor cinematografie of zelfs de eenvoudige lijkende scene waar Juliane (Julia Roberts weggezakt na pretty woman is terug in grote vorm en omdat ze grappig en fris blijft, is dit één van haar beste rollen ever) en Mike (Delmot Mulroney) praten over in het publiek kussen en omhelzen terwijl ze ergens geïsoleerd staan in het pak volle yankee Stadium bewijst een doordachte mis-en-scene. Over wat gaat het ? Het gaat over onbeantwoorde liefde, over de grens tussen vriendschap en liefde, kortom about life. Zoals in de beste comedy’s van de oude meesters zoals Lubitsch, Cukor, Wilder zit er venijn in.  Zo wordt onze sympathieke hoofdrolspeelster Julia Roberts gaandeweg duivelser en gemener. Haar doel : nakend huwelijk kapotmaken tussen haar beste vriend en zijn verloofde. I am the bad guy zegt ze op het einde en je voelt de wanhoop, de spijt. En de film blijft consequent. Geen happy end voor onze Juliane, geen uit de lucht vallende droomvent die de meubelen redt. Rupert Everett als sidekick is goddelijk. Een film for all seasons (winteravond of zomernamiddag) die de pech had om te adverteren als romantic comedy maar bij iedere versie steeds eerlijk en oprecht overkomt en die bol staat van inventieve (de 3 knaapjes die bij de ballonnen helium inslikken en zingen is zo surreëel prachtig !) scenes. Gratis bovenop krijg je nog een hemelse generiek nl musical nummertje in de stijl van de jaren ’50 met daarin de samenvatting van de film. That's entertainment !

een uittreksel uit mijn boek 'mijn 100 favoriete films' met op nr 100 : My best friend's wedding

Film start nogal suf met roze achtergrond, bruidjes en zoetsappige muziek. Julia Roberts kan zoveel verschillende rollen goed spelen. Dermot Mulroney speelt de onbereikbare best friend. Rupert Everett heeft een glansrijke rol als goede vriend! Cameron Diaz speelt een hysterische muts. De karaokescene was tenenkrommend..... Julianne ontpopt zich van vriendin tot bitch. George geeft hele verstandige adviezen aan Julianne, die ze pas op het laatste moment inzet. Af en toe lijkt de film op een musical met de gezongen stukken. Hilarische achtervolgingsscene. Wat vreselijk zuur om de man waar je van houdt te zien trouwen met een andere vrouw....... Gelukkig is er aan het einde de reddende engel die haar opvangt!

Supergrappige komedie

Zeer teleurstellend! Als ik had geweten dat dit de film was had ik hem nooit gekeken.

Er was eigenlijk vrij weinig aan. Voornamelijk dat ze de hele tijd de ene weg gaat ,maar uiteindelijk toch een andere richting in gaat. Heel raar!

Ik vraag me erg af hoe deze film was ontvangen met een mannelijke hoofdrolspeler die zijn beste vriendin wil terugveroveren nadat de ze aangekondigd heeft met een miljardairszoon te trouwen. Waarschijnlijk zou men de vriendin een golddigger vinden en waar Roberts vanwege haar Bambi ogen wegkomt met haar strapatsen, zou een man als een ongelooflijke creep bestempeld worden.

Ik vind het dus lastig sympathie voor de hoofdpersone te krijgen, al verbetert het wat naar het absolute einde toe. Verder is dit de standaard romcom met veel flauwigheden zoals van het bed vallen, of in de mensenmassa vallen na uit een lift te vluchten etcetera. Ik heb er maar weinig mee. Toch is er wel degelijk een lichtpuntje en dat is de rol van Everett als homovriend. De man weet oneindig veel meer te charmeren dan iedereen, en het is jammer dat zijn rol maar beperkt is. Maar hij redt voor mij de film van de absolute ondergang. 1*.

De homoseksuele vriend is nog de beste rol in de film en de laatste scène is de beste van de hele film. Beetje te ver gezocht allemaal, als de makers het simpeler hadden gehouden was deze beter uit de verf gekomen. Wel een origineel einde, een keer wat anders dan de meeste films uit het genre.

Als je na minimaal 20x de film gezien te hebben en zeker weet dat een 21e keer eraan zit te komen, verdiend deze film minimaal 4,5. Geweldig! Alle acteurs doen het geweldig, maar tis toch Julia die extra schittert. Een van de betere rom coms ooit gemaakt.

Onleuk gedoe in een onleuke film over onleuke mensen. En romantisch wordt het ook niet, want het gaat eigenlijk nergens over liefde maar alleen over bezitterigheid en egoisme. Zonder dat dat ergens narratief echt tot uitdrukking komt, zoals eigenlijk wel ietwat verplicht is in het genre - of was ik tegen die tijd wellicht weer in slaap gesukkeld.

Indertijd ongetwijfeld de oorzaak geweest van de latente hekel die ik altijd aan Cameron Diaz gehad heb. Dat Roberts er wel mee weg komt geeft wel aan wat voor kaliber actrice ze precies is.