The Big Chill (1983)

Regelmatig ben ik niet in de stemming voor een uitgesproken film: een zwaar drama, of een heftige actiefilm, of zo'n 'lach-of-ik-schiet'-komedie. Voor dat soort situaties is het fijn als er titels als The big chill zijn. In het VOD-aanbod is zoiets nog best lastig te vinden trouwens, wat dat betreft kom je eerder aan je trekken als je op zoek bent naar moord of psychoses of mishandeling/verwaarlozing, of één of ander maatschappelijk onrecht. The big chill vermaakt en stuit niet tegen de borst (hoewel het hyperseksuele einde de wenkbrauwen kan doen fronzen). De dialogen zijn fijn, iets te rad van de tong misschien, en ook de grapjes vond ik leuk. Van elk personage krijg je een duidelijk beeld, zonder dat het stereotype wordt. In alles laat de film zien dat de werkelijkheid nooit zo mooi is als het ideaalbeeld en dat je compromissen moet sluiten om het leven te kunnen bolwerken.

Waarom duikt die film de laatste dagen zo vaak op? Is die op TV gekomen?

Ja, in het kader van Cinema canvas (link naar forumtopic).

Als je de verhaallijn leest moet dit een mooie film zijn maar teleurstelling blijft over. De dialogen blijven oppervlakkig en boeiende scènes ontstaan niet.

Zo ongeveer denk ik erover. Geen moment verveeld, ondanks dat er weinig of niks gebeurt.

Ik vind het een heel aparte film. Om te beginnen natuurlijk vanwege het bijzondere uitgangspunt; het gezelschap dat bijeen komt n.a.v. de tragische dood van hun jeugdvriend.

Het is een film met mensen die nadrukkelijk heel volwassen 'doen'. Maar hun gespreksstof is niet zo heel interessant. Ze zijn allemaal goed in het maken van gevatte opmerkingen, maar dat begint op een gegeven moment een beetje een gimmick te worden.

De personages vind ik maar matig interessant. Karen vind ik eigenlijk het enige echt sympathieke en aansprekende personage. Wat wel goed overkomt is de melancholie en verdriet n.a.v. het overlijden van hun vriend, maar ook het besef van de veranderde status van de vriendengroep, die nu door de omstandigheden toch weer hechter wordt.

Jeff Goldblum is hier maar een schim van zichzelf. Tamelijk oninteressante rol van hem.

Wat nog wel grappig is het personage Sam Weber, een actie / misdaadfilm acteur.

De 60s en 70s soundtrack is degelijk.

Film met een zekere reputatie, maar daar blijft in mijn ogen jaren nadien weinig van over. Het beste is wat er niet in zit: nodeloos drama. Helaas is wat er wél in zit bij lange na niet grappig, gevat, scherp genoeg om er iets leuks van te maken. En die toen al nostalgische soundtrack - een van de 'troeven' van de film - kan me ook maar matig boeien.

Ach ja. Nog net genoeg om mezelf niet het verwijt te maken dat ik weer kostbare tijd van mijn leven verscheten heb.

Levensbeschouwende film over de persoonlijke ervaringen in het leven van een club oude vrienden, met issues die nog niet zijn afgerond. Live ivf was begin jaren 80 best vooruitstrevend. Issues worden aan de oppervlakte geraakt, zodat de kijker er rustig over door kan denken. Al met al goed spel van de acteurs en goede muziektracks.

Vreselijke film. Maar dat kan aan mij liggen: er was geen enkele personage waar ik iets mee had. Meg Tilly kreeg helaas weinig tekst, met haar charme had de film veel beter kunnen zijn. Zelfs mijn jaren 80 retro-nostalgische inslag kon dit niet reden.