The Accidental Tourist (1988)

Waarschuwing : honden horen niet op de voorbank !

behalve een hond-a

de eerste helft vond ik erg grappig.al die realtieproblemen die daarna volgen waren een stuk minder. toch nog 3 sterren door de goeie cast (inclusief de hond).

Hurt is een van mijn favoriete acteurs: hij heeft een soort van melancholiek over zich, tevens is het ook gewoon een prima acteur. Hier doet hij het ook zeer goed. Ik vond de film vrij ingetogen van aard, hetgeen mij aansprak. Mooie en vermakelijke film. 3.5 ster.

Toch wel ondergewaardeerd deze film. Fijne, zeer subtiele en droge humor, veel scherpe dialogen en vooral een’ volwassen’ script dat een hoop clichés weet te vermijden. Erg, erg leuk is vooral de bedeesde rol van Hurt, dat me meerdere malen aan Murray in Broken Flowers deed denken.

Het verplichte ‘happy end’ gevoel moeten we maar op de koop toe nemen. En wat kan Geena Davis af en toe ontzettend lelijk zijn.

Mooie cast, mooie fim

3

Raar dat er zo weinig commentaar bij staat en de score zo laag. Dit vond ik werkelijk een prachtfilm, niet het standaard romantisch komische gedoe maar een echt verhaal over iemand van vlees en bloed die een rouw-en groeiproces moet doorgaan.

Integere film die een stuk introverter van aard is dan het gros in dit genre dat het vooral van gemaakte sensualiteit, opzweping en romantiek moet hebben. Hier gaat het meer om echte relaties, die dus (net echt) ook saai en problematisch kunnen zijn en veel belangrijker zijn dan die (weliswaar spannendere) beginfase van verliefdheid. Het Geena Davis personage is misschien niet zo realistisch, want wat ziet ze in godsnaam in de slaapwandelaar Hurt? Maar op zich zijn de personages goed bedacht.

Schitterende filmscore van John Williams en prima acteerwerk van de gehele cast. Het verbaast mij dat regisseur Lawrence Kasdan later in staat bleek om zo'n warrig rommeltje als Dreamcatcher te kunnen maken.

Ik snap helemaal niets van deze rare score op moviemeter.
De film loopt lekker en is alleen in het midden misschien wat aan de saaie kant.

Het verhaal is origineel, pakkend en vooral met dat einde als hij eindelijk is voluit lacht als hij haar ziet staan...en dan met die prachtige muziek erbij van John Williams. Echt heel leuk bedacht allemaal en alles is samengekomen aan het einde van de film.

Een leuke film om naar te kijken met een leuke cast, Geena Davis won er zelfs een oscar voor! JW won niets maar ondanks dat is zijn score te beluisteren op youtube!

Originele en luchtige relatiefilm die beetje drama beetje komedie is.Volgens mij een film die met elke kijkbeurt beter wordt. Die overtuiging sterkt me om een 3,5* te geven. Relaties worden op een erg volwassen manier benaderd zonder dat het de melodramatische toer opgaat. Het verlies van een kind in een hold-up en de totale vervreemding van Macon Leary van de wereld leenden zich hier nochtans toe. "I've never seen a movie so sad in which there was so much genuine laughter" zei recensent Ebert en dat geeft perfect de toon van de film weer.

Geena Davis kwam wat onrealistisch over, want welke vrouw stopt zoveel moeite in een kerel die haar op tientallen verschillende manieren afwijst? In de werkelijke wereld durft een vrouw zelf niet eens het initiatief te nemen... De klik tussen Hurt en Davis was moeilijk om zich voor te stellen , maar dit is net een essentieel deel van het verhaal. Davis gaf de film in ieder geval een aangename warmte die zich na de eindaftiteling nog liet voelen. De familie Leary kwam erg komisch over met hun excentrieke gedrag : een zelf uitgevonden kaartspel, een zus die trouwt en daarna terug naar huis keert om voor haar twee 40-jarige broers te zorgen, telefoon niet opnemen... het geeft de film ook een eigen cachet. Zonder hond Edward te vergeten, die een niet onbelangrijke rol heeft in de eerste helft.

Aardige film waarin het huwelijk van een schrijver van reisgidsen op losse schroeven komt te staan na de dood van zijn zoontje. Een niet al te zwaarmoedige maar ook wat eentonige film over rouwverwerking (vooral eentonig omdat er niet veel in gebeurd en het trage tempo). Wel goed geschreven en William Hurt is uitstekend in de titelrol.

Niet echt mijn ding deze film.

Het was wel eens leuk om Geena Davis eens bezig te zien, en ook Kathleen Turner, maar geen van beiden konden deze film voor mij doen boeien.

De zeldzame leuke scènes waren die met het hondje, waarin de hond de ster is en niet de acteurs !!

Was voor mijn een te langdradige film, verveelde me....

Pas toch juist goed in de film? Ze is slim maar arm, vrij eccentriek, wordt afgekeurd door de familie van Hurt. Was zeker niet de bedoeling van het verhaal hier een adembenemende beauty te plaatsen. Die zus van Hurt is ook niet bijzonder knap, maar heeft toch wel iets waar Bill Pullman op valt. En Kathleen Turner was zeker toen gewoon leuker en lekkerder. Maar die was uitgekeken op saaimans.

Het is hier niet zo erg als in Revenge Of The Sith, de scene waarin Anakin zegt hoe mooi Padme is terwijl Nathalie Portman er juist in die scene vreselijk uit ziet.

En soms gaan dit soort dingen ook wel andersom mis. Bijvoorbeeld Kate Winslet in Little Children moest doorgaan voor relatief onaantrekkelijk...fail!

Eerder matig relatiedrama, met William Hurt heel bijzonder als de teneergeslagen en introverte man.

Ook Kathleen Turner, het jaar er voor genomineerd voor een Oscar voor haar rol in "Peggy Sue Got Married" bevestigt.

Voor de ontspanning en afleiding opgezet maar zeker ook de ontroering die de film me geeft. Wederom genoten. Ik heb de film al heel vaak gezien. Grappig hoe ik steeds meer details ontdek. Bijvoorbeeld hoe Muriel de stukjes augurk en ui van Macon op haar eigen burger doet (en hoe hier sluikreclame voor een grote hamburgerketen wordt gemaakt, foei!). Stiekum een hint ook. Verder de prostituee die Macon ziet weglopen in de wijk van Muriel. Er zijn kijkers die de Macon familie als autistisch zien. Maar de kracht van de film is ook dat er niet met dat soort labels wordt gewerkt. En hoe hij heen en weer getrokken wordt door twee eenzame dames is ook voelbaar, je ziet een zeldzaam passieve, ongedreven (eigenljk depressieve, maar ook hier zit labeling enkel in de weg) man en beide keuzes lonken. Zijn groei zit in het eigen initiatief door eindelijk naar zichzelf te luisteren in plaats van naar zijn angsten en te beseffen hoe Muriel hem veranderd heeft.


...it's not how much you love someone. What matters is who you are when you're with them.

Belangrijke zin om op te kauwen is verder:

Don't be lulled by a false sense of security.

Een wijze film (kan me niet voorstellen dat het boek niet even uitstekend is) die voor mij nog altijd tot de top cinema behoort.